Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.1983, Qupperneq 6

DV.'IiAUGARDAtlUR lT.'DESEMBER1883.Va
Sælkerinn Sælkerinn Sælkerinn Sælkerinn
Ostakartöflur
Yfirleitt er of mikið af alls konar
meðlæti með mat hér á landi. Það er
bæði smekklaust og dýrt að hlaða
diskana með alls konar dósagræn-
meti. Nú um jólin er nauðsynlegt að
skipuleggja hverja máltíð til hins
ýtrasta. Sem sagt, sleppa dósamatn-
um og reyna að nota ferskt hráefni.
Hér kemur auðveld uppskrift að
kartöflum með bræddum osti. Þessi
kartöfluréttur passar ljómandi meö
flestum kjötréttum, t.d. jólagæsinni.
Þaðsemþarfer:
lkgkartöflur
21aukar
2tesk.salt
pipar
2 msk. smjör
2msk. hveiti
3 dl mjólk
11/2 dl rifinn ostur
Kartöflurnar eru afhýddar og
skornar í þunnar sneíðar. Skerið
laukinn.í þunnar sneiðar og snögg-
steikiö hann í smjöri á pönnú.
Takiö laukinn af pönnunni og setjiö
meira smjör á pönnuna og stráið
hveiti yfir smjörið. Hræriö því næst
mjólkina samaiTvið. Sósan ersoðin á
pönnunni í nokkrar mínútur.
Þá er kartöflunum raðað í eldfast
fat (smyrjið fatiö áður með smjöri).
Stráið svo lauk og osti yfir kart-
öflurnar. Því næst er kartöflunum
raöað, þá ostinum, svo lauknum,
kartöflur, ostur, laukur og koll af
kolli. Kryddið hvert lag méð salti og
pipar. Þá er fatinu stungið inn í 200°
heitan ofn í 20 mín. Þá er fatið tekið
út og sósunni hellt yfir. Stingið með
gaffU í kartöflurnar svo sósan renni
niður á milli. Þá er fatið enn sett í
ofninn en nú í 225° heitan — þegar
yfirborðið er orðið fallega brúnt eru «
kartöflurnar tilbúnar.
Jólagæsln
Hér á Islandi snæða fjölmargar
fjölskyldur rjúpur, enda er fuglakjöt
ljómandi matur. Fyrir nokkrum
árum vai erfiðleikum háö aö fá gott
fuglakjöt. Nú eru aörir tímar því að
nú er hægt að fá ýmiss konar fugla-
kjöt í nokkrum verslunum, fyrir utan
rjúpur. Mætti þar nefna villigæs, ali-
grág; s, aligæsir, pekingendur og ali-
endur.
Víða erlendis snæöa menn t.d.
gæs um jólin og svo virðist sem áhugi
Islendinga á fuglakjöti hafi aukist
allverulega og sennilega verður
gæsa- eöa andakjöt á jólaborðinu hjá
mörgum íslenskum fjölskyldum.
Margir telja að þaö sé vandaverk að
matreiða fuglakjöt, en svo þarf þó
ekki að vera. Það fer auðvitað
nokkuð eftir þeirri uppskrift sem
stuðst er viö. Hér kemur uppskrift
sem er kannski ekki sú auðveldasta
— en Sælkerasíðan þorir aö fullyröa
að aligæsin ætti að falla öllum í geö.
Kosturinn viö þessa uppskrift er að
hefja má matreiðsluna deginum
áður. Það sem þarf er:
Aligæs um 3 kg
3 tesk. salt
1 tesk. hvítur pipar
sveskjur
1 epli, afhýtt og skoriö í báta
75 g smjör
8 el portvín
3msk. vínedik
11/2 msk.sykur
gæsasoð
saf i úr einni dós af ferskjum
heslihnetur
sojasósa
4 dl vatn
Byrjið á því aö þerra gæsina og
nudda hana vel og vandlega meö
salti og pipar. Gæsin er svo fyllt meö
eplum og þurrkuðum sveskjum.
Bindiö hana saman. Gæsin er nú sett
inn í 225° heitan ofn og er brjóstiö
látið snúa upp. Gæsin er höfð í
ofninum í u.þ.b. einn og hálfan tíma.
Þegar hún er búin aö vera í ofninum í
klukkutíma og kortér er 4 dl af vatni
helltyfirhana.
Til að athuga hvort gæsin er nægi-
lega vel steikt má stinga með prjóni í
lærið og ef soöið sem sprettur út er
blóðlitað er gæsin ekki tilbúin. Ef
gæsin er nógu vel steikt má segja að
fyrsta þætti matreiðslunnar sé lokið.
Þaö næsta, sem gert er, er að skera
gæsina niður. Fyrst eru lærin skorin
af, því næst brjóstiö og annað kjöt.
