Morgunblaðið - 27.01.2000, Side 52

52 FIMMTUDAGUR 27. JANÚAR 2000
-T--------------------------
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Örlygur Aron
Sturluson fædd-
ist í Keflavík 21. maí
1981. Hann lést af
slysforum í Njarðvík
sunnudaginn 16. jan-
úar siðastliðinn. For-
eldrar hans eru Sæ-
rún Lúðvíksdóttir, f.
17. október 1961, og
Sturla Örlygsson, f.
17. september 1961,
en þau slitu samvist-
um. Annað barn
þeirra er Elvar Þór
Sturluson, f. 11. maí
1983. Móðurforeldr-
ar Örlygs voru þau María Guð-
mannsdóttir, f. 19. febrúar 1924,
d. 4. júní 1996, og Lúðvfk Kjart-
ansson, f. 20. apríl 1924, d. 15.
september 1994. Föðurforeldrar
Örlygs eru þau Erna Agnarsdótt-
ir, f. 11. nóvember 1934, og Örlyg-
ur Þorvaldsson, f. 4. apríl 1926.
Særún, móðir Örlygs, er í sam-
Sú nótt gleymist aldrei, þegar allir
voru að leita að þér, elsku ömmu- og
afadrengurinn. Fannst látinn, angist-
rin, söknuðurinn og sorgin sem heltók
alla. Af hverju, Guð? spyijum við en
fáum engin svör. Við huggum okkur
og segjum: Honum var ætlað annað
og stærra hlutverk hinum megin.
Okkur langaði svo til að hjálpa þér og
leiðbeina eins og amma og afí eiga að
gera.
Þegar þú varst að koma af æfing-
um var sama hvað amma hafði í mat-
inn, þér fannst allt gott sem gert var
fyrir þig. Ég get ekki skrifað meira
því sorgin er svo mikil hjá okkur, en
við munum minnast þín sem yndis-
'Tdgs fyrirmyndarpilts sem var allra
hugljúfi. Guð geymi þig og taki þig í
faðm sinn, elsku vinur.
Ég læt hér vísu fylgja sem afi þinn-
skrifaði kl. 10 morguninn 17. janúar:
Vinur minn, þú ert farinn frá mér.
Ég sakna þess að vera eigi hjá þér.
Ég elska þig af öllu hjarta.
M ert hjá Guði, í ríkinu bjarta.
Guð blessi okkur öll og styrki.
Amma og afi.
Elsku frændi. Þá er komið að leið-
arlokum, alltof fljótt, ekki átti ég von á
því að ég væri að kveðja þig í hinsta
sinn er ég hitti þig uppá Lágmóa,
itveimur dögum áður en þú fórst frá
okkur. Þú varst að koma inn með EIv-
ari bróður þínum sem var þinn besti
vinur. Þú tókst upp litla nafna þinn og
sagðir: „Magga, ósköp er gaman að
eiga einn Utinn nafna.“ Og brostir svo
innilega. Ölli, þú varst einstakur, það
er ekki hægt að lýsa þér öðruvísi. Síð-
asta fyrirsögnin um þig í einu bæjar-
blaðinu hér var svona: „Örlygur er í
sérflokld." Þessi orð lýsa þér best. Ég
man eftir því þegar ég passaði þig oft,
lítinn, sætan, ljóshærðan hnokka, full-
an af lífi. Síðan kom Elvar bróðir þinn
í heiminn og þá var sko fjör á bænum.
Síðan liðu árin og þú dafnaðir og varst
orðinn að yndislegum og góðum
dreng. Algjör námshestur með allt á
Areinu, en áttir tímann í boltann. Þú
varst efiiilegur bæði í fótbolta og
körfúbolta þegar þú varst bara smá-
gutti. En síðan tekur þú þína ákvörð-
un, að karfan skuli eiga hug þinn allan.
Er það nokkuð skrýtið? Bæði pabbi
þinn og frændur spiluðu körfúbolta og
meira að segja við frænkur þínar líka.
