Morgunblaðið - 14.09.1999, Síða 46

ÞRIÐJUDAGUR 14. SEPTEMBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
%
GUÐFINNA
* SVAVARSDÓTTIR
+ Guðfínna fædd-
ist 3. aprfl 1918
að Heimaskaga á
Akranesi. Hún lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness 6. september
siðastliðinn. For-
eldrar Guðfinnu
voru Guðrún Finns-
dóttir, f. 30. júlí
1885, d. 24. aprfl
1942, og Svavar
jgt Þjóðbjörnsson, f.
14. nóvember 1888,
d. 1. maí 1958. Þau
voru siðast búsett í
Sandgerði á Akra-
nesi. Systur Guðfinnu eru: Guð-
ríður, Sesselja, Kristín, Lilja,
Steinunn, d. 3.7. 1957, og Sig-
ríður, d. 6.5. 1928.
Hinn 30.12. 1938 giftist Guð-
finna Sigurði B. Sigurðssyni, f.
5.10. 1915. Börn þeirra eru: a)
Svavar, f. 18.4. 1939, sambýlis-
kona hans er María Þ. Sigurð-
ardóttir. Dætur Svavars eru: 1)
Iris Júdith, sambýlismaður
hennar er Kristján Karl Gunn-
arsson. 2) Ninna Sif, sambýlis-
maður hennar er Daði Sól-
mundarson. Þau eiga einn son,
Svavar. Móðir írisar og Ninnu
er Hjördís Hjaltadóttir. María á
þrjú börn. b) Bogi, f. 12.3. 1941,
Elsku amma þegar ég sest og
skrifa til þín koma svo margar minn-
ingar upp í huga mér, þú hefur alltaf
átt svo stóran þátt í lífi mínu, alltaf
var eitthvað að gerast í fjölskyldunni,
t.d. þegar þið afi fóruð með okkur öll í
Skorradalinn, það þarf mikið kjama-
^fólk til að fara með svona mikið af
^%örnum i sumarbústað og þetta gerð-
uð þið á hverju ári í 4 daga, aUt árið
beið ég eftir næstu ferð, að fá Skorra-
dalskássu, Skorradalsbrjóstsykur,
veiða og svo kvöldvökunni á sunnu-
dagskvöldunum, þá vorum við krakk-
amir með heimatilbúin skemmtiatriði
íyrir foreldrana sem komu og voru
með okkur síðustu nóttina.
Arið 1986 þegar við systumar
misstum pabba okkar varst þú strax
komin til að vera hjá okkur og styðja
okkur, þú varst alltaf tilbúin að
hjálpa öðmm og vildir allt fyrir alla
gera, það lýsir því svo vel þegar það
var skátamót í Viðey fyrir mörgum
ámm og þið afi fómð en ég var að
keppa í sundi í Bolungarvík og var
■•Éiví ekki á því móti en þegar ég kem
á næsta skátafund þá em allir að
tala um konuna sem eldaði fyrir alla
og gerði allt sem hún gat fyrir alla
þar og allir kölluðu ömmu. Svo
komst ég að því að þessi kona sem
allir vildu eiga sem ömmu varst þú
amma mín. Þegar ég var lítil og var
veik, þá varst þú vön að koma með
malt og banana, það var svo gott að
vita til þess þegar maður var veikur
að nú kæmi hún amma. Síðustu ára-
mót áttuð þið afi 60 ára brúðkaupsaf-
mæli og oft þegar ég kom í heimsókn
þá töluðum við um það og alltaf
sagðir þú að þú myndir nú ekki ná
þeim áfanga því þú værir orðin svo
gömul og þreytt en allt kom fyrir
’^ekki, þið afi sátuð þama með alla
fjöllskylduna í kaffi í sal á elliheimil-
inu og svo stolt að ná þessum áfanga.
