Alþýðublaðið - 24.12.1962, Blaðsíða 37

iBergstaöastræti
minna því þéttar, sem það býr, og jafnvel
ekkert, ef um mikið nábýli er að ræða,
eins og t. d. í tveim stórum fjölbýlishús-
um - sitt hvoru megin við götu. Maður
spyr kannski eftir Betúel Jósafatssyni í
einhverju slíku húsi, en það kannast eng-
inn við hann, þótt hann hafi átt heima
hinumegin við götuna allt sitt líf, nema
hann sé Kínverji eða gangi við hækju.
Það er eins og spyrja eftir Jóni Jónssyni
í Ameríku. Þessu er allt öðru vísi farið
í sveitinni, þar sem margir kílómetrar eru
milli bæja. Þar vita allir allt um alla. Ef
einhver kallinn heldur framhjá kelling-
unni sinni í fyllirí á réttarballi, þá veit
hálf sýslan um hneykslið daginn eftir.
Það er ekki annmarkalaust að búa í sveit
frekar en kaupstað, enda er smjörið orð-
ið dýrt.
IV.
Það er ekki útsýninu fyrir að fara á
Bergsstaðastrætinu. Maður sér víðast
hvar ekkert nema götuna og húsin og him-
inninn yfir liúsunum og götunni, sem
ekki er sérlega stór, og svo skýin á
himninum, þegar hann er að ganga í
rigningu. Um fjallasýn er eiginlega ekki
að ræða. Þetta er í raun og veru nokkur
galli á jafn prýðiiegri götu og Berg-
staðastrætinu. Það hafa nefnilega ýmsir
býsna gaman af að glápa á fjöll. Ég veit
ekki hvaða áhrif þetta hefur á sálina.
Ellegar sólarlagið. Vestast í vesturbæn-
um er dýrlegasta sólarlag í heimi og
kostar ekki neitt fremur en útsýnið til
Jökulsins og Esjunnar. Það væri borg-
andi fyrir það milljón. A Bergsstaða-
strætinu er ekkert til, sem heitið'getur
sólarlag. Þetta er í sjálfu sér slæmt. En
það er víst ekkert við þessu að gera,
þótt illt sé til afspurnar að verða að
lilaupa á aðra bæi til að fá sér sólar-
lag. Hinsvegar eru óaðfinnanlegar kök-
urnar í Bernhöftsbakaríi.
Bergsstaðastrætið er mesta sómagata.
Aðrar götur eru kannski beinni Qg skipu-
legri. Þdð eru víða stærri og nýtízkulegri
hús. Utsýnið er sumstaðar fallegra, sólar-
lagið meira í ætt við guðdóminn annars-
staðar. Eigi að síður er þetta viðfeldin og
elskuleg gata, yfirlætislaus og blátt áfram,
eins og fólkið, sem þar á heima. Listin
stendur þar föstum fótum og íbúarnir
eru í góðu kallfæri við lög og rétt, ef á
þarf að halda. Kirkjuleysið virðist held-
ur ekki koma að sök, það verður ekki ann-
að séð en þeir, sem þar búa, séu allir
mesta heiðursfólk, sem syndga ekki einu
sinni á sunnudögum, og haldi vel í horf-
inu með endurnýjun kynstofnsins eins og
i öndverðu var boðið. Það er mikið af fal-
legum börnum á Bergsstaðastrætinu.
Gestur Gufffinnsson.
| VITRUNIN |
Framhald af bls. 33
gekk til hennar. Hún vék frá honum og
hann fylgdi henni eftir. Hann greip um
handleggi hennar og hélt henni föstum
tökum.
— Nú hefi ég hlustað of lengi á ásak-
anir þínar, Blod.
— Hvaðan kemur þér sú. firra, að ég
heimsæki aðrar konur? Hefur sú gamla
hvíslað einhverju að þér?
— Þú sagðir henni, áð þú hefðir séð
frú Montague nakta.
— Það hefi ég — og hvað er athuga-
vert við það?
Blodwen brauzt um til að losna. Æ, ó,
hrópaði hún.
— Það eru til konur, sem ekki eru
á flótta með fegmð sína, en það ert þú,
sagði hann. Frú Montague er það mjög
vel ljóst, hvernig hún ó að gera mann-
inn sinn hamingjusaman. Heyrðu mig,
litli, fallegi fuglinn minn. .. Og svo
sagði hann henni, hvað það var, sem skeð
hafði hjá frú Montague.
Hún varð þögul. Undrun og smán
leystu fljótt hvort annað af hólmi á hinu
óigandi andliti hennar. Og að auki byrj-
aði nokkuð hægt að lýsast innra meff
henni.
— Nú veiztu það, sagði Gomer að lok-
um. Þarna sérðu, hve fljót þú ert að trúa
illu um mig. Og svo kom ég heim og
vonaði að fá að sjá nokkuð, sem er minni
vitund kærara en nokkuð það, sem frú
Montague hefur yfir að ráða. Það er i
því, sem allur leyndardómurinn liggyr.
Þú hefur í æsku verið vanin á að hörfa
fyrir staðreyndunum, í staðinn fyrir að
mæta þeim.
Blodwen laut höfði. Hraust og þrótt-
mikið andlit hennar var svo sorgbland-
ið, að hann fann sárt til, þegar hann leit
á hana — en hugarrór er hann sagði:
Nú skal ég segja þér hvað við ’gerum,
Blod. Við mætumst á miðri leið. Þig
langar til að fá píanóið, er það ekki? Eig-
um við ekki að vera eftirlát hvort viff
annað?
Hún laut enn meira höfði. Lokkur af
brúnu hárinu hennar snart varir hans,
svo hann kitlaði. Hann lagði arminn yfir
herðar'henni. En á þessari stund gat hún
ekki fengið sig til að segja neitt.
— Og vera góð hvort við annað, hélt
hann áfram, og ekki ganga um og hafa
allt á hornum sér — eins og pabbi þinn
og mamma þín gerðu. Við eigum að lifa
eftir okkar háttum, Blod. Svona, svona,
nú ertu góð. Þetta var lipurlega gert —
þú ert eins og nýútsprungin rós — hvít-
ari og rjóðari en nokkur rós. Ö, þú ein-
asti engillinn minn.
C
e
I I
Sementsverksmiðja
ríkisins
Sementssala og afgreiðsla
fer fram á Akranesi virka
daga kl. 9 f. h. til kl. 5 e. h.,
nema laugardaga kl. 8 — 12.
— í Reykjavík virka daga
kl. 8 f. h. til kl. 5 e. h. og til
kl. 6 e. h. á föstudögum, á
laugardögum kl. 8 til kl.
11,20 f. h.
3
3
3
3
3
3
3
3
§
3
3
3
3
5
3
::
3
i
3
3
3
I
3
Verksmiðja Akranesi - Sementsafgreiðsía / Rvík
Sími 555. Við Kalltofnsveg, sími 22203»
I^MIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIÍUIUIIIIIUHIIIIIIlHIIHIIIIIIUIIHIIIIIIIIIIIIIIIHIIUIiniHIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIMIIMIIIIIItUIMIIIIIMHmmimUIUMIIHIIHIMHUUUIIHHHmillMimmMMUmUMHMUHHMMIMUmillHUIIIIIIIIUIIUUUUUmUUIllUIIUUIUIUIIIIIIIIIIIUUIUIIIIUUIlllllUHIIIIUUIIIIlUllimm'^
JÓLABÓK ALI»Ý«UBILAÐSINS 1962