Þú tókst þína ákvörðun og körfubolta-
æfingarnar voru iðkaðar af miklum
krafti í Njarðvík. Þú áttir svo sannar-
lega framtíðina fyrir þér í þessari
íþrótt, vonandi heldur þú áfram hin-
um megin. Pabbi þinn var svo stoltur
af þér. Alltaf var gaman að heyra frá
■^tonum fréttimar, hvemig þú „briller-
aðir“ í hinni stóm Ameríku. Hann
kom með myndbandsspólur sem þú
sendir honum frá Ameríku af leikjum
sem þú varst að keppa í. Við horfðum
á þig spila. Ósköp var ég stolt af litla
frænda mínum. Þegar þú varst 12,13
og 14 ára tókst þú við og passaðir
rnína boltastráka, þú varst svo þrosk-
Ifcffur og bamgóður, en alltaf gleymdir
búð með Valdimar
Bjömssyni, f. 24. júní
1965, og dóttir þeirra
er Matthildur Lillý, f.
12. október 1999. Þau
búa í Garðabæ.
Sturla, faðir Ör-
lygs, er í sambúð með
Andreu Gunnarsdótt-
ur, f. 24. nóvember
1964, og þeirra börn
eru Margrét Kara, f.
2. september 1989, og
Sigurður Dagur, f. 15.
júní 1994. Fyrir átti
Andrea Elenu Underl-
and, f. 18. maí 1984.
Þau búa í Njarðvfk. Fyrir átti
Sturla dótturina Lindu Maríu, f. 5.
febrúar 1980, og soninn Ölaf
Darra, f. 4. mars 1988.
Örlygur ólst upp hjá foreldrum
sínum og síðan móður sinni í
Keflavík og Njarðvík. Hann lauk
grunnskólanámi við Gmnnskóla
Njarðvíkur og stundaði siðan nám
þú einhveiju heima hjá mér eftir
hveija pössun, húfunni þinni eða
peysu. Já, Ölli, þú gast verið gleym-
inn, það var líka allt í lagi, þessar gjaf-
ir sem þú gleymdir að færa ömmu
þinni og Gunna frænda þínum eru
komnar til skila. Hann Elvar bróðir
þinn, þinn besti vinur, sá til þess. En
veistu hvað? Þú varst besti frændi
sem ég hef átt. Ég var svo montin af
þér, kominn í A-landsliðið aðeins 18
ára gamall, ég var svo stolt af þér. All-
ir litu upp til þín, ungir sem aldnir. Þú
talaðir aldrei illt um neinn og þú varst
góðmennskan uppmáluð. Þú varst sá
besti með Teita bróður, frænda þínum
í körfunni, elsku vinur. Það er stórt
skarð höggvið í mína fjölskyldu og
eins í Njarðvíkurliðið. Þú varst sannur
vinur, kraftmikill, léttilega kærulaus
og elskaðir boltann og laxveiðitúrana
með pabba þínum á sumrin.
Elsku Ölli minn, hver er tilgangur
þess að þú þurftir að fara frá okkur
svona snemma? Hvað bíður þín hin-
um megin? Þetta eru spumingar sem
ég velti fyrir mér. En innst inni eru
svörin. Það er tilgangslaust að spyija
af hveiju þú, og hvers vegna núna.
Lífið er bara svona. Vegir Guðs eru
órannsakanlegir. Þinn tími var bara
kominn en okkar hinna kemur
seinna. Ég veit bara eins og ég sit
héma, elsku vinur, og skrifa þér
þessa kveðju með sorg í hjarta að ég
á eftir að hitta þig með boltann aftur,
vittu til. En á meðan verðum við hin
að lifa, það er eini möguleikinn. Við
verðum að halda áfram að vera til og
njóta lífsins, rétt eins og þú gerðir
alltaf. Elsku frændi, ég kveð þig nú
og bið Guð að blessa þig og geyma.
