Morgunblaðið - 27.01.2000, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
PIMMTUDAGUR 27. JANÚAR 2000 53
annars í öllu sem þeir tóku sér íyrir
hendur. A þessum árum fékk fjöl-
skylda mín tækifæri til að kynnast
Ölla og fyrir það erum við ævinlega
þakklát. Það var aðeins fyrir nokki’-
um dögum að við sátum saman í flug-
vél vestur á ísafjörð og spjölluðum
saman. Við töluðum um hvað hann
ætlaði að gera í sumar og hvað fram-
tíðin bæri í skauti sínu, það væru svo
mörg spennandi verkefni íramundan
fyrir hann á næstu árum. Einnig tal-
aði Ölli um hvað það væri gott að vera
kominn aftur til afa og ömmu í Lág-
móann, því þar væri svo gott að vera.
Þegar svona dynur yflr finnum við
hvað Njarðvíkurhjartað slær sterkt í
bijóstum okkar og hversu mikils
virði við erum hvert fyrir annað.
Við í stjóm körfuknattleiksdeildar-
innar, leikmenn meistaraflokka og
yngri flokka deildarinnar kveðjum
vin okkar í hinsta sinn með söknuð og
trega í hjarta og biðjum að algóður
Guð blessi hann og varðveiti. Við
sendum ykkur, foreldrum, systkinum
og öðrum ættingjum, innilegustu
kveðjur okkar og höfum ykkur í bæn-
um okkar.
Hvfldu í örmum Guðs, elsku vinur.
Gurinar Þorvarðarson,
formaður körfuknattleiks-
deildar Ungmennafélags
Njarðvfkur.
Elsku Ölli minn, það er svo erfitt
aðskilja af hverju þú varst hrifinn svo
skyndilega á brott í blóma lífsins.
Og þvívarð allt svo hljóttvið helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
(TómasGuðmundsson.)
Þú varst bara smápolli þegar ég sá
þig fyrst og varst þá þegar farinn að
venja komur þínar í íþróttahúsið í
Njarðvík. Mjög fljótlega kom í Ijós
fæmi þín í körfubolta. Þú hafðir yfir
að ráða afburða boltatækni sem og
góðri líkamsstjóm. Leiðir okkar, sem
þjálfari og leikmaður, lágu fyrst sam-
an þegar þú varst í 7. flokki og spilað-
ir upp fyrir þig sem kallað er með 8.
flokki en þann flokk þjálfaði ég. Þú,
ásamt félaga þínum og vini, Loga
Gunnarssyni, settir mark þitt á þann
flokk, og þótti sýnt að þar fæm fram-
tíðarefni í íslensku íþróttalífi. Næstu
þrjú árin þjálfaði ég í Grindavík og
fylgdist með þér úr fjarlægð hvað
varðaði körfuboltann en hitti þig þó á
hveijum degi þar sem ég vann í
Njarðvfloirskóla. Þú varst vinsæll
mjög og naust mikillar virðingar hjá
bekkjarsystkinum þínum sem og öðr-
um nemendum. Mér er minnisstætt
þegar hópur af eldri bekkingum var
að stríða einum nemandanum og þú
sagðir við þá að þú tækir til þinna
ráða ef þeir hættu ekki og það strax.
Þetta lýsir því í hnotskum hvemig þú
varst því þú máttir ekkert aumt sjá.
Árið 1997 lágu leiðir okkar aftur
saman hjá U.M.F.N. Tveir ungir pilt-
ar, nýútskrifaðir úr 10. bekk gmnn-
skóla, hófu æfingar með Mfl.
