Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Blaðsíða 55

laust óbifanlegur og óinótmælanlegur sannleiki, afi
ofdrykkjumenn muni ekki erfa guðsríki?
2. Og þennann sannleika kölluðum ver liræði-
legan sannleika. Hversvegna er hann svo hræði-
legur? Jaö viljum vér nú gjörr hugleiða. Mörg-
um {iykir líf drykkjumannanna í sjalfu sér hræði-
legt, og hinar ytri stundlegu og sjáanlegu af-
leiðíngar þessa lastar hryllilegar og liryggilegar, jiví
enginn löstur ber, einsog vér áður sögðum, svo
hryllilegt hegníngarmark á sér einsog ofdrykkjan,
sem spillir önd og likama og allri stundlegri gæfu.
En — það fer í {iessu efni einsog endrarnær, {iegar
dæma á um mannlegar gjörðir og afleiðíngar jieirra,
að það er vant að líta minst á hinar andlegu og
eilifu afleiðingarnar, og margir hafa, ef til vill, ald-
rei gjört sér skýra grein fyrir, eða Ijósa hugmynd
um, hvað i {ivi sé falið eða Iive mikið í jiað sé var-
ið, að missa arfleifð guðsríkis. Vér nefndum hér
að framan þýðingu {>essa orðs: guðsríki, sem
Jesús og postularnir hafa , og tákna meb {>ví allar
þær ráðstafanir sem Guð hefur gjört fyrir Jesúm
Krist, syndugum mönnum til frelsis og eilífrar sálu-
hjálpar. Að hafa fyrirgjört {tessari arfleiið guðsrík-
is, þýðir þvi hið sama sem að vera búinn að brjóta
af sér það frelsi og {>á liuggun og bá von, semnáð-
arlærdómur Jesú Krists gefur kost á; og þetta verður
þó að vera liræðileg tilliugsan hverjum {>eim, sem
með alvörugefni skoðar líf og ákvörðun manna;
hræðilegri enn sýn allrar liinnar stundlegu eymdar
og mæðu sem menn með syndum og löstum steypa
sér í. Far þú ekki eptir {>ví, sem aðrir liugsa og
skrafa um þetta efni á enum andvaralausu dögum,
meðan allar alvarlegri hugsanir um ákvörðun lífs-
ins eru þaggaðar niður af háreisti taumlausra til-
hneigínga; þá finnur hjartað ekki til þarfar sinnar,