Skírnir - 01.01.1835, Blaðsíða 76

7(>
menn uin allt ríkiö skuli gefa atkvæÖi ssitt «g álit
uin [iaÖ, livört [iau en gvhlandi kyrkjnlög seu sam-
kvæin vorrar tíðar kröfum eör eigi, og ef þeim
[ivki unibótar vandt, [)á að gjöra grein fjrir hvör-
ig bezt nnindi ráðin bót við því eptirleiðis, en
Jivínæst skal Cancellíið bera frain fyrir koiuiug í
einu lagi framvarp sitt samkvæmt atkvæðafjölda,
og ætlar þá konúiigr sjálfr að leggja úrskurð á
málið, er þetta fagnaðarboð livörjuin þciin er unnir
andans eindrægni í kyrkjunni, er [iað er kiiiiniigt,
að fasthcldni við göniul kyrkjulög og triiarjátn-
íngn er af mörgnin kallað einkeiiiii réttrar trúar
og Kristindóms, en hitt að bregða af í einhvörju
atriði, trúarvilla og meinsæri. Má uú bót ráðin
við því vankvæði, ef nýtt kyrkjulögmál næði fram-
kvæmd, einsog nú eru líkurtil. Geta má þess her,
að hærsti reltr dæmdi í sumyr, er leið, / máli, er
risið var milli ens alkenda trúmanns og málvitr-
íngs Lindsbergs og prestsins Visbý lier í liorg-
inni, útaf ákæriim fyrir trúarvillur og ránga
kenníiigii, er Linilberg kvað Visbý hefði haft uin
hönd; fell Lindberg á málinu, en það er Ijóst
vitni þess, að dómstóll þessi eigi skilr kyrkju-
lögin eptir orðiinum cinúugis, en það var híngað-
til eigið sannað til fulinustu, þó nærri niætti geta
að heilbrygð skynsemi ogþánkafrelsi iniiudn ná retti
si'num er slíkir siíja í dómuin; en þetta atriði er
mikliivarðandi, þegar máli cr að skipta nm retta
lilýðni og skiluiiig kyrkjiilaganna, er nú' er orðið
Jjósara enn áðr. Að öðruleiti bryddu hræríngar þær
og misklíðir í kyrkjunni, er áðr er uingetið, mimiaá
*er á þessu ári enu áðr, og þó er ei svo að skilja