U.M.F.N. Þetta vomð þið Logi og
áttuð þið eftir að koma mikið við sögu
þennan veturinn. Fyrsti leikurinn
þinn með meistaraflokki er mjög
minnisstæður en hann var uppi á
Akranesi 7. desember 1997. Þú varst
í byrjunarliðinu og gegndir þar lykil-
hlutverki sem leikstjómandi en það
er með erfiðustu hlutverkum í körfu-
bolta. Þennan leik spilaðir þú af svo
miklu öryggi að það var eins og þú
hefðir aldrei gert neitt annað. Þó að
leikurinn tapaðist léstu það ekki á þig
fá, heldur efldist við hverja raun og
þú áttir eftir að sýna styrk þinn svo
um munaði. Eftir þetta áttirðu hvem
stórleikinn á fætur öðmm eins og svo
margir muna og áttir þú ekki svo lít-
inn þátt í því að 19. apríl 1998 hömp-
uðum við eftirsóttasta titlinum í
körfubolta, íslandsmeistaratitlinum.
Veturinn næsta hélstu svo til
Bandaríkjanna til að fara í skóla og
spila körfii með skólanum þínum og
þar stóðstu þig einnig mjög vel og
þroskaðist mildð. Sumarið 1999 fékk
ég aftur þann heiður að fá að starfa
með þér þar sem ég þjálfaði bæði
unglingalandsliðið og U-20 ára
landsliðið. Þú varst lykilmaður í báð-
um liðum og stóðst þig frábærlega
vel. Þú ákvaðst svo að vera um vetur-
inn heima á íslandi og kom þá ekkert
annað til greina hjá þér en að spila
með Njarðvík. Það sem af er tímabil-
inu varst þú, að öllum öðmm ólöstuð-
um, einn besti leikmaður Islands-
mótsins og það aðeins 18 ára gamall.
Enda kom það fáum á óvart að þú
varst valinn í A-landsliðið og spilaðir
þú þrjá landsleiki í nóvember og des-
ember sl. Lokaleikur þinn var svo 15.
janúar sl. en það var Stjömuleikur
KKÍ og varst þú valinn fyrstur ís-
lendinganna til að spila.
En nú er komið að vinum að skilj-
ast. Það er með harm í hjarta sem ég
kveð þig, Ölli minn. Ég mun aldrei
gleyma þér og þeim tíma sem við átt-
um saman. Ég er þakklátur Guði fyr-
ir að hafa fengið tækifæri til að kynn-
ast þér og starfa með þér. Það verður
alltaf hluti af þér í hjarta mínu og þú
munt eiga þar vissan stað. Nú eiga
mamma þín og pabbi og allir ættingj-
ar þínir um sárt að binda. Elsku Sæ-
rún, Sturla og Elvar Þór, ég votta
ykkur og fjölskyldum ykkar mína
dýpstu samúð og megi algóður Guð
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Og skín ei ljúfast ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilíflega, óháð því sem kemur,
í æsku sinnar tignu fegurð lifir?
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu í gullnu augnabliki -
(Tómas Guðmundsson.)
Að leiðarlokum vil ég segja þetta
við þig, Ölli minn - þá er þessum leik
lokið, kæri vinur, og þú stóðst þig vel.
Næsti leikur verður á öðrum stað, á
öðrum tíma og ég veit að þú stendur
þig vel þar líka. Mundu bara þegar þú
keyrir inn í vömina að þá ferðu til að
skora eða til að skapa öðrum tæki-
færi á að skora. Vertu sæll að sinni,
við hittumst síðar.
Friðrik Ingi Rúnarsson.
Kveðja frá Körfuknatt-
leikssambandi íslands
Það var harmafregn í byrjun vik-
unnar að fá símtal þess efnis að einn
af efnilegustu leikmönnum íslensks
körfuknattleiks væri allur, einungis
18 ára að aldri. Aðeins tveimui’ dög-
um áður átti ég við hann ánægjulegt
spjall í hádegisverðarboði fyrir árleg-
an stjömuleik Körfuknattleikssam-
bands íslands, þar sem Örlygur hafði
verið valinn einn af þátttakendum í
hópi bestu leikmanna landsins.
