Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1916, Qupperneq 30

30
hafa þær ekki verið, eða eiga að minsta kosti ekkert skylt við þær
spýtur útskornar, sem þaðan liafa komið til safnsins; þær eru í
drekastíl og ekki eldri en frá 13. öld. — Möðrufell hefir jafnan verið
talinn »bústaður góður«, eins og Víga-Glúmur komst að orði um
þann bæ er Þorgrímur Þórisson frá Espihóli bjó þar (Glúma XI. k.).
Þórir faðir hans á Espihóli var sonur Hámundar heljarskinns og
Ingunnar dóttur Helga magra. Helgi gaf Hámundi tengdasyni sínum
land það, sem báðar þessar jarðir, og fleiri nú, eru i. Er mjög
vafasamt að nokkur hafi gert bú í Möðrufelli á undan Þorgrími
sonarsyni hans. Þorgrímur mun hafa reist þar bú um 965 og bjó
þar alla ævi síðan, og eptir hann Arngrímur sonur hans. Þorgrímur
»var mikilmenni ok vel at sér« og átti »auð fjár«. Virðist ekki
ósennilegt (sbr. og orð Glúms), að þessi maður hafi húsað svo vel
bæ sinn, að þar hafi þessar útskornu þiljur mátt vera í eldhúsinu,
og alt útlit hefir það verk, sem á þeim er, til þess að vera ekki
yngra en frá siðari hluta 10. aldar; mætti vel vera frá miðri þeirri
öld. — Þeir feðgar Þorgrímur og Arngrímur koma allmikið við sögu
Viga-Glúms og i XXI. k. er sagt frá því er Arngríinur vann það
niðingsverk að drepa Steinólf frænda sinn og fóstbróður í eldahúsi
sínu í Möðrufelli. — Hér er ekki átt við mateldhús (soðhús), heldur
eldaskála (sbr. Valtýr Guðmundsson, Privatboligen, bls. 200 o. s. frv).
Matthías Þórðarson.