Morgunblaðið - 27.01.2000, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 27. JANÚAR 2000 49
fjörð og bjuggum þar í tvö ár. Þangað
heimsótti Fanney okkur oftar en
einu sinni ásamt tengdaforeldrum
mínum, en hún hafði afskaplega gam-
an af að ferðast.
Þótt hún byggi ein í gömlu íbúðinni
sinni á Asvallagötunni var hún af-
skaplega félagslynd. Hún tók þátt í
félagsstarfi aldraðra og kom óþreyt-
andi í öll fjölskylduboð, alltaf kát og
glöð. Hún hafði líka mikið saman að
sælda við hinar konumar í húsinu á
Ásvallagötunni og þá ekki síst við
Laufeyju systur sína sem býr rétt
hjá, á Brávallagötu.
Þótt Fanney væri komin hátt á ní-
ræðisaldur hafði maður það ekki á til-
finningunni, jafnvel þótt ellin væri
farin að segja til sín með tilheyrandi
heilsuleysi. Hún var svo ótrúlega
hress þrátt fyrir ýmsa líkamlega
kvilla. Langlífi og góð heilsa er
reyndar einkenni á ætt hennar, ég
vissi t.d. til þess að hún og Laufey
eldri systir hennar fóru af og til að
spiia við foðurbróður sinn nú fyrir ör-
fáum árum! Þótt heilsan væri vissu-
lega farin að gefa sig héldum við satt
að segja að hún myndi hrista þessi
síðustu veikindi af sér líka, alveg eins
og hún gerði fyrir tveimur árum.
Hún var fárveik þegar við heimsótt-
um hana á jóladag, en á nýársdag var
hún nokkum veginn eins og hún átti
að sér, kát og hress í anda. Þá vonuð-
um við að nú lægi leiðin upp á við. En
það fór á annan veg.
Við eigum ekki eftir að fara saman
út í Viðey eins og við ræddum um,
þegar við hittumst á nýársdag. Þá
sagði Fanney okkur að þangað hefði
hún aldrei komið, en hefði verið á
leiðinni þangað fótgangandi ásamt
föður sínum og Laufeyju systur
sinni, frostaveturinn mikla árið 1918
þegar fraus milli lands og eyjar. En
þau snera við, því henni varð svo kalt.
Okkur varð hugsað til þess hve ótrú-
legar breytingar Fanney og fólk af
hennar kynslóð hefur lifað. Minning-
ar hennar spönnuðu næstum alla öld-
ina og alla þá merkisatburði og
breytingar sem við lesum aðeins um í
sögubókum. Margt af þessu bar á
góma yfir kaffibolla á Ásvallagöt-
unni, þegar við Þór fengum vinnuað-
stöðu hjá henni meðan við vorum við
nám í Háskólanum. Þegar ég var að
grúska við sagnfræðiskrif leitaði ég
oft til hennar til að fá lifandi mynd af
Reykjavík fyrri hluta aldarinnar. Allt
viidi hún fyrir mig gera og sá til þess
að ég fengi nóg að borða og kaffibolla
og spjall ef ég vildi, en gætti þess allt-
af að trafla mig ekki við vinnuna. Það
vora góðar stundir sem ég átti hjá
henni þessi ár sem við höfðum her-
bergið og ég mun minnast þeirra
stunda með hlýju.
Sigríður K. Þorgrímsdóttir.
í glugganum á vinnuherbergi
mínu í Bretlandi stendur innrömmuð
ljósmynd. Hún sýnir stórfjölskyldu
æsku minnar; foreldra, systkini,
frændur, frænkur, tengdafólk og
venslalið. Sennilega var þessi svart-
hvíta mynd tekin í stórafmæli móður-
ömmu minnar fyrir fjóram áratug-
um. Stundum þegar ég horfi á þessa
mynd slær það mig hve mörg and-
litanna era horfin og hve mikið tóm-
arúm hefur skapast við fráfall hvers
og eins.
Nú er enn eitt andlit slokknað;
Fanney móðursystir mín er látin.
Fanney átti sérstakan sess í æsku
minni og uppvexti. Hún bjó á Ás-
vallagötunni með eiginmanni sínum
Hákoni Hjaltalín Jónssyni málara-
meistara og þremur sonum: Jóni,
sem alltaf var kallaður Jonni, Ingólfi
sem kallaður var Ingó og Gunnari
sem allir kölluðu Didda. Fjölskylda
mín bjó handan við homið á Brávalla-
götunni og það sköpuðust sterk og
eftirminnileg tengsl milli heimilanna
tveggja. Hákon var einstaklega hlýr
maður og Fanney var ávallt brosandi
og væn. Hún var hlédræg kona, orðfá
en glaðvær og mild augu hennar
sögðu oft meira en margar orðræður.
