Morgunblaðið - 23.10.1999, Síða 52

/)2 LAUGARDAGUR 23. OKTÓBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ORVAR PALMI
PÁLMASON
tÖrvar Pálmi
Pálmason
fæddist á Sauðár-
króki 13. febrúar
1977. Hann lést á
heimili sínu að
Grenihlíð 17 á
Sauðárkróki 15.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Svala Jónsdótt-
ir, f. 22. febrúar
1945, og Pálmi
Friðriksson, f. 21.
desember 1943, d.
8. janúar 1998.
Systkini Örvars
Pálma eru: Ásta, f. 4. júlí 1964, höfnin klukkan 14.
Ásmundur, f. 30.
júlí 1965, og Frið-
rik, f. 7. janúar
1967.
Sambýliskona
Örvars var Lárey
Valbjörnsdóttir, f.
22. mars 1977. Þau
slitu samvistum.
Saman eiga þau
dótturina Birgittu
Ösk, f. 23. aprfl
1998.
Utför Örvars
Pálma fer fram frá
Sauðárkrókskirkju
í dag og hefst at-
Elsku Örvar minn. Þegar foreldr-
ar mínir færður mér þær fréttir að
þú værir dáinn fann ég hvemig
heimurinn gjörsamlega hrundi yfír
mig, hjarta mitt fylltist af sársauka
sem mun svo sannai'lega ekki
hverfa strax. Eg vissi hvað þér var
búið að líða illa síðasta ár en ég hélt
að þú værir farinn að horfa jákvæð-
um augum á lífið og að við ætluðum
að takast á við framtíðina saman.
Eg er mjög þakklát fyrir þau sex ár
-*»sem við áttum saman en _það gekk
svo sannarlega á ýmsu. Eg efaðist
samt aldrei um ást þína og þú vissir
alltaf hve heitt ég elska þig. Við átt-
um margar yndislegar stundir sam-
an eins og þegar dóttir okkar fædd-
ist, þú varst svo stoltur og alveg að
springa úr hamingju. Þá vorum við
nýflutt í íbúðina okkar sem þú varst
búinn að vera dag og nótt að klára
svo við gætum verið flutt inn þegar
barnið kæmi í heiminn.
Það er svo margs að minnast. Þú
_i-varst svo yndislegur og lífsglaður
strákur og vhdir gera svo margt. Þú
átth marga góða vini sem studdu
við bakið á þér og ótal marga kunn-
ingja því þú varst einn af þeim sem
allir vildu þekkja og þótti gaman að
tala við. Eg trúi því að þér líði betur
núna og að hann pabbi þinn hafl
tekið á móti þér.
Nú verð ég að kveðja því eins og
einhver sagði við mig: „Lífið heldur
áfram,“ en þú munt alltaf eiga stað í
hjarta mínu og aldrei mun ég
gleyma stundunum sem við áttum
saman. Við Birgitta Ósk hugsum
um hvor aðra og ég veit að þú munt
fylgjast með okkur annað slagið.
Lárey Valbjörnsdóttir.
Það voru þung spor og erfið að
þurfa að segja dóttur sinni frá því
að sambýlismaður, bamsfaðir og
ástkær vinur væri dáinn. Á stund-
um sem þessum leitar hugurinn
viða. Á stuttum tíma fara í gegnum
huga okkar fjölmargai' minningar
um þann tíma sem liðinn er frá því
við kynntumst Örvari. Þegar Lárey
fór í fjölbraut á Króknum kynntust
þau Örvar strax fyrsta veturinn og
nafn hans og hann sjálfur hefur æ
síðan verið hluti af okkar fjölskyldu.
Við munum vel eftir fyrstu heim-
sókninni, ungur feiminn og ástfang-
inn en samt ljóst frá fyrstu stundu
að þar fór efnilegur maður sem
hvert foreldri gæti verið stolt af að
eignast sem tengdason. Margar
urðu ferðirnar og heimsóknir hans á
Hvanneyrarbrautina eftir það. Við
tókum líka strax eftir því hve hænd-
ur Örvar var að börnum því Valdi
litli eignaðist strax góðan vin og við
lá að hann hefði meiri áhuga á að fá
Örvar í heimsókn heldur en systur
sína sem hann þó leit mjög upp til
og svipaða sögu má segja af Val-
birni Ingvari en þeir Örvar áttu
sameiginlegt áhugamál sem voru
kraftmiklir bflar og vinnuvélar.
