Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1979, Blaðsíða 16

22
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
verið svona stórt frá upphafi. Sæmilega ríflegt hefur það þó verið,
því að forustumennirnir voru ekkert sínkir á að senda gjafaeintök
til útlanda í kynningarskyni.
Á fulltrúaráðsfundi 17. nóv. 1894 er svo ákveðið að minnka upplagið
niður í S50, en því miður segir ekki hvað það hafði verið áður. Eflaust
var þetta samdráttur í sparnaðarskyni og af því að félaginu hélst illa
á meðlimum sínum. Þessi uppiagstala, 350, virðist hafa haldist óbreytt
til 1913, því að það ár er ákveðið að stækka upplagið um 50 eintök, úr
350 í 400, eins og skýrum stöfum er tekið fram. Þegar Árbók hætti
að koma út vegna stórvaxandi dýrtíðar 1942 var upplagið 450 eintök,
svo að einhverntíma á árabilinu 1913—1942 hefur það stækkað um 50
eintök. Eftir að ritið fór að koma út eítir 1948 var upplagið fyrst 560
en komið upp í 1000 árið 1956. Árbók 1962 var svo gefin út í 1400 ein-
taka upplagi og hefur svo haldist síðan, utan hvað upplag þessa ár-
gangs er 1500.
Þar sem upplag Árbókar var aðeins 350 eintök árum saman, liggur
í augum uppi að fleiri heil eintök ritsins frá upphafi geta ekki verið
til, og þó eru þau sennilega talsvert færri. Mörgum hefur þótt sárt
að geta ekki átt ritið í heilu lagi, og því var það að á aðalfundi 1944
kom fyrst fram sú fyrirspurn hvort félagið gæti ekki látið ljósprenta
þá árganga sem fáanlegir væru. Síðan hefur þessu oft verið hreyft,
en ætíð hefur stjórnin svarað því til, að slíkt væri félaginu ofviða. Á
aðalfundi 1978 var svo frá því skýrt að Hafsteinn Guðmundsson
bókaútgefandi hefði boðist til að hefja á sinn kostnað umrædda ljós-
prentun þá þegar og halda síðan áfram þangað til ljósprentaðir væru
allir þeir árgangar sem til þurrðar væru gengnir. Hafði þessu góða
boði Hafsteins verið tekið með þökkum. Er þess því skammt að bíða að
menn geti farið að koma sér upp heilum eintökum af Árbók, jafnvel
þótt gera megi ráð fyrir að ljósprentunin hljóti að taka nokkur ár.
Fjárhagur.
„Fátæktin var mín fylgjukona frá því eg kom í þennan heim.“
Þetta mættu vera einkunnarorð Fornleifafélagsins, og ef til vill
má segja hið sama um mörg sambærileg félög; sjaldgæft að þau
safni auði. Fornleifafélagið hefur aldrei haft aðra tekjustofna en
árstillög félagsmanna og dálítið árlegt framlag úr landssjóði (ríkis-
sjóði). Og árgjöld eru ekki innheimt hjá félögunum nema Árbók
kom út það árið. Það hefur hún oftast gert en ekki alltaf. Ár-
gjaldið er því í rauninni aðeins gjald fyrir Árbók, eða hefur að