Morgunblaðið - 06.11.1999, Qupperneq 48

‘ 48 LAUGARDAGUR 6. NÓVEMBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
skemmtilegt. Við nánari kynni sá-
um við hvílíkt eðalmenni Geiri var,
því ekki einasta var hann fróður um
allt sem gerðist í sveitinni, þekkti
hvern stokk og stein, heldur var
hann líka mjög fús til að miðla að-
komufólki af þekkingu sinni.
Við vorum svo heppin að njóta
sérstakrar leiðsagnar Geira um
fáfamar náttúruperlur Mývatns-
sveitar, sem enn eiga eftir að vera
uppgötvaðar af hinum almenna
ferðamanni. Hann sýndi okkur stór-
merkilegan íshelli og yndislega gjá
sem hægt var að baða sig í á laun.
Hann þekkti sveitina sína vel og
rataði um óbyggðirnar eins og af
eðlishvöt. Hann var bam náttúr-
j. unnar, lifði í náttúrunni og virti
hana. Mývatn var vatnið hans og
fuglamir sem þar bjuggu voru sér-
stakt áhugaefni. Inni í litlum skúr á
Ytri-Neslöndum leyndist risastórt
safn af fuglum, sem Geiri hafði safn-
að, merkt og komið fyrir á hagan-
legan hátt. Hann þekkti allar teg-
undirnar með nafni og gat gert
þeim góð skil á staðnum. Hann
dreymdi um að gera stórt safn með
líkani af Mývatni þar sem fuglunum
yi-ði komið fyrir í sínu rétta um-
hverfi. Kannski sá draumur verði
einhvern tímann að vemleika.
Til marks um fuglakunnáttu hans
og áhuga á fuglum rifjast upp eitt
lygnt og fallegt kvöld í Mývatns-
r sveitinni eins og þau gerast best.
Við lögðum leið okkar í Höfða, sett-
umst þar niður og nutum þess að
horfa út á spegilslétt vatnið og á
fuglana sem þar syntu. AUt í einu sá
Geiri himbrima og fór að kallast á
við hann og gerði það í drykklanga
stund. Skemmtilegra sjónarspil
höfðum við sjaldan orðið vitni að og
munum ávallt geyma með okkur.
Geiri var ekki bara vitur og góð-
hjartaður heldur var hann líka alltaf
til í að skemmta sér. Þegar eitthvað
stóð til, böll vom í Ydölum eða partí
í nágrenninu var hann mættur á
Econoline-bílnum sínum og keyrði
alla skemmtanaglaða þangað sem
ferðinni var heitið. Geiri var alltaf
manna skemmtilegastur og alltaf
með bros á vör. Hann hafði í sér
sérstakan hæfileika til að hjálpa
fólki, án þess að manni fyndist hann
vera að fóma sér. Hann hafði hrein-
lega gaman af að vera öðmm innan
handar. Þennan eiginleika mátum
við mikils.
Vegna alls þessa syrgjum við Sig-
urgeir sárt. Við hugsum um örlög
hans með trega í hjarta og tár á
vanga. Minningin um þennan góða
og skemmtilega mann er gull sem
við geymum innst í hjarta.
' Við biðjum almættið að hugga
fjölskyldu hans og vini alla.
Kristín Björk, Ragna Sara, Eva
María, Maggí, Þór og Stefanía.
„Tjaldið fellur. Mynd þín sést ei meir;
minningin er geislabrot á kveldi."
(Jón Hinriksson.)
Það var þungbær lífsreynsla að
vakna morguninn 27. október sl. við
hljóð þyrlunnar og fréttir um alvar-
legt slys á Mývatni. Skömmu síðar
barst fregn um að Sigurgeir Stef-
ánsson - Geiri í Neslöndum - hefði
fundist látinn um nóttina. Hugurinn
hvarflar til baka til þess tíma þegar
eldri böm okkar hjónanna voru í
skólanum á Skútustöðum. Tveir
skólabræður þeirra voru frá Ytri-
Neslöndum, Sigurgeir og Stefán
(Geiri og Fáni). Sonur okkar fékk
m.a. að fara heim með þeim og gista
eina helgina og hafði af því mikla
ánægju.
Þeir bræður eru nú báðir látnir af
slysförum langt um aldur fram;
Stefán fyrir 19 árum þá aðeins 17
ára. Þeim prúða dreng kynnst ég
aðeins lítillega en kynni mín af
Geira hafa aukist með árunum.
