Morgunblaðið - 13.04.2000, Síða 56

S6 FIMMTUDAGUR 13. APRÍL 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Hjörleifur Jóns-
son var fæddur á
Fossi í Nauteyrar-
hreppi 29. júní 1931.
Hann lést á Landspít-
ala við Hringbraut 3.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Aðalheiður Soffía
Bjarnadóttir frá
Svalbarða í Arnar-
firði og Jón Erlendur
Jónsson frá Nauteyr-
arhreppi í Norður-
Isafjarðarsýslu, en
þau bjuggu á Fossi.
Hjörleifur var fimmti
í röð átta alsystkina og auk þess á
hann eina hálfsystur sammæðra.
Af systkinunum er ein systir látin
auk hans, Fanney, sem lést 1978.
Foreldrar hans slitu samvistum
og seinni maður Soffíu, móður
Hjörleifs, var Ebeneser Ebeneser-
son frá Bfldudal.
Hinn 25. október 1952 (1. vetr-
ardag) kvæntist Hjörleifur Ósk
Bjamadóttur í Reykjavfk. Ósk er
fædd í Búðardal í Dalasýslu. For-
eldrar hennar voru Bjarni Magn-
-r ússon og Sólveig Ólafía Árnadótt-
Elsku pabbi, nú er komið að
kveðjustundinni, stundinni sem við
öll kviðum fyrir síðan í haust er við
fengum þær fréttir að ekki væri
hægt að gera meira fyrir þig. Jólin,
áramótin, afmælið hennar mömmu,
allt var þetta síðasta skiptið hjá þér
og okkur með þér. Erfiðast fannst
þér að fara austur á Bala og vita ekki
hvenær eða hvort þú kæmir þangað
aftur. Þú fórst nú samt austur síð-
ustu helgina í mars til að líta eftir en
■fiafðir lítinn kraft til að gera hlutina,
ólíkt þér, pabbi minn, sem gerðir við
alla hluti strax og þeir fóru úrskeiðis.
Þetta sýnir okkur hvað þú varst orð-
inn veikur en ef þú varst spurður um
líðan þína þá hafðir þú það fínt, þú
hafðir miklar áhyggjur af mömmu í
vetur og kannski dreifði það huga
þínum frá þínum veikindum en það
skipti þig líka máli allt sem okkur
viðkom. Þau voru ekki svo fá símtöl-
in sem þú hringdir bara til að vita
hvemig við hefðum það. Allt sem
fjölskylda þín gerði skipti þig máli.
Þú varst mikill fjölskyldumaður og
enn meiri afi. Afabömin þín eiga
dýrmætar minningar um afa sem
alltaf var eitthvað að gera fyrir þau,
. fkíði, sund, Tjömin, að gefa öndun-
ir í Búðardal. Börn
þeirra Hjörleifs og
Óskar eru: 1) Bjarn-
veig, f. 1952, maður
hennar er Gunnar
Ingvi Hrólfsson og
eiga þau þrjú böm,
sem eru: 1) Guðrún
Ósk, maður hennar
er Carl Gránz og
eiga þau einn son,
Ólaf Carl. 2) Grétar
Þór, unnusta hans er
Erla Guðrún Arn-
mundardóttir. 3)
Gyða Rós. 2) Ari, f.
1956, kona hans er
Svala Guðlaugsdóttir og eiga þau
tvö böm: Daníel og Dagnýju. Þau
em búsett í Danmörku. 3) Hjördís,
f. 1959, maður hennar er Þor-
steinn V. Reynisson og eiga þau
fjögur börn, sem eru: 1) Björgvin.
2) Baldvin. 3) Steinunn. 4) Ingunn.
Hjörleifur var sjómaður frá 14
ára aldri, en siðustu starfsárin
starfaði hann hjá Hitaveitu
Reykjavíkur.