Órlygur Sturluson vakti athygli á
hæfileikum sínum með eftirminnileg-
um hætti þegar hann sextán ára gam-
all átti stóranþátt í að tryggja Njarð-
víkingum Islandsmeistaratitil í
körfuknattleik vorið 1998. Það fór
ekki framhjá neinum að þarna var
stórefni á ferð, og ekki dró þekktur
frændgarðurinn úr því að þama þótt-
ust körfuknattleiksáhugamenn sjá
fyrir sér næstu stórstjömu í íslensk-
um körfuknattleik.
Eftir ársdvöl í skóla í Bandaríkjun-
um sneri Örlygur aftur til íslands og
hefur leikið með liði Njarðvfldnga á
yfirstandandi keppnistímabili. Sá
þroski sem hann hafði náð í íþróttmni
endurspeglaði á engan hátt reynslu
18 ára gamals unglings, en leikstfll
hans, reisn og sjálfstraust sem leik-
stjórnanda bám merki þess að þar
færi þaulreyndur keppnismaður.
Örlygur þreytti frumraun sína með
landsliðinu nú í vetur, ekki í æfinga-
leik eða vináttulandsleik heldur í einu
erfiðasta verkefni sem landsliðið hef-
ur tekið þátt í. Stóð Örlygur sig þar
með mikilli piýði, langyngstur leik-
manna, og féll vel inn í þann hóp sem
myndar landslið íslands í körfuknatt-
leik.
Átti undirritaður þess kost að
kynnast Örlygi persónulega í ferð
landsliðsins til Ukraínu nú í nóvem-
ber sl., og vora þau kynni ánægjuleg í
alla staði. Prúðmennska, hógværð og
vilji til að gera sitt besta í þágu
landsliðsins lýsa best þeirri hlið sem
undirritaður kynntist á Örlygi utan
vallar. Hann bar íslenska fánann á
brjóstinu með miklu stolti.
Ekki leikur vafi á að íslenskur
körfuknattleikur hefur nú tapað ein-
um sinna efnilegustu sona. Margir
munu sakna snillinnar á leikvellinum,
og samleiks frændanna í Njarðvíkur-
liðinu. Á hinn bóginn er hugur körf-
uknattleiksfólks hjá aðstandendum
Örlygs, en erfitt er að ímynda sér
meiri sorg en foreldra sem misst hafa
bam sitt áður en það kemst til full-
orðinsára. Faðir Örlygs, Sturla, er
fyrrverandi landsliðsmaður og
þekktur leikmaður á íslandi í mörg
ár, og stendur sorg hans og fjölskyld-
unnar körfuknattleikshreyfingunni
nærri.
Vil ég senda Sturlu og öflum
aðstandendum samúðarkveðjur f.h.
KKÍ.
Ólafur Rafnsson,
formaður KKI.
Margseraðminnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margseraðminnast,
margseraðsakna.
Guð þeirri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Öriygur, þegar ég frétti af
andláti þínu varð ég harmi slegin. Ég
sá þig síðast um áramótin og við ósk-
uðum hvort öðra gleðilegs nýs árs.
Það er erfitt að tráa því að þú,
þessi ungi fallegi strákur í blóma lífs-
ins, sért látinn, og eftir situr aðeins
sorgin og minningamar um þig. Við
þekktumst ekki mikið en væntum-
þykja mín í þinn garð var svo sannar-
lega og verður alltaf mikil. Þú varst
svo góður við alla og allir Utu upp til
þín. Bros þitt var eins og tunglið, það
lýsti upp allt í kringum þig og fólkið
sem var nálægt þér. Ég mun aldrei
gleyma þér, Ölli.
Guð geymi þig og blessi fjölskyldu
þína, Guðnýju Ólöfu og alla nána vini
þína.
