Dagblaðið Vísir - DV - 07.02.1985, Blaðsíða 12

12
DV. FIMMTUDAGUR 7. FEBRUAR1985.
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIDLUN HF.
Stjórnarformaóur og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON.
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRDUR EINARSSON.
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM.
Aóstoóarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELÍAS SNÆLAND JÓNSSON.
Fréttastjórar: JÓNAS H AR ALDSSON og ÓSKAR MAGNÚSSON.
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON.
Ritstjórn: SÍOUMÚLA 12—14. SÍMI 686611. Auglýsingar: SÍÐUMÚLA 33. SÍMI
27022.
Afgroiösla, áskriftir, smáauglýsingar, skrifstofa: ÞVERHOLTI 11. SÍMI 27022.
Sími ritstjórnar: 686611.
Sotning, umbrot, mynda-og plötugeró: HILMIR HF., SÍÐUMÚLA 12.
Prentun: Árvakurhf.
. Áskriftarverð á mánuöi 330 kr. Verð i lausasölu 30 kr. Helgarblaö 35 kr.
Hótað nýrrí lokun
Einokun Ríkisútvarpsins hefur smám saman verið að
breytast úr einokun ríkisvaldsins yfir í einokun starfs-
manna. Völdin hafa verið að færast frá þingkjörnu út-
varpsráði yfir til æviráðinna stjórnenda og starfsmanna
og nú síðast einnig til starfsmannafélaga.
Ýmis dæmi eru um þessa tilfærslu Ríkisútvarpsins yfir
í sjálfseignarstofnun starfsmanna. Útvarpsráð hefur átt í
sívaxandi erfiðleikum með að ná fram meirihluta-
hugmyndum sínum um mannaráðningar. Og upp á síð-
kastið eru starfsmenn farnir að taka setu í ráðinu.
I Ríkisútvarpinu hefur verið búið til frumvarp til laga
um, að einokun þess skuli ekki rofin, heldur á formlegan
hátt breytt í einokun starfsmanna. Kvennalistinn hefur
verið gabbaður til að flytja frumvarpið, sem er vitlaus-
asta plaggiö á Alþingi um þessar mundir.
í viðtölum við starfsmenn Ríkisútvarpsins hefur í vax-
andi mæli komið fram af þeirra hálfu sú skoðun, að
gagnrýni, til dæmis í lesendabréfum, á störf þeirra innan
einokunarinnar feli í sér atvinnuróg. Þarna er sam-
keppnislaust fólk, sem vill fá frið fyrir gagnrýni.
Frægast er þó, er ráðamenn starfsmannafélaga Ríkis-
útvarpsins létu starfsliðið stöðva sendingar útvarps og
sjónvarps í fjölmiðlaleysinu fyrr í vetur. Þá sannfærðist
meirihluti þjóðarinnar um, að hvorki ríkisvaldi né starfs-
mannafélögum væri treystandi fyrir einokun.
Athyglisvert er, að engir starfsmenn Ríkisútvarpsins
eða starfsmannafélög hafa gert tilraun til að sækja fjár-
málaráðuneytið að lögum fyrir meint vanskil á launum.
Samt eru nú liðnir f jórir mánuðir síðan þessir aðilar töldu
sér stætt á að stöðva sendingar Ríkisútvarpsins.
Ekki er síður athyglisvert, að nú hótar forvígismaður
starfsmannafélaganna nýrri lokun Ríkisútvarpsins, ef
ekki verði látin niður falla ákæra ríkissaksóknara á
hendur félögunum fyrir stöðvun sendinga útvarps og
sjónvarps í f jölmiðlaleysinu fyrr í vetur.
Með hótun forvígismannsins er enn staðfest, að starfs-
mannafélögum Ríkisútvarpsins er ekki treystandi fyrir
einokun þeirra á útvarps- og sjónvarpsrekstri í landinu.
Hótun hans ætti að vera alþingismönnum hvatning til að
vinda sér í að frelsa útvarp og sjónvarp.
