Dagblaðið Vísir - DV - 06.10.1982, Blaðsíða 37

DV. MIÐVIKUDAGUR 6. OKTOBER1982.
37
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
„Strákana
dauðlangar"
strax sterka löngun til þess aö semja
sjálf dansa. Þegar ég sat og horföi
hugfangin á Svanavatniö eöa Giselle,
þá dreymdi mig um aö semja minn
ballett og mína sögu. Þaö var í raun-
inni aldrei ætlun mín aö fara aö
kenna, en það atvikaðist nú bara
þannig þegar ég kom aö ég fór aö
kenna nokkrum krökkum til þess aö
dansa meö mér. En svo tók þaö alltaf
lengri og lengri tíma aö kenna hinum
og þannig þróaöist þetta. Þaö urðu
fleiri og fleiri nemendur í kringum
mig, mér fannst ég aldrei búin aö
kenna þeim nóg — og ég er ennþá aö.
Og síðan eru liðin 17 ár.”
— Núerstundumsagtaðjassball-
ett henti best mjög skapríkum
dönsurum?
,,Mér finnst ég vera ákaflega ljúf”,
segir Bára.
„Bára er eflaust mjög skaprík”,
segir Anna Norödahl, nemandi Báru
um langa hríö og kennir nú á hennar
vegum. „Hún kemur kannski mörg-
um fyrir sjónir sem ákaflega skap-
stór og ástríðufull kona, en þaö er aö
miklu leyti til komið vegna þess að
hún er svo áberandi persónuleiki í
okkar þjóðfélagi. En hún er mjög
ákaflynd, mætti segja, og þegar hún
hefur fengið hugmyndir er hún ekki í
rónni fyrr en hún hefur troöiö þeim í
okkur. Jassballettinn er henni hug-
sjón, áhuginn er svo mikill aö hún
þarf eiginlega ekki annað en bara
vera á staönum — hún er svo geisl-
andi af áhuga aöhún hrífur ósjálfrátt
hinameö sér.”
„Nemendurnir segja aö ég sé mjög
strangur kennari”, segir Bára, ,,en
þaö er vegna þess að ég tek dansinn
mjög alvarlega. Eg kæri mig ekki
um aö þessi skóli veröi bara eitthvað
fótaspark út í loftið. Það þýöir ekkert
að koma í salinn og tuldra: Jæja
krakkar mínir — nú skulum við fara
aö dansa. Hvaö heldurðu aö komi út
úr því? Maður verður aö mæta meö
kraft og segja: Þaö er svona sem við
ætlum að gera í dag! Það þýðir ekki
aö gera hlutina meö einhverri logn-
mollu”.
kappkostuöu aö göfga einstaklinginn
líkamlega jafnt sem andlega og þeir
skildu aö þetta tvennt verður ávallt
aö haldast í hendur.”
Brjóstin —
prýði konunnar
— En er nauðsynlegt aö hafa tón-
list með leikfiminni?
.Jíannski ekki nauðsynlegt, en
mikilsvert þó. Eg hef reynt að iöka
leikfimi án tónlistar og mér fannst
það þyrrkingslegt og afar lítiö spenn-
andi. Viö megum ekki gleyma að tón-
listin eöa hrynjandin er manninum
ásköpuö, konum sem körlum, og þess
vegna kemur hreyfing eftir tónlist
svo eðlilega. Þar að auki þjálfast
þindin upp í leikfiminni, en hún er
samnefnari fyrir flestar þær list-
greinar, sem eru stundaðar á sviöi,
svo sem sönglist, dans eða leiklist.
Líkaminn er uppspretta allra lista,
og ef hann er ekki í fullkomnu lagi
getur enginn vænst þess aö ná sínu
besta. En ég held ekki aö það sé
konum eölilegt aö stunda vöðvarækt
eins og nú er fariö aö reka áróður
fyrir. Þær verða eins og unglings-
strákar í vextinum. Kona sem
þjálfar upp digra vöðva hér og hvar
um líkamann dregur til þeirra safa
úr brjóstunum svo að þau verða
væskilsleg og lítiö fyrir augað, en
þaö er nú einmitt prýöi konunnar að
hafa sæmilega góð brjóst.”
