Dagblaðið Vísir - DV - 06.10.1982, Blaðsíða 4

4
Náttúruverndamefnd Sigluf jarðar vill láta taka marká sér:
„Skólplagnir í
Hvanneyrará eru
til stórskammar”
„Sorphaugar í Innri höfn hafa aldrei
verið í jafn slæmu ástandi og í sumar.
Þarf greinilega að standa betur að því
að urða sorpið, þannig að það fljóti
ekki um allan sjó og fjúki um allt,”
segir m.a. í nýlegri fundargerö
náttúruvemdamefndar Siglufjaröar,
sem gerð var eftir að nefndin hafði
fariö í skoðunarferð um bæjarlandiö.
Það var ýmislegt fleira sem stakk
augu náttúruvemdarmanna í
skoðunarferöinni. Um jarðrask og um-
merki eftir efnistöku fyrir borstæöi
Hitaveitunnar á Skútudal segir:
„Náttúruvemdamefnd beinir þeim til-
mælum til bæjarstjórnar, að efnistaka
þama verði einungis notuð innan
dalsins og það sé lágmarkskrafa til
þeirra starfsmanna, sem að slíku jarö-
raski vinna, að þeir snyrti eftir sig
jafnóðum og verki miðar áfram”.
Næst staönæmdust náttúruvemdar-
menn á Saurbæjarás, þar sem sorp-
haugar bæjarins voru í eina tíð. „Þar
þarf aö hreinsa járnrusl, sem er til
mikilla lýta,” segir í fundargerðinni.
Þá beinir nefndin því til bæjar-
stjómar, að gerö verði framtíðar-
áætlun um malarnám á Siglufirði. Við
gerð þeirrar áætlunar verði tekið tillit
tU malarþarfar næstu 15—20 árin og
hvar efnistaka fari fram. Verði efnis-
taka úr sjó þá sérstaklega höfð í huga.
Verði hins vegar um áframhaldandi
efnistöku að ræða í bæjarlandinu, þá
veröi það gert á skipulegan hátt, jafn-
framt því sem frágangur og snyrting
landsins fari fram jafnóöum.
I þessu sambandi leggur nefndin til,
að malarnámi á Fjaröarársvæðinu
verði hætt sem fyrst. Síðan verði
fenginn landslagsarkitekt til að gera
tiUögur um frágang og betrumbætur á
svæðinu, með það í huga, að vestan
Hóls verði útbúið vatn eöa lón. Telja
náttúrvemdarmenn, að uppistöðulón á
þessu svæði, sé eina ráöið til aö fela
þau spjöll sem þar hafa verið unnin á
landinu. En þegar kom að
Hvanneyrará þótti náttúruverndar-
nefnd Siglufjarðar fyrst taka steininn
úr. Um ástandið þar var bókað:
„Skólplagnir í ána eru til stór-
skammar öUum þeim sem að stjóm
bæjarins hafa staöið. Algerlega er
óþolandi að skólp renni í ána og verður
tafarlaust að koma því í lokað ræsi. ”
Einhverjar áhyggjur virðast
nefndarmenn hafa haft um sinnu
bæjaryfirvalda til þessara mála, því í
niðurlagi fundargerðarinnar segir orð-
rétt: „Núverandi náttúruverndar-
nefnd æskir þess að mark sé tekið á
tUlögum hennar og að þær séu fram-
kvæmdar”.
-GS/Akureyri
Á Siglufirði má enn sjá minjar síldar-
áranna.
DV. MIÐVIKUDAGUR 6. OKTOBER1982.
Akstur skólabama í snjóþungum héruöum
— Við Stórut jarnaskóla gilda sérstakar reglur um álagsgreiðslur
Akstur skólabama hefur löngum
verið mikiö vandamál í sveitum
landsins, einkum þeim snjóþyngri.
Kostnaöur viö hann er greiddur af
sveitarfélögunum sjálf um í fyrstu og
þau bera ábyrgð á samningum við þá
aðila sem hafa yfir að ráða bílum
sem henta tU akstursins. Síðan
endurgreiðir ríkið samkvæmt
viömiðunartaxta sem það gefur út,
85% af kostnaðinum. Sérstök ákvæði
era um að á snjóþungum svæðum
megi bæta 10% ofan á taxtann á
ákveðnum tímum, enda hafi Vega-
gerðin staðfest aö færð hafi verið
erfiö. Sú staðfesting á að koma í veg
fyrir að um misnotkun sé að ræða á
þessum ákvasðum.
I samtali sem DV átti við fræðslu-
stjórann í Vestfjaröaumdæmi,
Sigurð K. G. Sigurðsson kom fram
gagnrýni hans á þessar reglur. Hann
nefndi sem dæmi að tU þess að fá 10%
álagið greitt fyrir skólaakstur á
Birkimel á Barðaströnd, þyrfti
vottorð frá fuUtrúa Vegagerðarinnar
sem staðsettur væri á Patreksfirði
og hefði enga aðstöðu tU aö dæma um
færð á Barðaströnd. Miklu eðUlegra
væri aö tU dæmis hreppstjórar gæfu
útþessivottorð. m
I Stórutjarnaskóla í Þingeyjar-
sýslu stóðu fyrir nokkru deUur
vegna greiðslna fyrir akstur skóla-
barna. BUstjórar skólabUanna vUdu
ekki sætta sig við viðmiðunartaxtann
frá ríkinu og kröfðust hærri
greiðslna vegna sérlega erfiðra
aöstæöna sem krefðust öflugri
bifreíða. Þær sérreglur hafa gilt í
um 3 ár vlð Stórutjarnaskóla að 10%
álagið fyrir snjóþunga í einstök
skipti er ekki greitt, heldur 4% álag
fyrir hvem mánuð. Þetta aukaálag
greiddi ríkið út tvisvar á ári. DV er
ekki kunnugt um að þessar reglur
gildiviðannanskólaen þennan.
