Skírnir - 01.01.1835, Qupperneq 56

Jiá soii sinn ineð nikln liöi af slaÖ í vor sem
Jeið, gegn uppreisíarmönnunum, en þeir voru
Jivörgi varbúnir, og komst Ibraliim þcgar í önd-
veröu, í niikil vandræði, svo orö lök á, að Jiann
væri liandtekinn, og ráöinn af lífi með harmkvæl-
um, en þaö saunaöist eigi siöar; en svo mjög var
nppreistin í Syriii raögnuö, aö Ibraliim auönaöist
lyrst að áliönu snmri að stöðva deyrðirnnr og
koma á róserni í landiiiu, ogvar |ió með afarkost-
um og mörgu eptirlæti af Iiaus liendi; en rósemi
mí rnun að eins stundar friðr, og sýniligt er það,
að Ali jarl býst við ófriði fiar að nýn, [rn' Iiann
hefir sendt mikinn striðsbúuað til Akre borgar;
Iieldr Jiann og lierlið sitt vigbúið, þó vera kunui
og af framsýni. Við Soldán er liann að ytra áliti
] vináttn, galt Jiann og skatt [iann, er Iionum ber
að gjalda, skilvisliga í sumar, en hvörgi þykir
Soldáni liann tryggiligr, og ætlar liann Iionum egi
trúmenskii, ef svo mætti aðsýsslast; innvortis
stjórn í landinu er, sera að undanförnu, sjálfráð
mjög, og þjóðin kreppt í ófrelsi; og er þvi litil
velgeingni í landinu, þarsem álögur og skyldu þjón-
usta eru miklu frekari, enn sanngyrni og rettind-
um þyki samborið; er og svo mælt að liagr land-
ins sð því miklu miðr enn skyldi, og fari mcð
ári livörju Iinignandi; eikr það miklu á vaukvæði
Jandstnanna, að Ali jarl heldr jafnan her úti
fjölmeiiuaiin og tekr til lierþjónustii mestalt úng-
raenni, svo fáir eru eptir að yrkja og dýrka land-
ið, er þar því opt bjargarskortr, og þaðþvífremr,
sem uppskera korns og jaröargróða í landi þessu
er injög komiu undir því, að Mílíljótið frjófgi lág-