Eg get endalaust talið upp góðar
minningar því aðra eins konu og þig
er erfitt að finna. Nú er hann afi
minn búinn að missa svo stóran part
úr lífi sínu en við vitum að nú líður
henni ömmu vel og fullt af góðu fólki
sem tekur á móti henni. Góði guð, ég
bið þig að styrkja hann elskulega
afa minn á þessum erfiðu tímum og
að passa hana ömmu mína.
Elsku amma, takk fyrir allt sem
_þú hefur gert fyrir mig og fyrir að
^feafa fyllt líf mitt af svo mörgum
góðum minningum. Ég bið góðan
Guð að blessa minningu ömmu.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi,
g gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Elínborg Bjömsdóttir.
kvæntur Marólínu
Arnheiði Magnús-
dóttur. Synir þeirra
eru: 1) Sigurður,
kvæntur Hönnu Guð-
rúnu Sigurjónsdótt-
ur. Þau eiga tvo syni,
Boga Arnar og Sigur-
jón Andra. 2) Magn-
ús, sambýliskona
hans er Kristín
Bjarnadóttir. Dóttir
þeirra er Arnheiður
Björg. Kristín á að
auki tvö börn. c) Elín-
borg, f. 6.8. 1943, d.
11.7. 1972. Hún var
gift Enrique Llorens Izaquirre.
Dóttir þeirra er Diana Carmen,
sambýlismaður hennar er Þórður
Ulfar Ragnarsson. Dóttir þeirra
er Elínborg Llorens. Þórður tílf-
ar á einn son. Enrique Llorens er
kvæntur Auði Finnbogadóttur.
Börn þeirra eru: 1) Silvia Llorens
og 2) Finnbogi Llorens. d) Gunn-
ar, f. 19.5. 1946, sambýliskona
hans er Sigríður Guðmundsdótt-
ir. Börn Gunnars eru: 1) Orn og
2) Ella María, móðir þeirra er As-
rún Baldvinsdóttir. Sigríður á
þijú börn. e) Sigrún, f. 4.2. 1948,
gift Herði Ó. Helgasyni. Synir
þeirra eru: 1) Sigurður Már og 2)
Orri. f) Steinunn, f. 23.6. 1950,
Nú er elsku amma mín, Ninna, dá-
in. Pabbi færði mér fréttina símleiðis
hingað til Danmerkur og þrátt fyrir
að ég hafi ekki verið alls óviðbúinn
þeim tíðindum, þá fylltist ég strax
miklum tómleika. Stórir persónu-
leikar skilja ætíð eftir stórt skarð.
Og tilfinningamar fastsetja skarðið.
Amma er farin. Amma Ninna var
stórkostleg persóna. Ég ólst upp við
þá staðreynd að hún var „kletturinn
í hafinu“.Og þau afi Siggi B., voru og
eru akkerið í okkar stóru fjölskyldu.
Við erum, af því að þau fundu hvort
annað, og það sem við höfum fengið
gott til veganestis í þessu lífi, kemur
að stórum hluta frá þeim.
Ég mun sakna ömmu Ninnu lengi.
Aðdáunarverð manneskja. Hún var
víðlesin og með afbrigðum greind.
Hún hafði þá sterkustu réttlætis-
kennd sem ég hef kynnst í nokkurri
manneskju. Stóð ætíð með þeim er
minna máttu sín og dæmdi aldrei
náungann. Hún ól upp móður mína
og hennar mörgu systkini við bág
kjör og af stakri prýði. Hún kunni
ekki þann vafasama móða nútímans
að kvarta yfir eigin hlutskipti. Hún
einfaldlega gerði sitt besta í alla
staði, og gerði það af röggsemi,
hlýju og einlægni. Hún kom börnum
sínum til vits og ára, var afa mínum
heimsins besta kona, og þess á milli,
einkum á síðari árum, sankaði hún
að sér visku og skemmtun í gegnum
bækur, er tími vannst til.
