Morgunblaðið - 06.02.2000, Blaðsíða 42

MORGUNBLAÐIÐ
42 SUNNUDAGUR 6. FEBRÚAR 2000
i r... ............
MINNINGAR
t
Við þökkum innilega þá samúð, hlýhug og
vináttu, sem okkur hefur verið sýnd við andlát
og útför ástkærs eiginmanns, sonar, föður
okkar, tengdaföður og afa,
ÞÓRIS SÍMONAR MATTHÍASSONAR,
Fljótaseli 5,
Reykjavík.
Sérstakar þakkirtil starfsfólks á Krabbameins-
deild Landspítalans.
Olga Viktoría M. Sigurðardóttir,
Cecilia Heinesen,
Cecilia Ingibjörg Þórisdóttir, Helgi Már Hannesson,
Kristjana Margrét Þórisdóttir, Daouda Mbaye,
Matthías Karl Þórisson,
Alda María Helgadóttir.
t
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og vináttu vegna andláts og útfarar
okkar kæru móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
JÓNÍNU SIGMUNDSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Hlíð,
áður Eyrarvegi 35,
Akureyri.
Vignir Einarsson, Aðalbjörg Ingvarsdóttir,
Kristín Sigurlaug Einarsdóttir, (var Sigmundsson,
Þormóður Jón Einarsson, Elínborg Árnadóttir,
Sigmundur Rafn Einarsson, Guðbjörg Inga Jósefsdóttir,
Jóhann Árelíuz Einarsson, Kerstin Venables,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til þeirra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
sambýlismanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
EIRÍKS KR. EYVINDSSONAR
frá Laugarvatni,
Hraunbæ 103,
Reykjavík.
Svala Konráðsdóttir,
Eyvindur Eiríksson,
Hlöðver Örn Ólason,
Janne Eiriksson Larsen,
barnabörn og barnabarnabarn.
r.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
FREYJU EIRÍKSDÓTTUR,
Engimýri 2,
Akureyri.
Viðar Garðarsson, Sonja Garðarsson,
Ása Bryndís Garðarsdóttir, Árni Ingi Garðarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu, sem okkur hefur verið sýnd við
andlát og útför ástkærrar móður okkar og
tengdamóður,
SIGRÍÐAR SVEINSDÓTTUR,
Njálsgötu 82,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki líknar-
deildar Landspítalans í Kópavogi.
Hjalti J. Guðmundsson, Paula H. Guðmundsson,
Jóhanna Margrét Guðmundsdóttir.
Lokað
Svæðisskrifstofa málefna fatlaðra í Reykjavík verður lokuð frá
kl. 13:00 mánudaainn 7. febrúar vegna útfarar
SIGRÍÐAR ANDRÉSDÓTTUR.
Svæðisskrifstofa málefna fatlaðra
í Reykjavík.
SIGRÍÐUR
ANDRÉSDÓTTIR
+ Sigríður Andrés-
dóttir fæddist á
Hamri í Múlasveit í
Austur-Barðastrand-
arsýslu 22. febrúar
1929. Hún Iést af
slysförum 30. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Guð-
ný Gestsdóttir, f. 12.
ágúst 1895, d. 9. apríl
1987, og Andrés
Gíslason, f. 21. apríl
1888, d. 5. mars 1976.
Sigríður var níunda í
röðinni af fimmtán
systkina hópi. Elstur
Haukur Breiðfjörð, f. 23. ágúst
1919; Gísli, f. 22. september, d. 21.
febrúar 1945; Guðbjartur Gestur, f.
22. janúar 1922; Sigurbergur, f. 4.
febrúar 1923, d. 12. febrúar 1989;
Kristín, f. 11. maí 1924; Andrés
Berglín, f. 28. júní 1925; Guðrún Jó-
hanna, f. 3. janúar 1927; Páll
Straumberg, f. 29. janúar 1928;
Bjarni Kristinn, f. 3. mars 1930;
Jón, f. 26. mars 1931; Ingibjörg Sig-
urhildur, f. 27. apríl 1932, d. 12.
ágúst 1943; Eggert, f. 17. ágúst
1933; Garðar, f. 20.
mars 1935 og Björg, f.
23. janúar 1937.
Sigríður var í sam-
búð með Kolbeini Guð-
jónssyni. Þau slitu
samvistir. Þeirra böm
em: Gestný Kolbrún, f.