„Drottinn Guð faðir, veit okkur þá
náð að elska hvem þann sem á vegi
okkar verður. Við áköllum miskunn
þína og biðjum fyrir öllum, sérstak-
lega þeim, sem þú hefur gefið okkur
til samfylgdar í lífinu. Gef þeim,
Drottinn, langt umfram allt sem við
kunnum að biðja eða hugsa. Lát þau
ávallt vera í vernd þinni og hand-
leiðslu. Hjálpa þeim að elska þig og
lát þau að lokum eignast lífið eilífa,
óforgengilega. Þér sé dýrð að eilífu.
Amen.“ (Anselm.)
Pálína Ósk.
Kæri Ölli. Við vfljum þakka þér
fyrir allar ánægjustundimar sem við
höfum átt saman. Þín verður ávallt
minnst sem hressa og ánægða stráks-
ins sem aldrei lét neitt á sig fá. Stórt
skarð hefur verið höggvið í vinahóp
okkar, sem aldrei mun fyllast. Mun
þín ávallt verða saknað.
Megi guð geyma þig.
Kalliðerkomið,
kommernústundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimirkveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Fjölskyldu og ættingjum vottum
við okkar dýpstu samúð.
Vinarkveðja,
Oddur Jónasson og
Vilhjálmur Vilhjálmsson.
Elsku besti Ölli. Það er á stundum
sem þessari sem við förum að hugsa
hve lífið er dýrmætt og hversu ósann-
gjamt það er. Það er mjög sárt að líta
yfir farinn veg og vita til þess að við
eigum aldrei aftur eftir að hafa tæki-
færi til þess að hlæja og skemmta
okkur saman.
En hann Ölli eins og hann var alltaf
kallaður var mikill keppnismaður og
lagði sig alltaf hundi’að prósent fram í
körfuboltanum. Ég man alltaf eftir
því þegar hann byrjaði að æfa með
okkur í meistaraflokki karla í Njarð-
vík. Þá hugsaði maður með sér: Þess-
ir litlu guttar hafa gott af því að prófa
að æfa með okkur. En áður en maður
vissi af var Ölli kominn í liðið og far-
inn að vinna leild fyrir okkur. Það var
unun að horfa á hann spila því körfu-
boltinn var hans líf og yndi og spilaði
hann alltaf með hjartanu.
Við munum alltaf eftir því þegar
við fóram í liðspartýið til Geira og
Ollu á Þórustíginn þar sem mamma
þín og þið bræðumir bjugguð. Þú
gekkst inn í stofuna brosandi og kát-
ur hlammaðir þér í sófann og sagðir:
„Ég er kominn heim.“
Þetta er aðeins brot af minningum
um þennan indæla og ljúfa vin sem
við munum ávallt geyma í hjarta okk-
ar.
Biðjum góðan Guð að styrkja
Stulla og fjölskyldu og Særánu og
fjölskyldu.
Hinsta kveðja.
Þínir vinir,
Páll og Pálína.
16. janúar árið 2000 er dagur sem
margir eiga eftir að minnast með
sorg í hjarta, þegar hann Örlygur
vinur okkar kvaddi þennan heim allt,
allt of fljótt.
Öll eigum við eftir að muna hina
ungu stjömu Njarðvíkurliðsins, sem
þeyttist um víðan völl og lét ekkert
stoppa sig. Það er mjög erfitt að
hugsa til þess að eiga aldrei eftir að
sjá hann í þessari veröld.
Við sem bekkjarfélagar eigum
margar góðar minningar um elsku-
lega Ölla okkar. Hann var alltaf svo
hress og kátur, og ef það var einhver
sem gat slegið á létta strengi, þá var
það hann. Það má með sanni segja að
það hafi geislað af honum lífskraftur-
inn og leikgleðin.
Það hugsa eflaust margir: Af
hverju hann? Hann sem var aðeins 18
ára og í blóma lífsins. Honum hefur
eflaust verið ætlað annað hlutverk á
öðram stað.
Þeir deyja ungir sem guðimir
elska. En hann Ölli okkar mun halda
áfram að lifa í hjörtum okkar, í græna
búningnum með íslandsbikarinn á
lofti.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
nánustu ættingja, vini og aðra
aðstandendur.
