Skírnir - 01.01.1835, Qupperneq 73

73
í stjnrniiini [nirfi uokkurn tíiua áSr enn tilgángr
lieunar og augnamiS geti skilist alineimíngi til
fullnustu; það sein konúngr einkiim ætlaðist til,
og laut að upplifgun þjóÖarandans, er þegar í
niörgii framkouiiö, og þó það kynni að virðast svo,
sein væru lífsmerki þau í því einstaka ináske
ineiri enn sumuin þykir æskiligt, er það í anuail
stað lángt frá því að þjóðin se vikin frá hóg-
lyndi sinu og stillíngu þegar á allt er litið; en
sýniligt er það, að alþjóðlig málefni eru nú flntt
bctr og frjálsligar enn áðr í dagblöðum og alþýð-
ligum ritgjörðum, og eptirtekt vakiu ytirhöfuð hjá
þjóðinni fyrir því er áðr þótti bezt lagt á forsjá
stjórnarráðanna, og öðrum eigi fært um að dæma.
Mé þá eigi virðast undarligt, þótt einstöku rit--
gjörðir hneigðust til meiri bersögli, enn lilutaðeg-
endum rauudi skapfellt, þó leyfði stjórnin yfir-
höfuð hræríngum þessum frjálsa rás, og það var
að eins einn af ritHöfundum þeim, er á ofau-
sagðan liátt flutti aiþjóðlig málefni;, er stjórnin
bauð dreginn fyrir dóra, en það var ok raerkis-
maðr þeirra, bæði í þekkíngn og djarfmælgi; þessi
var cinn at' liáskólaus kenntirum, Prófessor Chri-
stian Davíð, er í tíðarriti nokkru, er lianii kallar
„Föðurlandið”, liafði að áliti stjórnarinnar talað
of skorinordt um ýms þjóðarmálefni og gengið í
berliögg við sjálft stjórnarforinið, og þannig stígið
iVt yfir takmörk þau, er prentfrelsis-lögin skorða
ntciiiíngum niaiina í ritgjörðmn yfirhöfuð; er her-
af r;siu einhvör eu merkiligasta lögsókn, er orðiu
er litr í landi á seinui tíð, og það því fremr,
sein hvörutveggi inálspartr flutti sóku og törn fyrir