Dagblaðið Vísir - DV - 17.02.1984, Blaðsíða 16

íé1
Spurningin
Fylgist þú með vetrar-
ólympíuleikunum?
Sigríður Sigurðardóttir: Ekki geri ég
það nú mikið en eitthvað aðeins. Eg
hef mest gaman af skautadansi og
slíku.
Ebba Sturludóttir: Bara með skíða-
göngunni, ég þekki nefnilega
íslenskan keppanda. Mér finnst þeir
hafa staðið sig með prýöi. En ég hef
bara áhuga á skíðagöngu.
Stefanía Guðmundsdóttir: Nei, bara
smávegis. Aðallega með skíöa- og
skautaíþróttum. Eg fer stundum sjálf
á skíði og hef mikið gaman af því.
Helgi Björnsson: Nei, ég fylgist ekki
með þeim. Eg hef ekki tækifæri til
þess, hef ekki sjónvarp. En ég
fylgdist meö þeim þegar þeir voru í
Lake Placid og hafði gaman af.
Ámundi Steinar Ámundason: Já,
svolítið. Eg hef mest gaman af
skíðum, ég er sjálfur að æfa á
skíðum. Eg stefni á að komast á
ólympíuleikana þegar þar að kemur.
Eg er nú nokkuö góöur en ég er samt
betriífótbolta.
Sigríður Brynjólfsdóttir: Nei, ég hef
ekki áhuga á þeim. Hef ekki einu
sinni áhuga á skautadansi. Eg hef
ekki tíma til aö horfa á sjónvarp.
ÍÖJJTiítt.Va
~ UAR1984.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
LAUSN FUNDIN Á
EFNAHAGSVANDANUM?
Hafnarfjarðarbær:
Reynir að
hjálpa
öryrkjum
Andrea Þórðardóttir hringdi:
Vegna lesendabréfs, sem birtist í DV
þar sem sagt var að Hafnfirðingar meö
skerta starfsorku gætu ekki fengiö
störf við sitt hæfi í bænum, þá langar
mig til aö koma eftirfarandi á fram-
færi:
Hafnarfjarðarbær, eins og önnur
bæjar- og sveitarfélög, fer eftir lögum,
en samkvæmt 16. grein endurhæfing-
arlaga, þá eiga öryrkjar rétt á, að öðru
jöfnu, vinnu hjá ríki og sveitar-
félögum.
Þessum lögum hefur verið fylgt eftir
af fremsta megni í Hafnarfirði og
reynt hefur verið að útvega öryrkjum
vinnu viö sitt hæfi. Það er engum greiði
gerður með því að útvega öryrkja starf
sem hann gæti svo ekki ráðið við, allra
síst honum sjálfum.
Það mál sem fjallað er um í áður-
nefndu lesendabréfi er ekki rétt. Um
sókn öryrkjans hefur ekki verið hafn-
að, aðeins er verið að athuga hvort um-
rætt starf hentar viökomandi. Tala
þarf við lækna viðkomandi og athuga
fleiri þætti.
Hafnarfjarðarbær hefur eins og
önnur sveitar- og bæjarfélög reynt að
styöja við bakið á þessu fólki. Það er
því ekki rétt að öryrkjar í Hafnarfirði
búi við önnur réttindi en örykrjar
annars staðar.
isima
86611
milli
kl.13
H.G. skrifar:
Eg heyrði fyrir stuttu að við Is-
lendingar ættum hvað mestu fram-
tíðarmöguleikana á pappírnum, alla-
vega hvað álarækt varðar. Og ég
heyrði líka að við gætum yfirtekið
markað Hollendinga meö blóma-
rækt. Það er að segja ef við myndum
drífa okkur í það með krafti. Krafti
sem mundi endurspegla vilja
þjóðarinnar í aö efla atvinnulífiö hér
á landi.
En þjóðfélag okkar gerir ekkert
annað en að monta sig og sperra stél
og heldur að það geti lifað á sjávarút-
vegi, smáiðnaði og örlitlu af stóriðju
einu saman. Um leið sveltur hluti
þjóðfélagsins og réttir fram hönd til
félagsmálastofnunar, annar hluti
rífur kjaft og biður um allverulega
kauphækkun frá einum af risum
viðskiptaheimsins. Aðrir þjóðfélags-
hópar þrýsta á, sníkja eða einfald-
lega halda kjafti. Þögnin einkennir
risastóran hóp þjóöfélagsins, sem
bíður eftir kraftaverkagoti fiskstofn-
anna. • '
Sú staðreynd að viö tölum um hag-
kvæma framtíðarmöguleika virðist
alltaf loða við Islendinga, en við
gerum aldrei neitt. En á meðan étur
tímans tönn upp möguleikana og
skilur eftir nokkrar skýrslur um hag-
kvæmni og góða möguleika.
