Skírnir - 01.01.1835, Qupperneq 22

Fránkaríki þótti brýdda á kala nokkrnm, os eisti
varð af rnacgðnm þeiin, er í fyrra var frásagt inilii
Vícekonúngsins af Sikiley og dóttur Frakka kon-
óngs, og sögðu tíðindi það einkum hafa ba‘gt
ráðahag þessurn, að Frakka kouúngr eigi þóttist
faer um að greiða svo mikinn lieimanmund dóttur
sinni, sem mágsefni hans mundi ákjósa; en mál-
efni það er nú dottið niðr við svobúið. þ>á var
og, sem að undanföruu, rígr milli Spánar stjórn-
ar og Neapels konúngs; er það helzt útaf rikis-
skipaninni og umbreytíng erfðalaganna þar, sem
kuunugt er orðið af næstliðins árstíðindnm.
I Frdnkarilii var tímabil þetta einsog næst
að undauförnu, ríkt af umbrotum þeim og hrær-
íngum, er vanar eru að fylgjast með innvortis
miskliðum og ílokkadrætti. Er það sýniligt, að í
ríki þessu eru svo margir flokkar uppi, og svo
margbreyttir hagsmunir, að eigi muni stjórninni
þar anðveldt að gjöra öllum að skapi, og lagði þó
konúugr fram mikla staðfestu og stjórnvisi, en þó
hrutust óeyrðir þar út í opinbera styrjöhl. Var
það einkum eð syðra og vestra í rikinu, að óeyrð-
arandinn var ákafastr, og fólksstjórnar vinir djarf-
@stir. liyrjuðu óeyðirnar fyrst (9 apríl) íLyon, sem
er einhvör enn mesti kaupstaðr í ríkinu, og gengust
þeir qð ytrq útliti fyrir, sem unnu í verksmiðjun-
um, en þó voru það einkum fólksstjórpar vinir,
sem iciddu uppreistina. Varð herliðið þá að sker-
ast í Jeikinn , og hófst þá bardagi í sjálfri borg-
inni, er stóð fulla 5 daga, áðrenn uppreistar-
íiokkrinn tvístraðist; voru þá fallnar þv< nær 2
þúsundir maniia, en margtr særðir, og sá iduti