Fyrir hönd árgangs ’81 í Njarðvík-
urskóla.
Flóra Hlín Ólafsdóttir.
Engill er fallinn frá. Hann er far-
inn þangað, þaðan sem hann kom.
Engill sem kom og fór. Þegar mér
bárast þær fregnir að Ölli væri dáinn
þá fannst mér það sárt. Hann svoria
ungur og lífið lék í lyndi. En þegar
Guð kallar þá verðum við að virða
kallið, þótt það sé erfitt. Líf og starf
ÖUa kenndi okkur öllum svo margt
sem kynntumst honum. Hann skilur
fallegar minningar eftir sig.
Mér varð hugsað til þess tíma þeg-
ar ég var beðin að leysa kennara hans
af í heilan mánuð árið 1990. Þá var
Ölli aðeins níu ára gamall, feiminn og
fallegur drengur.
Hann var metnaðargjarn bæði inni
í kennslustofu og úti á leikvelli. I
körfu. Auðvitað í körfu því hann var
kominn af þekktum körfiiboltamönn-
um.
Þetta sport fékk hann í vöggugjöf.
Ég var nýútskrifaður kennari með
bam undir belti, komin sjö mánuði á
leið. Ölli og krakkarnir í bekknum
vora mér svo ljúf og umhyggjusöm.
Eftir fæðinguna komu þau öll á
fæðingardeildina með gjöf til bams-
ins og risastórt kort sem þau höfðu
skrifað á. Mér þótti mjög vænt um
þetta.
Örlygur Aron Sturluson var ein-
stakur. Ég sé hann ljóslifandi fyrir
mér með bjarta brosið sitt. Mér
hlotnaðist að fá að fylgjast með hon-
um vaxa úr grasi því náin vinátta er
með mér og móður hans. Ósjaldan
varð ég vitni að einstakri umhyggju
sem Ölli sýndi mömmu sinni. Þegar
frægðarsólin hans tók að rísa í körfú-
boltanum og fjölmiðlarnir áttu við
hann viðtal hrósaði hann mömmu
sinni svo fallega. Mitt í allri athygl-
inni vildi hann segja frá henni og
hvað hún hafði gert fyrir hann.
Hann fór aldrei á flug með frægð-
inni heldur var hann alltaf með báða
fætur á jörðinni. Svona var Ölli.
Særán og Stulli eignuðust tvo gull-
mola, Örlyg og Elvar. Ólíkir bræður
en samt ekki. Báðir mjög sterldr
persónuleikar, hvor á sinn hátt.
Örlygur blómstraði í körfunni en
Elvar fann sig ekki í sportinu. Þó
segja mér kunnugir að hann sé mjög
góður spilari þegar hann tekur í bolt-
ann. Elvar hefur allt aðra mannkosti
til að bera en bróðir hans.
Elvari kynntist ég vel þegar ég
vann með honum að leiksýningu sem
unglingar í Reykjanesbæ settu upp
fyrir tveimur áram. Hann lék stórt
hlutverk og gerði það með glans. Elv-
ar á efth’ að blómstra á þeirri hillu
sem hann velur sér í framtíðinni. Þeir
era svona þessir bræður.
Hundrað prósent menn í því sem
þeir hafa áhuga á að taka sér fyrir
hendur. ^
Nú setur mig hljóða þegar ég
hugsa til elsku vinkonu minnar, Sæ-
ránar. Þessi elska er búin að reyna
margt. Sorgin hefur knúið svo oft
dyra hjá henni. Það er harður skóli að
fara í gegnum sorgina en Særán ger-
ir það á fallegan hátt. Það var ein-
stakt að hlusta á hana um daginn. Ró-
leg og yfirveguð rifjaði hún upp allt
það góða sem Ölli sldlur eftir sig. Við
eigum minningarnar um hann í
hjarta okkar og sendum honum hlýj-
ar hugsanir.