Fáum ef nokkrum hef ég kynnst
,K jafn hjálpsömum og greiðviknum
sem honum og gilti þá einu hvort
um var að ræða að gera við dekk
eða aðstoða ferðamann með bilaðan
bíl, lána bílinn sinn eða sýna ferða-
fólki fugla- og eggjasafnið sem hann
kom sjálfur á fót og starfrækti í
Ytri-Neslöndum.
Mér er þó minnisstæðast er við
hjónin nutum hjálpsemi Geira eitt
sinn fyrir u.þ.b. 10 árum. Við vorum
á leið til útlanda og fórum akandi til
Reykjavíkur. Þegar við vorum í
Borgarfírði og komið var fram á
kvöld uppgötvuðum við að vegabréf-
in höfðu gleymst heima. Brottför frá
Keflavík var snemma morguninn
eftir og góð ráð dýr. Laust fyrir mið-
nætti fengum við Geira til að koma
með vegabréfín á móti syni okkar
sem fór akandi frá Reykjavík. Og
auðvitað tók hann bón okkar Ijúf-
mannlega eins og við var að búast.
Þeir mættust í nágrenni Blönduóss
um miðja nótt og utanlandsferðinni
var borgið. Svona var Geiri.
Að koma upp safni í Ytri-Nes-
löndum var einstakt framtak. I því
eru nær allir íslenskir fuglar og egg
allra íslenskra varpfugla en við
starfrækslu safnsins hefur Geiri
líka notið dyggrar aðstoðar fjöl-
skyldu sinnar. Fyrirtæki okkar,
Eldá, hefur í allmörg ár beint hóp-
um ferðamanna og einstaklingum í
safnið nær daglega á sumrin og
höfum við átt mjög ánægjuleg sam-
skipti við Geira og aðra fjölskyldu-
meðlimi í því sambandi. Og ferða-
menn hafa haft mikla ánægju af
heimsóknum í safnið. Vonandi tekst
að starfrækja það áfram í Ytri-Nes-
löndum. Þá munu frásagnir af
stofnanda safnsins, frumkvöðlinum
Sigurgeiri, vekja athygli ferða-
manna, jafnt erlendra sem inn-
lendra. Eg minnist samvista við
Geira á lognkyrru kvöldi sl. sumar.
Hann hafði komið að beiðni minni
til að aðstoða ferðafólk sem átti í
vandræðum með bíl sinn. Við töluð-
um um fugla eins og oft áður en
hann var kunnugri fuglalífi Mý-
vatnssveitar en flestir aðrir. Hann
sgaði mér m.a. frá varpinu í Ytri-
Neslöndum sem hann hefur hirt um
mörg undanfarin ár. Með natni og
góðri umhirðu hefur honum tekist
að auka andavarp þar svo að það
mun nú óvíða þéttsetnara við Mý-
vatn.
Mig grunaði ekki að leiðir myndu
skilja svo fljótt. En að leiðariokum
vil ég þakka ánægjuleg samskipti
og hjálpsemi í gegnum árin. Ég trúi
því að endurfundimir við bróðurinn
Stefán og aðra ástvini handan móð-
unnar miklu hafi verið kærieiksríkir
og að náttúruunnandinn Geiri í
Neslöndum njóti núna nýrrar og
æðri fegurðar og friðar. Foreldrum,
systkinum og öðrum aðstandendum
votta ég dýpstu samúð okkar hjón-
anna og bama okkar.
Jón Illugason.
Grimma vatn!
Nú sýnir þú mér sakleysi þitt.
Glottir jafnvel.
Þegar birta sólar, eftir langa nótt,
lýsir blóðvöll næturinnar.
Sakleysislegt öldugjálfrið við bakkann,
segjandi.
„Ekki mín sök.“
„Ekki reiðast."
Grimma vatn!
Þegar myrkur byrgði sýn,
tókstu félaga, vin.
Gleyptir líf manna.
Með hamslausu ölduróti, freyðandi
ólgu og látum.
Ég leitaði ströndina,
í skerjum og hólmum,
óð krapaís í mitti.
Vonaði.
Á bakkanum sit ég nú hnípinn,
sigraður,
hugurinn dofmn.
... geng áfram út í lífið.
Geiri, kæri félagi. Mig langar að
kveðja þig með nokkram orðum.
Þakka samverastundimar. Ogleym-
anlegar ferðir í Loftahelli, samveru-
stundir með eldhúsmeyjum á hóln-
um, allar ferðimar í sumri ungra
drengja. Skemmtun næturinnar og
fegurð morgunsólarinnar, þegar þú
skilaðir mér í Voga.
