Norðurljósið - 01.01.1980, Blaðsíða 23

NORÐURLJÓSIÐ
23
En í sömu bók var einnig sálmur um týnda sauðinn,
sem dæmisaga Drottins Jesú segir frá. Fyrsta vers
hans er þannig:
í skýlinu hundraðs hjörðin lá,
en horfínn var burtu einn.
Um veglausa auðn hann villtist frá,
þar var eigi gróður neinn.
Því fjarri var hirðis hjálpin góð,
en hættur og þrautir um fjallaslóð.
Þennan sálm langaði mig líka til að syngja. Kom þá
í huga mér lag, sem ég söng oft.
Það var oft siður Arthurs heitins Gooks, að láta
Kristínu leika ýmiss lög á orgel, en syngja sjálfur með.
Þá heyrði ég bæði þessi lög sungin og þekkti þau undir
eins aftur.
Það var úr þessari bók, sem mér var gefínn textinn
til að tala um, er ég hélt mína fyrstu ræðu á Olfusár
bökkum. En frá tildrögum hennar segir í 1. bindi sögu
minnar: „Mannlíf í mótun.“ S.G.J.
Það þurfti vatn til þess
Skömmu áður en bruninn varð í Chicago, sagði ég
við fjölskyldu mína morgun nokkurn, að ég kæmi
heim skömmu eftir hádegisverð og færi með hana í
ökuferð. Drengurinn minn stökk upp og sagði: „Pabbi
viltu fara með okkur upp í Lincoln’s skemmtigarðinn
að sjá birnina?" „Já, ég skal fara með ykkur upp í
Lincolns-skemmtigarðinn til að sjá birnina.“
Eg var varla meir en farinn út úr húsinu, þegar hann
fór að biðja móður sína, að hún klæddi hann í betri
fötin, svo að hann yrði tilbúinn. Hún þvoði honum og
færði hann í hvít föt. Þá langaði hann til að fara út. A
þennan dreng sótti sú ástríða, að hann vildi éta mold.
Þegar ég kom heim að húsinu, var andlit hans þakið
leðju og fötin hans óhrein. Hann kom hlaupandi til
mín og vildi, að ég færi með hann út í vagninn og æki
af stað.
„Willi,“ sagði ég, það er ekki hægt að fara með þig
eins og þú lítur út. Það verður að þvo þér fyrst.“ -
„Nei, ég er hreinn.“
„Þú ert það ekki. Þú ert mjög óhreinn. Það verður
að þvo þér áður en ég fer með þig.“
„Ó, ég er hreinn. Mamma þvoði mér.“ „Nei, þúert
það ekki.“
Litli snáðinn fór að gráta. Til þess að hann hætti
því, hélt ég það væri fljótasta leiðin, að hann sæi sjálf-
an sig. Eg fór með hann inn í húsið og sýndi honum
óhreint andlitið í spegli. Er hann hafði séð sjálfan sig,
sagði hann aldrei aftur, að hann væri hreinn. En ég
þvoði honum ekki með speglinum. Eg notaði vatnið
til þess.“ - Dwight L. Moody.
Hefnr þér verið bjargað?
Eftir dr. Billy Graham
Hvaða merkingu leggur þú í orðið „bjargað“? í
þurrkatíð „bjargar“ það uppskerunni, ef kemur regn.
Skurðlæknir bjargar lífí sjúklings, þegar hann gerir
vel heppnaðan uppskurð. Lögreglumaður bjargar
barni frá drukknun. Postulinn Páll sagði við fanga-
vörðinn í Filippí: „Trú þú á Drottin Jesús og þú munt
verða hólpinn og heimili þitt.“ Hann mundi bjarga
sálu sinni. Öll þörfnumst við þess, að okkur verði
bjargað, að við verðum hólpin. Syndgað höfum vér öll
á móti Guði, brotið lög hans. Vér öll fremjum laga-
brot. Vér þörfnumst öll frelsunaar.
Vandamál.
Alstaðar eru vandamál vor. Heimilin eru að sundr-
ast. Kaupsýslumenn eiga sín vandamál að stríða við.
Vandamál eru heilsunni tengd. Fjölskyldur eiga sín
vandamál. Vér reynum að flýja frá þeim. Þau knýja
svo fast á, að oss langar til að hljóða. Vér viljum flýja
frá vandræðum daglega lífsins. Vér neytum eiturlyfja,
drekkum áfenga dykki, jafnvel reynum að fremja
sjálfsmorð. Alstaðar hrópa menn - líkt og vörður fang-
anna í Filippí: - „Hvað á ég að gjöra, til þess að ég
verði hólpinn“ - frelsist?.......(Post. 16.30.)
Postulinn Páll og Sílas höfðu verið að boða fagnað-
arerindið í Evrópu. I Makedóníu fóru þeir til Filippí.
Hún var stór borg og rómversk nýlenda. A bakka ár-
innar fundu þeir bænastað. A leiðinni þangað mætti
þeim dag nokkurn þerna. I henni var demón, spásagn-
arandi. Páll sagði við andann: „Eg býð þér í nafni Jesú
Krists: að fara út af henni.“ Og hann fór út á samri
stundu.
Húsbændur hennar urðu reiðir, er þeir sáu, að
gróðavon þeirra var farin. Þeir fóru með Pál og Sílas
til höfuðsmannanna. Þeir létu berja þá og varpa þeim í
fangelsi og leggja þá í fjötra. I stað þess að kvarta og
kveina, af því að bök þeirra voru marin og særð, og
hræðilegur ódaunn var í dýflissunni, þá fóru þeir Páll
og Sílas að biðjast fyrir og lofsungu Guði. Bandingj-
arnir hinir hlustuðu á þá.
Skyndilega kom jarðskjálfti, allar dyr opnuðust, og
fjötrarnir féllu af öllum.
Hlátur.
Rómverskum lögum samkvæmt skyldi fangavörður
deyja, ef slyppi frá honum fangi. Hann gat aldrei tekið
sér frí. Er fangavörðurinn sá dyrnar opnar, bjóst hann
við lífláti. Hann dró því sverð sitt og ætlaði að fyrir-
fara sér. Þá kallaði Páll: „Gjör þú sjálfum þér ekkert