Dagblaðið Vísir - DV - 21.07.1983, Blaðsíða 14

DV. FIMMTUDAGUR 21. JtJLl 1983.
14

'VIDEO'
OPIÐ ÖLL KVÖLD TIL KL. 23
Kvikmyndamarkaðurinn
Skólavörðustig 19.
Videoklúbburinn
Stórhofti 1. Simi 35450.
.VIDEO.
*H
DÖMU-OG HERRA-
PERMANENT
Strípur í öllum litum. Litanir,
lagningar, klippingar, blðstur,
djúpnæring og glansskol.
Erum aðeins með fyrsta flokks
vörur. Vinnum aðeins úr fyrsta
flokks efni. Ath. Opið fimmtu-
daga til kl. 20.00.
Vandlötra val er
Hárgreiðslustofa
EDDU & DOLLÝ
Æsufelli 6 - Sími 72910.
r
Allar vörur fyrirtækisins
með 50% afslætti
Við breytum rekstrinum og seljum því allar
vörur verslunarinnar í dag og næstu daga'
með helmingsafslætti.
Missið ekki af útsölu ársins.
fAae/m
Auðbrekku 44—46,
Kópavogi. Sími 45300.
VHAN.
er ekki sérrit
heldur fjölbreytt
og víðlesið heimilisblað
býður ódýrasta auglýsingaverð allra íslenskra tímarita. —
Nú býður VIKAN nýja þjónustu fyrir auglýsendur: samn-
inga um birtingu heil- eða hálfsíðu í lit eða svarthvítu, — i
hverri VIKU eða annarri hverri VIKU. Hér eru rökin fyrir
birtingu auglýsinga í VIKUNNI.
nær til allra stétta og allra aldursstiga. Auglýsing í
Vikunni nær því til fjöldans en ekki aðeins
takmarkaðra starfs- eða úhugahópa.
ks
mttv
hefur komið út í hverri viku í meira en 40 ár og
jafnan tekið breytingum í takt við tímann, bœði
hvað snertir efni og útlit. Þess vegna er VIKAN
svona fjölbreytt og þess vegna er lesendahópurinn
svona stór og fjölbreyttur.
selst jafnt og þétt, bœði í þéttbýli og dreifbýli. Þess
vegna geta auglýsendur treyst því, að auglýsing í
VIKUNNI skilar sér.
er ekki sérrit. Enginn efnisflokkur er henni óvið-
komandi. Þess vegna er VIKAN svo vinsæl og
víðlesin sem raun ber vitni.
veitir auglýsendum góða þjónustu á skynsamlegu
verði og hver auglýsing nær til allra lesenda
VIKUNNAR.
[ hefur sína eigin verðskrá yfir auglýsingar.
Upplýsingar um auglýsingaverð VIKUNNAR eiga
við hana eina og þær fást hjá
A UGL ÝSINGA DEILD VIKUNNAR í síma
85320 (beinn sími) eða 27022
Bandaríkin og Mið-Ameríka:
MIÐ-AMERÍKA,
NATÓ 0G VIÐ
Bandariska stjómmálamenn greinir
ekki á um aö uppreisnir og byltingar, í
þaö minnsta utan verkalýðsríkja, séu
óæskilegar, þær geti leitt til óæskilegr-
ar samfélagsskipunar, sósialisma, og
þær ógni hagsmunum Bandaríkjanna,
það er aö segja bandariskrar yfirstétt-
ar.
En þegar bandarískir stjómmála-
menn líta til þeirra landa í Mið-
Ameríku þar sem uppreisnarástand
ríkir og horfast í augu viö staöreynd-
irnar greinir þá á um hverjar vega
þyngst þegar bregöast þarf við þeirri
ógnun sem af þeim stafar. Annars
vegar: Núverandi ástand í Miö-
Ameríku leiðir óhjákvæmilega til upp-
reisnar. Hins vegar: Breyting á núver-
andi ástandi er hættuleg og getur leitt
til „byltingarsinnaöra alræöisstjórna”
og þá veröur aö viðhalda núverandi
ástandi hvaö sem þaö kostar.