Þú varst alltaf glaður og jákvæð-
ur, greiðvikinn. „Ungmennafélags-
andinn," það varst þú. Brosið þitt
geymi ég í minningunni. Takk fyrir
allt.
Foreldram, systkinum og að-
standendum öllum votta ég mína
dýpstu samúð og megi guð styrkja
þau í sorg sinni.
Ólafur Stef. - Gróðursæll.
BJARNI
HELGASON
+ Bjarni Helgason
fæddist í Nes-
kaupstað 27. októ-
ber 1919. Hann lést
26. október sl. á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja. For-
eldrar voru Jón
Helgi Bjarnason, f.
27. maí 1888, d. 6.
september 1953, og
Soffía Guðmunds-
dóttir, f. 30. nóvem-
ber 1893, d. 29. jan-
úar 1925. Bjarni
missti móður sína 5
ára gamall, hann
ólst upp hjá föðurbróður sinum
Guðmundi Bjarnasyni og konu
hans Sigurbjörgu Olafsdóttur í
Hellisfirði. Bjarni átti fjögur
systkini, Guðmund, f. 12. febrú-
ar 1912, d. 20. desember 1974,
Björgu f. 4. mars 1915, Ólafíu, f.
16. maí 1920, Soffíu, f. 23. janú-
ar 1925.
Bjarni kvæntist 2. júní 1943
Elísabetu Þórhallsdóttur frá
Litlu-Brekku á Höfðaströnd, f.
15. janúar 1917. Foreldrar
hennar voru Þórhallur Ast-
valdsson og Helga Friðbjarnar-
dóttir. Þau hófu búskap á Nes-
kaupstað en fluttu suður í Garð
1954 og bjuggu þar það sem eft-
ir var. Nú dvelur Elísabet á
Garðvangi, Garði.
Börn Bjarna og Elísa-
betar eru: 1) Helga
Sigurbjörg, f. 6. októ-
ber 1943, maki Jó-
hann Þorsteinsson, f.
26. september 1942,
börn þeirra eru
Bjarni, f. 11. janúar
1963, d. 28. október
1991, maki hans var
Sigrún Högnadóttir,
f. 19. júní 1969, barn
þeirra er Ásdís Björg,
f. 22. ágúst, 1991. Þor-
steinn, f. 27. júlí 1963,
maki Ingveldur Ásdís
Sigurðardóttir, f. 8. apríl 19’73,
börn þeirra eru Sólveig Helga, f.
I. febrúar 1995 og Elísabet Osk, f.
5. febrúar 1997. Björn Þórhallur,
f. 3. september 1967, maki Mar-
grét Marísdóttir, f. 6. apríl 1969,
börn þeirra eru Kristófer Már, f.
II. nóvember 1987, Jóhann Helgi,
f. 23. ágúst 1990, Bjarni Freyr, f.
7. apríl 1995. Hlynur f. 16. júní
‘71, maki Þórhildur Jónsdóttir, f.
16. desember 1975, börn þeirra
eru Ámundi Georg, f. 1. júní 1995
og Sunneva Rós, 3. ágúst 1999.
Njörður Jóhannsson, f. 10. sept-
ember 1975, maki Berglind Elva
Lúðvíksdóttir, f. 7. júlí 1975, barn
þeirra er stúlka (óskírð), f. 2.
október 1999. 2) Hjördís, f. 25. júlí
Elsku pabbi, okkur langar til að
minnast þín í nokkrum orðum. Nú
era búinn að fá hvíldina eftir löng
og erfið veikindi. Þú þurftir
snemma að horfast í augu við lífið
þegar þú 5 ára misstir móður
þína,og varst sendur í fóstur til
frænda þíns Guðmundar og konu
hans Sigurbjargar sem bjuggu á
Sveinsstöðum í Hellisfirði. Einu
sinni sagðir þú okkur frá þegar þú
varst keyptur fyrir eldspýtustokk
til að fara í fóstur í Hellisfjörð því
að systir þín vildi ekki fara. Við
minnumst þín sem góðs föður og afa
sem vildir allt fyrir okkur gera og
hugsaðir vel um hjörðina þína og
varst svo góður við bamabömin.