Litli nafni þinn mun hafa nafn þitt í
heiðri. Ég þakka samferðina, elsku
vinur, og ég mun geyma minninguna
um góðan frænda og félaga. Sjáumst
síðar, elsku Ölli minn.
Sárt er frænda að sakna,
sorginercjúpoghljóð.
Minningar mætar vakna,
svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta,
húmskuggi féll á brá,
lifir þó ljósið bjarta,
iýsir upp myrkrið svarta,
frændi þó félli frá.
Góðar minningar geyma
gefursyrgjendumfró,
til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Elsku Elvar, Guðný, Sturla, And-
rea og fjölskylda. Særún, Valdimar
og fjölskylda. Mamma, pabbi og
systkini. Megi Guð styrkja okkur öll í
þessari miklu sorg.
Margrét Örlygsdóttir og
fjölskylda.
Sá hræðilegi atburður sem átti sér
stað aðfaranótt 17. janúar sl. þegar
þú fannst látinn, gleymist aldrei. Þú
varst allt í einu farinn frá okkur og
við Fjölbrautaskóla Suðurnesja
um tíina. íþróttaáhugi var Örlygi í
blóð borinn og lagði hann stund á
körfuknattleik með Ungmennafé-
lagi Njarðvíkur, UMFN, líkt og
faðir hans hafði gert og fleiri
frændur hans í föðurætt. Hann
varð íslandsmeistari með UMFN
árið 1998.
Örlygur reyndist afburða
íþróttamaður og var valinn til að
leika með drengja- og unglinga-
landsliði íslands og loks A-lands-
liðinu á síðastliðnu ári þrátt fyrir
ungan aldur. Auk þess var hann
valinn til að leika með stjörnuliði
og úrvalsliði Reykjanesbæjar í
Evrópukeppni.
Körfuknattleikurinn átti hug
Örlygs allan og til að ná enn frek-
ari árangri í íþrótt sinni hélt hann
til Bandaríkjanna í ágúst 1998 og
var þar við keppni og nám við
góðan orstír þar til í júní 1999 að
hann kom aftur heim og hóf að
leika á ný með félögum sfnum í
UMFN.
Útför Örlygs fer fram frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14. Unnt verður
að fylgjast með athöfninni í
íþróttahúsinu í Njarðvík.
við fáum engin svör. Þú sem varst í
blóma lífsins og áttir svo miklu ólokið
með okkur. En það er eitthvað sem
segir mér að þín hafi beðið annað
mikilvægara verkefni annars staðar
og því hafir þú þurft að fara frá okk-
ur. í þau 18 ár sem ég þekkti þig,
frændi minn, varstu alltaf svo kurteis
og góður og varst fyrirmynd annarra
í þeim efnum. Sorgin hér á Lágmóa 1
er ólýsanleg, eins og annars staðar.
En sorgin er ekki slæmt fyrirbæri,
hún sýnir bara það hvað okkur þótti
vænt um þig, vinur minn. Sorgin fær-
ir fjölskylduna saman og hún lærir að
lifa með henni. Þú sem varst bjart-
asta vonin í körfubolta gefur örugg-
lega öðrum körfuboltamönnum styrk
í framtíðinni. Ég efast ekki um það,
það er bara svo erfitt að sætta sig við
að þú sem ég leit á sem yngri bróður
minn og varst farinn að búa á Lág-
móa 1, sért farinn frá okkur. Ég mun
minnast þín sem kurteiss og góðs
manns sem sýndi öllum mikla virð-
ingu.
Guð styrki okkur öll í sorginni.
Þinn frændi,
Stefán Örlygsson.
Eins skjótt og veður skipast í lofti
hefur sorgin bankað uppá og eftir
stendur fjölskyldan öll harmi slegin
og syrgir ungan og hraustan dreng
sem átti alla framtíðina fyrir sér.
Stórt skarð hefur myndast sem nú
læðast um dimmir skuggar sorgar.