11. september 1955,
gift Böðvari Emi Sig-
urjónssyni, og Sigur-
gísli Ellert, f. 15. nóv-
ember 1957, kvæntur
Ólöfu Jósepsdóttur.
Böm Gestnýjar og
Böðvars Arnar eru:
Katrín Ólöf, f. 19. nóv-
ember 1980, og Siguijón Öm, f. 16.
júní 1986. Börn Sigurgísla og Ólaf-
ar em: Sindri Freyr, f. 12. nóvem-
ber 1980, og Sara Björk, f. 16. októ-
ber 1987.
Árið 1962 giftist Sigríður eftir-
lifandi eiginmanni sínum, Þóri Kri-
stjáni Bjamasyni, pípulagninga-
meistara, f. 10. ágúst 1930. Þeirra
börn em: Þórdís Sif, f. 1. febrúar
1962, í sambúð með Árna Egilssyni;
Bjarni Kristinn, f. 6. nóvember
1963, kvæntur Ingibjörgu Sól-
veigu; Alma, f. 9. október 1964, í
sambúð með Olgeiri Karli Ólafs-
syni; Anna Sigurbjörg, f. 19. mars
1968; Jón Þórir, f. 21. nóvember
1969, í sambúð með Valgerði Mar-
gréti Gunnarsdóttur. Helgi Róbert,
f. 15. júní 1974. Börn Þórdísar og
Árna eru: Vilhjálmur, f. 29. október
1983 og Jóel Þór, f. 29. aprd 1988.
Börn Bjarna og Ingibjargar eru:
Sigrfður Ósk, f. 29. janúar 1990,
Sunna Dís, f. 1. ágúst 1991, Bjarn-
veig Rós, f. 27. apríl 1993, Lilja
Dóra, f. 18. janúar 1996 og Stella
Dröfh, f. 1. júlí 1997. Böm Ölmu og
Olgeirs eru: Sigurbjörg Sandra, f.
19. október 1986, Ægir, f. 18. nóv-
ember 1989, og Þórir Kristinn, f. 8.
janúar 1998. Börn Ömiu Sigur-
bjargar og Halls Símonarsonar, en
þau slitu samvistir em; Tinna Lind,
f. 26. október 1990, og Embla Sig-
urást, f. 30.janúar 1993. Fóstur-
böm Jóns Þóris, böm Valgerðar
Margrétar em: Atli Hrannar, Daní-
el Geir, og Ásdís Helga.
Sigríður lauk almennri grunn-
menntun í sinni sveit. Hún var
Iengst af húsmóðir, en síðustu tvo
áratugi starfaði hún utan heimilis,
síðustu árin í mötuneyti Lands-
bankans á Suðurlandsbraut 24.
TJtför Sigríðar fer fram frá
Kópavogskirkju mánudaginn 7.
febrúar, og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Ó, Drottinn, þú gjörðir oss svo smi Ævi
vor líður hjá eins og saga væri sögð. Hjálpa
oss til að muna, að handan við fáa ævidaga
vora bíður eilífð kærleika þíns.
(Reinhold Niebuh.r)
Elskuleg móðir mín og amma okk-
ar.
Þegar við hugsum um þig finnum
við hlýju þína í hjarta okkar. Þú varst
svo dugleg að sá í líf okkar kærleika
þínum og sá kærleiki mun ríkja í okk-
ur, sem þekktum þig.
Þú varst alltaf til staðar þegar við
þurftum á þér að halda, án þess að
ætlast til einhvers til baka. Iðulega
þegar við hittumst gafstu okkur gott
veganesti bæði fyrir líkama og sál,
bestu pönnukökurnar fengum við hjá
þér og alltaf stakkstu einhverju góð-
gæti að okkur þegar við kvöddumst.
