Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.1985, Blaðsíða 18

18
DV. LAUGARDAGUR 9. MARS1985.
SELJUM NÝJA
OG NOTAÐA
BÍLA
KOMIÐ OG REYNSLUAKIÐ HINUM
FRÁBÆRA RENAULT 11.
Tegund
BMW 520i 1983
BMW518 1982
BMW518 1981
BMW 323i 1982
BMW 323i 1980
BMW 320 1981
BMW318! 1982
BMW316 1982
BMW316 1981
BMW315 1982
Renault 20 TL 1981
Ford Cortina 2,0S 1977
Renault 5 TL 1982
Renault 9 TL automatic 1982
Renault 4 van 1981
Renault 20 TS 1984
SELJUM NOTAÐA BÍLA
URVAL ANNARRA BÍLA Á SÚLUSKRÁ,
ÝMISS KONAR SKIPTI HUGSANLEG.
Opið laugardag 1—5.
KOMIÐ SKOÐIÐ OG REYNIÐ VIÐSKIPTIN
KRISTINN GUÐNASON HF.
SUÐURLANDSBRAUT 20. SÍMI 686633.^"''^
Skoðunokkar
eróbreytt:
Við teljum að hemlakerfi bifreiðar
eigi ávallt að vera í lagi,
ekki aðeins þegar kemur að hinni árlegu skoðun.
Við bjóðum original hemlahluti
í allar tegundir bifreiða
á ótrúlega lágu verði.
Þjónusta fagmanna tryggir öryggi þitt.
Sérverslun með hemlahluti
RAGNARÖK
— eftir Friðrík Indríðason
„Kemur ekki til greina. Kemur
EKKI til greina,” segir Heimdallur
og grípur þéttar um símtólið.
„Hvemig dettur þér í hug að spyrja
um þetta, Gabríel? Við fórum úr
tísku þarna niðri fyrir þúsund árum
eöa svo. Helduröu virkilega að við
viljum fá eitthvaö af þeeeelm inn í
Valhöll.”
„Heyrðu, Heimdallur, þetta er
alvarlegt. Ég meina nú fór skíturinn
fyrir alvöru í loftinntakið. Algjört
kjarnorkustríð. Himnaríki getur
ekki tekið við rúmlega þremur
billjónum manna á einu bretti. Hvar
eigum viö að fá alla hvítu kuflana?”
Gabríel verður klökkur í símanum.
„Það verður algert kjarnorkustríö
þarna niðri á morgun. Algert kjarn-
orkustríð skilurðu. Enginn lifir af.
Allar þessar sálir munu svífa upp til
himna. Þið hljótiö aö geta bjargaö
okkur um eitthvert pláss.”
Heimdallur hagræðir sér í stóln-
um, grípur hornið af boröinu og
sýpur stórum. Hann setur skanka
sína upp á skrifborðið og hallar sér
aftur.
„Sko, Gabríel, er þetta eitthvert
atriði? Er þetta eitthvert vandamál?
Getur ekki Herann sjálfur eða
hippinn bara skroppið þarna niöur og
læknaö nokkra blinda? Eöa gengiö á
vatni? Eða hvað sem þið vomð vanir
að gera þarna í gamla daga? Sagt
þeim svo að hætta við allt saman?
Hvaðeraðgerast?”
„Heldurðu aö vér höfum eigi hugs-
að út í slíkt?” spyr Gabríel höstugur.
„Hvor aöilinn um sig mundi bara
telja að um eitthvert lymskubragð
hjá hinum væri aö ræða. Þetta er
algert kjarnorkustríö sem við erum
að tala um. Við ráðum ekki við þaö.”
„Gabríel, ég skal segja þér eitt.