Minningarnar bera mig aftur til
þess tíma er hann var lítið bam með
glóbjart hár og glampa í augum á jól-
um. Þær fara líka til þess tíma er
hann sem bam fékk ólýsanlegan
áhuga á veðrinu. Ég sé hann fyrir
mér sitja við glugga heima hjá ömmu
og afa með hönd undir kinn og spá
fyrir veðri næsta dags. Ég man er
áhuginn á körfubolta vaknaði hjá
honum og hvað manni leið illa fyiir
hönd Ölla er Njarðvík tapaði leik;
þótt hann væri bara bam og ekki far-
inn að heyja baráttuna sjálfur á vell-
inum þá var hart barist innra með
honum.
Ég minnist ferðanna í Galtalæk er
litli, feimni strákurinn sýndi á sér
nýja hlið og dansaði svo mikið að erf-
itt var að fá hann niður af danspallin-
um. Ég man hversu fallegur hann var
á fermingardaginn, dáh'tið spekings-
legur með gleraugun sín, sem hann
var alltaf í vandræðum með þar til
hann fékk linsumar. Ég man hve
gaman var að fá þá bræður í mat til
sín, þá var hraustlega tekið til matar
síns. Ég man hógværðina er ein-
kenndi hann. Ég man tímann sem ég
gaf mér í að klippa út allar íþrótta-
greinar og myndir þar sem Ölli kom
við sögu. Ég man hversu ánægð ég
var er ég sendi honum úrklippubók-
ina til Bandaríkjanna þess fullviss að
fljótlega þyrfti hann nýja bók. Ég
man hversu hann og Elvar vora stolt-
ir yfir að fá að vera skímarvottar litlu
systur sinnar og hversu finn hann var
í nýju jakkafötunum sínum um ára-
mótin síðustu.
Elsku Særún systir. Það hefur ver-
ið aðdáunarvert að fylgjast með þér
síðustu daga. Syrgjandi son þinn hef-
ur þú huggað öll ungmennin í fjöl-
skyldunni og vini Ölla á sama tíma og
litla ljósið þitt nærist við brjóst þitt.
Mundu að við eram ávallt öll þín.
Elsku Elvar, missir þinn er mikill.
Megi Guð vaka yfir þér og styrkja.
Þú veist að þú átt stórar fjölskyldur
sem elska þig.
Elsku Stulli og fjölskylda, Ema og
Ölli. Guð styrki ykkur í ykkar miklu
sorg. Þið eruð stór og samhent fjöl-
skylda og það hefur verið huggun að
fá að dvelja með ykkur í sorginni.
Skarðið sem hefur myndast verður
aldrei fyllt og mun stöðugt minna á
sig en geislar sólar munu fá að brjót-
ast í gegn og smátt og smátt verður
gott að oma sér við góðar minningar
um góðan og fallegan dreng.
Guðrún.
Elsku Ölli minn. Ég á svo bágt með
að trúa því að þú sért farinn frá okkur.
Fyrstu dagana beið ég í sífellu eftir að
vakna upp af þessari hræðilegu mai-
tröð en loks áttaði ég mig á að þetta
væri hinn nístingskaldi raunveruleiki.
Söknuðurinn er svo mikill og sorgin
svo djúp að það virðist ómögulegt að
fá sálarró á ný. Það er erfitt að sætta
sig við dauðann og jafnvel enn erfið-
ara að sætta sig við lífíð, en maður
verður víst að halda áfram. Það mun
ég gera og ég ætla að reyna að geyma
allar fallegu minningamar um þig hjá
mér og varðveita þær í hjarta mínu að
eilífu. Þeir deyja ungir sem guðimir
elska. Þér hefur án efa verið ætlað
mikilvægt hlutverk annars staðar og
ég er þess fullviss að þú munt leysa
það vel af hendi.
Þú varst frábær frændi og vinur.
