Áramót - 01.03.1906, Qupperneq 75

79
Þá var tekið fyrir raáliS um úrsögn séra Odds úr
kirkjuféíaginu sem frestaö hafSi verið.
Séra Jón Bjarnason 1'agSi fram svohljóSandi tdlögu,
aS í sta'oinn fyrir annan liS i þmgnefridarálitinu komi:
—Séra Oddur V. Gístason sagði sig úr kirkjufélaginu
meS bréfi til forseta þess, s,'m prentaS er í „Sam.“ í Októ-
ber 1903. í ritstjórnargrein út af þeirri úrsögn í sama
blaSi er skýr grein gjörð fyrir hinum sögulegu rökum úr-
sagnarinnar. Þar er bent á eina sérstaka yfirsjón af hálfu
kirkjuþingsins í hitt hiS fyrra í sambandi viS ágreinings-
máliS. ÁkvæSisins í Matt. 18, 15—17, var þar ekki gætt
eins og hefSi átt að vera. Þetta var vanrækslusynd, sem
þetta kirkjuþing kannast hiklaust við eins og gjört hefir
veriS af forseta áður, og ummæli hans út af þeirri yfirsjón
samþykkjum vér afdráttarlaust.
Þá var tekiS fyrir máliS um úrsögn séra Odds V.
Gíslasonar úr kirkjufélaginu, og lagSi séra N. S. Thor-
laksson fram svohljóSandi nefndarálit:
Á kirkjuþingi 1904 voru tveir af oss, séra N. S. Thor-
laksson og séra Fr. Hallgrímsson, kosnir til þess að eiga
bróðurlegt samtal við séra Odd V. Gíslason út af ágreiningi
þeim, sem veriS hefir milli hans og kirkjufélagsins. Þeir
áttu svo tal við hann í Winnipeg dagana 8. og 9. f. m. um
þetta mál. Séra Oddur, sem meS bréfi til forseta kirkjufé-
lagsins, dagsettu 24. Ágúst 1903, hafSi sagt sig úr kirkjufé-
laginu, hélt því fram, aS: hann áliti þaS enn heppilegast, aS
hann starfaSi aS kristindómsmálum óháSur kirkjufélaginu,
og óskaSi að kirkjufélagið tæki til greina úrsögn sína. Um
lækningar hans áttu þeir og nokkurt tal viS hann,og komust
að þeirri niSurstöðu, að kirkjuþinginu bæri ekkert um þær
að dæma.
Á þessu þingi voru svo eftir ósk þeirra þrir hinir
nefndarmennirnir kvaddir til þess ásamt þeim aS gjöra til-
lögur til þingsins í þessu máli, og eru þessar tillögur nefnd-
arinnar: