Ársrit presta í Þórsnesþingi - 01.01.1846, Blaðsíða 56

og {uair livorki nokkra liugsvöluu né von um enil-
urlausn; en — gættu að, hvaft ángurstímarnir ein-
attleiða, og þaftþegarí þessu lifi, yfir hinaskeitíngar-
lausu, þegar þeir hrökkva upp af'symlasvefni sín-
uin; og hafa ekki opt gefist þess dætni, aft ógurleg
örvynlan hefur spennt þá greipum, sem Vaknaft
hafa úr villu lífsins, svo aft huggun og svölun Drott-
ins orfta hefur ekki megnaft aft reka hurtu kvífta
þann og kuldahroll, sent lagftist þúngt á hjarta synd-
arans, né þessa geigvænlegu tilhugsan: æ, mér er
engin viðreistarvon, jeg hefi engrar líknar efta fyr-
irgefníngar aft vænta. jjað er hin týnda arfleifð gufts-
ríkis, sem þannig talar, þaft er tilfinníng mannsins fyrir
því, aft hann hafi enga hugg-un efta von um endur-
lausn, og aft hann sjálfur hafi svipt sig henní. Og
vekji þetta þráfaldlega þvílíkt ángur og samvitsVu-
sturlun hjá þeim mönnum, sem þó eru ekki búnir
einsog ofdrykkjumafturinn aft sljófga og slökkva allt
íhugunarahl sálarinnar, svo við þá varð skynsam-
lega talaft um eilíf sannindi og endurlausnar-liugg-
un kristirmar trúar; sé þessu þráfaldlega þannig var-
ift um liinar minni yfirsjónir og afbrot, sem heilög ritn-
íng tekur þó ekki eins liart á, hafi þaft tiftuni veitt
fullerfiftt afi koma huggun Gufts náftarfyrirheita inní
hin ángráðu og efablendnu hjörtun, hvaft getur þá
gefift ofdrykkjiinianninum liina týndu arfleifft aptur,
þegar hann í óviti sínu og vakanda draunii getur
ekki gripift né skilift, þó einhverr vildi af brjóstgæð-
um tala vift liann um endurlausnarinnar háleituvon;
efta þegar liann raknar vift úr rotinu, og þessi hræfti-
legu orft standa honum fyrir hugskotssjóiium: of-
drykkjumenn munu ekki erfa guftsríki? Virftist þér
ekki óttalegur sannleiki vera fólginn í þessum orft-
um? Ef þú nú hér á ofan hugleiöir þaft sem reynsl-