Árný - 01.01.1901, Síða 35

35
kirkjufjelagi Islendínga í Vesturheimi á fót (»Tjald-
búbin« II. bls. 8—10). Sama ár flutti og Sigtryggur
Jónasson vestur um haf.
Arið 1873 fluttu um 180 manns frá íslandi til
Vesturheims og árið eftir um 360 manns. Pessir tveir
flokkar settust aðallega að í Austur-Kanada. Þar
komu upp tvær nýlendur, önnur í Ontario en hin í
Nýja Skotlandi. Allt gott land var fyrir löngu numið
í þessum gömlu fylkjum. Islendíngar fengu því mjög
illt land til yrkíngar. Peir urðu þess vegna fyr eða
seinna að leita burtu þaðan til vestlægari fylkja í
Kanada og Bandaríkjunum. Af þessum tveimur ný-
lendum eru nú nálega eingar menjar eftir. Arið 1873
fluttu þeir Baldvin Baldvinsson og sjera Jón Bjarna-
son vestur um haf.
Arið 1875 hófst íslenska nýlendan í Minnesóta.
Gunnlaugur Pjetursson var fyrsti landnemi þar. Flestir
innflytjendur í nýlendu þessari komu smátt og smátt
beina leið heiman frá íslandi. Fyrsti prestur, er
heimsótti nýlenduna, var sjera Páll Porláksson. Hann
kom þángað haustið 1877 og vorið 1878. Nýlenda
þessi er blómleg og allmannmörg. Par eru nú um
800 Vestur-Íslendíngar.
Íslendíngar þeir, sem höfðu sest að í Austur-
Kanada, áttu við mjög erfið kjör að búa. Og ef þeir
hefðu eigi þá eins og oftar notið gömlu Fjallkon-
3*