Við munum líka eftir því hve
hissa og undrandi þú varst, Örvar
minn, á öllum snjónum á Sigló að-
eins 100 kflómetra frá Króknum og
hve leiðin á milli gat oft verið erfíð.
Einu sinni þurftum við að senda
lögregluna eftir ykkur Láreyju þar
sem þið voruð föst utanvegar á
stóra jeppanum hans Frigga. Þegar
Lárey fluttist inn á heimili Örvars í
Háuhlíðina þar sem henni var tekið
opnum örmum af Svölu og Pálma
vorum við alveg viss um að hér væri
kominn lífsförunautur Láreyjar
enda fór svo að innan árs voru und-
irbúin íbúðarkaup og keypt var íbúð
í smíðum og vann Örvar þar sjálfur
ásamt vinum og ættingjum alla þá
vinnu sem þurfti til að breyta stein-
kassa í heimili. Örvar var vinamarg-
ur og vinur vina sinna og lögðu
margir þeirra hönd að verki við að
ljúka smíðinni. Kom þar vel í ljós
hve laghentur og duglegur Örvar
var og ánægjan yflr vel unnu verki
leyndi sér ekki þegar við tengdafor-
eldrarnir komum í heimsókn til að
skoða framkvæmdimar.
Markmiðið var að íbúðin yrði til-
búin þegar barnið ykkar kæmi í
heiminn og gekk það eftir. Við
munum líka eftir því hve tvístígandi
þú varst, líkt og margir karlmenn
yfir því hvort þú hefðir kjark til að
vera viðstaddur fæðinguna og svo
fór að þú gerðir það og stoltur
varstu og glaður á þeirri stundu
þegar litla stúlkan ykkar kom í
heiminn og valdir þú henni nafnið
Birgitta Ósk.
Sumarið sem í hönd fór var anna-
samt og mikil vinna fjarri heimili og
smátt og smátt kom í ljós að eitt-
hvað var ekki eins og það átti að
vera og um haustið og um veturinn
leitaðir þú leiða til að vinna bug á
þeim vandamálum sem hrannast
höfðu upp en allt kom fyrir ekki.
Eftir jólin var sambúðinni lokið
þótt ástin væri enn til staðar og átt-
um við öll sem til þekktum ekki von
á öðru en þar væri aðeins um tíma-
bundinn aðskilnað að ræða.
Kæri Örvar, við vitum að föður-
missir þinn var slíkur að þú gast
ekki höndlað litlu fjölskylduna þína
samhliða sorginni sem inni í þér bjó
og við vitum að þú ert nú hjá pabba
þínum og líður vel. Við vildum
gjarnan geta sent einhvern eftir
þér eins og forðum daga þegar þið
Lárey sátuð föst utanvegar á Siglu-
fjarðarvegi, en því miður er það
ekki hægt en við munum alltaf
geyma minninguna um þig og varð-
veita hana í hjarta okkar.
Við sendum þér, elsku Lárey,
Svölu, Frigga afa, Ása, Ástu,
Frigga og fjölskyldum þeirra sem
og öllum vinum og ættingjum inni-
legustu samúðarkveðjur, megi guð
veita okkur öllum styrk til að
takast á við sorgina, og elsku
Lárey, þú átt litla sólargeislann
ykkar, hana Birgittu Ósk, með
brúnu augun hans pabba síns og
margar fallegar og góðar minning-
ar um Örvar þinn.
Valbjörn, Álfhildur, Valbjörn
Ingvar og Hermann Valdi.
Þeir sem guðimir elska dvelja
skamma stund meðal okkar. Það á
við um Örvar Pálma, 22 ára gamlan
athafnamann, ástkæran son og foð-
ur.
Vegir Guðs eru oft óskiljanlegir
eða okkur ekki ætlað að skilja. Lífið
brosti við Örvari, hann var miklum
hæfileikum búinn, bæði til orðs og
handa.
Störfin léku í höndum hans,
hugumstór var lundin.
Nú er vandi vinafans,
vörm er sorgarstundin.
Söknuðurinn verður ei með orð-
um tjáður. Eg sendi Svölu, systkin-
um, öldnum afa og ástvinum öllum
og börnum innilegustu samúðar-
kveðjur frá minni fjölskyldu. Við
þökkum einstök og góð kynni, sem
hann veitti mörgum þó árin yrðu
aðeins 22. Guð blessi minningu Ör-
vars Pálma. Megi börnunum hans
ungu og mæðrum þeirra vegna sem
best á lífsins braut, njóta þar bæði
ástar og hamingju.