Frekja, óþolinmæði, áfergja, eigin-
girni, tillitsleysi og blekking, sem
i&itgnanir ^niuayuiiyuixafjfjar uiiuiruua zuy lyrir nvfjfjiii.
MISSTUM VIÐ AF GULL-
VERÐLAUNUMISARAJEVO?
Fyrrverandi leigubilstjóri skrifar:
Að undanförnu hefur hver „gull-
penninn” á fætur öörum skrifað á
lesendasíöum dagblaðanna um hvað
sé vont veður bg hvaö sé ekki vont
veður í Reykjavík. Ekki ætla ég að
karpa við þessa sérfræðinga um það.
Mér fannst veðrið sem þeir eru aö
þrasa um alveg vera nógu vont, en
hef því miður engan mælikvarða á
hvað það getur oröið vont úti á landi.
I DV þann 14. febrúar sl. var enn
eitt af þessum bréfum „gullpenn-
anna”. Var þaö frá manni sem búið
hafði á Vestfjörðum í 10 ár en í
Reykjavík sl. 3 ár og unnið þar við
leigubilaakstur. Hefur hann sjálf-
sagt flúiö á mölina fyrir sunnan til að
losna við vonda veðrið á Vestf jörðun-
um.
I bréfinu segist hann hafa labbað
frá Hlemmi upp í Breiðholt — eða 10
til 12 km leið — á dögunum, á 40 til 50
mínútum. Sé það ekki í fyrsta sinn
sem hann gerir það. Undrar þá
kannski engan að vont sé að fá leigu-
bíla þegar eitthvað er að veðri hér ef
fleiri úr hans stétt gera þetta.
Leigubílstjórar hafa til þessa verið
taldir ein fótfúnasta stétt landsins og
efa ég því stórlega þessa tímatöku
hjá blessuðum manninum. Hann
segist hafa gengiö þessa vegalengd í
snjókomu og skafrenningi á 40 til 50
mínútum. Ef svo er hefur Olympíu-
nefnd Islands valið ranga menn til
keppni á Vetrarleikunum í Sarajevo.
Maður sem gengur þessa vegalengd
á venjulegum skóm hefði örugglega
fært okkur Islendingum heim
gullverðlaun af leikunum ef hann
hefði fengið skíði undir fæturna og
gengið á þeim á braut. Okkar besti
skíðagöngumaður á leikunum, Einar
Olafsson, sem meira að segja er Vest-
firðingur, varð í 49. sæti í 15 km
göngu (á braut) og gekk vegalengd-
ina á um 47 mínútum. Er því nema
von að maður spyrji sjálfan sig eftir
svona lestur, hvað hefði þá leigubíl-
stjórinn gangandi gert þar?
virðist einkenna okkur Islendinga,
gæti orðið til þess að fella núverandi
ríkisstjórn. Og vegna skulda gæti
ástandið orðið þannig að Island yrði
ekki lengur til en yrði aðeins 51.
stjarnan í fána. Islendingar þurfa
alltaf að kenna hver öðrum um þaö
sem illa fer.
Utlitið er svart, en kannski fær Is-
land spark í afturendann áður en það
steypist í hyldýpiö. Eg spyr hvað sé
til ráða. Ríkisstjórnin er rétt búin að
ráða bót á einum vandanum, en
örlítill vandi gæti eyðilagt allt
saman.
Hvers vegna ekki aö snúa sér aö
álarækt, fá fyrirtæki á Islandi til að
fjárfesta í uppbyggingarstarfi, sem
seinna gæti skilað arði og komið
þjóðfélaginu til góða í alla staði? Það
hljóta að vera ógrynni af arð-
vænlegum verkefnum fyrir íslenska
þjóðfélagið og fyrirtæki á Islandi
sem hægt er að græða á. Hvers
vegna ekki að taka höndum saman
og fara út í álarækt, krabbarækt eöa
eitthvað annað, þaö hljóta aö vera
»óteljandi áhugaverð verkefni fyrir
okkuraövinna.
En svona í lokin þá vildi ég segja
það sem ég ætlaði alltaf að segja, en
það er einfaldlega það að það er
staöreynd að skipulagsleysi virðist
einkenna íslenska þjóðfélagið, eða er
það ekki rétt?
Er framtið íslendinga fóigin i ála- og krabbarækt? Þeirri spurningu veltir
H.G. fyrir sór og segir það ekki nógu gott að œtla eingöngu að lifa á
sjávarútvegi.