Dagblaðið Vísir - DV - 22.03.1982, Blaðsíða 16

16
DAGBLAÐIÐ& VÍSIR. MÁNUDAGUR 22. MARZ 1982.
Spurningin
Gengur þú með armbandsúr?
Sigurjón Hallsteinsson bóndi: Já, það
hef ég alla tið gert en aldrei átt betra úr
en einmitt nú. Ég fékk það er ég varð
sextugur. Það er sjálftrekjct, svo ég
þarf alltaf að vera á hreyfingu til að
það blekki mig ekki.
Bryndis Dyrving húsmóðir: Já, ég fékk
úr í fermingargjöf og siðan há get ég
ekki hugsað mér að vera klukkulaus.
Jóhannes Kristófersson nemi: Já, ég
fór að nota úr fyrir tveimur árum og
mér finnst erfitt að vera án þess i dag.
Hauður H. Stefánsd.: Eins og er þá
er úrið mitt bilað og mér finnst ómögu-
legt að vera klukkulaus hv' ég harf
sífellt að spyrja fólk hvað klukkan sé.
Heiðrún Ólafsdóttir nemi: Ja, eiginlega
ekki, ég geng með kiukku i keðju um
hálsinn. Ég held að ég geti ekki verið
klukkulaus. Fólk er sifellt að spyrja
hvað klukkan sé.
Sigrún Hannesdóttir, Brunabóta-
félaginu: Ég hef notað úr frá hví að ég
iærði á klukku og get ekki verið án
þess. Ég fylgist mikið með tímanum.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesend
„Ganga utanbæjarmenn fyrir
með viðtiH við bankastjóraT’
spyr viðskiptavinur Alþýðubankans
G.J. hringdi: ,
Mér er spurn, ganga utanbæjarmenn
fyrir með viðtöl við bankastjóra?
Ég er viðskiptavinur Alhýðubankans
og hef verið það frá upphafi. Um
daginn þurfti ég að ná tali af banka-
stjóra út af smáláni.
Konan í afgreiðslunni tjáði mér að
fleiri kæmust ekki að þennan daginn.
Ég spurði hana þá hvort fullbókað
væri daginn eftir. Sagði hún svo ekki
vera. Ég bað hana þá um að skrifa mig
niður, svo að ég gæti treyst þvi að fá
viðtal. Mér var tjáð að ég yrði að koma
sjálfur og reyna aftur. Aðeins væri
bókað niður fyrir hvern dag um sig,
nema ég væri utan af landi, því þá
myndi hún gera undantekningu og
skrifa mig niður.
Ekki dytti mér í hug, ef ég væri
staddur úti á landi, að ég yrði látinn
ganga fyrir heimamönnum með viðtal
við bankastjóra þar.
Við stúlkuna er ekki að sakast. Hún
hlýtur að fara eftir fyrirmælum. Þó vil
ég beina þeirri spurningu til Alþýðu-
bankans, hvort ekki sé hægt að ein-
falda þetta kerfi? Ég bendi bankanum
á að láta liggja frammi bók, þar sem
fólk getur skráð sig, þurfi það að ná
fundum bankastjóra.
Allir hafa mikið að gera og er annt
um tíma sinn engu síður en banka-
stjórum.
Utanbœjarm enn eiga ekki
eins hægt um vik og
þeir sembúaá
Reykjavíkursvæðinu
Blaðamaður las bréf þetta fyrir
Halldór Guðbjarnason, aðstoðar-
bankastjóra Alþýðubankans. Hann
svaraði á þessa leið:
„Meginregla bankans, varðandi
bókanir á viðtalsbeiðnum, hefur verið
og er ennþá sú, að einungis er tekið á
móti beiðnum til bókunar að morgni
þess dags, þegar viðtalið fer fram. Við-
talstími bankastjóra er frá kl. 9,45 til
12, hvern dag, og er tekið á móti
ákveðnum hámarksfjölda manna á
þessum tíma. Oft er sá hámarksfjöldi
aukinn, sérstaklega þegar utanbæjar-
menn koma í viðál.
Ekki hefur verið tekið á móti beiðn-
um um bókanir fram í tímann, né
heldur hafa viðtalspantanir verið tekn-
ar t gegnum síma. Sú eina undantekn-
ing er gerð frá þessum reglum, að tekið
er á móti viðtalsbeiðnum utanbæjar-
manna í gegnum síma og fá þeir oftast
viðtalstíma daginn eftir. Ástæðan er
sú, að margir þessara utanbæjarmanna
eru viðskiptavinir bankans og skiljan-
lega eiga þeir ekki eins hægt um vik og
þeir sem búa hér á Reykjavíkur-
svæðinu. Venjan er að bæta þessum
beiðnum við þann hámarksfjölda við-
skiptavina, sem daglega er tekið á móti.