Þú varst alltaf svo hress og skemmti-
legur og ég mun sakna þess að sjá
ekki brosið þitt og heyra hláturinn
þinn. Þær era ófáar minningamar um
þig þar sem þú lékst á als oddi, sagðir
brandara og sögur og hermdir eftir
Fóstbræðram eða öðrum grínistum.
Þú komst mér alltaf til að hlæja.
Ég var svo hreykin af þér, bæði
sem körfúboltamanni og sem vini og
frænda. Þú varst einstök manneskja
og sannkölluð hetja í mínum augum.
Eg man eitt kvöldið þegar bankað var
á dymar heima og þegar ég opnaði
stóðst þú þar skælbrosandi, nýkominn
heim frá Bandaríkjunum. Ég vai- svo
undrandi því ég vissi ekki að von væri
á þér heim. Þetta var dæmigert fyrir
þig, þú hugsaðir alltaf svo vel um þína
nánustu vini og ættingja. Vinsældir
þínar era því auðskildar. Þú varst vin-
ur allra og þó þú værir einn harðasti
Njarðvíkingur sem ég þekki áttir þú
mjög góða vini úr hinum körfuboltal-
iðunum hér á Suðumesjum og eflaust
víðar. Þar sem ég er Keflvfldngur var
ætíð erfitt fyrir mig að gera upp á milli
Keflavíkur og Njarðvíkur í körfunni,
en til að auðvelda mér það sagðist ég
alltaf halda með ÖUa frænda. Ég var
alltaf jafn glöð þegar þér gekk vel þvi
þá vissi ég að þú værir ánægður. Karf-
an var þitt líf og yndi og þar varstu svo
sannarlega á réttri hillu.
Síðasta kvöldið þitt sendir þú mér
skilaboð á símann og ég var svo
ánægð að heyra frá þér. Svo hittumst
við á Skothúsinu, þú tókst utan um
mig og svo dönsuðum við saman. Þú
varst svo ánægður og skemmtir þér
svo vel. Ég er svo ólýsanlega þakklát
fyrir að hafa hitt þig þetta kvöld og
dansað við þig einn af síðustu dönsun-
um, því margar af mínum bestu
minningum um þig era af dansgólf-
inu. Við dönsuðum svo oft saman í
gegnum tíðina að stundum komu
sögusagnir um að við væram par. Ég
veit að við munum hittast seinna og
dansa saman og hlæja og það verða
ánægjulegir endurfundir því ég
sakna þín svo mildð.
Guð geymi þig, elsku Ölli minn. Ég
vona að þér líði vel þar sem þú ert
núna, hjá ömmu og afa. Ég bið Guð
um að gefa okkur öllum styrk til þess
að lifa með sorginni og minnast góðu
stundanna sem þú gafst okkur.
Þín frænka,
Ásdís.
Elsku besti vinur minn, það er erf-
itt að trúa því að þú sért farinn frá
mér. Maður skilur stundum ekki al-
veg hvað Hann þarna uppi er að
ÖRLYGUR ARON
STURLUSON
hugsa, en ég veit að hann hefúr virki-
lega þurft á þínum kröftum að halda.
Þú varst alltaf svo líflegur og glaður
og þú kunnir sko að njóta lífsins.
Það er svo hræðilega erfitt að þú
skulir vera farinn svona snöggt en þá
hugsa ég til allra góðu stundanna
sem við áttum saman og þá brosi ég
breitt. Ég gleymi þessum stundum
aldrei, t.d. þegar við vorum báðir í
skóla í Bandaríkjunum, ég í New
Jersey og þú í Norður-Karólínu. Þá
hringdum við hvor í annan á hveijum
degi, töluðum og hlógum saman til að
vinna á heimþránni sem við fengum
stundum. Það var gott að vita af
besta vini sínum svona nálægt sér
þótt við töluðum ekki saman nema í
síma, vita að ég var ekki sá eini sem
var í burtu frá fjölskyldu minni og
þannig styrktum við hvor annan.
