Skírnir - 01.01.1835, Qupperneq 14

14
ckjlili þeim Iivörsi aptrkvæmt. Ma>Iilist eigi vel
fyrir þessum atgjörðum stjórnariunar, og [nítti
summn ofríkt geingið eptir í straífinu, og borg-
araligt frelsi borið ofrliði. Ritgjörða-frelsið var
og hvergi rímkað frá því er áðr var, og þykir þó
egi skipað frjálsliga. Var það eitt til merkis, að
nú er bannað í Praussen og sainbaiulsríkjunum,
að segja frá nokkru því, er lúti að ákærum gegn
þeim, er sekir mættu fimiast við stjórilina, og
fara síðati þati málefni rojög á huldu, en sú ráð-
stöfun er að líkindum; eru og margar ritgjörðir
bannaðar þar, er annarstaðar gánga að ósekju að
kaupum og sölura ; en með þessum hætti er þjóð-
in að vísu eigi sjálfráð nm margt það, er þó
virðist hæfiligt, og er það eignað vináttu þeirri,
er Praussa kóngr stendr í við Rússa keisara,
er í stjórn sinni, einsog knnnugt er, í öllu er
sjálfráðr. Nikolás keisari heimsókti, ásamt drottn-
íngu sinni, Praussa konúng í liaust sem leið, og
var þá dýrð rnikil og vegsemd í höfuðborginni,
meðan keisarinn dvaldist þar. Keisarinn gaf og
stórgjafir og gjörði aðra sæmd þeim af hirð kon-
úngs, er veittn honum þjónOstu, eðr á annan hátt
Jögðu fram hollustu sína og verðleika báru til.
Varð keisarinn af því vinsæll mjög, og báðu stað-
arbúar lionum allra lieilla að skilnaði. Skildust
þeir konúngr og keisarinn með miklum kærleik-
um. Margt hefir verið haft í getgátum, um eyr-
indi keisarans til Rerlínar, og er þó eigi Ijóst al-
menningi. þýzk tíðindi telja það einkum muni
hafa lotið að roálefnum Bclgja og Ilollendinga,
og styrkist sú getgáta einkum af því atviki, að