Þrátt fyrir allan þann fjölda sem í
kringum þig var áttum við það sam-
eiginlegt að finna okkur sem heima,
hjá þér. Sjálfsagt hefur margt farið í
gegnum huga þinn á lífsleiðinni sem
þú lagðir ekki á aðra að bera, maður
gerði sér oft ekki grein fyrir að
mömmu gæti liðið illa því það var
alltaf svo létt yfir þér, þú varst svo
áhyggjulaus og tókst lífinu eins og
það kom fyrir. Við erum þakklátar
fyrir þann tíma sem við fengum að
hafa þig því það er svo margt sem við
lærðum af þér, elsku mamma, elsku
amma. Það verður erfitt að vera án
þín, söknuðurinn er mikill en með
Guðs náð og styrk og þeirri vitneskju
að þú ert hjá honum munum við
halda lífinu áfram eins og þú hefðir
óskað. Við kveðjum þig með sömu
orðum og þú notaðir þegar þú kvadd-
ir okkur, Guð veri með þér. Drottinn
styrki þig, elsku pabbi, afi, og okkur
öll sem eigum um sárt að binda.
Leið oss, algóði Drottinn, og ráð í oss með
anda þínum, svo að vér megum lifa í slíkri
einingu með þér hér, að eigi verði sundurs-
kilinn þegar þér þóknast að kalla oss héð-
an, heldur megum vér ganga samferða inn
til dýrðar þinnar fyrir Jesú Krist, vom
blessaða Drottin og frelsara.
(JohnWesley.)
Þín dóttir og ömmustelpur,
Anna, Tinna Lind og
Embla Sigurást.
Það er skammt milli lifs og dauða,
og milli gleði og sorgar. Alltaf erum
við minnt á þetta reglulega í fréttum
fjölmiðla, og vitum þetta af reynslu
okkar af lífinu. Dauðinn er alltaf yfir-
vofandi og hremmir okkur öll ein-
hvem tíma. Við veitum þessu sem
betur fer ekki mikla athygli, fyrr en
höggvið er skyndilega og óvægið í
vina- og ættingjahópinn. Glöð og
ánægð óku tengdaforeldrar mínir,
Þórir og Sigga, suður á leið eftir vel-
heppnaða skemmtiför til bama sinna
þriggja og fjölskyldna þeirra í
Skagafirði. Þau höfðu skemmt sér
vel á þorrablóti, og tekið þátt í af-
mæh sonardóttur, og notið samvista
við ástvini sína. Við heyrðum í þeim í
síma í Austur-Húnvatnssýslu, ferðin
gekk vel. En í einni svipan var gleðin
orðin að sorg. Hræðilegt slys hafði
orðið. Sigga, mín kæra tengdamóðir,
var dáin. En það er huggun harmi
gegn að tengdafaðir minn bjargaðist
úr helju ómeiddur, og verður það að
teljast kraftaverk miðað við allar að-
stæður.
Sigga er alin upp í stórum syst-
kinahópi í sveit vestur á fjörðum.
Hún mat sveitina sína mikils, og tal-
aði alltaf af virðingu um foreldra
sína, systkin og uppvaxtarárin á
Hamri. Hún ólst upp í fátækt, en
kærleikur var ríkur þáttur í uppeld-
inu. Sigga naut þess mjög á síðustu
áram að fara í heimsóknir að Hamri,
tína ber, kanna fjörana, og rifja upp
minningarnar frá því að sveitinn
hennar iðaði af mannlífi. Það urðu
tengdamóður minni að sama skapi
mikil vonbrigði að upplifa það fyrir
nokkrum árum að fjölskyldan þurfti
að afsala sér æskuheimilinu vegna
þess að jörðin hafði verið gefin
kirkju sveitarinnar fyrir nærri eitt
hundrað árum. Það eru nær þrjátíu
ár síðan ég kynntist Siggu fyrst. Ég
minnist þess hve hún var góð við
okkur unglingana og umgekkst okk-
ur á jafnréttisgrandvelli. Hún var
glaðlynd, stutt í hláturinn og grínið,
og alltaf hrókur alls fagnaðar á
mannamótum. Þegar kynnin urðu
nánari varð mér ljóst hve góð mann-
eskja tengdamóðir mín var. Ekki
aðeins við fólk almennt heldur dýrin
í kringum hana. Ég minnist þess
sérstaklega, þegar hún hrellti ná-
granna sína í Holtagerðinu með því
að gefa útigangandi köttum mat.
Einnig leitaði einstaka máfur í mat-
inn líka, og þeir vora velkomnir líka.
Allir voru velkomnir á heimili Sig-
ríðar og í faðm hennar. Hún var
húsmóðir allrar fjölskyldunnar. Öll
barnabörnin leituðu strax í fangið
hennar. Hún gældi við þau eða
huggaði. Sigga elskaði alla, og leit-
aði að því góða í fólki. Ég er viss um
að hún átti aldrei neina óvini.