Vegna þessara deUna tafðist skóla-
hald viö Stóratjarnaskóla nokkra
daga en hófst af fullum krafti fyrir
rúmri viku eftir aö bílstjórar féUust
á að greiðslu á áðurnefndu 4% álagi
yrði breytt. Nú skal það greitt
mánaðarlega.
Svo mælir Svarthöfði
Svo mælir Svarthöfði
Svo mælir Svarthöfði
Stigið ofan á tæmar á Thalfu
Þjóðleikhúsiö hefur verið kaUað
musteri. Það var á þeim árum þegar
Guðlaugur Rósinkranz stjórnaði
leikhúsinu, skipaður þjóðleikhús-
stjóri af Eysteini Jónssyni, sem
skamman tíma gegndi embætti
menntamálaráðherra. Eysteinn
hefur lengi verið mikUl skiðagarpur,
og svo vUdi tU að Guðlaugur stundaði
skiðaiþróttina um tíma. Gárung-
arair sögðu þvi að hann hefði farið á
skíðum inn i Þjóðleikhúsið. En það
varaði ekki lengi. Seinna kom á
daginn að Guðlaugur var ágætur
þjóðleikhússtjóri þrátt fyrir stunur
og emjan andstæðinga. Núverandi
þjóðleikhússtjóri situr hins vegar í
embætti í miklum náðum. Aldrei er
deUt um leikritaval og aldrei er talað
um mikinn kostnað, eins og þegar
My Fair Lady var sviðsett, en þá var
sagt að Guðlaugur ætlaði að setja
Þjóðleikhúsið á höfuðið.
Það er nefnUega ekki sama hver
maðurinn er, þegar um Þjóðleik-
húsið er að ræða. Ýmis borgaraleg
öfl ætluðu bókstaflega að springa út
af ákvörðunum Guðlaugs. Sagt var
að fingur hans hefði verið boginn,
þegar hann fékk pólska söngkonu
senda hingað, sem hann hafði aldrei
beðið um o.s.frv. Nú sitja hin
blaðinu í gær, sem segir allt aðra
sögu af þessu leikriti. Þar er spurt
hvaða erindi þjóðleikhúsfólk og
höfundur hafi átt við Ieikhúsgesti. Og
síöan er spurt: Var tUgangurinn að
leiða í ljós getu leikaranna tU að sýna
afskræmt mannlegt atferli. Ekki
fæst svar við þeirri spurningu, nema
þá helst hjá Árna Bergmann, sem
virðist ánægður fyrir sina hönd og
síns fólks, enda má skUja að á ferð-
inni sé bæði guðlast og klám.
Þótt margrómað hafi verið í
nýlegri Ameríkuferð, að menningin
hér á landi sé í fyrsta klassa, verður
ekld með sanni sagt að Thalía hafi
verið látin gæta sóma síns á þessum
haustdögum. íslendingar f jölmenna
mjög í leikhús og láta sér fátt eitt
fyrir brjósti brenna, birtist þeim eitt-
hvað f nafni menningarinnar. Að
ætla sér að sýna „My Fair Lady á
sfnum tfma þótti hneyksU. Aðeins
skammur timi er síðan. Nú gerast
engin hneyksU lengur vegna þess að
þreytuleg lágkúra virðist tekin við
þar sem áður stirndi á leikbókmennt-
ir heimsins. Og það furðulega við
þessa Iágkúru er, að leikhúsgestir
virðast sæmUega ánægðir og halda
að þeir eigi að klappa á sýningum.
Svarthöfði.
borgaralegu öfl í landinu steinþegj-
andi með svuntur bundnar um sig á
frumsýningu vegna vatnsgangs á
fremstu bekkjum og þykir fyrirtækið
ógurlega menningarlegt og fyndið.
Stungið er banana í klofiö á gínu. Það
er æðsta framtak Ustarinnar —
raunar heljartak, og enginn segir
neitt, af því Guðlaugur Rósinkranz
er ekki lengur þjóðleikhússtjóri. Nú
stýrir leikhúsinu maður, sem er svo
lærður í leikhúsfræðum, að menn efa
ekki að aUt er gott sem gerir hann,
og tU framgangs leikUstinni f
landinu. Hann kom ekki á skíðum inn
í Þjóðleikhúsið.
Nú kætist Mória mjög/mörg sem á
dárabörn, var kveðið i dentíð og þótti
vel orðað. Spurningin er hvort heldur
það er Móría sem ræður húsum f
musteri þjóðarinnar um þessar
mundir eða Thalía, gyðja leikUstar-
innar. Sé Thalia enn innan veggja í
stofnuninni hefur verið stigið ilUlega
ofan á tærnar á henni með sýningu á
því nýja leikriti, sem framsýnt var á
dögunum og á að tákna syndafalUð
eins og það verður skUið í gegnum
„Litlu gulu hænuna,” ef marka má
blaðaumsagnir. Annars virðast
gagnrýnendur hafa mikinn vilja tU
að taia vel um verkið og þau bók-
menntaverk, sem það virðist byggt
á, bibUuna og „Litlu gulu hænuna”.
Virðist Arni Bergmann á Þjóðvilj-
anum þó vera umsegjenda hrifn-
astur, enda er honum máUð skyldast
og leikhúsið sú stofnun, sem mest
gerir fyrir jábræður hans.
Hins vegar birtist grein i Morgun-