Útför Hjörleifs fer fram frá
Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
um, Kerlingarfjöll, austur á Bala eða
bara lesa., afi gaf þeim allan þann
tíma sem þau vildu. Þú varst alltaf
svo stoltur af hópnum þínum og þú
varst orðinn langafi. Þá varðst þú að
vera langbesti afi og það tókst þér
því litli Oli Kalli átti stóran hlut í
hjarta þínu og þú í hans. Þú stóðst
þig eins og hetja og ekki hefur það
alltaf verið auðvelt fyrir þig að
kveðja okkur og vita ekki hvort við
myndum hittast aftur. Þegar þú
hringdir í mig og lést mig vita að þú
ættir að fara í aðgerðina sama dag
gerði ég mér ekki grein fyrir því að
þetta væri síðasta símtalið frá þér,
en ég kom upp á spítala og var hjá
þér fram að aðgerð. Þú leist svo vel
út og svo vongóður, fylltir okkur von,
ætlaðir jafnvel að kaupa tölvu þegar
þú kæmir heim. Hver hefði getað
trúað því að þú kæmir ekki aftur
heim. Nú verður þú heima hjá okkur
í hugum okkar og minningum.
Eg vil þakka þér allt sem þú hefm-
gert fyrir mig öll mín ár, alltaf þótti
þér sjálfsagt að rétta hjálparhönd í
einu og öllu, og það skipti þig öllu
máli að vel gengi hjá okkur. Þær
voru ófáar stundirnar sem þú áttir
með barnabörnunum og eru þær
ómetanlegar fyrir þau. Ég og fjöl-
skylda mín þökkum þér fyrir sam-
fylgdina og kveðjum þig með trega.
Þín
Hjördís.
Þær stundir koma í lífi manns að
okkur verður orða vant en þannig
líður mér við að kveðja þig, vinur
okkar. Hjörleifur Jónsson var giftur
móðursystur minni, Ósk Bjamadótt-
m- frá Búðardal. Ósk er næstyngst af
systkinum móður minnar og við höf-
um verið nánar eins og systur.
Ég gleymi ekki fyrsta vetrardegi
25. október 1952 er þið giftuð ykkur,
hvað þið voruð glæsilegt par, veislan
var í Skipasundi 60 þar sem þið
bjugguð. Varst þú þá í Vélstjóraskól-
anum. Þið Ósk hafið alltaf haldið upp
á brúðkaupsdaginn ykkar fyrsta
vetrardag í gegnum öll ykkar ár. Við
höfum átt margar góðir stundir sam-
an í gegnum mörg ár eða frá því ég
var bara barn. Við byrjuðum að ferð-
ast snemma saman og þá fyrst í
tjöldum, svo í tjaldvögnum og síð-
ustu 10 árin með húsbíla. En þið vor-
uð búin að koma ykkur upp flottum
húsbíl sem þú varst búinn að inn-
rétta. Við fórum margar ferðir inn-
anlands sem utan. Af miklum dugn-
aði fóruð þið út síðasta sumar en þá
varst þú að koma úr enn einum upp-
skurðinum. En þið fóruð með hóp fé-
laga úr húsbílaklúbbnum til Dan-
merkur. Bjarnveig og Ingvi fylgdu
ykkur í skip á Seyðisfirði og í Hanst-
holm tóku á móti ykkur Ari, Svala,
Daníel, Dagný og Erna Rós dóttir
mín sem hefur dvalið hjá þeim í Dan-
mörku tvö síðustu sumur. Þar dvöld-
uð þið í nokkra daga til að safna
kröftum og njóta fjölskyldunnar þar.
Þið höfðuð stillt upp á að börnin
Daníel og Dagný væru í fríi frá skól-
anum svo þið gætuð öll farið saman í
útilegu, sem þið Hka gerðuð. Þið fór-
uð líka í Lego-land þar sem allir geta
skemmt sér.