Synir þeirra urðu allir dugmiklir ein-
staklingar, enda þótt elsta syninum,
Jonna, hafi hlotnast stutt líf en hann
lést af sjúkdómi um aldur fram. Ing-
ólfur varð farsæll barnalæknir og
Gunnar framtakssamur endurskoð-
andi og athafnamaður. Víst er að
Fanney átti mikinn þátt í að móta
framtíð sona sinna - og síðar barna-
bama - með kærleik og umhyggju.
Samband Fanneyjar og móður
minnar Laufeyjar var einstakt. Þær
ólust upp í stórum systkinahópi sem
taldi sex stúlkur og einn dreng. Móð-
ir mín var tveggja ára þegar Fanney
fæddist árið 1912. Mamma tók Fann-
eyju strax undir sinn vemdarvæng
og ég held að hún hafi ekki lyft þeim
væng svo lengi sem Fanney iifði.
Innilegra systrasamband er vandséð.
Allt frá æsku vora þær saman öllum
stundum. Þegar mamma hélt ung til
Kaupmannahafnar á þriðja áratugn-
um til náms á húsmæðraskóla linnti
Fanney ekki látum fyrr en faðir
þeirra samþykkti að hún fengi að
dvelja hjá henni síðustu tvo mánuð-
ina af námstímanum. Svo háð var
Fanney systur sinni. Og öfugt.
Hákon og Fanney giftust um miðj-
an fjórða áratuginn og fluttu í þrílyft
húsið á Ásvallagötunni. Foreldrar
mínir bjuggu í Færeyjum á stríðsár-
unum en snera aftur til íslands að
stríði loknu. Ég held að það hafi verið
sjálfgefið að hefja ekki búskap á ís-
landi langt frá Hákoni og Fanneyju,
að minnsta kosti ekki utan Vestur-
bæjarins, enda öll gamlir Vestur-
bæingar. Þau voru öll einnig viðriðin
KR og síðar þeirra böm og bama-
böm. Þegar KR stofnaði handbolta-
deild kvenna á þriðja áratugnum var
Fanney með í liðinu frá upphafi og
tók þátt í mörgum sigrum þess.
Frá þeim degi sem foreldrar mínir
settust að á Brávallagötunni í stríðs-
lok leið varla sá dagur að þær systur
hittust ekki eða töluðust við í síma.
Þegar eiginmaður Fanneyjar lést
fyrir tæpum aldarfjórðungi varð
samband þeirra systra enn sterkara.
Foreldrar mínir tóku Fanneyju með
sér í ýmsar ferðir innanlands sem ut-
an.
Ævi manna fer oft í hring. Eftir að
faðir minn lést árið 1987 sótti móðir
mín mikinn styrk í systur sína og þær
urðu tvær einar á nýjan leik eins og
fyrr á áram áður en eiginmenn
þeirra komu til sögunnar. Þrátt fyrir
langa ævi og ýmis áföll voru þær líf-
skátar og bjartsýnar og nutu stuðn-
ings hvor annarrar. Þær héldu áfram
að vera saman og ferðast saman.
Fanney átti við vaxandi vanheilsu og
veikindi að stríða á undanfomum ár-
um. Þrátt fyrir spítalalegu og erfiðar
aðgerðir fór ljóminn sjaldnast úr
augum Fanneyjar og enn sem fyrr
naut hún stuðnings systur sinnar
sem og eigin fjölskyldu. Á hverjum
degi hafði móðir mín samband við
Fanneyju, allt fram á dánardag
hennar fyrir viku.
Fanney var ekki manneskja sem
fór mikinn í samfélaginu. Hún var
hógvær alþýðukona sem hlúði vel að
sínum og gætti þess smáa sem er
undirstaða hins mikla og sterka.
Fanneyju fylgdi lífsgleði og ylur sem
lengi vermir eftir að hún er horfin á
braut. Ég sendi sonum Fanneyjar og
afkomendum samúðarkveðjur yfir
hafið.
Ingólfiir Margeirsson.
Okkur langar til að minnast ást-
kærrar móðursystur okkar sem
kvaddi þennan heim fimmtudaginn
20. janúar sl. Um hug okkar streyma
góðar minningar um yndislega konu.
Fanney var sérlega trygg þeim sem
hún tók, en var alls ekki allra. Varkár
var hún í orði, vönd að virðingu sinni
og annt um mannorð sitt og sinna.
Hún naut þess að ferðast og eigum
við ófáar minningar um ferðir með
henni og Hákoni, eiginmanni hennar,
sem féll allt of snemma frá. Margar
góðar stundir áttum við í sumarbú-
staðnum þeirra í Sléttuhlíð þar sem
ýmislegt var brallað. Ógleymanleg er
ferðin sem farin var 1965 til Dan-
merkur og Skotlands, þar sem marg-
ir merkisstaðir vora héimsóttir og
var Fanney þar hrókur alls fagnaðar.
Til merkis um það hversu em og
ungleg hún var, heimsótti hún for-
eldra okkar í sumarhús þeirra á
Spáni og var hún þá tæplega áttræð.