Amma Ninna og afi Siggi B. héldu
úti einstökum samvistum við okkur
bamabörnin í fleiri ár, er þau buðu
okkur í skátabústaðinn í Skorradal,
ár hvert, á svokallaðri verslunar-
mannahelgi. Þar vorum við bama-
börnin í faðmi ömmu og afa, í þess-
ari náttúruperlu, hvar afí kenndi
okkur að veiða silung og amma eld-
aði fyrir okkur hina rómuðu Skorra-
dalskássu, auk þess sem hún eldaði
silimg, ef við krakkarnir vomm svo
heppnir að veiða eitthvað í soðið!
Þessar helgar á ári hverju, eru með
allra ljúfustu bemskuminningum
mínum og ég man ömmu Ninnu svo
vel frá þessum tímum. Hún blómstr-
aði. Þó að hún væri svolítið tekin af
lífsins harki, þá var hún svo kraft-
mikil og leiftrandi í hugsun. Þetta
var áður en holdið, langt fyrir aldur
fram, fór að bregðast henni vera-
lega, og rakkaði stöðugt fyrirfram,
um ótímabæra hvfld. Amma Ninna
glímdi við alla mögulega líkamlega
kvilla í áraraðir áður en hún fór. Eg
held að þrátt fyrir söknuðinn og
mitt mannlega skilningsleysi gagn-
vart almættinu, þá sé ég að vissu
leyti feginn því að hún hafi nú fengið
hvfld. Henni var, sem betur fer, ekki
boðið upp á langvarandi legu í
óminni og sársauka. Gömul þula
sambýlismaður hennar er Agn-
ar Kárason. Dætur Steinunnar
eru: 1) Sigrún Guðfinna, sam-
býlismaður hennar er Andrew
Whitaker. 2) Elínborg, gift Stef-
áni Tryggva Brynjarssyni, son-
ur þeirra er Agnar Dofri. Stef-
án á eina dóttur. Faðir Sigrúnar
Guðfinnu og Elínborgar er
Björn B. Sigmundsson. 3) Borg-
hildur, gift Colby Busching.
Sonur Borghiidar er Guðmund-
ur Vignir. Faðir Borghildar er
Guðmundur Guðmundsson, d.
16.10. 1986. g) Sigurður Rúnar
f. 1.4. 1952, kvæntur Rósu Finn-
bogadóttur. Börn þeirra eru: 1)
Sigurður Bjarni, 2) Elínborg,
sambýlismaður hennar er Andr-
eas Olafur Ketel. Sonur þeirra
er Walter Brynjar. 3) Ragnar,
4) Thelma Rós. Sigurður Rúnar
á að auki tvö börn: 5) Stella
María, börn hennar eru Tinna
María og Óli Alexander. Móðir
Stellu Maríu er Arinbjörg Krist-
insdóttir. 6) Ari Ervin. Móðir
hans er Kristrún Halldórsdótt-
ir. h) Ómar, f. 18.11. 1953,
kvæntur Unu Magnúsdóttur.
Börn þeirra eru: 1) Kristinn, 2)
Magnús, sambýliskona hans er
Kristín Svavarsdóttir. Dóttir
þeirra er Una Margrét. 3) Ósk.
Ómar á að auki eina dóttur, 4)
Ingibjörgu Katrínu. Móðir
hennar er Katrín Árnadóttir.
títför Guðfinnu fer fram frá
Akraneskirkju í dag, þriðjudag,
og hefst athöfnin klukkan 14.
segir að guð vilji fá hina bestu strax.
Ég, guðlaus drengurinn, hef aldrei
keypt slíkar sáluhjálparþulur. Hins
vegar veit ég, að ef það væri guð, þá
hefði viðkomandi sótt ömmu Ninnu
miklu fyrr, því að erfitt er að finna, í
þessum heimi, aðra eins gæðamann-
eskju og hún var.
