Dagblaðið Vísir - DV - 29.07.1985, Side 16

g1ðVl I§85.
16
Spurningin
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Áttu útigrill?
Bára Kristjánsdóttir skrlfstofu-
maður: Nei, ég hefði þó ekkert á móti
því að eiga eitt.
Halldóra Valdimarsdóttir skrifstofu-
maður: Já, það er mjög gott að eiga
það á góðum dögum.
Bjarni Hermundarson, framkvæmda-
stjóri útimarkaðarins í Austurstræti:
Já, við höldum grillveislu í götunni
sem ég bý við a.m.k. einu sinni á
sumri.
Erla ívarsdóttir kennari: Já, ég
keypti mér þaö fyrir mánuði og
hef grillað mikið síöan.
Ámi Johnsen, alþingismaður: Já, úti-
grillið mitt er brúklegt og ég nota þaö
talsvert.
Karl Sverrisson bilstjóri: Nei, ég
saknaþessekkert.
Úr kjötvinnslu.
Friðarávarp kvenna:
37 þúsund
einfeldningar
Lýðræðissinni skrifar:
Því miður birtist ekki viðtalið viö
Vladimir Ashkenazy í DV fyrr en
undirskriftum undir svokaliaö „friðar-
ávarp kvenna” var að fullu lokið.
Ashkenazy harmar í viðtalinu (6. júlí
sl.) alls konar „friðarumræðuöfl” á
Vesturlöndum en í greininni segir orð-
rétt: „Vesturlönd hafa aðeins eina leið
til að bjarga sér; aö hervæöast af
kappi, því Rússar heyja ekki atóm-
stríð, ef sigur er ekki vís... af þessum
sökum harma ég aögerðir friðar-
hreyfingarinnar sem á æ meiri hljóm-
grunn í Evrópu, og ég hef áhyggjur því
þetta þjónar markmiðum KGB”.
Viss er ég um aö hefði þessi grein
birst fyrr hefðu margar konur hugsað
tvisvar áður en þær skrifuðu undir
slíkt „ávarp”.
Þaö er líka tekið til þess á „kvenna-
ráðstefnunni” í Nairobi í Kenya að
sjaldan hafi verið haidiö „ófriöar-
legra” þing J>ar sem allt er „upp í
loft”.
Við Vesturlandabúar verðum að
minnast þess hvað skeði fyrir heims-
styrjöldina fyrri þegar Þjóðverjar
voru sífeilt að tala um „frið” og slógu
með því ryki í augu Vesturlandabúa
sem sváfu á verðinum meðan
Þjóöverjar vígbjuggust af kappi.
Sömu aðferðir hafa Rússar nú og
láta líta út fyrir aö þeir hugsi eingöngu
um frið en vígbúast nú af meira kappi
en nokkru sinni fyrr.
Hvað segja „friðardömurnar” nú
um umfangsmestu flotaæfingar Rússa
á Norður-Atlantshafi, sbr. frétt í
Morgunblaöinu hinn 21. þ.m.? Halda
konur „friðarins” virkilega aö Rússar
boði frið með þessu? Rússneski flotinn
er nú, er þetta er skrifaö, rétt við hina
islensku firöi, austast á landinu, þar
sem forseti okkar hefur nýlokið heim-
sókn sinni. Sem betur fer sá forseti
okkar að ekki væri viturlegt að ljá nafn
sitt undir friðarávarp kvenna sem nú
er orðið frægt að endemum.
Frá friðarráðstefnu kvenna í Nairobi i Kenya.
PASUR
í KJÖT-
VINNSLU
Haraldur Teitsson skrifar:
Lesanda DV, „Hildi í Epal”, ofbýður
sem vonlegt er meðferðin á starfsfólki
Kjötvinnslu Suöurlands á Hellu, og þó
marar sá ísjaki allvel í kafi og hefur
síöur en svo sést allur.
