Dagblaðið Vísir - DV - 02.08.1985, Blaðsíða 19

DV. FÖSTUDAGUR 2. AGUST1985.
Einar Benediktsson sendiherra í skrifstofu sinni i
sendiráði Íslendinga i London.
DV-mynd SigA.
31
0
o
veiðarnar og hundadrápið á Framnes-
veginum, bæði kannski blásin út af
pressunni í Englandi. Vinninginn hefur
hundadrápið en myndir frá því birtust
í blöðunum hér og fólk fékk þá hug-
mynd að svona væri þetta alltaf á Is-
landi. Reyndar þarf engan að undra
því þannig vinnur æsingapressan
breska.
Islenska sendiráðið bar hitann og
þhngann í þessu máli og Einar og
starfsfólk hans reyndu eftir bestu getu
að leiðrétta misskilninginn.
„Við eyddum miklum hluta janúar-
mánaðar 1984 í aö svara símtölum og
bréfum frá fólki. Lítið land eins og Is-
land er frekar „karakterlaust” í aug-
um útlendinga og því er hætt við, þegar
svona neikvæðar fréttir berast af land-
inu, að skoðanir fólks mótist af þeim.
Við reyndum því að gera okkar besta
Gervasoni, franskur þegn, flúði til Is-
lands til að komast undan herskyldu í
heimalandi sínu, og vildi fá hæli.
„Þetta mál vakti mikla athygli í
frönskum fjölmiðlum og svo fór að
sendiráðiö í Paris varö miöju-
punkturinn i málinu. Það var yfir-
tekiö af fólki seimginnig vildi fá hæli á
Islandi og svo fengu hægri öfgamenn
sama áhuga á Islandi. Ég þurfti um
tíma að fá lögregluvernd og vörður var
settur um sendiráðið.
Heimþrá
Það er komiö að lokum heimsóknar
undirritaðs í sendiráðið og síðsta
spumingin er umheimþrá.
„Heimþrá er ekki hlutur sem maður
kemst yfir, hún hverfur aldrei. Þaö er í
manni sterk þrá til að vera á Islandi og
búa þar. Þetta er ekki stööugur verkur
Einar heldur ræðuna á fundi Vinnuveitendasambandsins i mars sl. Einar ræðir i viðtalinu um hugmyndirnar sem hann setti fram i
þessari ræðu.
löndin. Mér fannst að þetta væri frekar
mál fyrir Sameinuðu þjóðirnar eða
stærri lönd en okkar. Eft.r að þessi
maður var farinn ætlaði ég að fara að
skrifa skýrslu um þetta mál til að
senda heim. Mér datt helst í hug að
skrifa eitthvað neikvætt og leggjast á
móti hugmyndinni.
Einhverra hluta vegna varð aldrei
neitt úr skýrslugerð þennan daginn.
Ég svaf því á málinu og þegar ég
vaknaði um morguninn fannst mér
þama vera komið eitthvað sem við Is-
lendingar ættum að athuga.”
Flestir vita framhald þessa máls.
Það var gengið rösklega til verks,
nótaskipið Bjartur var fengið aö láni
og sent út, ásamt áhöfn undir stjórn
Magna Kristjánssonar skipstjóra. Það
þótti fljótt sýnt að Bjartur var ekki
nógu hentugur til að veiða þarna suður
í Atlantsálum enda stunda íbúar Græn-
höfða veiðar á öllum dýptum. Því var
ákveðið að sérsmiða skip sem svo fékk
nafnið Fengur og var sent til Græn-
höfða fyrir rúmlega ári.
Með þessari þróunaraðstoö hefur ís-
lenska þjóðin gert góðverk sem hún
getur verið stolt af .En hver var ástæða
þess aö Einar skipti um skoðun á
málinu?
„Hún er tvíþætt. Annars vegar finnst
mér að við m%um aldrei gleyma því
aö þrátt fyrir okkar eigin örðugleika á
efnahagssviðinu þá erum við rík þjóð.
Svo rík að við eigum erfitt með aö
ímynda okkur fátækt þá sem ríkir í
löndum eins og Cabo Verde. Þar eru
meðaltekjur manns á ári hverju 100
dollarar miðað við 10.000 dollara á
Islandi.
„Hin ástæðan var að mér fannst
þarna komiö tækifæri til að vekja
frekari athygli á þekkingu okkar á
fiskveiðum og fiskvinnslu, en viö erum
á- meðal fremstu þjóða í heimi á
þessum sviðum.”
Ahugi alþingis á þessu máli hefur nú
verið vakinn og nokkrar umræður hafa
spunnist um möguleika á tækniút-
flutningi okkar svo þarna gæti verið í
uppsiglingu meiriháttar atvinnuvegur
og gjaldeyrislind. Vill Einar Bene-
diktsson fá heiðurinn?
„Nei, það vil ég ekki. Það var
brugðist vel við í þessu máli eftir að
það hafði veriö kannaö og þarna hefur
komið við sögu margt úrvalsfólk sem á
mikinn heiður skilinn fyrir það góða
verk sem það hefur unnið.”
Hundadrápið
Það kemur ekki oft fyrir að litla Is-
land komist í heimsfréttirnar en þegar
það gerist er oft neikvætt orð sem af
okkur fer. Tvö þessara mála eru hval-
til að leiðrétta þetta og okkur tókst
m.a. að koma lesendabréfum í blöðin
og ég held að okkur hafi tekist nokkuð
vel að leiðrétta þennan misskilning. ”
Morðhótun
Eins og önnur óveður gekk þetta yfir
en einmitt þá kom bréf til Einars þar
sem honum var hótað lífláti. Hvernig
brást hann við þessu?
„Það er ekkert skrítið þegar svona
mikið f jaðrafok verður að það birtist í
ýmsum myndum í bréfum frá fólki
sem er lítið eða mikið bilað á geðsmun-
um. Nú, það var ekkert við þessu að
gera nema að afhenda lögregluyfir-
völdum bréfið. Ég fékk ekki meiri lög-
regluvernd en sendiherrar njóta dag-
lega.”
Lögregluvernd þurfti hins vegar í
París er hið svokallaða Gervasonhnál
kom upp fyrir nokkurum árum. Partic
en ætli ég fái hann ekki aoauega a vor-
in, svona rétt eins og lóan.
Blessunarlega hefur mér, starfsins
vegna, gefist kostur á að fara nokkuð
oft heim og ég og f jölskylda mín höfum
haft það fyrir reglu undanfarin ár að
eyða sumarfríunum okkar heima. Það
hefur aldrei hvarflað að okkur að
setjast endanlega aö úti.”
Einar er tekinn að ókyrrast, enda
stendur mikið til. Samstúdentar hans
frá því fyrir 35 árum eru að koma í
heimsókn. Stór hluti hópsins ákvað að
bæta sér upp stúdentaferð, sem aldrei
var farin á sínum tíma, með því að
eyða einni helgi í Lundúnum. Sumt
folkið hefur hann ekki séð í f jöldamörg
ár og mér sýnist ég sjá á honum fiðr-
inginn í maganum á honum um leið og
hann segir mér frá þessu, brosandi út
að eyrum. Kannski ekki skrýtið, eins
og að dimittera á nýjan leik.
SigA