Éinhvers staðar í mínu barns-
hjarta vona ég þó að hún sitji þarna
uppi einhvers staðar, í starfsliði
drottnarans, þó að tilvist sh'ks
drottnara sé óhugsandi. Hún væri
eflaust í merkissæti þar, ef þess
háttar hlutur væri til. Amma var
sterktrúuð en á margan hátt efa-
semdarmanneskja, eins og títt er
með skynsemisverar. Hún trúði
fyrst og síðast á góðmennsku og
heiðarleika. Þá trú sýndi hún í verki
alla sína tíð. Jæja, lífið heldur víst
áfram. Mér þykir verst að hafa ekki
fengið að kveðja elsku ömmu áður
en klukkurnar hringdu. Maður veit
aldrei ævi fólks fyrr en öll er. Amma
Ninna hefur nú fengið hvfldina. Ég
veit að hennar minning mun lifa um
ókomna tíð.
Megi almættið og trúin á lífið
styrkja þig, elsku besti afi minn.
Hugur minn er hjá þér, og ykkur
öllum, kæra fjölskylda.
Orri Harðarson.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund langar okkur systurnar að
minnast ömmu okkar með nokkram
orðum. Við minnumst hennar fyrst
og fremst sem konu sem setti íjöl-
skylduna í öndvegi. Hún átti stóra
fjölskyldu og lagði oft mikið á sig til
að efla tengslin innan hennar. Hún
ól upp stóran barnahóp, en lét ekki
staðar numið þar, því þegar við
bamabömin komum til sögunnar
sinnti hún okkur einnig af mikilli al-
úð. í okkar fjölskyldu var mikið til-
hlökkunarefni að verða sex ára, því
þá var von á afmælis- og jólagjöfum
sem bjuggu okkur undir þá mann-
dómssvígslu að fara í Skorradalinn í
fyrsta skipti. Ferðirnar í Skorradal-
inn vora mikið ævintýri fyrir okkur
krakkana, og í raun ógleymanlegar.
Eftir á að hyggja era þær gott dæmi
um mikla og góða samvinnu ömmu
og afa. Ömmu staður var inni í skál-
anum þar sem hún eldaði mat ofan í
allan hópinn, og þar mátti ganga að
henni vísri ef eitthvað bjátaði á.
Raunar var það svo að fjölskylda
hennar gat alltaf gengið að henni
vísri hvenær sem á þurfti að halda,
og meðal annars þess vegna varð
hún fjölskyldu sinni og vinum ómet-
anleg. Þess vegna er það nú dýrmæt
minning að hún skyldi hitta Svavar
litla, og það verður gaman að geta
seinna sagt honum frá langömmu
sinni. Með þessum orðum viljum við
þakka ömmu allt það sem hún var
okkur systranum, og votta afa og
börnum þeirra okkar dýpstu samúð.
Guð blessi minningu ömmu okkar.
Iris Judith og Ninna Sif
Svavarsdætur.
Elsku amma, mig langar til að
kveðja þig með nokkram orðum. Þú
varst alltaf svo Ijúf og góð og það
var hvergi betra að vera en hjá þér
og afa, bæði á Akranesi og eins þeg-
ar þið áttuð heima í Reykjavík.
Allar góðu stundimar sem við átt-
um saman í Skorradalnum, þau
mörgu ár sem við fóram þangað, öll
þorrablótin og alltaf var jafn
skemmtilegt þegar fjölskyldan kom
saman hjá ykkur.
Elsku amma mín, það hefði ekki
verið hægt að óska sér betri ömmu.
Elsku afi, missir okkar barnabarn-
anna er mikill en þinn enn meiri því
amma var yndisleg kona. Megi góð-
ur Guð styrkja þig í þinni miklu
sorg. Guð blessi ykkur bæði.
Magnús Bogason.