Guð styrki ykkur öll.
A akri lífsins ástin vex á ný,
indæl blómin frjóvga iðin bý.
Nú máttugt yfir mæðir sorgarský,
maður verður samt að taka því.
Pálmi Jónsson, Sauðárkróki.
Kæri vinur og frændi. Það erfitt
að horfast í augu við það að við eig-
um aldrei eftir að hittast aftur. Við
höfum átt samleið frá því að við
munum eftir okkur.
Það var aldrei lognmolla í kring-
um þig og í þínum félagsskap leidd-
ist manni aldrei. Þú varst góður vin-
ur og persónuleiki þinn gerði um-
hverfið litríkara. Það var ósjaldan
sem við hittumst og þá var líka ým-
islegt brallað. Þú tókst alltaf vel á
móti okkur, hvernig sem á stóð.
Minningarnar sem við eigum um
þig eru margar og gleymast þær
aldrei. Við kveðjum þig nú, elsku
vinur, og munum við sakna þín sárt.
Megi guð styrkja fjölskyldu þína
og vini í þessari miklu sorg.
Þínir frændur og vinir
Guðmundur Halldór
og Tryggvi Már.
Góði vinur. Þó að haustið skarti
sínu fegursta hér í Skagafirði og
veðrið sé blítt dag eftir dag finnst
mér eins og litirnir hafi dofnað, birt-
an orðin grá og kuldinn frá komandi
vetri leggist að; þegar þú ert farinn.
Þú sem varst svo hress og kátur
alla daga, þú sem gast með einni
stuttri athugasemd komið öllum til
að hlæja, nákvæmlega sama hvern-
ig á stóð og hversu illa lá á mann-
skapnum. Það eitt að þú birtist
gerði það að verkum að öllum leið
betur og við sáum hlutina í öðru
Ijósi. Allt frá fyrstu tíð höfum við
verið vinir og félagar, þú að vísu ár-
inu eldri, en það skipti bara ekki
máli, því sá dagur leið varla að við
hittumst ekki og lékjum okkur sam-
an, enda stutt á milli heimilanna og
vinskapur með fjölskyldunum.
Oftar en ekki heimsóttum við afa
þinn, sem bjó niðri, því að þar var
gaman að leika sér og við fengum
líka býsna oft konfekt eða eitthvað
annað sem ekki var síðra, og
manstu þegar ég var að öfundast yf-
ir því hvað þú ættir gott og var að
tauta: „Aumingja Daddi að eiga
engan afa.“ Þú komst og hvíslaðir
að mér, að ég mætti eiga helming-
inn af afa þínum á móti þér. Eg vildi
launa þér rausnina og bauð að þú
mættir eiga helming í ömmu með
mér og svona deildum við flestu,
jafnvel pabbana og mömmurnar
áttum við saman, þó að þar væru
sett svolítil skilyrði. Flest gátum við
gert saman þó að þín áhugamál
snerust frá fyrstu tíð um bfla, vélar
og að keyra, en mín aftur á móti um
íþróttir, og þá helst að vera í fót-
bolta, og saman héldum við í gegn
um allan skólann, en þegar honum
lauk urðu nokkur vegamót. Þá varð
lengra á mflli þess sem við hittumst,
þú varst að vinna með pabba þínum
og bræðrum, fyrir sunnan eða norð-
an, komst stundum ekki heim svo
að vikum skipti, en alltaf þegar þú
birtist var jafn gaman að hitta þig.
Þú varst ekki fyrr farinn en ég
var farinn að hlakka til þess að þú
kæmir heim og spyrjast fyrir um
það hvenær það yrði, því hvað sem
öllu leið fylgdi þér alltaf gáski og
gleði.
Og enn skiljast leiðii'. Nú hefur
þú lagt upp í lengri ferð en áður og
ég veit ekki hvert ég get leitað tfl
þess að fá um það nokkra vitneskju
hvenær við hittumst næst. Eg hélt
sannarlega að þú yrðir lengur héma
hjá okkur, en eins og stundum áður
þá frétti ég það bara að þú sért far-
inn.
