Norðurljósið - 01.01.1978, Síða 24

24
NORÐURLJÓSIÐ
var lcveðinn upp sá dómur, að Jesús skyldi krossfest-
ur og líflátinn.
Deyddur var hann og lagður í gröf. Síðan reis hann
upp og birtist eftir það lærisveinum sínum. Biblían
segir aðeins frá einum ófrelsuðum manni, sem hafði
séð hann, síðan hann steig upp til himins. Það var of-
sóknarmaðurinn Sál frá Tarsus. En hann var af Guði
fyrirhugaður til að verða þjónn og vottur Drottins
Jesú Krists.
Ofsóknarinn fékk það hlutverk sem þjónn Krists: að
boða sem víðast afturhvarf og fyrirgefning synda fyrir
trú á Drottin Jesúm. Það kemur hvergi fram, að Guð
hafi nokkru sinni minnt hann á, hvernig hann breytti
sem ofsóknari, lastmælandi og smánari. Allt var þetta
fyrirgefið, þegar Sál frá Tarsus voru fyrirgefnar synd-
irnar og hann gerður að nýjum manni, hreinsaður af
öllu ranglæti.
Hvílíkur dásamlegur boðskapur! ,,Ég mun alls ekki
framar minnast synda þeirra.“ Jafnvel sú synd, að þjóð-
in afneitaði Jesú, lokaði ekki náðardyrum Guðs. Enn á
þessum tímum standa náðardyrnar opnar þeim, sem í
fávisku sinni afneita guðdómi Jesú og friðþægingu
hans. Ef syndir þessar eru játaðar fyrir Guði, þá fyrir-
gefur hann þær. Svo trúfastur er Guð og orði sínu
trúr. Svo mikið gildi hefur blessaða nafnið Jesús
frammi fyrir Guði og persónan, sem ber þetta dýrlega
nafn.
8. kafli.
Hásæti náðarinnar. Hebr.4.16.
„Kristur leið,.... t'l þess að hann gæti leitt oss til
Guðs.“ (lPét.3.18.)
„Hann, sem ekki þyrmdi sínum eigin syni, heldur
framseldi hann fyrir oss alla, hví skyldi hann ekki lílca
gefa oss allt með honum?“ (Róm.8.32.)
„. . . . Hann getur og til fulls frelsað þá, sem fyrir
hann ganga fram fyrir Guð.“ (Hebr.7.25.)
Menn hafa spurt: „Hvað er náð?“ Svarið er oft á
þessa leið: „Náð er óverðskulduð hylli, velgerðir, líkn-
semi, sem Guð auðsýnir þe;m, sem ekkert eiga skilið
frá hans hendi, nema hegningu fyrir syndir sínar.“
Þetta, hásæti náðarinnar, táknar það, að nú situr
náð Guðs að völdum í breytni hans gagnvart mönn-
unum, bæði þeim, sem eru honum fjarlægir enn, og
líka hinum, sem komið hafa til hans fyrir trúna á
soninn hans, Drottin Jesúm Krist.
Þegar maðurinn með synd sinni hafði gert sig
óhæfan til að dvelja í Eden-garði og var rekin það-
an, yfirgaf Guð mennina elcki, því að við lesum löng-
um tíma síðar, að „Nói gekk með Guði.“ Guð átti
alltaf einhverja, sem dýrkuðu hann og lifðu nálægt
honum.
Aðrir voru fjarlægir honum. Biblían talar um þá
sem heiðingja. Þeir stóðu fyrir utan sáttmálana, sem
Guð hafði gert við ættfeður Israels og ísraelslýð sjálf-
an.
Drottinn Jesús kom og úthellti blóði sínu á kross-
inum á Golgata. Hann dó vegna synda vorra, dó í
stað þeirra, sem deyja mundu og eilíflega glatast án
hans. Úthelling blóðs Drottins Jesú, er sá grundvöllur,
sem Guð gat reist á musteri náðar sinnar. Fjarlægir
sem nálægir mega ganga þangað inn.
Mörg börn Guðs finna til þess, hve óstyrk þau
eru, ófullkomin, fjarri takmarki fulls þroska í trúnni.
Þeim er boðið að ganga með djörfung að hásæti náð-
arinnar. Þegar þau leita eftir því að öðllast meira frá
Guði en þau hafa fengið ennþá, er þeim óhætt að
koma til hans rneð djörfung. Náðin situr í hásæti sínu
og getur frelsað til FULLS. Guð gefi, að þetta megi
verða reynsla, sem allra flestra barna hans.
9. kafli.
„Faðirinn eiskar soninn.“ Jóh.5.20.
„Jesús segir. . . .: „Enginn kemur til Föðurins nema
fyrir mig.“ Jóh.14.6.
„Hann hefur rifið niður millivegginn, sem skildi þá
að, er hann afmáði í holdi sínu það, sem orsakaði
fjandskapinn. . . .Fyrir hann eigum vér hvorirtveggja
(heiðingjar og Gyðingar) aðgang til Föðurins." Efes.
2.14.-18.
„Þegar fylling tímans kom, sendi Guð son sinn,....
svo að vér fengjum sonarréttinn. En þar eð þér eruð
synir, þá hefur Guð sent Anda sonar síns í hjörtu vor,
sem hrópar: Abba, Faðir. (Gal.4.4.-6.)
„öllum þeim, sem tóku við honum, gaf hann rétt
til að verða Guðs börn.“ (Jóhannes 1.12.)
Hugtakið, að Guð er faðir, var ekki óþekkt á tím-
um gamla sáttmálans. Drottinn spurði ísrael fyrir munn
Malakí: „Sé ég nú faðir, hvar er þá heiðurinn sem mér
ber?“ (1.6.) öldurn fyrr hafði spádóms orð frá Drottni
hljómað á þessa leið: „Sannlega ert þú faðir vor. . . .
þú, Drottinn ert faðir vor, „frelsari vor frá aldaöðli"
er nafn þitt.“ (Jes. 6.16.) En opinberun miklu fyllri var
gefin, er Drottinn Jesús, kom og heilagur Andi, þegar
hann var farinn.
Menn, sem lifðu á undan komu Drottins Jesú,
þekktu Guð fyrst og fremst sem réttlátan og heilagan.
En Drottinn Jesús og heilagur Andi hafa kennt oss í
guðspjöllunum og í ritningum postula Drottins, að
þekkja Guð sem kærleiksríkan föður. Hans kærleikur
nær til allra þeirra manna, sem ritningin nefnir heið-
ingja, og hinna, sem hún kallar Gyðinga.
Ef við hefðum lifað á dögum Jesú og heyrt um hann
mundum við líklega flest viljað sjá hann og heyra. Hefði
hann þá verið að kenna í musterinu, þá voru forgarð-
ar framan við það. Allra næst inngöngunni var for-
garður heiðingjanna. Þangað máttu þeir koma, sem
ekki voru ísraelsmenn eða Gyðingar að ættemi, nema
þeir hefðu lát;ð umskerast og gengið þar með í þjóð-
félag Gyðinga.
Innan við forgarð heiðingjanna lá annar forgarð-
ur. Þangað máttu allir Gyðingar koma, umskornir
menn. I þeim forgarði stóð Drottinn Jesús stundum
og predikaði. Hefur þá mátt heyra til hans fram í ytri
forgarðinn þótt veggurinn væri á milli.