Verkamaðurinn


Verkamaðurinn - 24.11.1968, Blaðsíða 47

Verkamaðurinn - 24.11.1968, Blaðsíða 47
Atómöld — Geimferðaöld Börn afdalabóndans og árabófasjó- flufti af hita á Þingvelli forðum mannsins samlagast henni án efa. Vísindi, tækni, hraði verða hinn þrí- eini guð næstu framtíðar. Tunglferð er svo sem ekki meira undur nú en flug til Majorku fyrir 50 árum. Mannfjölgun vegna aukinnar læknis listar og fæðuöflunartækni ægir ekki meir framtíðinni okkar en ár- in eftir svartadauða þeirri öld. Enn verðum við að nota grös og dýr sem milliliði okkar og sólarljóssins, éta þau í stað þess að taka næringuna beint úr andrúmsloftinu. Þetta spurs mál hafa nokkur ofurmenni and- ans leyst þegar, og ekki þurft að neyta sýnilegrar fæðu um árabil. Sennilega þykir það álíka kauðalegt um næstu aldamót að troða likum jurta og dýra gegnum spíserörið og melta í innýflum sinum, eins og nú þætti að ganga bindislaus inn í Bændahöllina. Umferðaöngþveitið verður leyst með einkaþotum, sem arkitektar framtiðar munu byggja saman við svefnherbergin, færiband milli rúms og þotu leysir það spurs- mál að þurfa að ganga milli staða. Oll innganga í skýjakljúfa fram- tíðar fer fram af þaki þeirra, beint úr þotu í sigu, sem flytur menn niður í sali vélheila og hugsana- tætara. Byggingarefnin verða gagn sæ plöst og glerungur, framleitt í sjálfvirkum vélum og hituð upp og lýst frá einu kjarnaveri við Straum. Klæðnaðarspursmál kvenna verður úr sögunni við árið 2000, þar sem fatnaðarþörf þeirra er komin upp að mitti nú þegar um rúmlega miðja öld. Karlmenn munu hjúp- ast einhverjum hýjalínum lengur af þráa þess kyns gegn tízku. Kannski verða einhverjir enn með stjórn- málaþras, því að veiran er lifseig, en færri munu þá hlusta en nú. Enda öll vandamál leyst, er ekki þarf lengur að gera út né ala klaufpening. Allar líkur benda til, að framþráun verði einna örust á sviði alls konar útvarpstækni og fjarskipta. Sennilega líður ekki langur tími þar til örugg sambönd fást við menn á öðrum hnöttum og gæti orðið fróðlegt að heyra, hvernig þeir haga sambúðarháttum sínum, t.d. hvort þeir drepa hvorir aðra með byssum eða gasi, ellegar þeir hafa vitkast svo sums staðar, að þeir séu hættir slikum barna- brekum. og hamrar Almannagjár mögnuðu svo, að bylgjur orðanna flugu til fjarlægustu stjarna. Ellegar heyra Egil kveða upp Höfuðlausn, og mætti búast við dálitlum spéblæ i röddinni. En það kann að tefjast lengur að ná því, sem Þorgeir þenkti undir feldi við Oxará, en tak ast mun það og. Já, bræður. Það er vissara að hugsa, hvað þá tala ekki of kröftuglega það, sem við viljum ógjarna, að barnabörn okk- ar heyri. Þeim kynni að þykja lít- ill sómi að ættinni, ef allt kæmi fram, sem i hugskoti hreyfist, ekki sizt i skammdegi. Samgöngur milli jarðar og ann- arra hnatta verða jafn greiðar þá og nú eru þær milli Akureyrar og Ólafsfjarðar i auðu. Og þar eð eigi þarf lengur að einbeita orku manna að vinnu, munu hugvisindi og andleg störf öll ná hámarki. Lik- amsdauðinn mun engan hrella meir fremur en að sofna eftir mat nú. Því rafeindatækninni mun takast öllum prestum betur að sanna mann kyninu eilíft líf. En aukið vitsmuna afl gerir alla móttækilega fyrir þeirri einföldu staðreynd, að maður inn er andi, sem býr i þessum grófa likama, staðreynd, sem er jafn- gömul mannkyni, en margir þráast við að trúa. Þessvegno munu menn fara úr skrokknum, er þá lystir að kanna hærri svið en geimför ná. Þá verða engir hagfræðingar, og rekist einhver grúskari á orðið geng isfelling, spyr fálk: Hvað var það? Listir verða þá óþarfar, því hver og einn skynjar óminn eina, sem er atóm þeirra og elektrón. („Nú- tímalist" mun strax setja niður, er hætt verður að neyta drykkjar og fæðu og þvi engin úrgangsefni leng ur um að fjalla. Já, þá ríður hver sínum eigin silfurpegasusi milli stjarnþokanna.) Líf jarðarbúa verður dýrðlegt kristnihald undir jökli, en allt, sem fullum vexti nær, er dæmt til að hrörna. Eftir önnur 1000 eða 10000 ár verða menn aftur komnir niður á stig grasbíta og þá munu geisa stríð og hungursneyð skelfir bóklausan tötralýð. ísaldir of alla jörð og ekkert kvikt utan þörungar í undirdjúpi sæva . . . Hvað svo? Þróun, hámark fullkomnunar, hrun Svo mun koma að því, að menn fara að hljóðrita fortiðina. Allt, sem sagt hefur verið og hugsað, hefur valdið bylgjuhreyfingu; þess- ar bylgjur sveima um geiminn, mis- styrkar að visu, en þær munu nást. Einar Benediktsson sagði: Man um eilífð heili hnattageimsins, hljóm hvers sálarstrengs i lifsins ríki .. . Það verður gaman fyrir þá, sem lifa það að heyra af bandi ræðu Elnars kallsins á Þverá, þá er hann En þeir, sem nú lifa, hafa löngu sameinazt hinu sanna taói. Þeir munu þó af líknsemi líta eftir þvi ungviði, sem ætið er að skriða á legg einhvers staðar i hinum viða geimi. Heimur allur er á ferð frá hinu harða myrkri til hins mjúka Ijóss. Einhvern tíma verður aljörð guða eitt með þeim. Sagði einhver lifsbarátta? Hvað var það? K. f. D. Húsbyggjendur othugið! VEUUM ÍSLENZKT — ÍSLENZKAN IÐNAÐ veljum puniai RUNTAL ofninn hefur þegar sannað yfirburði sína. VERÐIÐ HVERGI LÆGRA RUNTALOFNAR HF. Véla- og plötusmiðjan AT LI AKUREYRI — STOFNSETT 1942 — Símar 12680 og 11387 — Akureyri Framkvæmir alls konar skipa- og vélaviðgerðir ☆ ATLABÚÐIN Strandgötu 23 — Sími 12550 Hefur ávallt fyrirliggjandi: Fenner kílreimar og reimskífur — Krana — Rafsuðuþráð — Logsuðutæki og alls konar áhöld til járnsmíðavinnu. Reynið viðskiptin. Verkamaðurinn 50 ára 49
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61

x

Verkamaðurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Verkamaðurinn
https://timarit.is/publication/215

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.