Erfítt að gera
svo öllum iíki
Varðandi tillögu G.J. um nýtt fyrir-
komulag á skráningu viðtalsbeiðna er
þetta að segja: Stjórnendum bankans
er og hefur verið Ijóst að núverandi
fyrirkomulag er ekki nægilega gott, því
hafa að undanförnu farið fram
umræður um hugsanlegar breytingar.
Meðal annars hefur komið fram svipið
hugmynd og G.J. minnist á.
Engar ákvarðanir hafa verið teknar
um breytingar, því sannleikurinn er sá,
að þegar hugmyndir, sem fram hafa
komið, hafa verið athugaðar nánar,
hafa alltaf einhverjir annmarkar komið
í Ijós. Það virðist þvi vera erfiðara, en í
fljótu bragði sýnist, að finna það fyrir-
komulag sem allir yrðu fyllilega
ánægðir með.
En hvað sem nýju fyrirkomulagi í
þessumefnum líður þá verður vonandi
stutt í það, að fastir viðskiptaaðilar
bankans geti á fljótlegan og lipran hátt,
og án viðtals við bankastjóra, fengið
alla eðlilega fyrirgreiðslu. A meðan
biðjum við viðskiptavini okkar að sýna
þolinmæði og umburðarlyndi gagnvart
núverandi fyrirkomulagi, sem þó
virðist vera sambærilegt við það er
tíðkast í öðrum viðskiptabönkum á
Reykjavikursvæðinu,” sagði aðstoðar-
bankastjóri Alþýðubankans að lokum.
-FG.
ALÞÝDUBANKINN
Viðtalstkni bankastjóra Alþýðubankans „er frá kl. 9,45 tá 12 hvmm dag og ar
tekið ó mótí ákveðnum hámarksfjölda manna á þessum tkna. Oft ar sá há-
marksfjöldi aukinn, sárstaklega þegar utanbæjarmenn koma i viðtai," segk
m.a. isvari Halldórs Guðbjarnasonar, aðstoðarbankastjóra.
Ellnborg Magnúsdóttir skrifan „Við nokkrir Gaflarar, þökkum fyrir frábæra Dan-
merkurferð dagana 14. ágúst—4. september 1981 með Alþýðuorlofi á vegum Sam-
vinnuferða Landsýnar. Ferðin var í alia staði öllum til sóma.”
Megj Samvinnu-
ferðir Landsýn
lengi lifa
Elínborg Magnúsdóttir skrifar:
Við nokkrir Gaflarar þökkum fyrir
frábæra Danmerkurferð dagana 14.
ágúst — 4. september, 1981, með
Alþýðuorlofi á vegum Samvinnuferða
Landsýnar. Ferðin var í alla staði öllum
til sóma, sem að henni stóðu. Farar-
stjórinn, Kristín Njarðvik, var alveg
dásamleg; það stóð allt heima, sem
lofað var, og ferðin var hlægilega ódýr.
Megi Samvinnuferðir Landsýn lengi
lifa.
Sunnudagskvöldið, 14. marz, var
tekið á móti ferðafélögum sem áður
höfðu farið i rútuferðir með Landsýn.
Athöfnin átti sér stað í Austurstræti 12.
Þar brunnu kyndlar fyrir dyrum úti,
leikið var á harmóníku og starfsfólk
tók á móti gestum með söng og
spili. Öllum var boðið upp á guða-
veigar! þvilík stemmning. Síðan var ek-
ið með gesti í rútubíl að Hótel Sögu.
Þetta var stórkostlegt kvöld.
Hafi allir þakkir, já 1000 þakkir fyrir
frábæra þjónustu og framkomu.
Meðferð á stræt-
isvagnamiðum
oft sóðaleg
—segirvagnstjóri
Strætisvagnabílstjóri hringdi:
Mér finnst meðferð fólks á skipti-
miðum SVR (að venjulegum farmiðum
ógleymdum) þvi miður oft vera með
eindæmum sóðaleg. Farþegar koma
ekki sjaldan með miðana í munninum,
afhenda okkur þá síðan hálf blauta eða
Lesendur
Franzisca Gunnarsdóttir
raka, og fleira mætti telja.
Ég mælist eindregið til þess að fólk
láti af óþrifalegri meðferð, sem þessari,
því auðvitað fylgir því smithætta að
þurfa að handfjatla svona hluti.
Strætisvagnabílstjóri mælist tílþess
að farþegar séu ekkimeð skiptímiða
og aðra farmiða í munninum. Hann
bendir ó að ógeðslegt er að taka við
miðum, sem þannig er farið með, og
að auki fylgi slíku smrthætta. Mynd
þessi er valin af handahófi og visar
ekki til vagnstjórans sem hérái hlut.
ÐV-mynd: Árni Páll.