Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1992, Side 9

TVEIR ÚTHÖGGNIR DYRUSTAFIR FRÁ LAUFÁSI
13
in einber? Mér er nær að halda að hér sé
um úrtak að ræða að ofan og neðan,
gert til þess að fella stafinn að gólfslá og
bita. Verra er að gera sér grein fyrir
„grópar"-farinu. Trúlega er það gert til
að fella stafinn að næsta þilborði utan á
stafni kirkjunnar. Hins vegar bendir allt
til þess að þannig hafi ekki verið háttað
frágangi pálmettustafs eins og fyrr seg-
ir. Greinilegt er þó að hann hefur verið
felldur með samskonar hætti og dýra-
stafur að bita og gólfslá. Sé þetta rétt at-
hugað, hlýtur pálmettustafurinn að vera
sagaður eftir að hann var tekinn niður
af torfkirkjunni. Ef til vill hafa menn
hugsað sér að nota stafina aftur en hætt
við það. Að minnsta kosti líða tvö ár frá
því að torfkirkjan er rifin og þangað til
þeir hafna í Þjóðminjasafninu.
Hvernig hafa þá Laufásstoðir litið út
í upphafi og hver var staða þeirra í hús-
laupnum? Til þess að gera sér grein fyr-
ir því er margs að gæta. Athuga þarf
skurðinn nánar og einkum og sér í lagi
er nauðsynlegt að hafa í huga kirkjurn-
ar sem stóðu á undan torfkirkjunni. At-
hugurn fyrst skurðinn. Sigurður Guð-
mundsson lýsir honum þannig: „Upp
eftir allri annari stoðinni fþ.e.a.s. dýra-
stafnumj gánga mjög haglega skornar
hríngrósir, sem hríngast í 8 bugum, en
innan í hverjum bug, nema tveim hin-
um efstu, er ferfættur vargur eða dýr,
með stórum klóm og gapanda gini.
Þetta dýr hefir stóran og lángan hala
með stórum lagði á endanum." „Hin
stoðin er mjög frábrugðin hvað skurð-
5. mynd. Einfaldaðir uppdrættir dýra- og pálm-
ettustafa með áætlaðri upprunalegri stærð.