Forvígismaðurinn hélt í síðustu viku fréttamannafund
til að búa til tækifæri til að koma ítarlegum og einhliða
áróðri í fréttir útvarps og sjónvarps. Þar hófst blekking-
arherferð, sem ætlað er að koma því inn hjá fólki, að
starfslið þar sæti pólitískum ofsóknum.
Einn helzti fótur ofsóknakenningarinnar var, að starfs-
mannafélögunum hefði ekki verið birt ákæran. Þá mega
margir telja sig ofsótta, því að sakadómarar láta al-
mennt undir höfuð leggjast að birta mönnum ákærur áður
en þeir lesa um þær í fjölmiðlum.
Kenningin um ofsóknir er tilraun til að hræða réttar-
kerfið í landinu frá því að fylgja eftir ákæru, sem er svo
alvarlegs eðlis, að brot sæta varðhaldi. Starfsmannafé-
lögin treysta sér hins vegar ekki til að láta reyna á lokun-
ina eftir venjulegum dómsmálaleiðum.
Tímabært er orðið að stöðva breytingu Ríkisútvarpsins
yfir í starfsmannaeinokun, ekki með því að efla á ný hina
gömlu og úreltu einokun stjórnmálaflokkanna, heldur
með því að frelsa útvarp og sjónvarp úr viðjum einokun-
ar. Það er svarið við hinni nýju lokunarhótun.
Jónas Kristjánsson.

„Gagnsóknin gegn kjaraskerðingunum sem hófst með verkfalli prentara og BSRB var aðeins byrjunin
á gagnsókn verkalýðsstéttarinnar í heild gegn kjararáni og launastefnu núverandi rikisstjórnar."
Höfnum Sjálf-
stæðisflokknum
Ríkisstjórnin viröist ekki eiga
mikið eftir. Enginn veit aö vísu hvaö
þessum mönnum tekst að hanga
lengi í virðulegum stólunum en um-
ræöan er hafin um kosningar og nýja
ríkisstjóm.
Þaö er augljóst aö Sjálfstæöis-
flokkurinn vonast eftir aö fá Alþýöu-
bandalag og Alþýðuflokk meö sér í
stjórn. Gagnsóknin gegn kjaraskerö-
ingunum, sem hófst með verkfalli
prentara og BSRB, var aðeins byrj-
unin á gagnsókn verkalýðsstéttar-
innar í heild gegn kjararáni og
launastefnu núverandi ríkisstjórnar.
Þvíþarf Ihaldiö aðsööla um. Það var
gott aö hafa Framsókn með þegar
árásin hófst og ákvörðun var tekin
um stórfelldan flutning peninga frá
launafólki til kaupmangaranna. Nú
þarf aö halda kjaraskeröingunni
gegn launafólki sem hefur misst
þoUnmæöina. Þá grípur Ihaldiö til
þeirra flokka sem best geta hjálpað
því til aö halda samtökum launafólks
í skefjum. Af þeim er Alþýðubanda-
lagiö auðvitaðmikilvægast.
Bíta A-flokkarnir
á agnið
Forysta Alþýðuflokksins viröist
ákveöin í aö bíta á agnið. Af viðtali
viö Þröst Olafsson i Morgunblaðinu
fyrir rúmri viku aö dæma virðast
hann og Guðmundur J. Guðmunds-
son áhugasamir um samsteypu-
stjóm Alþýðubandalagsins með
Ihaldinu. Formaöur flokksins,
Svavar Gestsson, segir aöspuröur í
tilefni þessara ummæla aö í Alþýöu-
bandalaginu séu menn einhuga um
vinstri viðræður sem séu aö fara í
gang og engin rödd hafi heyrst gegn
þeim. Ailir sem þekkja til orðfæris
stjórnmálamanna vita aö með þessu
er Svavar ekki aö útiloka þátttöku í
samsteypustjóm með Ihaldinu á
næstunni. Alla vegaér þörf að vera á
varðbergi.