Örvar, vinur minn. Hvenær sem
það verður að við hittumst aftur veit
ég með fullri vissu að þú verður
glaður og brosandi þegar þar að
kemur og heilsar mér með einhverri
skemmtilegri athugasemd og þá
getum við rifjað upp allar þær góðu
og skemmtilegu stundir sem við átt-
um saman. Eg bið góðan Guð að
fylgja þér og vernda á hverri þeirri
leið sem þú ferð, um leið og ég bið
hann að styrkja ástvini þína í sorg
sinni.
Davíð Þór Rúnarsson.
Það dimmdi snögglega yfir föstu-
daginn 15. október, þegar við feng-
um þær sorgarfréttir að þú værir
farinn frá okkur.
Elsku Örvar, þú varst einstakur
drengur. Þú sendir geisla þína til
allra í kringum þig, geisla gleði og
dugnaðar. Ailt sem þú tókst þér fyr-
ir hendur gerðir þú af einstakri
snilld. Ef eitthvað stóð til varst þú
alltaf tfl í að vera með og gekkst þá
yfirleitt fremstur í flokki.
Það er svo skrítið að hugsa til
þess að næst þegar við bekkjarfé-
lagarnir hittumst muni vanta aðal-
gleðigjafann í hópinn.
Fyrir nokkni sátum við með þér
og skemmtum okkur við að rifja
upp gömlu, góðu stundirnar, stund-
irnar sem eru okkur svo kærar.
Ekki datt okkur í hug að það yrði
ein af okkar síðustu samverustund-
um.
Nú þegar við sitjum hér saman
við þessi skrif getum við ekki annað
en brosað yfir öllum prakkarastrik-
unum á skólaárunum og því sem við
brölluðum saman á unglingsárun-
um, svo ekki sé nú minnst á partíin,
því við félagamir vorum og eram
einstaklega skemmtanaglatt fólk.
Okkur er einnig ofarlega í huga
mjög svo ánægjuleg útskriftarferð
til Benidorm sumarið ‘97 þar sem
þú og Lárey vorað með í för.
Elsku Örvar, minningin um þig
mun ávallt lifa í hjarta okkar, hún er
það eina sem enginn getur tekið frá
okkur. Vonandi líður þér vel á þeim
áfangastað sem þú ert kominn á.
Örvar, við söknum þín sárt. Takk
fyrir allt.
Við viljum senda fjölskyldu, ætt-
ingjum, vinum og öllum þeim sem
eiga um sárt að binda í þessari
miklu sorg, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Guðrún, Valgerður,
Arndís og Eva.
Elsku Örvar minn. Þegar ég fékk
þær fréttir að þú værir dáinn gat ég
ekki skilið hvers vegna þú varst tek-
inn svona fyrirvaralaust í burtu frá
okkur. Nú á ég bara minningar um
allt það sem við brölluðum saman
þegar við vorum yngri. Eg man vel
eftir því þegar leiðir okkar lágu
fyrst saman þegar við vorum 8 eða
9 ára gamlir. Áhugamálin fóru mjög
fljótt að snúast um bfla og vélar og
man ég mjög vel eftir þegar við lék-
um okkur í bflaleik heima í Fells-
túninu á Króknum og stofnuðum
Systir mín,
MARÍA HAFLIÐADÓTTIR,
Bjarkargötu 12,
lést á Landspítalanum föstudaginn
22. október.
Áslaug Hafliðadóttir.
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐFINNA JÓNÍNA SVEINSDÓTTIR,
áður til heimilis
í Vesturbergi 80,
andaðist á hjúkrunardeild Seljahlíðar fimmtu-
daginn 21. október.
Jarðarför hennar verður auglýst síðar.
Sveinn Á. Haraldsson,
Ingibjörg Haraldsdóttir,
Hulda Haraldsdóttir, Þorgeir Ólafsson,
Hrönn Haraldsdóttir, Trausti L. Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÓLAFUR H. BJARNASON
fyrrverandi deildarstjóri,
lést á Landspítalanum að kveldi miðviku-
dagsins 20. október.
Bergljót Guttormsdóttir,
Sigríður H. Ólafsdóttir,
Guttormur Ólafsson, Aðalbjörg Ólafsdóttir,
Þorsteinn Ólafsson, Ásthildur S. Rafnar,
Eggert B. Ólafsson, Sigrún Pálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
eiginmanns míns,
LUCIEN LÚÐVÍKS MESSIAEN,
Skólastíg 3,
Akureyri.
Guð blessi ykkur öll.
Ólöf Þórhallsdóttir.