Ég sakna minnar góðu tengda-
móður. Minningarnar um hana munu
hugga vini hennar og ættingja. Það
er til hafsjór góðra minninga. Megi
almættið styrkja Þóri og börnin
hennar í þeirra sorg.
Ég vil drúpa höfði í lotningu fyrir
Siggu og þakka henrú fyrir frábær
kynni og samverana á lífsins braut.
Böðvar Örn.
Það er svo margs að minnast þeg-
ar maður hugsar til baka. Allar minn-
ingarnar sem við höfum að geyma
verða svo dýrmætar. Hún Sigga
amma okkar var nú engri lík.
Við hugsum oft um það núna hve
óskaplega heppin við voram að fá að
hafa þau ömmu og afa í þessa sex
mánuði, sem þau bjuggu hjá okkur.
Það var svolítið undarlegt fyrst þeg-
ar þau komu, að amma og afi skyldu
alltaf vera hér, en þegar líða tók á
tímann var maður óneitanlega farin
að leiða hugann að því hvernig það
yrði þegar þau færu frá okkur. Þau
áttu að fá nýju íbúðina sína afhenta
núna í febrúar.
Nú er hún amma farin og söknuð-
urinn er mikill. Það var svo margt
sem við gerðum með ömmu. Hún var
alltaf til í að bregða á leik, baka
pönnukökur, strjúka manni á bakinu
og nudda tærnar. Hún hugsaði svo
vel um okkur og fylgdist með því sem
við voru að gera í hinu daglega lífi af
heilum hug. Maður var varla komin
inn úr dyranum þegar hún spurði
„Ertu búin að borða, elskan mín?“
Þegar við voram að faraspurði hún
alltaf hvert við væram að fara. Við
voram stundum að fíflast með það að
amma væri alltaf að hafa áhyggjur af
okkur, t.d. hvort við væram svöng, en
samt sá maður hana svo sjaldan setj-
ast niður og borða með okkur öllum.
Þá veltum við því svona fyrir okkur,
hvort ömmur þyrftu ekkert að borða.
Sigga amma var svo ungleg og
frísk.Við leiddum aldrei hugann að
því að hún myndi kveðja okkur svo
snögglega. Það verður tómlegt í vor,
þegar líða fer að fermingu og stúd-
entsútskrift og Sigga amma verður
ekki viðstödd þessa viðburði í lífi
okkar á þann hátt er við helst vildum,
þó að við vitum með vissu að hún
fylgist með okkur. Við systkinin
munum alltaf minnast ömmu. Hún
verður hress og kát í minningunni og
hjálpsöm eins og hún var ætíð í lif-
anda lífi. Við söknum hennar sárt.
Katrín Ólöf og Sigurjón Örn.
Elsku Sigga amma, það er erfitt að
trúa því að þú sért farin frá okkur og
það svona snöggt. Ég hefði ekki
trúað því, þegar ég kyssti þig bless á
sunnudaginn, að það yrði síðasta sinn
sem við hittumst. Samt muntu alltaf
búa í hjarta okkar allra sem elskuð-
um þig svo heitt. Þú sem alltaf varst
svo hress og skemmtileg amma. Það
var alltaf jafn mikil tilhlökkun að
koma til þín og afa og fá heita og góða
kjötsúpu og þínar bestu pönnukökur.
Þú gafst þér alltaf tíma til að spjalla
við okkur krakkana og það var svo
gott að kúra í fanginu á þér. Ég man
svo vel þegar við fóram í einn veiði-
túrinn, þá fóram við upp í móa og
tíndum heilu föturnar fullar af berj-
um. Þú varst til í að fara í alls konar
leiki með okkur krökkunum og alltaf
varstu jafn hress. Ég þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar sem við áttum
saman í sveitinni, sem þér þótti svo
vænt um, þar sem þér leið svo vel og
hver klettur og hver hóll hét ákveðnu
nafni. Þar tíndum við upp í okkur
stærstu og bestu aðalbláber sem til
era. Við öll hlökkuðum svo til eftir
tvær vikur þegar við ætluðum að
hjálpa ykkur afa að flytja í nýju fal-