Ég man þegar við hringdum á
kvöldin, settum á sömu sjónvarpsstöð.
og horfðum á körfuboltaleik eða hlóg-
um saman að einhverjum grínþætti
þótt við væram bara í símanum.
Ég mun aldrei gleyma því þegar
við unnum okkar fyrsta og eina Is-
landsmeistaratitil saman með Njarð-
vík árið 1998. Það var sérstakt að
vinna minn fyrsta titil í meistara-
flokki með þér, besta vini mínum,
sem ég hafði spilað með frá upphafi.
Alltaf þegar ég kom á æfingu vissi
ég að ég þyrfti að leggja mig 100%
fram því ég var að æfa með þér. Við
hertum hvor annan upp og gáfum allt
í æfingamar. Ég viðurkenni að það
sauð af og til upp úr hjá okkur og við
rifumst stundum en það sýndi hvað
okkur langaði mikið til að vinna. Eftir
æfinguna fóram við saman brosandi
út eins og ekkert hefði í skorist. Þú
gerðir mig að betri leikmanni inni á
vellinum og betri persónu utan hans.
Þú ofmetnaðist aldrei þótt þér gengi
vel og talaðir aldrei um velgengni
þína.
Ef mér gekk illa á æfingu var gott
að fara út úr íþróttahúsinu með þér
og heyra þig segja: „Hvað er þetta,
maður, það er önnur æfing á morgun
og þá bætirðu mistökin bara upp.“
Ég man líka svo vel eftir öllum
keppnisferðunum okkar með Njarð-
vík og unglingalandsliðinu. Þar vor-
um við óaðskiljanlegir og áttum
ógleymanlegar stundir saman.
Við töluðum alltaf um að láta
drauma okkar rætast saman, það er
erfitt að sætta sig við að ég get ekki
séð þig aftur en ég stefni enn á sömu
drauma og veit að þú verður alltaf
með mér.
Elsku Ölli, ég þakka þér fyrir að
hafa verið vinur minn og ég mun
aldrei gleyma þér. Guð geymi þig.
Þinn vinur
Logi.
Hann Ölli vinur okkar er dáinn.
Hörmulegt slys, eitt augnablik og
þessi yndislegi drengur sem okkur
öllum þótti svo vænt um er tekinn frá
okkur. Ölli lék allan sinn körfubolta-
feril með Njarðvík. Hann átti ekki
langt að sækja hæfileika sína, Sturla
faðir hans og föðurbræður, þeir Teit-
ur og Gunnar, eru allir þekktii- körfu-
boltakappar. Skjótur frami Ölla var
með ólfldndum, allt frá því að vera
góður leikmaður í yngri flokkum fé-
lagsins til þess að vera máttarstólpi
eins sterkasta körfúboltaliðs landsins
aðeins 18 ára gamall. Auk þess spilaði
hann fjölda unglingalandsleikja og
einnig með A-landsliði Islands. Ölli
var ein bjartasta von Njarðvíkur og
Islands í körfubolta og hlökkuðum
við öll til að fylgjast áfram með þess-
um fjölhæfa og skemmtilega strák í
framtíðinni. Við öll sem tengjumst
körfuboltanum í Njarðvík og í allri
körfuboltahreyfingunni stöndum
agndofa þegar ungur glæsilegur
drengur er kvaddur burt frá okkur í
blóma lífsins. Við eigum ekki eftir að
sjá þennan skemmtilega félaga okkar
þeysast um körfuboltavöllinn eða
hitta hann brosandi á fömum vegi
aftur.
Minningamar hrannast upp í huga
mér þegar ég hugsa um þennan ljúfa
dreng sem var daglegur gestur á
heimili mínu um margra ára skeið.
Ölli og Logi sonur minn voru saman
öllum stundum frá því að þeir byrj-
uðu í minnibolta og allt þar til þeir
spiluðu saman í meistaraflokki fé-
lagsins. Öll þessi ár vora þeir óað-
skfljanlegir félagar sem gættu hvor