Við minnumst þess líka þegar við
voram litlar og þú varst á togurun-
um fyrir austan og varst í burtu um
hátíðar og við voram að senda
kveðjur í útvarpið. Þú vannst alltaf
mikið og varst trúr vinnuveitendum
þínum. Það var líka mikill ævintýra-
Ijómi yfir því þegar farið var á
hverju sumri til Skagafjarðar til að
heimsækja ömmu og afa og annað
skyldfólk. En í huganum lifir minn-
ing um góðar og skemmtilegar
stundir sem við áttum með þér.
Við viljum þakka starfsfólki Hlé-
vangs í Keflavík, Garðvangi í Garði
og Heilbrigðisstofnun Suðumesja
fyrir góða umönnun í veikindum
hans.
Elsku mamma, missirinn er mik-
ill og söknuðurinn sár. Guð gefi þér
styrk til að takast á við þessa miklu
sorg.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú kominn er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
að laus ert úr veikinda viðjum.
Þín verðld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er Ijós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Sigurbjörg og Hjördis.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefúr hér hinn síðsta blund.
(V. Briem)
Komið er að hinstu kveðju, Bjarni
tengdafaðir minn er dáinn, það er
margs að minnast, fyrstu kynni mín
af Bjarna byrjuðu þegar ég sem
unglingur fór að vinna í frystihúsi í
Garðinum, þá var hann vélamaður á
staðnum. Það var síðan breiður
faðmur Bjarna sem tók á móti mér,
og bar aldrei skugga á þegar kynni
okkar Helga hófust. Við byrjuðum
okkar búskap í húsi tengdaforeldra
minna, Vík, Garði, og var samband-
ið við þau því mjög náið. Eins var
það þegar þau fluttu sig tO innan
Garðsins þá bjuggu þau hjá okkur
þar tO þeirra húsnæði var tilbúið,
sem var í næstu götu. Það eru ein-
göngu góðar minningar sem ég á
um Bjarna, og við nánari kynni
komu í ljós hans heilindi og greið-
vikni gagnvart mér og ef ég bað um
eitthvað þá hálfhljóp hann til að
klára verkið og þótti mér oft nóg
um. Hann var elskaður og dáður af
mér og mínum börnum, enda alltaf
athvarf hjá afa og ömmu í Eyjaholt-
inu.
Bjarni var mikdl fjölskyldumað-
ur, og var mjög umhugað um alla
fjölskyldumeðlimi, og bjó að mínu
mati í mjög ástríku hjónabandi og
hefur Eh'sabet stutt sinn mann vel í
gegnum tíðina. Sorgin knúði dyra
hjá Bjarna ásamt allri fjölskyldunni
þegar dóttursonur hans og nafni
Bjarni Jóhannsson lést af slysföram
28.10. ‘91, og var það honum mjög
þungbært eins og nærri má geta.
Það kemur tO með að vanta hlekk í
fjölskyldukeðjuna, þar sem Bjarni
verður ekki með okkur um næstu
jól, sem verður skrýtið þar sem þau
hjón hafa verið hjá okkur á aðfanga-
dagskvöld s.l. 23 ár. Um persónu-
leika Bjarna má segja að hlýja og
traust var hans aðalmerki fyrir mig,
én hann hafði sitt skap, átti tO að
vera þungur sem bar þó aðallega á
nú hin síðustu ár, bitnaði að vísu
stundum á þeim sem síst skyldi en
þreytt sál í veikum líkama tjáði sig
á þennan hátt. Heilsu Bjarna hefur
hrakað mjög undanfarin ár og hefur
hann oft þurft að dvelja á sjúkra-
stofnunum um lengri og skemri
tíma, sem átti nú ekki við minn
mann. Hann var orðinn langþreytt-
ur á ástandinu og tjáði sig oft um
það, ég fylgdi honum eftir í öllum
hans veikindum, skildi vel stöðuna
og veit að Bjarni var hvfldinni feg-
inn. Hann lést á Heilbrigðisstofnun
Suðumesja, en var undir það síð-
asta vistmaður á Garðvangi í Garði
ásamt eiginkonu sinni.
Hjúkrunarfólki og læknum á báð-
um stofnunum sendi ég mínar bestu
1945, maki Sigurður Sigurðs-
son, f. 3. mars 1943, börn þeirra
eru Lára Sigþrúður, f. 28. apríl
1963, maki Sturla Þorgrímsson,
f. 10. janúar 1955, börn þeirra
eru Sigurður Þór, f. 2. septem-
ber 1983, Hjördís, f. 10. nóvem-
ber 1987 og Bjarni Þór, f. 31.
desember 1996. Elísabet, f. 5.
júlí 1964, maki Jósef Matthías-
son, f. 23. júlí 1962, börn þeirra
Valgerður, f. 8. júní 1988, Sig-
dór, f. 10. apríl 19’87 og Valdís,
f. 3. janúar 1995. Guðríður, f.
