Morgunblaðið - 31.08.2000, Síða 34

34 FIMMTUDAGUR 31. ÁGÚST 2000
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Wiener Opernball-Damenensemble leikur á tónleikum víðsvegar um landið á næstu dögum.
Konur halda uppi
V ínar stemmningu
HLJÓMSVEITIN Wiener Opern-
ball-Damenensemble verður á ís-
landi dagana 2.-7. september og
heldur ferna tón-
leika víðsvegar
um landið.
Hljómsveitin er
eingöngu skipuð
konum og leikur
tónlist frá gull-
aldartímabili óp-
erettunnar, með-
al annars eftir F.
Lehár, F. Kreisl-
er og Johann
Strauss. Hljómsveitin er þekkt í
Evrópu fyrir mikla og dæmigerða
Vínarstemmningu á tónleikum sín-
um og leikur á hverju ári á hinum
heimsþekkta óperudansleik í ríkis-
óperunni í Vínarborg.
Hljómsveitina skipa fimm
strengjaleikarar, flautuleikari og
píanóleikari, en auk þess er með í
för sópransöngkonan Unnur Astrid
Wilhelmsen sem er íslensk í móður-
ætt. Morgunblaðið hafði samband
við Unni og fræddist um ferðalag
hljómsveitarinnar á íslandi. „Við
ferðumst mikið sem hljómsveit um
Evrópu og okkur hefur lengi langað
að koma hingað. Móðir mín er ís-
lensk og stelpurnar voru komnar
með stjörnur í augun við tilhugsun-
ina um að koma til þessa lands sem
þær höfðu heyrt svo mikið um,“
segir Unnur. „í sumar höfðum við
svo loksins tíma til að koma. Ég hef
séð um alla skipulagningu sjálf, og
fólk hér á íslandi hefur verið mjög
jákvætt og opið fyrir þessu.“
Hljómsveitin fær til liðs við sig tvö
íslensk danspör, sem dansa við leik
hljómsveitarinnar. „Það er gaman
að hafa eitthvað til að horfa á Iíka,“
segir Unnur. ,Annað parið er að-
eins ellefu ára. Dansararnir fara
með okkur í ferðalagið um landið,
en við spilum á fjórum stöðum í
ferðinni." Hljómsveitin Wiener Op-
ernball-Damenensemble var stofn-
uð árið 1984 til að spila á vínardans-
leik ríkisóperunnar í Vín og er
eingöngu skipuð konum. „Það tíðk-
aðist stundum á tímum Strauss að
konur lékju eingöngu í slíkum
hljómsveitum. Fólk vildi hafa eitt-
hvað til að horfa á líka, ekki bara
hlusta á tónlistina," útskýrir Unn-
ur, en sjálf hefur hún sungið með
hljómsveitinni í fimm ár. „Stundum
er hijómsveitin stærri, allt upp í 35
manns, en það er alltof stór hópur
til að ferðast með hingað. Þetta er
mjög hæfileg stærð og í líkingu við
það sem tíðkaðist þegar tónlistin
var samin. Þá var stundum leikið
undir borðhaldi og þannig stemmn-
ingu ætlum við að reyna að skapa á
Flúðum, með kaffi, meðlæti og
dansi.“ Sveitin mun leika tónlist
sem margir ættu að kannast við, en
að sögn Unnar reyna þær að hafa
efnisskrána eins fjölbreytta og
mögulegt er. „Það verða einleik-
sverk og ég syng óperuaríur, auk
þess sem hin hefðbundu dansverk
verða leikin. Þetta er mjög
skemmtileg tónlist fyrir okkur að
spila, hún er svo glaðvær og létt.“
Haldnir verða fernir tónleikar á
vegum hljómsveitarinnar. Þeir
fyrstu eru haldnir í Islensku óper-
unni í Reykjavík, laugardaginn 2.
september. Aðrir tónleikarnir
verða haldnir í samkomuhúsinu á
Flúðum hinn 3. september, þeir
þriðju í íþróttahúsinu á Isafirði 5.
september og þeir fjórðu 7. septem-
ber í Stykkishólmskirkju.
Unnur Astrid
Willielmsen
Innlausnarverð vaxtamiða verðtryggðra
spariskírteina ríkissjóðs
Hinn 10. september 2000 er 30. fasti gjalddagi vaxtamiða verðtryggðra
spariskírteina ríkissjóðs í 2. fl. B 1985.
Gegn framvísun vaxtamiða nr. 30 verður frá og með 10. september nk. greitt sem hér segir:
Vaxtamiði með 50.000 kr. skírteini = kr. 5.235,00
Ofangreind fjárhæð er vextir af höfuðstól spariskírteinanna fyrir tímabilið
10. mars 2000 til 10. september 2000 að viðbættum verðbótum sem fylgja hækkun
sem orðið hefur á lánskjaravísitölu frá grunnvísitölu skírteinanna.