Hugsun, tal
og hreyfingar
— Hefur líkamsræktin komið þér
Fólk sem iðkar líkamsrækt verður frjálsmannlegra i talsmáta, skoöunum og hugsunum.
að haldið við listsköpun?
„Já, alveg tvímælalaust. Eg
stundaöi fjögurra ára nám í Mynd-
lista- og handíðaskólanum, síöan tók
ég leiklistarskólann og því næst eitt
ár í söngskólanum; ég stundaði þetta
listnám í átta ár og fyrir mig
persónulega er þaö mjög mikilvægt
aö sameina alla þættina í hreyf-
ingum. Eg held aö þaö sé alveg
undirstaöan. Fræðimennirnir segja
okkur að tal og hreyfingar séu
nátengd fyrirbæri. Við sjáum aö
hreyfihamlað fólk á í erfiðleikum
meö að tala óhindraö, og á sama hátt
verður hverjum manni greiölegra aö
tjá sig frjálslega ef hreyfingar hans
eru óþvingaðar. Fræöimenn halda
því líka fram aö tal og hugsun séu
nátengd, og það kemur alveg heim
og saman viö þá staðreynd, aö fólk
sem iðkar likamsrækt verður ekki
aðeins frjálsmannlegra í talsmáta,
heldur einnig skoöunum og hugsun.
Ég hef tekið eftir því aö þjóöin er aö
veröa frjálslegri en áður Tar, skól-
amir eiga eflaust einhvem þátt í því
en þaö skiptir sköpum hve margir
eru famir aö uppgötva gildi líkams-
ræktarinnar. Tæknin var búin að'
villa svo lengi um fyrir mönnum,
þeir afræktu iikamann og þóttl
engum ámælisvert þó að fólk um
S
Þessi stelling tilheyrir ekki jass-
ballettæfíngum, heldur voru
stúlkurnar bara að /eika sór og
búa tH skemmtilega mynd fyrir
Ijósm yndarann.
<c
„Allar á stöng i þétta röð "
Jassballett
Texti:
Baldur
i Hermannsson
Myndir:
GunnarV.
Andrésson
þrítugt væri komiö meö ístru og farið
að slappast hér og þar. En nú er
þetta að gjörbreytast. Mennirnir eru
aftur famir að leita einfaldara lífs,
þeir vilja brjótast úr þessum stirön-
uðu formum, og þá koma listir og
líkamsrækt aö góöum notum.”
Vertu sjálfum
þér trúr
„Eg iít á það sem stærstu skyldu
einstaklingsins að vera sjálfum sér
trúr, þroska sjálfan sig og standa viö
sinar skoðanir og sín viöhorf, hvort
sem öörum líkar betur eða verr.
Hann kann aö mæta óvild og sæta
aökasti frá hinum sem hafa svikiö
sjálfa sig og berast eins og dauöyfli
með straumnum, en hann má vita aö
þaö er hundrað sinnum betra hlut-
skipti aö vera sjáifum sér trúr og
fara sínar eigin götur þótt hann veröi
fyrir gagnrýni, heldur en að svikja
sjálfan sig til þess aö þóknast öörum.
Eg er bjartsýn á þróunina, mér
finnst íslenska þjóöfélagiö sigla
hraðbyri í frjálsræöisátt, fordómar
og þröngsýni eru að hörfa meö sem-
ingi fyrir frelsi og heilbrigöri ein-
staklingshyggju. Menn eru famir aö
þora aö vera eins og þeir kjósa,
klæða sig eins og þeim hentar, hugsa
eins og þeim er eiginlegt. Þjóöfélögin
þrífast á kerfi, það veröur aö vera
visst vald, skipulag og reglur, en
innan þeirra marka á einstakling-
urinn aö leita sér frelsis og þroska.
Þaö er stærsta skylda hans aö vera
sjálfum sér trúr, og listir og líkams-
rækt eru mönnunum leiöarstjömur í
þeim efnum.”