Ekki láguð þið í leti, þið voruð líka
búin að koma ykkur upp sumarbú-
staðnum Bala sem er rétt við Minni-
Borg í Grímsnesi. Þar átti fjölskyld-
an sína föstu punkta. Á páskadag
komu öll börnin, tengdaböm, barna-
börn og barnabarnið ykkar. Á vorin
kom svo öll fjölskyldan saman að
setja niður kartöflur og taka þær
upp á haustin. Oftast var haldið upp
á afmæli þitt í sumarbústaðnum. Þar
vai' ávallt glatt á hjalla, því gaman
var að sækja ykkur heim. Gestrisni
ykkar Óskar var með afbrigðum góð
og oft var spilað á spil. Sjaldan voruð
þið ein á Bala því alltaf var eitthvert
barnabarnið með ykkur. Ekki mun-
aði ykkur um að bæta Ernu Rós
dóttur minni við í barnahópinn ykk-
ar, en þannig lituð þið á hana og
henni finnst þið líka vera afi og
amma hennar. Þar sem hún var allt-
af með okkur í öllum ferðum utan
sem innanlands. Þegar við vorum á
ferðum í húsbílunum varst þú oftast
búinn að fara í göngutúr áður en við
vöknuðum, svo árrisull varst þú.
Mikill afi varstu og gafst bömunum
ávallt mikinn tíma. Þú kenndir þeim
öllum á skíði og oft fómð þið saman á
skíði, og þeim stundum munu þau
alldrei gleyma. Á ættarmóti okkar
að Laugum í sumar komuð þið tveir,
Hermann og þú, sárlasnir, en tókuð
þátt í flestu með okkur, kvöldvöku og
söng, því ekki vilduð þið missa af því.
Og nú emð þið báðir farnir yfir móð-
una miklu. Nú er höggvið stórt skarð
í átta manna hópinn okkar, eins og
við kölluðum okkur þó að við séum
oftast 12 og 14 saman á Breiðfirðing
en það var eitt af föstum punktum
yfir vetrartímann að fara þangað að
dansa í Breiðfirðingabúð. Þvi mikill
dansmaður varst þú.
Þó að við vissum að þú værir veik-
ur þá var enginn tilbúinn er kallið
kom. Svo snöggt var það. Þú varst
búinn að berjast hetjulegri baráttu
yið illvígan sjúkdóm í rúm fimm ár.
Ég, Símon og börn okkar kveðjum
þig með miklum söknuði, kæri vinur,
en eram þó þakklát fyrir að hafa átt
þig að í þessu lífi. Minningin um þig
lifir í hjörtum okkar. Elsku Ósk mín,
Bjamveig, Ari og Hjördís, tengda-
börn og afaböm og langafabam, Guð
gefi ykkur styrk og frið í hjarta ykk-
ar á þessari erfiðu stund. Guð veri
með ykkur.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstuþúmeðGuði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Kær kveðja,
Ema, Súnon og börn.
Elsku afi, nú ertu farinn frá okkur
og kominn tími til að kveðja. Minn-
ingarnar um allar góðu stundirnar
sem þú áttir með okkur systkinunum
munu lifa í hjörtum okkar. Mér datt
ekki í hug að þú myndir fara frá okk-
ur svona fljótt og ég fékk ekki al-
mennilegt tækifæri til að kveðja þig.
Þú varst alltaf svo vongóður og tal-
aðir aldrei um það hvað þér leið illa,
heldur sagðir alltaf að þér liði bara
vel. Ég heimsótti þig á sjúkrahúsið
og það var í síðasta skiptið sem ég sá
þig. Þú varst orðinn mjög veikur þar
en sýndir það ekki vel. Þú varst
sterkur fyrir okkur, til að fá að vera
með okkur aðeins lengur. Það var
alltaf gott að koma í Miðtúnið til ykk-
ar ömmu, hvort sem var í pössun eða
bara í heimsókn. Það var líka alltaf
gaman að koma í heimsókn til þín í
vinnuna í Hitaveitunni, þar fékk ég
alltaf djúsglas og spjölluðum við um
daginn og veginn. Þú kenndir okkur
líka svo margt, þú kenndir okkur
eldri barnabörnunum á skíðum og
vom farnar ófáar ferðirnar í Bláfjöll
eða Skálafell með snúða úr Adda-
bakaríi og brauð frá ömmu. Besta
minning Baldvins era skíðaferðirnar
með þér. Einu sinni fómm við meira
að segja í skíðaferð í Kerlingarfjöll,
þú og amma, ég, Baldvin og Gyða.