Á miklum fjölda vinnustaða hérlend-
is er komin föst hefð á svonefndar
„pásur”, þ.e. 5 mínútna hvíld á hverri
unninni klukkustund. Þær munu að
visu ekki vera í samningum en vinnu-
veitendur og verkstjórar taliö sér hag
að þeim því þannig fær starfsfólkið
nauðsynlega hvíld við oft erfið störf og
aukast afköst þess. Þetta skilja ráða-
menn Kjötvinnslunnar ekki en bera við
misnotkun pásanna og þá eiga þeir við
að starfsfólkið taki sér óhæfilega
langan tíma í hvíldirnar. Þetta á ekki
við á þessum vinnustað því aldrei
kvartaöi verkstjórinn við starfsfólkið
af þeim sökum. Þess vegna hefur hann
greinilega talað samkvæmt fyrirmæl-
um forstjórans þegar hann sagði í DV
að pásurnar heföu verið misnotaðar.
Sannleikurinn var hins vegar sá að for-
stjórinn stjórnar líka annarri kjöt-
vinnslu, hliöstæðu fyrirtæki, og þar
mun hafa verið nokkur óreiða með
notkun pásanna.
Það ætti hver og einn að geta séð
sjálfan sig í því hvemig það er að
standa 10 klst. á dag við kjötskurð í 8°C
hita (eða kulda!) án þess að geta hvílt
sig og hlýjaö nema á tilskyldum
matar- og kaffitimum.
Þessi sami verkstjóri lét líka hafa
sig í það að tala um að konumar væru
yfirborgaðar. Þær konur sem eru á
skásta kaupinu, um 112 krónur á tím-
ann, hafa starfað þarna i tæplega eitt
ár og ganga þar í öll störf og eru líka
leiðbeinendur þeirra sem skemur hafa
unnið þarna því verkstjórinn, sem er
lærður kjötiðnaðarmaöur, á of annríkt
við útréttingar til þess að geta sinnt því
sjálfsagða verki svo nokkru nemi. Þær
starfa þarna sem kjötvinnslumenn á
rétt sæmilegu verkamannakaupi!
Þessum sjö konum sem endanlega
gengu út af vinnustaðnum fannst gróf-
lega brotið á sér við afnám hefðbund-
inna pása ásamt dæmalausum
svívirðingum frá forstjóranum sem
fylgdu með varðandi tímaþjófnað,
vinnusvik o.fl. En þessi útganga þeirra
gaf nú öðrum furðufugli heldur betur
vind undir vængina. Þegar þær höfðu
lagt inn skriflegar uppsagnir og voru
lausar allra mála þá fóru þrjár þeirra
til kaupfélagsstjórans í Kaupfélaginu
Þór á Hellu og sóttu um vinnu, vitandi
að þar var skortur á starfsfólki,
nokkurt vandamál þessa dagana. En
kaupfélagsstjórinn ákvað nú að láta að
sér kveða og tukta þessa ilia siðuöu
Hellubúa til og svaraði umleitan þeirra
með því aö engin þeirra, sem hefðu
gengið út úr Kjötvinnslunni, fengi
vinnu hjá Kaupfélaginu. Haföi hann
síðar á orði að konurnar hefðu hagað
sér dónalega. Ekki er vitað til þess að
hann hafi á neinn hátt kynnt sér málin
frá þeirra hlið, en jafnan eru tvær
hliðar á hverju máli. En maöurinn,
sem hefur skamma stund gegnt þessu
starfi, hefur greinilega komið sér fyrir
í hinni sjálfskipuöu forystusveit
kauptúnsins og vill að múgurinn, sem
stendur undir rekstri kaupfélagsins og
hann starfar hjá, hagi sér kurteislega
gagnvart vinnuveitendum sem síðan
virðist leyfilegt að svívirða starfsfólkið
að vild. Er hrifning manna á þessum
nýskipaöa athafnamanni nokkuð galli
blandin þegar í ljós kemur svo einlæg
þjónkun.
