Fjölnir - 01.01.1843, Síða 3

manna var hann eínlægastur og ástúðlegastur vinum sínuin.
Svona var hann skapi farinn, jiegar hann fór úr skóla, og
breíttist fiað ekkji síðan að öðru leíti enn því, sem visindi
og reínsla þokuðu óðum Iífsstefnu hans að því verkjinu,
sem fegurst er af verkum mannanna, að ebla framfÖr og
farsæld heíllar þjóðar, sinnar þjóðar og þjóðar fcðra sinna.
Vilji hans breítti sjer ekkji, því hann var frá upphafi — alla
þá stund, sem vinir hans hafa þekkt hann — samur og jafn,
hreínn og ákafur og eínbeíttur, og þessi stirkleíkji vilja
hans var studdur kristilegu trúartrausti, fölskvalausri guð-
hræðslu og ljósri sannfæríngu heíinspekjilegrar íhugunar, og
þessi stirkleíkji gjörði sjera Tómas að slíkum manni sem
hann var; því þótt hann væri maður vel gáfaður og gjæddur
miklum skjilníngi, átti hann sjer þó í því tilliti nokkura
jafníngja, enn nú standa allir á bakji lians. Hann var
útskrifaður úr skóla vorið 1827 og fór samsumars til
háskólans i Kaupmannahöfn ; gjekk hann þá um haustið
undir hið firsta lærdómspróf með lofi (laudabilis) og ári
seinna leísti hann af hendi með sama vitnisburöi hið annaö
lærdómspróf, sem almennt er kallað hið heímspekjilega.
íjþeír sem um þessar mundir þekktu hann í Kaupmanna-
höfn eður hafa skrifast á við hann, vita vel með hvílíkum
fögnuði hann settist að brunni vísindanna og safnaöi sjer
á stuttum tíma auðlegð nitsamrar þekkjíngar, og eínkum
svo ljósu ifirliti ifir samband hinna margbrcíttu vísinda sin
í milli, að hann frá þessu tímabili haföi fillilega áttað sig
í hinu ósínilega ríkji skjinseminnar. Um vorið 1829 kom
hann aptur að vitja fósturjarðar sinnar snöggva ferð. Bar
þá svo við, að nokkur kritur kom meðal hans og eínhvurs
af Reíkjavíkur kaupmönnum; mun það vera nærri sanni,
að það hafi í firstu risið af orðkjeppni um verzlunina.
jóetla olli því, að Tómas varð áskjinja um, að skjipráð-
endur í Reíkjavík heföi tekjið sig saman um að sinja
honum fars til Danmcrkur. jþá snjeri hann við, og fór
norður um land og tók sjer far á Akureíri, og var kominn
1*