Dagblaðið Vísir - DV - 07.02.1985, Blaðsíða 2

2
DV. FIMMTUDAGUR 7. FEBRUAR1985.
DV-mynd EIR
Pabbi gamli með strákana sina tvo i Addis Ababa. Fátæktin sker i augun hvert sem litið er.
DV
i EÞÍÓPÍU
Eiríkur
Jónsson
skrífar
frá Dessye
Beðið eftir rigningu
— f stríði, fátækt og hungri
Sex Islendingar sitja á Harambe
Hotel í Addis Ababa, höfuöborg
Eþíópíu. Þjónar sem reyna aö vinna
störf sín að vesturienskum hætti bera
fram vínarsnitsel og spaghetti. Allt
yfirbragö hótelsins er vestrænt þó svo
slaufur þjónanna séu stundum aftur á
hálsi. Þeir eiga enn margt ólært.
Sjö milljónir landa þeirra þjást af
hungri vegna uppskerubrests. Lang-
varandi þurrkar og steikjandi sól hafa
sviöiö akrana. Reyndar er engu líkara
en stór hluti landsins hafi veriö settur
ofan í brauðrist og gleymst þar.
Hjálpargögn og matur streymir inn í
landiö frá vestrænum þjóöum. Islend-
ingar hafa lagt sitt af mörkum í formi
mjólkurdufts, veiðarfæra, teppa og kex-
bita frá Frón. Islendingarnir sex eru
aö bíöa fararleyfis til aö halda út á
landsbyggðina, fjórir hjúkrunarfræö-
ingar ætla að dvelja viö hjálparstörf í
sex mánuði og tveir björgunarsveitar-
menn úr Vestmannaeyjum verða þeim
til halds og trausts.
Wolio nefnist svæöiö þar sem Islend-
ingarnir munu starfa. Þar eru íbúamir
3,5 milljónir og að sögn Kebede Haile
frá Lúterska heimssambandinu, sem
hefur yfirumsjón meö hjálparstarfi
þar í sveit, þjást um 2 milljónir manna
vegna þurrkanna. Hungriö sverfur aö.
,,Við erum aö vonast eftir rigningu í
júní, júlí og ágúst. Ef guð lofar og regn-
iö streymir yfir akrana fáum við upp-
skeru fyrst eftir 6—7 mánuöi,” sagöi
Kebeda Haile í samtali viöDV. „Þartil
þurfum við utanaökomandi hjálp ef
þetta fólk á að lifa. Við þurfum 50 kíló
af korni á mánuöi fyrir hverja fimm
manna fjölskyldu og eins og er eigum
við nógan mat. Vandræðin liggja í
dreifingu, okkur vantar bíla og skipu-
lag.”
En þó 7 milijónir Eþíópíunianna líði
skort vegna þurrka og aöeins takist að
fæöa á þriöju miiljón manna með
gjafamat frá Vesturlöndum eru vanda-
málin fleiri og jafnvel stærri. I landinu
búa rúmlega 40 milljónir manna og
fátæktin er hroðaleg. Þá er styrjöld í
landinu, stjórnarhermenn með rúss-
nesk vopn og hamar og sigö á stríös-
fánum berjast viö skæruliða í sveitum
landsins. Stríö sem er vonlaust þar
sem talið er að 70—80 prósent þjóöar-
innar styöji skæruliöana. Einu sinni
studdu Sovétmenn skæruliöana, núna
styðja þeir stjórnarhermennina. Og
fólkið heldur áfram aö þjást.
„Þetta sem nú er aö gerast í Eþíópíu.
eru verstu hörmungar sem duniö hafa
yfir þjóðina frá því á 19. öld. Þurrkam-
ir 1973—74 komast ekki í hálfkvist við
núverandi ástand,” sagði Niels
Nicolaison, talsmaður Lúterska
heimssambandsins, í Addis Ababa í
samtali viö fréttamenn DV. „Undan-
farin tvö ár höfum við háð vonlausa
baráttu. Engu var líkara en pólitískan
vilja vantaði til aö hjálpa Eþíópíu og
þaö breyttist ekki fyrr en vestrænir
fjölmiölar fóru aö birta myndir og frá-
sagnir af hörmungunum.”
Vesturlönd tóku við sér. Matvæli og
hjálpargögn streyma til Eþíópíu og
meö þeim fjöldi manns. Hilton hótelið í
Addis Ababa er fullskipað starfsmönn-
um alþjóölegra hjálparstofnana.
-EIR.