Þar gerðist ýmislegt spaugilegt sem
lengi verður í minnum haft. Alla tíð
bjó Fanney á Ásvallagötunni og var
það henni dýrmætt að geta notið þess
að vera á heimili sínu. Það veitti
henni mikla gleði að fylgjast með af-
komendum sínum sem orðnir era
fjölmargir og var hún stolt er hún
sýndi okkur myndir af nýjum fjöl-
skyldumeðlimum sem höfðu bæst í
hópinn. Okkar skemmtilegustu
minningar af elskulegri frænku okk-
ar eigum við þegar komið var saman í
Álfheimunum í húsi foreldra okkar.
Þar var oft mikið hlegið langt fram á
nótt og hreif Fanney þar alla með sér
með sínum smitandi hlátri. Þegar
heim var haldið fannst henni gaman
að keyra niður Laugaveginn og sjá
næturlífið og skoða í búðarglugga.
Ekki fannst okkur það síður
skemmtilegt að fá að njóta nærvera
hennar og gleðja hana, því hún var
sérstaklega þakklát fyrir allt sem
fyrir hana var gert, sama hversu lítið
það var.
Elsku Fanney frænka, nú er kom-
ið að kveðjustund. Við vitum að þú
varst trúuð og treystir á mátt bænar-
innar og þess vegna eram við sann-
færð um að vel verður tekið á móti
þér í nýjum heimkynnum. Ljós þitt
mun lifa áfram með okkur.
Guð blessi þig, elsku frænka okk-
ar.
Elsku Ingó og Diddi, við sendum
ykkur og fjölskyldum ykkar okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Lilja, Anna, Ema, Ingi
og Berglind.
Skilafrest-
ur minn-
ingar-
greina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: I sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útranninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
Gróðrarstöðin ^ 0^
micm ♦
Hús blómanna
Blómaskreytingar
við öll tækifæri.
Dalveg 32 Kópavogi sími: 564 24X0
P=isjuí aiJilJai; bzr ui IjííjjlIujíj
Útfararstofan annast meginhluta allra útfara ó höfuðborgarsvæðinu.
Þar starfa nú 15 manns við útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
Aíútleg þjónusta sem byggir á langri reynslu
Útfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
Vesturhlíð 2-Fossvogi-Sími 551 1266-wvmy.utfarastofa.com
t
Elsku móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR SVEINSDÓTTIR,
Njálsgötu 82,
Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítalans þriðju-
daginn 25. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 31. janúar kl. 10.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent
á líknardeild Landspítalans.
Hjalti J. Guðmundsson, Paula H. Guðmundsson,
Jóhanna Margrét Guðmundsdóttir.
t
Systursonur minn og bróðir okkar,
BJÖRGVIN MAGNÚSSON,
Keflavíkurgötu 18,
Hellissandi,
andaðist á heimili sínu þriðjudaginn 25. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Gísli Ketilsson,
Kristín Herdís Magnúsdóttir, Sólveig Eiríksdóttir,
Jón Eiríksson, Kristinn Breiðfjörð Eiríksson.
*
t
Sonur minn,
BJÖRN STEINGRÍMSSON,
Sjæilandsgade 20,
Kaupmannahöfn,
sem lést sunnudaginn 9. janúar, verður jarð-
sunginn frá Neskirkju föstudaginn 28. janúar
kl. 15.00.
Steingrímur Sigvaldason.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞURÍÐUR E. BALDVINSDÓTTIR,
Ránargötu 35,
Reykjavík,
sem andaðist á heimili sínu fimmtudaginn
20. janúar sl., verður jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík föstudaginn 28. janúar
kl. 15.00.
Hulda Jónsdóttir,
Gréta Jónsdóttir, Vöggur Jónsson,
Unnur I. Jónsdóttir, Halldór Einarsson,
Áslaug E. Jónsdóttir, Sigurður Sigurjónsson,
Baldvin Jónsson, Ásgerður Guðbjörnsdóttir,
Þuríður E. Baldursdóttir, Jóhann S. Erlendsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
vT
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ANNA ÞORLEIFSDÓTTIR,
til heimilis að Garðvangi,
Garði,
sem andaðist fimmtudaginn 20. janúar sl., verður jarðsungin frá Kefla-
víkurkirkju föstudaginn 28. janúar kl. 16.00.
Leila Benediktsdóttir Green,
tengdasonur, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð vegna andláts og útfarar eiginkonu minnar,
móður okkar og tengdamóður,
MARÍU GUÐMUNDSDÓTTUR.
Magnús Már Lárusson
Monika Magnúsdóttir, Adólf Adólfsson,
Allan Vagn Magnússon, Margrét Gunnarsdóttir,
Sesselja Magnúsdóttir, Ársæll Örn Kjartansson,
Jónas Magnússon, Drífa Freysdóttir,
Finnur Magnússon, Karin Magnússon.
*