Skírnir - 01.01.1835, Qupperneq 4

4
þar er að ytra áliti, frernr se sprottin af ólta cnn
fúsum vilja og friðsemi. Itansóknarrettr sá enn
mikli, er keisarinn tilskipaði, þegar liann Iiaföi
brotiö Pólska aptr undir veidi sitt, og dætna átti
þá, er sekir íindust í uppreistinni, hætti nú loks
störfum sínuin í haust, scm leiö,i og er þaruin
sjóu sögu rikari, aö dómstóll þessi ekki bar sveröiö
forgelins, þegar litiÖ er til þeirra mörgu, er lianu
sakfeldi, og annaöhvört tindu lífi og frelsi, eör
geingu slippir frá öllu sínu; bcra útlend tiðiudi
þaruin Ijósan vitnisburð, þó nokkuð kunni vera
orðurn aukið. Margir komust undan til útlanda,
og bauð keisarinn, aö ef þeir síðar urðu gripuir,
skyldu þeir sæta lífsstraffi, og skyldi ríkt gengiö
eptir í refsíngunni. Keisarinn ferðaðist um ríki
sitt allvíða í sumar og í haust, og seiuast í nó-
vember mánuði til Bcrlínar, til að heimsækja
teingðaföður sinn þar. Var drottníng hans kom-
in nokkru áðr, og var það mikið gleöiefni í borg-
inui, hvar óvenjuligt hátíðarhald og vegsemd nú
fór fram, keisaranum og drottníngu hans til virð-
íngar, er að sínu leiti lögðu fram þakklæti sitt í
náðargjöfum, ærutitlum og annari gæzku, scm
þviliknm er tamt úti að láta. Báðu staðarbúar
þeim allra virbta að skilnaði. A heimleiðinui fcrð-
aðist keisarinn til Warscliau-borgar og átti tal
við landstjórnarann Paschewitz; sögðu svo tiðindi
Rússa, að staðarmenn yrðu sárfegnir að sjá keis-
arann, og þættust sem endrfæddir að nýu, er
uáðarsól hans liefði skinið á óverðugleik þcirra
svo blíðliga. Keisarinn dvaldist skamma stund í
ríkiuu, eu hraðaði ferð siuni, cplir að hafa skoðað