Okkur var líka alltaf velkomið að
koma með ykkur ömmu austur á
Bala og vera þar með ykkur. Við eig-
um margar góðar minningar þaðan
og era mér minnisstæðastar þær
þegar ég var lítill og var með ykkur
ömmu í tjaldvagninum fyrir austan,
áður en Bali var byggður. Þú spurðir
mig hvort við ættum að byrja á und-
irstöðunum í dag eða á morgun og ég
svaraði á morgun. Ég fékk líka að
vera með þegar vatnslögnin heim að
bústað var lögð, í hellirigningu. Ég
fór nokkram sinnum inn í hús til
ömmu til að skipta um föt því ég varð
oft gegnblautur. Við smíðuðum líka
fuglahús og kofa þegar ég var yngri.
Steinunn og Ingunn vora varla farn-
ar að standa í lappirnar þegar þú og
amma tókuð þær og fórað með þær
niður að Tjörn til að gefa öndunum
brauð. Þær vora líka oft í pössun hjá
ykkur í Miðtúninu. Þú varst alltaf
svo góður við okkur systkinin og
vildir allt fyrir okkur gera. Þú varst
besti afinn.
Ég kvaddi þig á sjúkrahúsinu eins
og við myndum hittast aftur, sem ég
gerði ráð fyrír, en það varð ekki
raunin og þess vegna kveð ég þig
hér. Þakka þér fyrir allar þær stund-
ir sem við fengum að vera saman,
þessar stundir era ómetanlegar og
verða geymdar í hjörtum okkar og
huga. Við biðjum Guð að geyma þig
og vera með þér og gefa ömmu styrk
til að glíma við þetta allt saman.
Blessuð sé minning þín.
Afabömin,
Björgvin, Baldvin,
Steinunn og Ingunn.
Elsku afi minn. Mig langar til að
þakka þér fyrir allar þær frábæra
stundir sem við höfum fengið að eyða
saman, þó vildi ég að þær hefðu orðið
fleiri. Ég vil þakka þér fyrir hvað þú
varst æðislegur afi og ég get ekki
hugsað mér betri afa en þig. Þú varst
mér alltaf svo góður og þú varst allt-
af tilbúinn til að gera allt fyrir mig,
hversu mikið eða lítið sem það var.
Þú hugsaðir alltaf um okkar hag og
samgladdist alltaf þegar eitthvað
gekk vel. Þú áttir svo mikinn þátt í
mínu lífi, og átt enn, og ég kem til
með að sakna þín mjög mikið. Ég
mun hugsa til þín allt mitt líf og til
minninganna sem ég á um þig, elsku
afi minn.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin Ijúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Knn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymisteigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj.Sig.)
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSGERÐUR SIGURMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis á
Hofteigi 24,
Reykjavík,
sem andaðist á Hrafnistu í Hafnarfirði miðviku-
daginn 5. apríl, verður jarðsungin frá Áskirkju
við Vesturbrún í Reykjavík í dag, fimmtudaginn 13. apríl, kl. 13.30.
Sonja María Jóhannsdóttir Cahill,
Örn Jóhannsson, Edda Sölvadóttir,
Óttar Jóhannsson, Guðbjörg Steinarrsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR EIRÍKSSON
fyrrv. lögreglumaður,
lést á Fjórðungssjúkrahúsi Akureyrar miðviku-
daginn 12. apríi.
Styrkár og Laila, Hákon og Emma,
Jónas, Sigurjón og Bára,
Svandís og Valur, Rósa Margrét og Ed,
barnabörn og barnabarnabörn.
HJORLEIFUR
JÓNSSON
„Því að þín vegna býður hann út
englum sínum, til þess að gæta þín á
öllum vegum þínum.“ (Sálmur
91:11.)
Mér þykir svo vænt um þig.
Þín
Gyða Rós.
Elsku hjartans afi minn. Allt í einu
ertu bara farinn frá okkur. Söknuð-
urinn og sársaukinn nísta hjartað
mitt. Það er allt svo tómlegt án þín.
