Norðurljósið - 01.01.1978, Síða 21

NORÐURLJÖSIÐ
21
a hjarta sér og eiga svo mikinn þátt í að skapa forlög
okkar.
19. kafli.
Vonirnar rætast.
Le gubifreiðin nam staðar við opið hliðið. Odda stökk
ut- Áður en hún var búin að borga ökumanninum, opn -
uðust framdyrnar. Frú Mason stóð í þeim og ljómaði
af kyrrlátri gleði.
Odda fleygði sér í faðm móður sinnar. ,,Ó, mamma,
hvað það er gott að vera heima.“
„Og það er svo gott að sjá þig, elskan,“ svaraði móð-
Ir hennar um leið og hún endurgalt armlög dóttur sinn-
ar- Saman gengu þær til dagstofu. Þar fleygði Odda
arangri sínum á stól. Bakki var á borðinu. Var á hon-
Uru undirbúin ágætis tedrykkja. En Odda varð fyrir
vonbrigðum, er hún tók eftir því, að þar voru bollar
auda þremur. Hana hafði langað til að vera ein með
ruóður sinni, meðan hún segði henni frá ævintýrum
smum og þeim dásamlegu hlutum, sem kom-ið höfðu
ynr hana, meðan hún var svo fjarri heimili sínu.
>,Verður gestur hjá okkur?“ spurði hún.
>>Já, eftir eina eða tvær mínútur," svaraði frú Mason.
»Mamma, áður en nokkur annar kemur verð ég að
segja þér frá því sem skjótast. Mig langaði til að taka
í?er tíma og segja þér alla söguna, en það getur beð-
i ' ^ftir slysið, og þegar ég var orðin betri í Kalkúttu,
tann ég Drottin J-esúm ICrist.“
Augun í frú Mason fylltust sælutánxm, og hún svar-
a 1 hljóðlega: ,,Þú átt við, að hann fann þig. . . .því að
uann hefur verið að leita þín, Odda.“
Þær sátu hljóðar um stund, þá leit Odda á bakkann
aftur.
»Kemur einhver, sem ég þekki?“ spurði hún.
’Já “ „Er það frú Reid?“
yhað er ekki frú Reid.“ Síðan hélt hún áfram nærri
Pvi eins og hún væri hrædd við, hvernig orðum henn
ar yrði tekið: ,,Odda, hann bíður eftir þér uppi í kast-
ala skóginum.“
Allra snöggvast starði Odda fram fyrir sig, stökk
si an upp og út um dyrnar. Var hurðinni skellt aftur
1 flv«.
, h'ftir ósléttum, ófullgerðum veginum, hraðaði Odda
Ser, upp á völlinn og inn í skóginn. Þar kom hávaxinn
maður á móti henni.
‘ hann máls með varfærni.
” avtð> ó, Davíð, nú er allt í lagi!“ hrópaði Odda
að\e^ °S Var k°m'n ' arma hans styrkt af því,
hans3nn V3r n^æ8ur °§ titrandi vegna nærveru
„Ég vona, að allt sé í lagi, . . .“ byrjaði hann, og enn-
tavarröddhansfullafefa.
i ’’ .ej’ ^ess þarf ekki lengur, Davíð“ og fullvissugleð-
baft J?m,að' r rðcfd hennar. ,,Það er ekki: ,,Ég vona
P ’ Því að Það er í höndum Guðs nú.“ Endir.
Orð krossins
2. útgáfa með skýringum ritstjóra Nlj.

Lítið rit, sem ber þetta heiti, fann ég fyrir nokkru. Ef
til vill hefur það verið búið að liggja í fimmtíu, sex-
tíu ár með öðrum gömlum ritum og blöðum.
Ritið hafði verið gefið út í Madras á Indlandi. Aft-
ast og nálega neðst stendur á því, að það fáist hjá
Arthur Gook, Akureyri.
Ritið geymir aðeins greinar úr biblíunni. En margir
kvarta um, að þeir eigi erfitt með að skilja hana. Nú
læt ég fylgja skýringar, svo að mikilvægur boðskapur
verði síður sniðgenginn. Tekin verður fyrir ein blað-
síða ritsins í einu. Hún er sjálfstæður kafli.
Fyrsti kafli.
„Hann gekk út og bar kross sinn til staðar, sem
nefnist á hebresku Golgota. Þar krossfestu þeir hann.“
(Jóh.17.19.)
„Með óbrigðanlegri vissu viti þá allt Israels hús, að
Guð hefur gjört. . . .að Drottni og Kristi þennan Jesúm,
sem þér lírossfestuð." (Post.2.36.)
„Vér predikum Krist krossfestan.... Krist, kraft
Guðs og speki Guðs.“ (lKor.1.22.,24.)
Hér eru birtar þrjár staðreyndir.
Hin fyrsta er sú, að Jesús frá Nasaret, sem var
hinn fyrirheitni Messías eða konungur Gyðinga, hann
var færður á aftöku stað.
Staðreyndin önnur er þessi.: Guð gjörði hann að
Drottni og Kristi, það er: að konunginum fyrirheitna.
Koma hans hafði verið boðuð með mörgu móti á tím
um gamla testamentisins.
Sú er hin þriðja staðreynd, að þessi krossfesti Krist-
ur (Messías) er kraftur Guðs og speki Guðs.
Hvað vantar oklcur mennina mest af öllu?
Kraft og visku.
Okkur vantar svo oft siðferðiskraft. „Margur breytir
ver en veit.“ Af því að „viljinn er í veiku gildi, mig
vantar kraftinn, Drottinn minn.“ Jafnvel maðurinn
viljasterki, postulinn Páll, varð að rita: „Hið góða,
s-em ég vil, gjöri ég elcki, og hið vonda, sem ég vil ekki,
það gjöri ég.“
Það verða víst fleiri en Páll að gjöra þessa játningu.
Annar kafli.
„Guð sendi son sinn.“ Galatabréf 4.4.
„Kristur Jesús. . . . þótt hann væri í Guðs mynd,
.... lítillækkaði sig.. .. og varð mönnum líkur....
Hann lítillækkaði sjálfan sig og varð hlýðinn allt
fram í dauða, já, fram í dauða á krossi“ (Filippíbréf
2.5.-8.) „Því að svo elskaði Guð heiminn, að hann
gaf son sinn eingetinn, til þess að hver, sem á hann
trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf.“ (Jóhannesar
guðspjall 3.16.)
Oft er sagt: „Allir menn eru Guðs börn.“ Hér