Gæsakjötiö er skorið í sneiðar og
þeim raðað á eldfast fat. Þá er beina-
grindin sett i pott ásamt einum og
hálfum lítra af vatni. Beinin eru
soðin í u.þ.b. einn og hálfan tíma eða
þar til að um helmingur af vatninu er
eftir. Þá er þaö hin gómsætasta sósa.
Bræðið smjörið í pottinum og
bræðið sykurinn í því þar til hann er
orðinn brúnn. Hellið næst í pottinn
vínedikinu, portvíninu, safanum úr
ferskjudósinni, soöinu af beinunum
og vökvanum úr ofnskúffunni (fjar-
lægið þó f yrst f ituna).
Þetta er látið sjóða í u.þ.b. 6—7
mín. Þá er blandað í sósuna 2—3
msk. af Maizena „sovse jævner” (er
til í flestum verslunum) eða þá hveiti
sem blandaö hefur verið með
safanum úr ferskjudósinni. Látið
sjóða við vægan hita í 10—15 mín.
Sósan er svo bragðbætt meö salti,
pipar, portvíni og nokkrum dropum
af sojasósu. Þá er komið að
máltíöinni.
Breiðið nú álþynnu yfir fatið með
gæsakjötinu og stingið því inn í 200°
heitan ofn. Eftir u.þ.b. 10 mín. er ál-
þynnan fjarlægð og gæsin bökuö í 3—
5 mín. til viðbótar. Á meðan gæsin er
í ofninum eru heslihnetumar muldar
og þær léttsteiktar í smjöri á pönnu.
Þegar gæsin er oröin fallega brún er
hún tekin úr ofninum og raðað á fat
og heslihnetunum stráð yfir. Þá er
jólagæsin tilbúin. Gjörið svo vel.
Við fyrstu sýn virðist þetta ekki
vera auðveld uppskrift en hún er
nokkuð örugg og ef henni er fylgt
svona nokkurn veginn þá megiöi
vera viss um aö þið verðið ekki fyrir
vonbrigðum meö jólagæsina í ár.
nauta
Smyglað
kjöt
öðru hverju bera fjölmiðlamir
okkur fréttir sem em hreint út sagt
ótrúlegar. Nú i vikunni var frétt þess
efnis að yfirvöld hefðu leitað að
smygluðu kjöti á veitingastöðum í
Reykjavík en ekkert fundiö. Þessi
rannsókn mun víst hafa veriö gerð að
tilhlutan Framleiðsluráðs land-
búnaöarins. Það veröur aö segjast
eins og er að nautakjöt er óheyrilega
dýrt á íslenskum veitingahúsum.
Það er því ekki undarlegt að þeir
gestir sem kaupa nautasteik á 6—700
krónur fyllist gremju ef nautasteikin
þeirra er ólseig og bragðlítil. Og
fyrir veitingamanninn eru slys af
þessu tagi hvimleið. Ekki er Sæl-
kerasíðunni kunnugt um það hvort
verulegu magni af kjöti, t.d. nauta-
kjöti, sé smyglaö hingað til lands.
En ef svo er þá er varla nokkur
maður að því að gamni sínu —
ástæðan hlýtur því einfaldlega að
vera sú að á íslenska markaðnum er
ekki til nægjanlegt magn af góðu
nautakjöti. Til að leysa þennan
vanda væri auövitað eðlilegast að
leyfa innflutning á þeim kjötvörum
sem skortur er á hér á landi, t.d.
nautakjöti. Viö erum að reyna að
selja landbúnaöarafuröir okkar
erlendis og neyðumst til að selja þær
á smánarveröi á sama tíma og
Island er nánast lokað land fyrir er-
lendum landbúnaðarvörum. Svona
haftakerfi samrýmist ekki nútíma-
verslunarháttum. Þar að auki eru fá-
ránlegar reglur ríkjandi varðandi
innflutning á kjöti. Þeir feröamenn
sem reyna að flytja inn kjöt fremja
víst svipaðan glæp og þeir væru að
smygla inn hassi eða svipuðum
óþverra. Já — stundum svipar
íslenska skrifstofubákninu til skrif-
finnskukerfis austantjaldslandanna.
Framleiösluráöi landbúnaðarins
hefði verið nær að spyrja sig: „Hvers
vegna er ekki til nægilega mikiö af
góðu íslensku nautakjöti?” áður en
þaö fór fram á téða rannsókn. Ekki
dytti nokkrum manni í hug aö
smygla inn lambakjöti til íslands —
hér á landi er sem betur fer nóg til af
góðu lambakjöti. Er ekki tími til að
milliliðirnir i islenskum landbúnaöi
fari að átta sig á því aö til eru neyt-
endur sem eiga rétt á góðri vöru á
sanngjörnu verði og ekki má gleyma
að íslenskir bændur eiga heimtingu á
að fá að koma til móts við óskir neyt-
enda. Það er besta kjarabót
bóndans.