Dagblaðið Vísir - DV - 07.02.1985, Blaðsíða 14

14
DV. FIMMTUDAGUR 7. FEBRUAR1985.
HANDKNATTLEIKUR
1. DEILD
STJARNAN - VIKINGUR
I Digranesi
í kvöld kl. 20.10. Fjölmennum.
PANTANIR
SÍMI13010
HÁRGREIÐSLUSTOFAN
KLAPPARSTÍG 29.
Opinber stofnun
óskar að taka á leigu 300—350ferm iðnaðarhúsnæði með
innkeyrsiu í Reykjavík eða Kópavogi.
Tilboð merkt 150285 sendist DV, Þverholti 11, fyrir 15.
febrúar nk.
SÓKN AUGLÝSIR
Tillögur uppstillinganefndar og trúnaðarráðs um stjórn og
aðra trúnaðarmenn félagsins fyrir árið 1985 liggja frammi
á skrifstofu félagsins frá og með fimmtudeginum 7.
febrúar.
öðrum tillögum ber að skila á skrifstofu Sóknar fyrir kl.
12.00 fimmtudaginn 14. febrúar 1985.
Stjórnin.
r
V
MODA BELLA 1
Kópavogsbúar — Kópavogsbúar.
Kristján Óskarsson leikur á orgelið í kvöld.
ílWtftURlUt ilrfanliUifgi 26, 200&ópafaogur, é>lmi 42541
i íitl %
Menning
Menning
Menn
Strengjakvartettar á
Myrkum músíkdögum
Myrkir músikdagar.
Tónleikar f Bústaöakirkju 2. februar.
Flytjendur: Guflný Guflmundsdóttir, Szymon
Kuran, Robert Gibbons, Carmel Russil.
Efnisskrá: Gunnar Reynir Sveinsson: Net til að
veifla vindinn; Þorkell Sigurbjörnsson:
Kaupmannahafnarkvartett; Karólína Eirfks-
dóttir: Sex lög fyrir strengjakvartett; Dimitri
Schostakowitsch: Strengjakvartett nr. 7 f ffs-
moll.
Strengjakvartettar hafa ekki átt
langlífi aö fagna hér á landi hin síö-
ari ár. Varla getur heitið aö nokkur
kvartett hafi lifað meira en bernsku-
dagana síðan Utvarpskvartettinn
leiö. Guöný Guömundsdóttir hefur þó
ítrekaö reynt aö hefja merkiö á ioft,
en því miður hefur oröiö of stutt í
flestum kvartettum hennar þótt vel
hafi oft verið af stað farið. I þetta
sinn kemur Guöný fram meö kvart-
ett sem heita má aö stökkvi al-
skapaöur fram á sjónarsviöið. Að
öðrum k vartettum hennar ólöstuöum
held ég aö hún hafi ekki komið fram
meö annan betri enda má segja aö
þarsé valinnmaðuríhverjurúmi.
Leik sinn hófu þau á Neti til aö
veiöa vindinn eftir Gunnar Reyni
Sveinsson. Netiö hans Gunnars
Guöný Guðmundsdóttir konsert-
meistari.
Tónlist
Eyjólfur Melsted
Reynis var riöiö úr fjórum smáþátt-
um. Þar þreifar hann eftir hljómi
kvartettsins og smáfikrár sig áfram
meö vaxandi stígandi sem nær há-
marki í lokalaginu.
Kaupmannahafnarkvartettinn
samdi Þorkell Sigurbjömsson fyrir
samnefndan kammerhóp — gletti-
lega skemmtilegt stykki og hér frá-
bærlega leikið. Sex lög Karólínu eru
samanþjappaðar „miniatúrur” og
færa hlustandanum heim sanninn
um þaö einu sinni enn að ekki þarf
alltaf aö vera margmáll til að segja
mikið.
Þaö þarf meira en miölungsspilara
til aö koma kvartettum Schosta-
kowitsch til skila á sannfærandi hátt.
Hér var þaö sem áheyrendur fengu
virkilega að heyra hversu vel
samspilaður þessi nýi kvartett
Guönýjar er. Strengjakvartett af
þessum gæöaflokki má alls ekki gufa
upp rétt eftir aö hann er stofnaöur
eins og svo oft hefur orðiö raunin á —
hann bókstaflega veröur aö fá að lifa
áfram.
EM
Hjólin á strætó
Myrkir músíkdagar.
Tónleikar f Bústaðakirkju 3. febrúar.
Flytjendur: Bernharflur Wilkinson, Kjartan
Óskarsson, Inga Rós Ingólfsdóttir, Carmel
Russil, Martial Nardeau, Lilja Valdimarsdóttir,
Bjöm Árnason, Hlff Sigurjónsdóttir, Amþór
Jónsson, Kristján Þ. Stephensen, Daði Kol-
beinsson, Sigurður I. Snorrason, Hafsteinn
Guflmundsson, Hans Ploder, Herbert H.
