Eimreiðin - 01.05.1896, Side 31

111
daginn áður. Var honum trúandi fyrir Margrjeti? Var honum
trúandi til að láta nú alls ekkert óreynt, sem í hans valdi stæði?
Var ekki hugsanlegt, að honurn væri ósárt þó að hún dæi, og
yrði ekki föður sínum lengur ti! ánægju, eptir allt, sem á undan
var gengið? Hann hafði enga eirð í sínum beinum. Þessi nýja
hugsun rak hann upp úr rúminu, fram í stofu og inn í svefn-
herbergi læknisins, án þess honum væri ljóst, hvert erindi hann
ætti þangað.
Læknirinn hafði ekki slökkt ljósið hjá sjer. Hann svaf en
rumskaðist, þegar Sigvaldi lauk upp hurðinni, opnaði augun hálf-
sofandi, en vaknaði til fulís á augabragði við að sjá manninn standa
uppi yfir sjer, náfölan og rauðeygðan, í nærfötunum einurn um
hánótt, reis upp hastarlega og sagði með öndina í hálsinum:
»Hvað — hvað gengur að? Hún er þó ekki að deyja?«
»Nei, nei, ekki enn,« sagði Sigvaldi. — »En eruð þjer nú alveg
viss um, að þjer gerið allt, alveg allt, sem þjer getið?«
»Er jeg alveg viss um, að jeg geri allt, sem jeg get? Eruð
þjer genginn af göflunum, maður? Efizt þjer um það?«
»Nei, nei, jeg efast ekki um það. — En í guðs almáttugs
bænum, gerið þjer nú allt, sem þjer getið. Látið þjer nú ekkert
óreynt.«
»Eruð þjer búinn að gleyma því, sem gerðist i gærmorgun,
maður?«
»Nei, jeg er ekki búinn að gleyma því. En þjer ætlið ekki
að erfa það. I öllum hamingju bænum erfið þjer það ekki. Jeg
er alveg viss um, það væri himinhrópandi synd að erfa það við
mig, gamlan manninn, þegar einka-barnið mitt liggur fyrir dauð-
anum, Þjer ætlið að gera allt, sem þjer getið — ætlið þjer ekki?«
»Þjer misskiljið mig alveg. Vitið þjer ekki, að jeg ann dóttur
yðar heitara en lífinu í brjóstinu á mjer? Vitið þjer ekki, að jeg
ætlast til að hún verði konan mín? —Já, það veit guð, að jeg geri
allt, sem jeg get. Jeg geri ævinnlega allt, sem jeg get. Það væri
nokkuð undarlegt, ef jeg gerði það ekki nú!«
»Æ, já, læknir, þjer ætlið að gera allt, sem þjer getið. Guð
blessi yður fyrir það.— Haldið þjer ekki, hún lifi? Æ, jú, þjer
haldið það. Haldið þjer ekki? — Þjer ætlið að gera allt, sem þjer
getið. — Þjer megið fá hana, ef hún lifir. Þjer megið fá allt, sem
jeg á, ef hún lifir. Jeg er gamall maður og þarf einskis með. Jeg
get ekki lifað án hennar. Jeg hef aldrei haft ánægju af neinu öðru