10. nóvember 1965, maki Finn-
ur Dani'elsson, f. 8. júní 1968,
börn þeirra eru Eva Dís Há-
konardóttir, f. 23. nóvember
1992 og Aron Elvar, f. 28. ágúst
1997. Sóley, f. 21. ágúst 1972,
maki Ingvar Berg Dagbjarts-
son, f. 8. júní 1973, barn þeirra
er Dagbjört, f. 3. maí 1996. 3)
Jón Helgi, f. 22. mars 1953,
maki Aðalheiður Valgeirsdóttir,
f. 19. október 1955, börn þeirra
eru Linda, f. 6. janúar 1976,
maki Sigmar Scheving, f. 26.
nóvember 1971, barn þeirra er
Andri, f. 23. febrúar 1999.
Bjarni, f. 8. júní 1979, maki
Kristín Björg Halldórsdóttir, f.
22. ágúst 1975.
Bjarni fór snemma að vinna
fyrir sér og var sjómennska
hans aðalstarf, eftir það starfaði
hann sem vélstjóri í frystihúsi,
og si'ðustu starfsár var hann
starfsmaður Varnarliðsins.
títför Bjarna fer fram frá tít-
skálakirkju, Garði, í dag og
hefst athöfnin kl. 13.30.
þakkir fyrir frábæra hjúkran, alúð,
og umönnun. Einnig vil ég koma á
framfæri þökkum til Aðalbergs
Þórarinssonar leigubflstjóra í Kefla-
vík sem Bjami treysti svo vel til
flutnings á sér og sinni konu sem er
í hjólastól, þegar eitthvað stóð til og
þurfti sérstakan bíl til flutnings.
Ég votta tengdamóður minni, að-
standendum og ástvinum Bjarna
mína dýpstu samúð.
Hvfl í friði, elsku vinur, þín
tengdadóttir,
Aðalheiður Valgeirsdóttir.
Við horfum upp til himins, niður
úr skýjunum brjótast sólargeislarn-
ir, skýin sjálf svo litfögur, stórfeng-
leg og bregða upp litrænum mynd-
um, þvflíkt meistaraverk. Þú ert
kominn til himins, heim, elsku afi.
Minningar um þig, elsku afi, eru svo
margar, dýrmætar og hjartfólgnar,
allt frá því við vorum litlar stelpur
og nú fullorðnar konur. Afi var svo
ljúfur maður og miðlaði svo ríku-
lega af kærleika, nærgætni og já-
kvæðri hugsun. Ekkert verður samt
og áður. I huga okkar ríkir söknuð-
ur, þakklæti til afa og djúp virðing
en um leið sú gleði yfir því að þú
skulir vera kominn til himinsins,
heim þar sem ljós friðarins fylgir
þér á æðri stigu.
Alltaf var það mikið tilhlökkunar-
efni þegar við voram að fara í heim-
sókn til ömmu og afa í Garðinn. Það
var alltaf svo gott og gaman að
koma til þeirra, fyrst í Víkina og
síðar í Eyjaholtið, alltaf var tekið á
móti ökkur með opnum örmum og
alltaf var amma tilbúin með pönnu-
kökurnar og afi lumaði á einhverju
góðgæti til að stinga upp í okkur.
Alltaf var afi tilbúinn að sinna okk-
ur þegar við komum til hans,
ógleymanlegir era bfltúrarnir sem
farnir voru. Það var keyrt niður á
bryggju, út á skaga og til Sandgerð-
is og svo þegar farið var til Kefla-
víkur á föstudögum til að versla,
vora það ógleymanlegar ferðir. Eitt
atvik er mjög minnisstætt en það
var þegar ein okkar systra var í
baði í Víkinni og þá sá hún rottu
skjótast yfir gólfið og öskraði á afa
og með sinni rósemi tókst honum að
drepa rottuna og róa stelpuna.
Þetta atvik lýsir afa mjög vel.
Aldrei minnumst við þess að hafa
séð afa skipta skapi, hann tók alltaf
öllum hlutum með slflcri rósemi, og
ég held að við höfum öll lært mikið
af honum.
Þegar líða tók að jólum færðist
spenningur í okkur systur á Húsa-