Ég skal tékka á Oöni fyrir þig en sko,
hann er í fýlu einmitt núna. Einhver
stal gullbrynju hans. En ég skal
segja þér eitt, við tökum í mesta lagi
þessar hræður sem trúa enn á okkur
á skerinu þarna niðri, og kannski
eitthvað af þessum kálhausum í
Kalifomíu. En þar meö er það
upptalið, vinur,” segir Heimdallur
og teygir sig aftur í hornið. „Ha,
hvað segirðu, Þór? ... Ekki reyna
það. Þór tapaöi bévítans hamrinum í
póker einu sinni enn og það er ekki
hægt að koma nálægt honum þessa
dagana.”
„Þetta skiptir mig engu máli,”
segir Gabríel og nú er fariö að síga í
hann. „Allir verða að hjálpa til.”
Jæja, og mætti ég fá að heyra
hvað hinir hafa sagt? Hvað sagði
gamli sukkboltinn hann Seifur til
dæmis? spyr Heimdallur.
„Hann var frekar jákvæður. Sagði
að öllum væri boðið í partýið hjá
honum armað kvöld. Það er vist grill-
veisla...”
„Og.. ?”
„Tja, hann vildi ekki sjá neinn
daginn eftir. Sagöi að hann ætti í
nógu strögli með aö lóðsa bleiku
fílana heim.”
„Datt mér ekki í hug,” segir
Heimdallur og skellir horninu í skrif-
borðið. „Engin samstaöa hjá þessum
andskotum þegar á reynir. En hvaö
segir Búdda? Hann ætti aö geta
faðmað einhvern fjölda.”
„Það þýðir nú ekkert að tala við
hann þessa dagana,” segir Gabríel
mæðulega. „Það eina sem maöur fær
er eitthvert tilvistarkjaftæði um
hvort við höldum að við séum til af
því að mannkynið trúir aö viö séum
til eða hvort við vitum að viö séum til
af þvíað. .. ”
„Gabríel, Gabríel, hættu. Þú veist
við hérna í Valhöll erum meira inn á
áfengi, ofbeldi og kynlífslínunni.
Skiluröu? Ég næ þessu ekki.”
„Fyrirgefðu.”
„Heyrðu, en hvað sagði sá gamli
sjálfur, Kölski, Satan eöa hvað sem
hann kallast núna? Getur hann ekki
tekið eitthvað? Nóg er plássið eftir
því sem Loki segir.”
„Það er hitt atriöiö sem ég ætlaöi
að tala við þig um, Heimdallur,”
segir Gabríel og er nú oröinn sætur í
rómnum. Viö getum ekki verið
þekktir fyrir að hafa samband við
hann aö fyrra bragði. Við höfum ekki
einu sinni simanúmerið á skrá hjá
okkur. Gætir þú ekki slegið á þráöinn
til hans fyrir okkur og spurt hann? ”
„Ertu eitthvaö verri. Ertu
eitthvað VERRI?” spyr Heimdallur.
„Hann er svo snúinn aö maður býst
alltaf við að fá tunguna í eyrað er
maöur hringir í hann. Sá eini af
okkur sem talar við hann yfirleitt er
Loki. Og þaö fremur sjaldan. Þessi
náungi er ekki beint elskulegur per-
sónuleiki.”
„Eg veit, ég veit. Enginn af
hinum vill gera þetta heldur. Þú ert
okkar síðasta von, Heimdallur. Við
treystum á þig,” segir Gabríel og
skellirá.
Heimdallur leggur tólið á. Blótar
Gabríel í sand og ösku. Spyr ritara
sinn hvort Loki sé á svæðinu. Biöur
hana að fá hjá honum símanúmer
Kölska í helvíti. Og fylla aftur á
hornið hjá sér. Sterku blönduna takk.
Á skrifstofu Kölska í helvíti situr
sá gamli sjálfur og hallar sér
makindalega aftur í hæginda-
stólnum. Hann blaðar í gegnum
nýjasta töluhefti Hustler. önnur
groddaleg augnabrúnin lyftist er
hann breiðir úr miðopnunni.
Síminn hringir. Kölski sléttar með
hægð úr miðopnunni. Eftir nokkrar
hringingar teygir hann sig í símtóliö.
