Norðurljósið - 01.01.1980, Blaðsíða 24

24
NORÐURLJÓSIÐ
mein, því að vér erum hér allir.“ Hann féll þeim Páli
til fóta og spurði: „Herrar, hvað á ég að gjöra, til þess
að ég verði hólpinn?“ Hann hafði hlustað á söng
þeirra og vitnisburð um Krist.
Margir af okkur gætu sagt, að tilfínningar fanga-
varðarins hefðu verið of æstar til að taka ákvörðun
andlega. Ef til vill hefðu sumir sagt: „Bróðir, bíð þú
dálítið. Hugsaðu málið betur. I raun og veru veistu
ekki, hvað þú ert að gera. Tilfinningar þínar eru í upp-
námi.“ Þetta gjörðu þeir Páll og Sílas ekki. Þeir gáfu
honum ákveðið svar: „Trú þú á Drottin Jesúm, og þú
munt verða hólpinn og heimili þitt.“
Eg hef séð fólk koma til Krists án allra geðshrær-
inga. Eg hef séð það koma grátandi. Eg hef séð það
koma hlæjandi. Eg hef séð það koma til Krists af kær-
leika til hans. Eg hef séð það koma til hans vegna
hræðslu við dóminn og helvíti. Angelo Patri sagði orð,
sem vert er að muna eftir: „Menntun er fólgin í því:
að vera hræddur við það, sem ber að óttast.“
Biblían segir, að við eigum að óttast Guð: „011 jörð-
in óttist Drottin, allir heimsbúar hræðist hann.“
(Sálm. 33.8.) Við gleymum því að þessi Guð skapaði
alheiminn allan, og hann telur okkur bera ábyrgð á
því, hvernig við breytum. Hann lætur okkur bera
ábyrgð á því, hvað við gjörum gagnvart syni hans,
Drottni Jesú Kristi. Vér eigum að elska Guð sem
Föður og bera ótta virðingar fyrir honum. Vér eigum
líka hann að óttast sem eyðandi eld af því að ritningin
segir: „Vor Guð er eyðandi eldur.“ (Hebr. 12.29.)
Haldinn verður dagur dómsins. Ef ég þekkti ekki
Krist, mundi ég titra. Góðu fréttirnar (fagnaðar-
erindið) eru þær, að þrátt fyrir syndir okkar, elskar
Guð okkur. Hann er fús til að frelsa okkui. Hann er
fús til að fyrirgefa okkur. Hann vill taka okkur heim til
sín í himininn.
Þjónusta.
Eitt sinn er ég var að predika í guðfræðiskóla í
Austurríkjunum spurði nemandi mig: „Getur þúsagt
mér á auðskildu máli, hvað ég á að gera til þess að
verða hólpinn?“ Hann var að búa sig undir að verða
Orðsins þjónn, en þekkti ekki Jesúm Krist. Eg veit af
þremur stúdentum, er frelsuðust daginn þann.
Spurning.
Pétur flutti predikun mikla hinn fyrsta hvítasunnu-
dag. Biblían segir um áheyrendur, að þeir stungust í
hjörtun og sögðu við Pétur og postulana hina: „Hvað
eigum vér að gjöra?“ Þetta er sama spumingin í raun
og veru, sem hirðmaðurinn frá Eþíópíu spurði Filipp-
us, er hann bað um skírn. „Ef þú trúir af öllu hjarta, er
það heimilt,“ var svarið. Hirðmaðurinn trúði og hélt
veg sinn fagnandi.
Maður þessi þurfti ekki að gera nokkuð annað en að
trúa. Ó, hvað orðið ,,trúa“ er stórt orð. Hugtökin
traust og trú eru falin í því. Þú trúir að því marki, að þú
felur ævi þína á hendur Jesú Kristi sem Drottni þín-
um og Meistara. Trúin merkir þetta. Hefur þú afhent
þig honum á þennan hátt?
Paradís.
Blindi maðurinn kom eins og hann var og trúði.
Líkþrái maðurinn kom eins og hann var og trúði.
María Magdalena kom með sína sjö illu anda og trúði.
Ræninginn á krossinum sagði: „Drottinn, minnstu
mín.“ A því andartaki sagði Jesús: „í dag skaltu vera
með mér í Paradís.“ Ræningi þessi hafði gert mörgum
illt. Hann hafði engan tíma til að fara að segja nokkr
um manni, að hann væri hryggur yfír illverkum
sínum. Hann hafði engan tíma til, að bæta fyrir
nokkurt brot. En hann frelsaðist þennan dag. Þannig
er hjálpræðið dásamlegt. „En öllum þeim, sem tóku
við honum, gaf hann rétt, til að verða Guðs börn, öll-
um þeim, sem trúa á nafn hans.“ (Jóh. 1.12.) „En
þeim, sem ekki vinnur, en trúir á hann, sem réttlætir
óguðlegan, verður trú hans reiknuð til réttlætis.“
(Róm. 4. 5.) „Réttlættir af trú höfum vér því frið við
Guð fyrir Drottin vorn Jesúm Krist.“ (Róm. 5.1.)
Trúir þú af öllu hjarta þínu? Hefur þú alveg algjör-
lega afhent Kristi líf þitt? Er hann þinn? Hefur þú
sagt: „Eg vil, að Kristur sé Drottinn minn og meistari
og Frelsari minn?“ (Þýtt úr „Decision“. Mánaðar-
blaði dr Grahams.)
HVAÐ ER TRÚ?
Trúin er stundum lítið meira en það: að halda sér fast
við Krist, sú tilfinning að reiða sig á Krist og fúsleiki
til að gera það. Þegar þú kemur niður að sjávarströnd-
inni - og þangað vildum við öll fara -, þá getur þú séð
olnbogaskel, sem hefur gert sig fasta við klett. Hljóð-
lega gengur þú að klettinum með göngustaf þinn í
hendinni, slærð hratt á olnbogaskel, svo að hún hrapar
niður. Reyndu nú að gera hið sama við næstu
olnbogaskel. Þú hefur gert henni aðvart. Hún heyrði
höggið, sem þú veittir nágranna hennar. Hún heldur
sér fastri af öllum kröftum. Þú kemur henni ekki í
burtu þó að þú sláir aftur og aftur, losnar hún ekki.
Þú gætir alveg eins reynt að brjóta klettinn. Olnboga-
skelin þekkir ekki margt, en hún kann að halda sér
fastri. Hún hefur fundið eitthvað til að halda sér
við, klettinn, sem frelsar hana. Þúsundir af fólki Guðs
eiga ekki meiri trú en þetta: Það kann að halda sér
fast við Krist af öllu hjarta og sál. Þetta er nægilegt.
Jesús Kristur er þeim frelsari, sterkur og máttugur,
líkur kletti, óhreyfanlegur og óbreytilegur, og þeir
halda sér fast við hann. (C. H. Spurgeon.) Þýtt.