Eimreiðin - 01.07.1895, Qupperneq 68

148
Þú skeytir ekki hót um heimsku þá,
þú heilsar aðeins frá mjer konu þinni
og segir henni, hvernig stendur á:
að hún má gæta að elztu dóttur sinni,
því nú er heimska að hún sje alveg frjáls,
og hvað það gildir muntu seinna reyna;
því líttu á arma, líttu á barm og háls,
þeir laða til sín marga yngissveina;
og varma geisla hugur sendir hug
frá hýrum morgni, sem á skýjum roðar,
á meðan augun eru að læra flug,
þeir ungra vina trúu sendiboðar.
Það verður eflaust einhver fríður sveinn,
sem augu hennar, sál og varir mæta;
og velji hún þar úr hópnum aðeins einn,
þarf einkanlega að honum vel að gæta.
Sje fólkið efnað, er að líta á það;
en annað mál er sje það kota-drengur,
og fari hann að hænast mikið að,
mun hygginn faðir ekki sitja lengur.
Þó ungar stúlkur ratí feðra-för
til fjár og hefðar, meira en eptir vonum,
þá hefur stundum snaran orðið snör
hjá snoppu-fríðum, djörfum kotungssonum.
Nú koma tíu mikið erfið ár,
sem ýmsra friði og viti nærri ganga;
þá verður margur faðir fótasár
og flestir hærast bæði um koll og vanga.
En huggun þá þjer þjóða-faðir gaf,
að þó þú eigir bóndalausar dætur,
þá máttu sofa, sofa þaðan af,
og sofa í friði bæði daga og nætur;
því þó þjer mæti magur kotungsson,
sem mærin fagra roskna hjartað gefur:
þá geturðu ólmast eins og Napúlon,
en engan veit jeg þann er sigrað hefur.