Elsku vinir, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð á þessari sorgar-
stundu. Ég bið algóðan Guð að um-
vefja Ölla og okkur öll með elsku
sinni. Næst þegar ég horfi til stjam-
anna þá mun stærsta stjarnan á
himninum vera tileinkuð minningu
Ölla. Yndislegs vinar. Guð geymi
hann og verndi.
Marta Eiríksdóttir.
Eitt lítið blóm er rifið upp með rót-
um, liggur á jörðinni og deyr, hin öll í
hnapp eftir standa, drápa höfði og
fella tár - þau skilja þetta ekki, frek-
ar en við - af hverju þetta blóm - eng-
inn skilur það nema Guð.
Þannig er þetta einnig þegar mað-,
ur sest niður til að kveðja Órlyg Ar- * ’
on, ungan pilt í blóma lífsins, með
bjarta framtíð. Enginn skilur það
nema Guð.
Ölli var sem einn af okkur, mikil
fjölskyldutengsl höfðu myndast á
milli okkar, við afarnir vorum vinnu-
félagar frá 1949, bjuggum sem
nágrannar í Grænási þar sem bömin
m-ðu vinir og félagar, Óli Gunnar og
Sturla, Ástþór og Teitur og síðan
barnabömin Ölli og Atli.
Það er ekki erfitt að rifja upp eða
bera niður einhversstaðar á uppvaxfy^
aráram Ölla því alltaf kemur aftur og^*
aftur - íþróttir - og þá sérstaklega
körfubolti, en þær voru ekki fáar
heimsóknir hans til okkar á Hóla-
götu, þær vora ánægjulegar, þar sá
maður vinina vaxa og dafna við leik
og ærsl, hvert árið varð maður að
hækka körfuna því framfarir urðu
miklar - ég hélt og kannski vonaði að
ég gæti eitthvað leiðbeint - en svo var
ekki, hann kunni og gat miklu meira
en ég, en það gladdi okkur mikið -
þegar þeir Atli og Ölli vora í boltaleik
á baklóðinni eftir fjölda glasa af
mjólk og stórar pönnukökur að
ógleymdum súkkulaðikökum, og
þeim leiddist heldur ekki þegar Óli og
Ástþór tóku þátt í leiknum - með sín
sérstöku „sveiflu- og stökkskot". *
Síðan var komið inn, allt klárað yfir
upprifjun á leiknum, síðan umræður
um alla kappana í NBA. Þar vora
þeir betri en í sögubókum. Ölli átti
sinn uppáhaldsleikmann sem hann
vildi h'kjast og það fór ekki á milli
mála, Ölli varð okkar Jordan.
Hann fór í skóla til Bandaríkjanna
því hann vildi læra og vera þar sem
mekka körfuboltans er, stóð sig vel,
gat auðveldlega haldið áfram og orðið
einn af þeim fremstu, en heimþráin
varð yfirsterkari, svo hann sneri
heim aftur og tók upp þráðinn með
úrvalsliði Njarðvíkur, með frábæram
leik og hleypti nýju lífi í leik liðsins.
Það var oft unun að sjá hvemig hann
fór með mótherjana. **
Það er stutt síðan við Atli sátum
saman og ræddum um Ölla og þá kom
fram að við sáum alltaf bjarta framtíð
hjá honum og að það yrði ekld langt
þangað til hann héldi út aftur - og þá
beint í atvinnumennskuna, en enginn
veit örlög sín.
Við eigum góðar endurminningar
um góðan dreng og þó söknuður okk-
ar sé mikill þá vitum við að söknuður
fjölskyldu hans er meiri en orð fá
lýst.
Og með þessum fátæklegu línum
viljum við kveðja góðan vin um leið oj^a
við sendum ástvinum hans okkaP’
innilegustu samúðarkveðjur - en eitt
vitum við að þar sem sál hans Örlygs
Arons er - er verið að spila körfu-
bolta.
Ingi Gunnarsson
og fjölskylda.
SJÁNÆSTUSÍÐU'**