Ágústsson, Joseph Ognibene, Lárus Sveins-
son.
Efnisskrá: Skúli Halldórsson: Viva strœtó;
Áskell Másson: Hrfm; Atli Ingólfsson: Dúo;
Fjölnir Stefánsson: Sextett; Páll P. Pálsson,
Werner Schulze og Herbert H. Ágústsson: Þrír
þœttir fyrir nfu blásara.
Ymissa grasa kenndi í verkefna-
vali á þriðju tónleikum Myrkra
músíkdaga sem haldnir voru í
Bústaðakirkju en þó voru biásaram-
ir mest áberandi, meö nokkrum
strengleikurum í bland. Tónleikarnir
hófust meö flautueinleiksverki sem
líkast til hefur aöeins veriö flutt áöur
á einkatónleikum og var því hér, að
ég held, um opinberan frumflutning
að ræða. Þótt Viva strætó leysi
kannski ekki barnagæluna „hjólin á
strætó” af hólmi á dagvistum lands-
ins þá væri þaö svo sem ekki fjarri
lagi því í öllum einfaldleik sínum
lýsir ópus Skúla kannski mottói
strætóbílstjóranna, aö vera snöggir í
ferðum og ekki meö neina útúrdúra.
Að kanna fleti
1 næsta verki fjölgaði um helming
þegar Kjartan Oskarsson og Inga
Rós Ingólfsdóttir frumfluttu Dúó
Atla Ingólf ssonar fyrir bassethorn og
selló. Þar fékk Atli góöa flutnings-
menn aö verki sínu og stykkiö er
skemmtileg stúdía í möguleikum til
samvinnu þessara tveggja hljóöfæra
sem falla einstaklega vel saman. Þó
verð ég að segja að einhver aláheyri-
legasta hljóðfæraskipan sem ég hef
heyrt meö bassethorni var: basset-
hom, lágfiöla og gítar, en það er nú
önnur saga. Það er vel aö Atli skuli
fyrstur hérlendis semja verk fyrir
þetta eöla hljóöfæri sem aðeins fáir
hafa samið fyrir síðan á dögum Moz-
arts. Atli kemur víöa viö í Dúói sínu
og kannar möguleikana frá mörgum
sjónarhomum og finnur ótal fallega
og skemmtilega fleti. Þó fannst mér
honum dveljast um of við hátóna
bassethomsins bæði í inngangi og
undir lokin, sviö sem hæfir betur
Tónlist
Eyjólfur Melsted
hinni venjulegu B eöa A klarínettu,
en hvergi var dauöur punktur og
stykkiö í heild mjög áheyrilegt.
Hrímið og línan
Hrím Áskels Mássonar er likast til
eina einleiksverkið úr röðinni sem
hann samdi á nokkurra ára bili, sem
ekki hefur áöur heyrst leikiö hér, ná-
skylt Bliki og Teiknum úr sömu röð
og hér snilldarvel flutt af Carmel
Russil. Um sextett sem Fjölnir
Stefánsson samdi í tilefni tuttugu ára
afmælis Tónlistarskóla Kópavogs
var fjallaö þegar hann var frumflutt-
ur. Fjölnir er harðlínumaður í sínum
skóla og vinnur verk sín af kost-
gæfni. Línan er númer eitt hjá
honum og hér held ég aö verkið hafi
verið enn betur spilaö en viö
frumflutninginn.
Brugðið á leik
Lagt í púkk mætti nefna þann hátt
sem Páll, Wemer og Herbert höföu
við samningu blásaranónettsins sem
var lokaverkið á tónleikum þessum.
Allir þekkja þeir blásarasveitina til
hlítar og bar handbragðiö á verkinu
því vitni. I lokaþættinum blandar
Herbert lagiega saman austurrísk-
um og íslenskum minnum og leggur
að jöfnu þann kæra Agústín og far-
sælda Frón. Wemer Schulze, vel
þekktur af heimsóknum sinum
hingaö með Niederösterreichiscem
Blaserquintett og fyrir Snúning sinn
með sinfóníunni okkar, á líka alltaf
til glettni í sínum skáldskap. Að
hinum ólöstuöum þótti mér mest til
inn þátt Páls. Fáir hafa jafndjúp-
stæöa og yfirgripsmikla þekkingu á
blásurum og hljóöfærum þeirra og
hann. Og hér var leikur í Páli. Það
var líkt og hann væri boltakastari í
sirkusi sem léki sér að því aö henda
níu boltum og hafa þá alla á lofti i
einu. Þaö er gaman að heyra menn
leika sér af svo mikilli list og
blásararnir níu, sem síður en svo
fengu auðblásnar línur frá neinum
þeirra þremenninganna, leystu sínar
þrautirmeðglæsibrag. EM