Ég gerði mér ekki grein fyrir því
hversu veikur þú værir. Við vissum
ekki betur en að þér liði bara ágæt-
lega. Þú sem varst alltaf svo hress og
glaður. Þegar ég hugsa um þig þá er
eitt orð sem kemur upp í huga minn
og það er orðið „yndislegur11. Síðustu
dagar í lífi mínu hafa verið þeir erfið-
ustu sem ég hef lifað. Mig langar svo
að hitta þig og segja þér svo margt
sem ég veit að þú hefðir haft gaman
af að heyra, en það er ekki hægt. Ég
reyni að rifja upp minningar en það
er of sárt. Ég bíð eftir að þú hringir
og segir: „Hvað er að frétta af ykk-
ur?“ eða: „Hvað er að frétta af Óla
mínum?“ En það gerist ekki. Mér er
svo minnisstætt þegar við Kalli kom-
um í heimsókn til ykkar ömmu fyrir
tveimur áram til að segja ykkur að
við ættum von á barni og ég sagði
þér að nú væri ég að gera þig gaml-
an. Þá sagðir þú að það að verða
langafi gerði þig ekki gamlan heldur
myndir þú yngjast við það. Þú varst
alltaf svo stoltur af mér og allt sem
ég gerði gladdi þig. Við barnabömin
voram númer eitt hjá þér. Ég er svo
lánsöm að hafa verið fyrsta afabam-
ið þitt og svo fékk ég að gefa þér eina
langafabarnið sem þú áttir. Þegar þú
fréttir að okkur vantaði húsnæði á
meðan við biðum eftir nýju íbúðinni
okkar þá varstu snöggur að bjóða
okkur að vera. Þá fékkst þú að hitta
hann Óla þinn á hverjum degi og það
þótti þér sko gaman. Á þessum
þremur mánuðum myndaðist alveg
einstök vinátta á milli ykkar Óla og
hún átti bara eftir að aukast þvi að
þegar þið hittust þá átti Óli hug þinn
allan. Þið fórað oft saman á snjóþotu
í vetur og svo gáfuð þið öndunum
brauð niðri á Tjörn. Ef ég nefndi við
þig að ég þyrfti að fara eitthvað þá
varst þú alltaf fljótur að segja: „Viltu
ekki bara koma með Óla til mín og
við getum leikið okkur saman?“
Það er svo erfitt að ímynda sér líf-
ið án þín. Mig langar svo að sjá ykk-
ur Óla leika saman. Þú hafðir svo
gaman af honum.
Mig langar bara að þakka þér fyr-
ir þessi rúmu 25 ár sem ég fékk að
eiga þig sem afa. Þú ert og verður
alltaf stór hluti af lífi mínu og þegar
Ólinn þinn stækkar þá ætla ég að
vera dugleg að segja honum frá þér
svo hann viti eins og ég hversu mikið
þú elskaðir okkur og varst alltaf til-
búinn að gera allt fyrir okkur.
Ég bið góðan Guð að vera með
ömmu og styrkja hana á þessum erf-
iðu dögum. Ég elska þig mikið, afí
minn, og sakna þín sárt. Þú munt
alltaf eiga stað í hjarta mínu. Þú
varst, ert og verður alltaf besti afinn
í öllum heiminum. Takk fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig.
Þín
Guðrún Ósk.
Elsku langafi minn. Ég er búinn
að leita að þér út um allt en ég finn
þig hvergi. Ég skil ekki af hverju þú
ert ekki heima hjá langömmu þegar
ég kem þangað. Þú sem varst alltaf
svo góður við mig. Þú komst alltaf á
móti mér út á stétt þegar ég kom í
heimsókn til ykkar og svo lékum við
okkur saman og þú leyfðir mér að
gera ýmislegt sem enginn annar
leyfði mér. Þótt ég sé bara eins og
hálfs árs þá sakna ég þín. Þegar ég
bjó hjá þér þá komstu heim í hádeg-
inu bara til að hitta mig. í vetur
fórstu með mig á snjóþotuna og við
renndum okkur saman. Þú vildir
alltaf tala við mig í símann þegar þú
hringdir. Ég fann að þú vildir allt
fyrir mig gera.
Takk, elsku langafí, fyrir allar
stundirnar sem þú gafst mér. Ég
elska þig mjög mikið.
Þinn eini langafastrákur,
Ólafur Carl.