Eimreiðin - 01.07.1895, Blaðsíða 65

I4S .
Til hennar hann einnar allt af leit
sem aðra því vildi’ hann leyna;
en þegar hún gekk í svanna sveit,
þá sá hann þó hana eina.
Og optlega í draumum á þá stund
hún augunum sínum rennir,
er kennarinn ungi mjúkri mund
að mittinu hennar spennir,
og vinarins vör hún kennir;
hún veit að hún leggur um hann arm
og elskhugans vörum mætir.
Hve verður hún sæl við vinar barm,
hve vóru þeir draumar sætir.
Kossinn.
f*ið öldnu feður okkar kalda lands,
sem eigið dætur heitar, kvikar, fríðar,
hve opt jeg vildi ykkur fljetta krans
á æfi minni, bæði fyr og síðar.
Hve nett er ykkar mjúka föður-mund,
sem má þar greiða úr hundrað þúsund snörum
hvert andvarp þeirra, orð og leynifund,
hvern ástar-koss á þeirra rósa-vörum;
en þó á skilið margfalt meira hrós
sú mikla gætni á efnum, stöðu, kyni;
í stuttu máli: allt það andans ljós,
sem aldrei bregst að velja tengdasyni.
Að því hef jeg og aðrir einatt dázt,
hve opt þið sjáið fyrsta skólavetur,
hvort það er gott, að glæða drengsins ást. —
F-að gerir enginn Mývatns-smali betur.
Þið farið nærri um nef hins unga manns,
hvort nokkuð bóli á ijetopp þar að ráði,
þið sjáið strax á hára-lagi hans,
hvort honum tekst að ná í próf »með láði«.
IO