Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1878, Qupperneq 80

80
5. gr. þessa frumvarps viljað greiða veginn fyrir því,
að slíkar breytingar hæglega gætu komizt á, með því
að veita landshöfðingjanum heimild til, að gjöra þar að
lútandi fyrirskipun, þegar þess konar breyting á sókna-
takmörkum álitist tiltækileg og hagfeld, að yfirveguð-
um öllum kringumstæðum, og eptir að prófastur og
stiptsyfirvöld hefðu látið í ljósi tillögur sínar.
Um 6. gr.
Til þess að minnka þau vandkvæði, sem því eru
samfara, að hin nýja brauðaskipun eptir hlutarins eðli
hlýtur að þurfa nokkuð langan tíma til að ryðja sjer
að öllu leyti til rúms, hefir nefndin viljað láta stjórnina
í þessu millibili hafa sem frjálsastar hendur yfir því fje,
sem úr landssjóði verður lagt brauðunum til uppbótar.
Nefndin getur hugsað sjer, að þannig kunni að standa
á, að brýnni nauðsyn sje í bráðina, að bæta upp ein-
hver af þeim brauðum, sem ætluð er uppbót við brauða-
samsteypu, eða með árgjaldi frá öðrum brauðum, en
sum af þeim brauðum, sem ákveðin er uppbót úr lands-
sjóði. En í slíkum tilfellum, er stjórninni, eptir ákvörð-
un þeirri, sem stungið er upp á í þessari grein, innan
handar, að verja uppbótinni úr landssjóði til hverra
þeirra brauða, sem mest þurfa hennar við, til þess að
þeim verði útveguð viðunanleg prestsþjónusta. En þau
afbrigði, sem eptir þessu ættu sjer stað til bráðabyrgða
frá ákvörðunum i. greinar, gætu smátt og smátt lag-
azt, og allt með tímanum komizt f það skipulag, sem
þar er ákveðið. Að öðru leyti er það álit nefndarinn-
ar, að meðan á þessu stendur, muni þurfa, auk hins
fast-ákveðna árstillags, að veitaí fjárlögunum meiri eða
minni upphæð til bráðabyrgðar-uppbóta fátækum brauð-
um, sem ekki geta með hinu umrædda móti fengið þá
uppbót, sem þeim er ætluð.