Elsku amma Ninna. Nú ertu farin
heim og búin að kveðja þrautir lífs-
ins. Þú varst alltaf sterk fyrirmynd
ungum barnabörnum sem munu
sakna þín sárlega og minnast allra
áranna sem við gistum Skorradal-
inn, héldum Góugleði, fóram í veiðit-
úra, fóram á skátamót eða bara sát-
um saman og horfðum á bíómyndir í
sjónvarpinu. Þegar ég var ungur þá
hafðir þú sterk áhrif á ungan strák
og æ síðan. Sérstaklega man ég þó
eftir bréfum frá þér sem þú sendir
mér þegar ég var í sveit en þau voru
mjög uppörvandi og fullvissuðu
mann um að amma mundi eftir
manni. Ekki era síður minnisstæðir
ritningarstaðir og ljóð sem fylgdu
jólapökkum, afmælis- og fermingar-
gjöftim. Þar er minnisstæðast, „það
sem að þér viljið að aðrir menn gjöri
yður skuluð þér og þeim gjöra.“
Eftir þessu lifðir þú amma og
alltaf var ég hreykinn af að eiga
góða ömmu. Ég þakka þér yndisleg-
ar minningar og bið Guð að blessa
þig og afa. Guð styrki afa í þessari
raun og fjölskylduna alla. Minning
þín mun ætíð lifa, elsku amma.
Sigurður Bogason og fjölskylda.
Ég man ömmu staðfasta, ákveðna
konu. Ég man hana æðralausa á
eldri áram, íhugulan bókaorm. Ég
man eitt sinn er ég sat í aftursætinu
í bfl afa og ömmu á leið frá Reykja-
vík upp á Skaga, mig minnir eftir
fermingarveislu skyldmennis okkar.
Ég man að þetta var árið 1995 og
það var í Hvalfjarðarbotni að amma
sagði mér, heimspekinemanum, að ef
hún væri ung í dag þá myndi hún
læra heimspeki. Ég man að mér
fannst upphefð í þeim orðum. Ég
man hana vekja son sinn með kaldri
vatnsgusu á Laugarnesveginum, ég
man hana þannig. Ég flíka því stund-
um að amma kenndi mér að tefla,
mér finnst það merkilegt, ég tefldi
þó jafnan við afa. Ég man hana
hjartagóða og hlátur hennar dillandi.
Sigurður Már Harðarson.
Hún amma mín er dáin og við sem
höfðum það yndislega tækifæri að
kynnast henni stöndum eftir með
sár hjörtu. Amma Ninna hafði þann
sérstaka eiginleika að skilja aldrei
við fólk fyrr en það brosti því henni
þótti alltaf gott að geta orðið að liði,
hvort sem það var að elda mat fyrir
heilu skátaflokkana eða fara með
okkur öll bamabömin upp í Skorra-
dal. Að fá að fara með í Skorradal-
inn var stór tilhlökkunardagur í lífi
okkar barnabarnanna. Amma saum-
aði poka með nöfnum hvers og eins
á og í honum vora útilegudiskur og
bolli, að ógleymdri veiðistönginni
sem var líka í sérsaumuðum poka.
Þetta fengum við svo í 6 ára afmæl-
isgjöf og það þýddi bara eitt, það var
kominn tími og biðin var úti, ég fæ
að fara með í Skorradalinn. Barna-
bömin era allmörg en ekki stoppaði
það ömmu og afa - þau höfðu það
aldrei eins gaman og ef stundataflan
var full. Með hjálp ömmu og afa
æfðum við skemmtiatriði og svo var
haldin skemmtun fyrir foreldra okk-
ar, sungið og leikið langt fram eftir
degi áður en við færam heim. Afi
kenndi okkur öllum að veiða og fór
oft með okkur í leiki á meðan amma
eldaði kássu ofan í okkur öll og pass-
aði að við hefðum allt sem okkur
vantaði. Henni ömmu leið aldrei bet-
ur en þegar hún hafði nóg að gera
við að hjálpa öðrum en alltaf stóð
hún stórgáttuð ef einhver vildi
þakka henni fyrir, því fyrir henni
var þetta allt svo sjálfsagður hlutur.
Amma mín var alltaf sú sem við lit-
um öll upp til og dáðumst að enda
enginn brandari að ala níu börn sem
öll standa sig vel í dag og aldrei svo
mikið sem tíst kom út úr henni.