Síöamefnda niöurstaðan er niður-
staöa Reagans forseta, sem er and-
vígur sérhverri málamiölun viö
stjómarandstæðinga og uppreisnar-
menn í Mið-Ameríku eða byltingar-
stjórnimar á Kúbu, Grenada og
Nicaragua. Eina leiöin er hemaöar-
legur sigur yfir uppreisnarmönnum og
til þess þarf öflugan stuöning Banda-
ríkjanna, bæði efnahagslegan og
hernaðarlegan. Mannréttindi, ógnar-
verk, og blóöbaö eru fyrirbæri sem
ekki dugar að láta vefjast fyrir sér.
Mannréttindastefna Carters átti
sér rætur í hinni fyrrnefndu niður-
stööu, og hún mótar afstööu andmæl-
enda Reagans um málefni Miö-
Ameríku. Alit þeirra er aö þaö þurfi að
stöðva mannréttindabrot valdhafa í
Miö-Ameríku og leiðrétta eitthvaö hinn
gífuriega ójöfnuð og misskiptingu Iífs-
gæða sem sé undirrót átaka og upp-
reisna á þessu svæði. Bandaríkin eigi
að hvetja til samninga við frelsishreyf-
inguna í E1 Salvdor og reyna þannig aö
koma i veg fyrir að átökin endi með
sósíalískri byltingu, enda gæti frekarí
hemaöarleg íhlutun leitt Bandaríkin út
í stríð sem mætti líkja við Víetnam-
• „Og sá óvinur sem ógnar hinum „frjálsa”
heimi er ekki einungis Sovétríkin, heldur
einnig sú kúgaða alþýða sem einlægt er að
reyna að brjóta af sér hlekkina víða um heim
striðið. Ekki af þvi aö Víetnam-stríðiö
hafi endilega veriö óafsakanlegt, en
Bandaríkin töpuðu því stríði, það varö
óvinsælt og það gerir viðlíka ævintýri
óæskilegt aðsinni.
Því þrátt fyrir þennan ágreining ber
Carter-stjórninni eöa núverandi
stjómarandstööu í Bandarikjunum og
Reagan-stjóminni ekkert á milli um
þaö að fyrst og fremst ber að' verja
hagsmuni Bandaríkjanna, þaö er
bandaríska auövaldsins, og þeim hags-
munum er alltaf ógnaö af alþýðuupp-
reisnum. Þess vegna hafði Carter-
stjórnin uppi áform um aö blanda sér í
innanlandsmál i Nicaragua meö þvi aö
styrkja frjálslyndari öfl þegar upp-
reisnarmenn voru farnir aö ógna
völdum Somoza. En þaö dugöi ekki til
að aftra valdatöku sandínista i júlí áríð
1979. Og á siöasta rikisári Carters,
eftir þann skelk sem fall Somoza olli,
fékk stjóm E1 Salvador margháttaöa
aðstoö frá Bandaríkjunum þrátt fyrir
yfirgengileg ógnarverk af hálfu
stjómarinnar eða meö vitund hennar
og vilja. Þessi aöstoð fólst bæði i
vopnasölu, f járveitingum og hemaöar-
ráðgjöf. Hún hefur síöan aukist mjög í
tíö Reagans.
Kennisetningin
Það er engin nýlunda að Bandaríkja-
menn telji sig hafa rétt til íhlutunar í
öðmm löndum Ameríku. Þennan rétt
áskiidu Bandaríkjamenn sér þegar
áriö 1823 meö Monroe-kenningunni
svonefndu sem kennd er við James
Monroe, þáverandi foreta Bandaríkj-
anna.