Síðla vetrar kom i Kjötvinnsluna
starfsmaður Vinnueftirlits ríkisins til
athugana og eftirlits. Hann mun hafa
lagt fram nokkrar kröfur um bættan
aöbúnaö starfsfólks en með harla
rýrum árangri. Þó var hitastig í
vinnslusal hækkaö úr 2—3°C, sem
hafði verið þar frá stofnun fyrirtækis-
ins, upp í 8°C og eru það nú engin
ósköp. Hann mun nú hafa komið aftur
og sjálfsagt ítrekað kröfurnar en svo
er að sjá hver verður afrakstur þeirrar
heimsóknar.
Það er hér sem ávallt ástæðulaust að
viöhafa stór orð. Konurnar gengu út af
þessum vinnustað þegar þær sáu að
þeim tækist ekki aö halda réttindum
sínum og það gerðu þær í samræmi við
leiðbeiningar framkvæmdastjóra
Verkalýðsfélagsins Rangæings sem
var á staðnum, þegar ósköpin voru að
dynja yfir. Hann gat svo því miður
ekki stutt þær og leiðbeint meira í
þessu máli þar sem hann þurfti að
sinna sumarfríi sínu og ekki reyndist
hann hafa neinn staðgengil i byggðar-
laginu. Af þessum sjö konum hafa nú
tvær mætt til starfa á ný, svo illt sem
þeim mun kannski þykja það, af per-
sónulegum ástæðum.
Þarna var þrátt fyrir erfiða og kal-
sama vinnu góður starfsandi en nú
hefur með fádæma fruntaskap og
virðingarleysi gagnvart starfsfólkinu
tekist að umbylta honum og tónninn
þar orðinn nokkuð holur.
Vildu að þær leystu
niður um sig
— svívirðilegframkoma ífatabúð
Kona utan af landi hringdi og hafði
eftirfarandi sögu afl segja:
Dóttir min, 19 ára, skrapp til Reykja-
víkur ásamt vinkonu sinni nú í vikunni
og ætluöu þær að versla i bænum. Þær
gengu Laugaveginn og komu í búð þar
sem var útsala. Þar fundu þær buxur
sem þær langaði að máta. Vinkona
dóttur minnar fékk tvennar buxur og
fór með þær inn í mátunarklefa. Minni
buxumar pössuðu ekki en þær stærri
gerðu þaö. Þegar þær komu fram úr
klefanum kom afgreiöslukonan til
þeirra og bar það upp á þær blásak-
lausar að þær hefðu fengið fleiri buxur
til að máta, bar sem sagt upp á þær
þjófnað. Þær urðu náttúrlega alveg
miður sin enda svo saklausar stúlkur
sem hugsast getur. Fjöldi fólks var
inni í búðinni og horfði upp á þetta, þar
sem þær stóðu eins og dæmdar. Síðan
tók konan þær með sér inn í kompu
fyrir innan, þar sem hún vildi að
stúlkurnar leystu niður um sig til að
sanna að þær hefðu ekki stoliö buxum.
Þetta heyrðist líka fram í búð.
Þegar konan svo sá að stúlkumar
voru saklausar sá hún ekki ástæðu til
að biðja þær fyrirgefningar, heldur lét
hún að þvi liggja að þær hefðu laumaö
buxunum út fyrir dyrnar til einhvers.
Þær hrökkluðust svo út úr búðinni,
höfðu vit á því að kaupa ekki neitt, en
voru svo ruglaðar og eftir sig að þær
þorðu hreinlega ekki inn í aðrar búðir
eftir þetta og keyptu því ekki neitt í
þessari ferð. Þessar stúlkur hafa
ferðast bæði til Norðurlandanna og
Spánar og eru sammála um að þær
hafi aldrei lent í öðru eins. Réttast
hefði verið að kalla á lögregluna þarna
íbúðinni.