Dagblaðið Vísir - DV - 27.07.1982, Blaðsíða 33

DV. ÞRIÐJUDAGUR 27. JULI1982.
33
Sviðsljósið
Sviðsljósið
Sviðsljósið
Einn fagran sumardag var lögreglan
kvödd á Neshagann og beöin um aö aö-
stoöa móður sem var í sjálfheldu með
börnin sin sjö. Þar var andamamma á
ferð ásamt ungum sinum. Hún hafði
verið í djúpum gaggræðum við aðra
önd og þvi gengið stefnulaust eitthvað
út í buskann. Það þýddi ekkert fyrir
ungana að andæfa þegar þeir urðu
þess varir að mamman fór villur veg-
ar. Hún hlustaöi ekki á þá þar sem hún
var að kryfja vandamál andasamfé-
lagsins til mergjar. En þegar hún
kvaddi vinkonu sína varð henni ljóst aö
hún haföi villzt.
Andamamma varð skelfingu iostin.
Hvað átti hún aö gera? Hún var orðin
rammvillt og ungarnir enn ófleygir.
Allt í einu sér hún risastór s vört og hvít
flykki gína yfir sér og börnum sínum.
„Nei, ég læt sem ekkert eé. Freker feil ég með þeirri sæmd og virðingu
sem öndum einum ergefín."
„Komtð þið unger, gefum þeim bera iangt nef."
« ... * • ** aw
p'-i ri,: -•

Sumarid vekur upp vissar tilfinningar manna og málleysingja, sem engar sögur fara af. Þær skyra sig sjalfar
hvert sem litid erf DV-myndir: Valur Jónatansson, Isafirði.
,, Vlð erum hóipin.
Andamamma rak upp skaöræðis gagg
og kallaði til unga sinna „hlaupið þiö i
guðanna bænum. Við erum umkringd
af óvini okkar svartbaknum.” Ungam-
ir reyndu að fylgja móður sinni eftir
en fætur þeirra voru litlir og skrefin
því stutt.
Andamamma strammaði sig af og
hugsaði sem svo: „Kannski að svart-
bakur hypji sig ef ég læt sem ég
kippi mér ekkert upp við þetta.” Hún
herti upp hugann, kallaði til unga sinna
og baö þá um aö fylgja sér. Hnakka-
kert gekk hún svo áfram en svartbak-
ur fylgdi á eftir. Þessi langa gönguferð
virtist aldrei ætla aö taka enda. Svart-
bakur stýrði gjörsamlega ferðinni og
andamamma hélt að hann væri i leikn-
um „köttur og mús” þar sem svart-
bakur ýmist tölti i humátt á eftir þeim
eða stökk fram fyrir þau.
Skyndilega sá andamamma tjömina
fyrir framan sig. „Ef við komumst
þangað er okkur borgið” hugsaði anda-
mamma. Hún hraöaöi sér aðeins og
ungamir tistu vesældylega. En þau
sluppu heilu og höldnu og nú hefur
andamamma þessi verið sæmd
heiðursorðu andasamfélagsins. Eða
eins og Steggur forseti oröaði það: „Á
meðan slíkar hetjur em á meöal vor er
samfélag okkar ekki í hættu.”
•EG.