Meirihlutastjórn
verkalýðsaflanna eða
stjórnarandstaða
Allt þaö fólk sem horfði beint
framan í Ihaldsskrímsliö í verkföll-
unum í haust, allt þaö launafólk sem
leit á baráttuna í haust sem upphaf
gagnsóknar gegn spilltri ríkisstjórn
og afturhaldi, þarf aö láta heyra í
sér, þarf aö lýsa því yfir aö þaö hafni
þeim flokki sem gengur til liöveislu
RAGNAR
STEFÁNSSON
JARÐSKJÁLFTAFRÆÐINGUR
viö Ihaldið viö þessar aöstæöur. A-
flokkarnir, sem taldir eru verkalýös-
flokkar, verða að lýsa því yfir aö þeir
muni undir engum kringumstæðum
fara í stjórn með Ihaldinu heldur
muni þeir hefja uppbyggingu
pólitísks valkosts launafólks. Þeir
veröa aö lýsa því yfir að þeir stefni á
meirihlutastjóm verkalýðsaflanna,
ríkisstjórn sem ásamt verkalýös-
samtökunum skuli gera þaö aö
markmiði sínu að efla stööu launa-
fólks í baráttu þess viö atvinnurek-
endur. Þessir flokkar veröa aö lýsa
því yfir að náist ekki slíkur meiri-
hluti muni þeir áfram berjast í
stjómarandstööu fyrir myndun slíks
meirihluta, berjast í stjórnarand-
stöðu meö verkalýðssamtökunum í
þeirri gagnsókn sem er að hefjast.
Við gemm þessa sömu kröfu til
Kvennalistans og Bandalags
jafnaðarmanna, því þótt öðru visi sé
til þessara flokka stofnað en A-flokk-
anna eru þeir vaxnir af sama meiði.
Þótt núverandi stjórnarandstööu-
flokkar lýsi þessu yfir er þó langt í
land með aö þeir hafi skapaö þann
trúveröuga valkost sem koma þarf.
Slík yfirlýsing mun þó skapa vonar-
glætu, hreyfingu og umræðu. Það er í
þeirri hreyfingu sem stefnan verður
endanlega mótuö og aögerðir meitl-
aðar. En umræöuna skulum við hefja
strax.
Pólitísk staða
verkalýðsflokkanna
Með yfirlýsingu um stefnu á
meirihlutastjórn væm verkalýös-
flokkamir loks aö taka stefnuna á
forystuhlutverk í íslenskri pólitík í
staö þess aö vera í hlutverki meö-
hjálparans. Arum saman hefur staða
þeirra veriö ömurleg. Til þeirra var
stofnaö til aö gæta hagsmuna mikils
meirihluta þjóöarinnar, en þeir hafa
aldrei náö fylgi nema brots af
þessum fjölda. Mest vegna þess að
þeir hafa aldrei orðið fullþroska og
myndugir fulltrúar þessara hags-
muna fjöldans. I ríkisstjórn hafa þeir
viljað vera litli flokkurinn (kannski
soldið stór) viö hlið stóm flokkanna,
Sjálfstæðisflokks eða Framsóknar
(meðan hann var enn stór), til að
ekki afhjúpaöist hugleysi þeirra og
getuleysi til að veröa raunveruleg
forysta í baráttu fyrir þeim hags-
munum sem þeir þykjast standa
fyrir. Viö gátum ekki meira, segja
þeir svo, viö vorum minnihluti. En
með fylgispekt sinni og með því að
beita raunverulegum styrk sínum til
að halda aftur af verkalýössamtök-
unum sköpuöu þeir fordæmi sem
geröu Ihaldi og Framsókn kleift aö
hefja nýjar stórsóknarlotur. Allir
þekkja dæmin um þetta.
Það er af þessum ástæöum sem
hér hafa verið raktar sem viö eigum
á margan hátt langt í land meö aö
móta raunhæfan og sigurstrangleg-
an stefnugrundvöll ríkisstjórnar
verkalýösaflanna. Þeim mun mikil-
vægara er aö hefjast þegar handa í
þeirri umræðu.
Ragnar Stefánsson.
„Meö yfirlýsingu um stefnu á
^ meirihlutastjórn væru verkalýðs-
flokkarnir loks að taka stefnuna á for-
ystuhlutverk í íslenskri pólitík í stað
þess að vera í hlutverki
meðhjálparans.”