Pattaralegir hjúkrunarfræðingar á gangi i höfuðborg Eþiópíu; Pálina Ás-
geirsdóttir, Björg Pálsdóttir, Þóra Hafsteinsdóttir og Kristín Daviðsdóttir.
DV-mynd EIR.
Á baki móður sinnar i leit að mat.
Matargjafir á sviðinni jörð:
Dauði í barnsaugum
Fólkið streymir aö úr öllum átt-
um, meö börn á baki eöa við hlið sér.
Allir eru á leið til Sembete þar sem
von er um mat. Vestrænt næringar-
mjöl og kex þegar best lætur.
Sembete er ein af fjölmörgum
fæðustöövum í Eþíópíu, örskammt
noröur af höfuöborginni. Stöðin er
girt, vopnaðir veröir standa viö
hliðin og innan svæðis reynir
hjúkrunarfólk aö gera það sem í
þess valdi stendur til aö bjarga
mannslífum.
Hvít tjöld hafa veriö reist, sum
gegna hlutverki sjúkraskýla, í
öörum fer matvæladreifing fram.
Fréttamaöur DV tyllir sér á flet við
hliö fjögurra ára stúlku sem er ekk-
ert nema skinn og bein — og stór
augu sem líta ekki undan þó í þau sé
rýnt. Það er eins og þau séu hætt aö
sjá.
Irsk hjúkrunarkona reynir aö
mata bamið en í hvert sinn sem
skeiðin nálgast snýr barniö sér
undan; matarlystinerengin.
„Þetta barn kom hingað of seint.
Þaö er of langt leitt í hungrinu og hef-
ur ekki lyst,” segir hjúkrunarkonan
en heldur samt áfram tilraunum sín-
um við að koma mat ofan í litla
kroppinn. Móöirin fylgist með í fjar-
lægö, komin langan veg í von um að
bjarga lífi barnsins síns.
„Ég veit ekki hvort þetta gengur,
héma deyr um fjórðungur þeirra
sem inn koma. Viö vildum miklu
frekar flytja fólkinu mat á heimili
þess en því verður ekki viö komiö.
Þess í staö flykkist fólkið hingaö, úr
veröur pestarbæli, fólk sinitar hvert
annað og deyr oft úr öðm en hungri,”
segir írska hjúkmnarkonan.
Á næsta bedda er aldraður maöur
aö deyja. Konan hans grætur óskap-
lega en litla stúlkan tekur ekki eftir
því frekar en matnum sem veriö er
aöreynaaðgefahenni. -EIR.
Eftir 3 ár í Eþíópfu er spurt:
BORÐA HERMENN
Á HÓTELUM?
„Eg kvíði því aö fara heim. Tilvera
mín hefur veriö þýðingarmeiri hér en í
Danmörku. I þrjú ár hef ég verið aö
fást við líf og dauöa í Eþíópíu á meöan
landar mínir stunda naflaskoðun og
hafa áhyggjur af símum og sjónvarps-
tækjum.”
Þannig fórust dönskum jarövegs-
fræöingi orö þar sem hann stóð á flug-
vellinum í Addis Ababa meö troðnar
feröatöskur og dapurlegt augnatillit.
Brátt em þrjú ár í Eþíópíu á vegum
Sameinuöu þjóöanna að baki en í far-
teskinu er dýrmæt lífsreynsla og þekk-
ing á innanlandsmálum í Eþíópíu:
„Eg veit svei mér ekki hvort
hungursneyðin í kjölfar þurrkanna er
stærsta vandamálið hér í landi. Stríö
geisar um gervallt landiö og fátæktin
yfirþyrmandi. Þegar allt þetta leggst
saman verður úr ein allsherjar vit-
leysa. Henni veröur aldrei lýst meö
oröum,” segir jarðvegsfræðingurinn.
„Eg hef séö skæruliðana sprengja upp
vegi víöa um land og ég er sannfærður
um að þeir næöu mun betri árangri ef
þeir væm betur þjálfaöir. Það er eins
og þeir kunni lítt til verka.”
Aöspuröur hvemig honum lítist á
hjálparstarfiö svaraði jarðvegsfræö-
ingurinn: „Eg hef stundum velt því
fyrir mér hvemig stjómin fer aö því að
fæða þennan 300 þúsund manna her
sinn. Ég hef séö kornbílana aka inn í
þorpin meö mat handa hungruðum, í
kjölfar þeirra koma svo herflutninga-
vagnar meö þúsundir hermanna.
Varla borða þeir allir á hótelum.”
-EIR.
Barnið bíður rólegt á meðan út-
lendingar bruna framhjá með vest-
ræna mjölpoka á bakinu.
DV-mynd EIR.