Athygli skal vakin á því að innlausnarijárhæð vaxtamiða breytist aldrei eftir gjalddaga.
Innlausn vaxtamiða fer fram gegn framvísun þeirra í afgreiðslu
Seðlabanka fslands, Kalkofnsvegi 1, Reykjavík og hefst hinn 10. september 2000.
Reykjavík, 31. ágúst 2000
SEÐLABANKIÍSLANDS
Sungið á Sal
TOJVLIST
S a I u r i n n
TÍBRÁ
Auður Gunnarsdóttir, Sigrfður
Aðalsteinsdóttir, Björn Jónsson
og Olafur Kjartan Sigurðarson
fluttu aríur úr óperum frá ýms-
um tímum. Jónas Ingimundarson
lék undir á píanó. Höfuðdaginn,
29. ág^st 2000.
SALURINN í Kópavogi hóf
viðamikla vetrardagskrá sína á
Höfuðdaginn. Þá voru haldnir
fyrstu tónleikai- Tíbrár, tónleikar-
aðarinnar sem Jónas Ingimundar-
son píanóleikari hefur haft veg og
vanda að. Honum til fulltingis á
tónleikunum voru fjórir einsöngv-
arar, allir starfandi utan lands, ým-
ist á Bretlandi eða meginlandinu:
Auður Gunnarsdóttir, sópi-an, Sig-
ríður Aðalsteinsdóttir, mezzósópr-
an, Björn Jónsson, tenór og Ólafur
Kjartan Sigurðarson, baritón.
Auður Gunnarsdóttir var full-
trúi þýska skólans á tónleikunum.
Hún nam við tónlistarháskólann í
Stuttgart og starfar nú við óperu-
húsið í Wúrzburg.
Tónleikarnir hófust á óvenjuleg-
an hátt: Auður byijaði að syngja
upphafið að kvartettinum Mir ist
so wunderbar úr Fídeh'o eftir Beet-
hoven og félagar hennar tíndust
síðan inn á sviðið einn af öðrum og
tóku undir sönginn.
Auður hefur afbragðs góða rödd
til óperusöngs og næma tilfinningu
fyrir ólíkum stílbrigðum. Hún
flutti aríu Evridísar úr óperunni
Orfeus og Evridís eftir Gluck með
glæsibrag og dúett þeirra Sigríðar
úr sömu óperu var ekki síðri. Þá
brá hún sér í allt annað gervi í
paródíu Herberts: I want to be a
Prima Donna og þau Ólafur Kjart-
an fóru á kostum í dúett Gershwins
úr Porgy og Bess: Bess, you is my
woman now. Það kvað jafnframt
alveg við nýjan tón í aríunni Ecco:
respiro appena úr óperunni Adr-
iana Lecouvreur eftir Cilea; arían
býr yfir seiðandi laglínu með löng-
um hendingum sem krefjast full-
komins valds bæði yfir öndun og
hendingamótun. Þetta fallega
franska lag var sérlega vel sungið
af Auði.
Sign'ður Aðalsteinsdótth- stund-
aði nám við óperudeild tónlistar-
háskólans í Vín og hefur nú verið
ráðin við Þjóðaróperuna þai- í borg.
Sigríður hefur sérlega litfagra
mezzósópran rödd og söngur
hennar geislar af fínleika og
næmni. Þetta varð strax ljóst í
saknaðararíu Orfeusar: Che farö
senza Euridice eftir Gluck og
terzett þeirra Auðar og Ólafs
Kjartans úr ópei-u Mozarts Cosi
fan tutte: Soave sia il vento, þar
sem rósemd og stilling svífa yfu-
vötnunum. Sigríður sýndi síðan á
sér nýja hlið í dúettinum Dunque
io son úr Rakai-anum frá Sevilla
eftir Rossini. Sign'ður lék sér þar
að flúraðri sönglínunni í kapp við
Ólaf Kjartan og bæði skiluðu þau
hlutverki sínu af miklum glæsi-
brajg.
A tónleikunum var skammt
stórra högga á milli: Sigríður söng
næst litlu vínarfluguna: Wien du
Stadt meiner Tráume eftir Sieczin-
sky og síðan eftir hlé hádramatíska
aríu Dalilu úr óperunni Samson og
Dalila eftir Saint-Saéns. Dalila
gerir úrslitatilraun til þess að
vinna ástir Samsonar án árangurs
svo hún sér sig knúna til að láta
varpa honum í fangelsi.
Sigríði tókst afar vel að magna
upp hughrif augnabliksins með
góðu atfylgi Jónasar við píanóið.
Hendingamar hefjast með ógn-
andi sjöundarstökki upp á við og
hníga síðan niður í skrefum líkt og
þar hljómi fyrirboði þess sem
koma skal; Samson fellir súlurnar í
musterinu svo þau farast bæði,
hann og Dalila og Fílistear allir.