Vandamálin vora til að leysa þau og
hafa hún og afi leitt okkur öll inn í
lífið með þessa setningu í huga.
Ég veit að ég tala fyi-ir marga
þegar ég segi að ég er stolt og.ólýs-
anlega þakklát fyrir að hafa þekkt
þessa merku konu því hún var engri
lík. Ég á eftir að sakna þín sárt
amma mín en ég hugga mig við það
að nú lifir þú í friði og ró. Takk fyrir
stundimar sem við áttum saman,
þegar þú kenndir mér að prjóna og
þegar pabbi minn dó þá varstu ekki
lengi á leiðinni og hjálpaðir okkur
mikið í sorginni, kenndir okkur
systranum kóngakapal og varst ólýs-
anlegur stuðningur fyrir mömmu
sem gerði henni kleift að hjálpa okk-
ur. Og svona leiddir þú af þér frá
manni til manns. Elsku amma. Þín
er sárt saknað og með stolti í hjarta
segi ég: Ég var barnabarnið þitt.
Elsku afi, ég votta þér mína
dýpstu samúð og vona að Guð styrki
þig sem og börn þín og barnabörn á
þessari erfiðu stundu.
Borghildur og fjölskylda.
W varst mér blíð og best í heimi
birta lýsir sporin þín.
Minningamar glaður geymi
og guði fel þig mamma mín.
(Bogi)
í dag kveð ég mína kæra tengda-
móður, Guðfinnu Svavarsdóttur, eða
Ninnu eins og hún var oftast kölluð.
Fyrir 37 áram kynntist ég mannin-
um mínum, Boga, syni þeirra Ninnu
og Sigga B. Fyrst þegar ég kom á
heimili þeirra tók Ninna á móti mér
með nokkurri gætni, því ég var jú
fyrsta tilvonandi tengdadóttirin og
þar að auki úr Reykjavík, en þegar
ég flyt á Akranes tók hún vel á móti
mér og alla tíð síðan hefur hún verið
mér og mínum yndisleg móðir og
amma.
Ég dáðist að dugnaði hennar og
krafti, það var sama hvað hún tók
sér fyrir hendur hún virtist allt geta
og allt leysti hún með myndarskap.
Henni þótti lítið mál að halda þorra-
blót fyrir fjölskylduna eða taka á
móti 40 manns í kaffi fyrirvaralaust,
og alltaf var nægur matur á þessu
stóra heimili þótt einn eða tveir
bættust óvænt í hópinn.
Ninna eignaðist átta börn með
manni sínum, en eina dóttur, Elin-
borgu, sem var Ijósmóðir, misstu þau
hjónin þegar hún var 29 ára. Var það
þeim hjónum mikið harmsefni og var
Ninna lengi að jafna sig á því.
Þau Ninna og Siggi B., tengdafor-
eldrar mínir, voru mjög samrýnd
hjón og bjuggu allan sinn búskap á
Akranesi utan nokkurra ára í
Reykjavík.
Þau vora bæði einstaklega góð og
natin við barnabörnin sem era
drjúgur hópur í dag. í mörg ár fóra
þau með þann hóp sem orðinn var
sex ára og eldri um verslunar-
mannahelgi upp í Skorradal í skáta-
skálann sem þar er. Við foreldrarnir
fengum að koma í heimsókn einn
eftirmiðdag og vora börnin þá búin
að undirbúa skemmtun og eitt af því
sem Ninna lagði áherslu á var að
börnin lærðu að koma fram, að tjá
sig, og það var mikið sungið og trall-
að í Skorradalnum og er þetta
lýsandi fyrir umhyggju Ninnu fyrir
barnabömunum. Eg þakka Ninnu
hlýju og vináttu alla tíð og bið Guð
að styrkja tengdaföður minn og alla
fjölskylduna. Hvíldu í friði, elsku
Ninna mín.
Marólína Arnheiður.
Á kveðjustund reikar hugurinn til
baka og dustar rykið af gömlum
myndum. Á fyrstu myndinni sem