Lyftir því upp meö annarri klónni,
segir: „Ef þetta er eitthvaö
mikilvægt taktu þá tvær valíum og
hringdu í mig aftur.” Sá Gamli brýt-
ur saman miöopnuna aftur. Það uml-
ar í hinum enda símtólsins.
„Heimdallur, elskan. Ertu hress á
því?” segir Kölski glaðlega. „Ég
heyri aö þú hefur verið aö laumast í
hornið aftur ...” Sama umlið
heyrist . . . „Ha, hef ég heyrt um
kjarnorkustríöið? Auðvitað, elskan,
ég borgaði fyrir þaö,” segir sá gamli
og grýtir Hustler út í horn.
„Þá ættir þú með réttu aö taka við
megninu af þessum þremur
billjónum sem eru á leiðinni. Ekki
satt? ” segir Heimdallur.
„Ástin, eftir miönætti í kvöld
verðurðu að vera ILLUR til að
komast hér inn. Verulega illur.
Heyrðu annars, af hverju ert þú að
ræða við mig um þetta? Hvað kemur
þérþetta við?”spyrKölski. .. „Ha,
skilaboð frá Gabríel.” Rödd Kölska
hættir að vera elskuleg. „Segðu þeim
krempinna að fyrir utan illmennin og
þá sem eru verulega slæmir, sé ég
tilbúinn að taka ungfrú febrúar í
Hustler og ekki sálu meira. Vá,
þvílíkar túttur, maður. . . ”
„Og ekki sálu meira sagði hann,”
segir Gabríel með vondaufri röddu
daginn eftir! „Ertu viss, Heimdall-
ur? Ekkisálumeira.”
„Jamm,” segir Heimdallur.
„Heyrðu, Gabríel, hvar nær maður í
Hustler hérna á efri hæðinni? ’ ’
„Heimdallur, ég hef veriö að
hugsa um það sem Búdda var að
segja. Kannski erum við bara til
vegna trúarinnar. Þegar hún
hverfur í reyk, hverfum við kannski
líka.”
„Gabríel, ertu eitthvaö langt niðri
út af þessu?” spyr Heimdallur í hlut-
tekningarróm. „Hvaö ertu að rugla?
Eg meina, við erum héma ennþá,
ekki satt.. . Þegar ég fer að hugsa
um það þá er þetta nú ekkert sældar-
líf lengur. Ég á við, Þór spilar ekki
póker af því aö honum finnst gaman
að því. Hvern getur hann blekkt?
Heimilisbókhaldiö er alltaf erfiðara
og erfiðara. Er Búdda með þetta á
hreinu, segirðu?”
„Þá má vita, viö verðum að grípa
öll hálmstrá sem við náum til,” segir
Gabríel. „Þetta gerist hvenær sem
er úr þessu. Hvað sagði Oöinn, vill
hann taka eitthvað inn í Valhöll? ”
„Heyrðu, Gabríel, ég var að
hugsa,” segir Heimdallur kíminn.
„Ef þessi austurlenski hefði nú rétt
fyrir sér maður. Þá vildi ég sjá
smettið á Kölska þegar hann lyktaöi
af þeirri fýlubombu. ”
„Heimdailur, hvað sagði Oðinn?
Tíminn er að renna út. Hvað sagði
hann?”
„Oðinn er sár. Hann er reiður og
sár og finnst aö hann hafi verið
svikinn,” segir Heimdallur. „Ef
þetta er rétt sem þú segir þá verður
enginn fimbulvetur, ekkert einvígi
við úlfinn, engin slagsmál við jötna.
Þór er hinsvegar furðulega léttur. En
ég meina, hvað ætti hann að gera í
orminn án hamarsins?”
„Geturðu komiö þér aö efninu,
Heimdallur? Hvað sagði hann um
sálirnar?” spyr Garbríel og er nú
orðinn örvæntingarfullur.
„Hvað átti hann að segja,
Gabríel. Öðinn er svalur, en ekki svo
svalur. Heyrðu, ég var að hugsa. Ef
þessi austurlenski hefði nú rétt...
ENDIR
Bráðræði feb. ’85.