Tenór og baritón kvöldsins
stunduðu báðii- framhaldsnám í
Bretlandi. Bjöm Jónsson tenór
hefur víða starfað sem söngvari, á
Bretlandseyjum, Svíþjóð og
Þýskalandi. Hann hefúr létta og
lýríska tenórrödd sem nýtur sín
sérlega vel í ítölskum bel canto
söng. Hann flutti nær eingöngu
einsöngsaríur á tónleikunum, ólíkt
hinum söngvurunum; tók þar hver
gullmolinn við af öðmm. Best tókst
Birni upp í aríunni Questa o quella
úr óperanni Rigoletto eftir Verdi.
Þá vora dúettai- þeirra Ólafs Kjart-
ans úr Perluköfurum Bizet og La
Bohéme eftir Puccini afbragðs vel
sungnir og í góðu jafnvægi. Þeir
Bjöm og Jónas löðuðu fram fjöl-
breytt litbrigði í aríunni Rondine al
Nido eftir Crescenzo, mikla mýkt
og hi’aðinn var ftjálslega mótaður
eins og laglínan krefst. I aríunni
Una furtiva lagrima lagði Björn
áherslu á innri tilfínningu persón-
unnar, horfði niður fyrir sig og líkt
og lokaði sig af í eigin hugarheimi.
Þetta kann að eiga við á óperasviði
en á tónleikum missir slíkt marks
og sambandið við áheyrendur glat-
ast. Hins vegar náðu þau Auður
mjög vel til hlustenda í dúettinum
Parigi, o cara úr La Traviata eftir
Verdi. Þar fór saman glæsilegur
söngur og mikil útgeislun. Reynd-
ar átti undirleikarinn þar ekki síst
hlut að máli því hann mótaði anda
dúettsins strax í forspilinu og gaf
þannig söngvuranum byi- undir
báða vængi.
Ólafur Kjartan Sigurðarson er
sá söngvari íslenskur sem getur
bragðið sér í allra kvikinda líki á
sviði; hann er sem fæddur ópera-
söngvari. Sönggleði og tónlistar-
gáfa hans er einstök. Raddbeiting
Ölafs Kjartans er í ítölskum stfl og
það er tilfinning þess sem þetta
skrifar að röddin sé enn í mótun í
þá átt. Það er sem ætlunin sé að
þyngja röddina og gera hana
dramatískari; liturinn á neðra- og
miðsviði er mjög fallegur en verður
of dökkur á efsta sviði með þyng-
ingu raddarinnar. Þannig urðu ein-
staka efri tónar ekki jafn auðsung-
nir og ætla mætti af svo ungri rödd
né heldur flúrsöngur jafn léttleik-
andi.
Ólafui- Kjartan sýndi mikla
breidd á tónleikunum; hann söng
aríu Don Giovannis: Deh vieni alla
finestra úr samnefndri ópera
Mozarts með sætlegri mýkt og kú-
venti síðan með dramatískum til-
burðum í aríu Macbeths: Pietá,
rispetto onore úr samnefndri óp-
era Verdis svo við lá að áheyrend-
um rynni kalt vatn milli skinns og
hörunds. Þá vakti Ólafur Kjartan
mikla kátínu meðal áheyrenda í ar-
íunni Blah, blah, blah úr Porgy og
Bess eftir Gershwin með skemmti-
legum leik og tvíeggjuðum bend-
ingum.
Tónleikunum lauk með einum
magnaðasta kvartett tónlistarsög-
unnar, Un di, si ben rammentomi
úr lokaþætti Rigoletto eftir Verdi.
Þar fara í raun fram tvær senur
samtímis; hertoginn glingrar við
sígaunastúlku inni á krá en Rigol-
etto og dóttir hans, Gilda, fylgjast
með íyrir utan. Gilda er frá sér
numin af ást til hertogans en Rig-
oletto reynir að opna augu hennar
fyrir sviksemi hertogans og flátt-
skap. Allar persónurnar syngja á
gjörólíkan máta svo sem hugai’-
ástand þeirra býður. Kvartettinn
var ágætlega fluttur af fjórmenn-
ingunum, allir gerðu þeir sér fulla
grein lyrir hlutverki sínu í hinum
magnaða tónvefnaði þótt stundum
skorti nokkuð á að fullt jafnvægi
væri milli raddanna.
Áheyrendur létu í ljós mikla
hrifningu með tónleikana; fagnað-
arlætin vora kannski ekki síður
blandin þeim fognuði að eiga svo
góðan tónleikasal sem Salurinn er.
Og efnisskrá vetrarins: hún gefur
fyrirheit um fjölbreytta tónlistar-
tíð.
Gunnsteinn Ólafsson