Megininntak kenningarinnar er að
stjórnskipun Evrópuríkja sé í grund-
vallaratriðum önnur en rikja Ameríku,
Evrópuríki hafi engan rétt til íhlutunar
um málefni ríkja Ameriku og Banda-
rikin muni líta á sérhverja slika
ihlutun sem fjandskap viö sig. Það má
því segja aö afstaða Bandaríkjanna i
Falklandseyjastríðinu hafi veríö i mót-
sögn viö Monroe-kenninguna, en það er
sjálfsagt túlkunaratriði. I raun hefur
Monroe-kenningunni veriö á síðustu
áratugum beitt gegn Sovétrík junum —
eöa öllu heldur gegn alþýðu Rómönsku
Ameriku þótt Sovétríkin hafi gjaman
verið höfö að blóraböggli.
Athyglisverð er sú túikun sem
kemur fram í Santa Fe-skýrslunni
svokölluöu, sem var samin sem stefiiu-
skrá Reagans um Rómönsku Ameríku
fyrír forsetakosningamar:
„Monroe-kenningin er mjög næmt
pólitískt tæki til að greina ógnun viö
öryggi lands okkar. Með þessarí kenn-
ingu er því slegið föstu aö ákveöna
starfsemi i hinum ameríska heims-
hluta sé; ekki hægt að líta á sem
„nokkuð annað en yfirlýsingu um óvin-
veitt áform gegn Bandaríkjunum”.
Samkvæmt kenningunni er öllum utan
Ameríku bannaö að verða sér úti um
landsvæði, taka þátt í bandalögum eða
að blanda sér á annan hátt í stjómmál
amerískra ríkja.
Kenningin varð fjölþjóðleg þegar
Samtök Ameríkuríkja (OAS) geröu
ATVINNUMÁL
FATLAÐRA
Staðaní dag
1 dag er staða þessa máls i stuttu
máli þessi. Þeir sem bera einhverja
fötlun, þeir sem eru hreyfihamlaðir,
þeir sem hafa skerta greind, skerta
sjón, skerta heym o.s.frv., eiga undir
högg að sækja á almennum vinnu-
markaði. Þessar staðreyndir liggja
alltaf fyrir, en þá fyrst verða þær aÞ
varlegar þegar um samdrátt er að
ræða á vúmumarkaöi. Slikur samdrátt-
ur virðist nú orðinn að vemleika hjá
okkur. Jafnvel i þeim mánuöi ársina
sem bestur er hafa um 1% manna ó
vinnualdri ekki atvinnu. Margt bendir
til þess að samdrátturinn verði varan-
legur og nái til þjónustugreina í vax-
andi mæli.
Atvinnumál fatlaðra verður nú að
taka fastari tökum en gert hefur verið.
Það verður að vinna markvisst aö
þessum þætti í atvinnulífinu. Það
verður að skipuleggja atvinnulífiö meö
hliðsjón af atvinnumálum fatlaðra.
Það verður að tengja þau mörgum
öðrum þáttum en beinni þátttöku
fatlaðra á vinnumarkaði.
Hefðbundnar aflgerðir
Hefðbundnar aðgeröir í atvinnu-
málum fatiaðra er vinnumiðlun. A
þessum þætti málsins hefur orðið mis-
brestur. Þeir sem starfa að vinnumiðl-
un fatlaðra haf a ekki haft aðstöðu til að
sinna þessu verki sem skyldi. Þeir
hafa ekki haft aðstöðu til að vinna
skipulega að málinu. Þeir hafa ekki
getaö fylgt eftir þeim könnunum og
notfært sér þær upplýsingar sem fyrir
liggja. Þeir hafa ekki getað fylgt
fötluðum einstaklingum eftir á vinnu-
markaöi eins og nauðsynlegt er.
Vinnumiðlun fyrir fatlaða hefur ekki
verið virk þrótt fyrir gott starf margra
sem að málinu vinna.
Vinnumiðlun
Vinnumiðlun fatlaðra verður að
tengja við fleiri þætti en vinnustaðinn
sjálfan. Það verður að tengja endur-
hæfingu og skóla beint við atvinnu-
málin. Það verður að vinna markvisst
aö atvinnumálum fatlaðra frá grunni.
Þegar endurhæfingu er lokið og hún
hefur borið árangur, hvort sem hún
hefur farið fram á vemduðum vinnu-
stað, i skólum eða á stofnun, verður
atvinnulífið strax að taka við.