Dagblaðið Vísir - DV - 04.10.1985, Page 33

DV. FÖSTUDAGUR 4. OKTOBER1985.
45
Sviðsljósið
Sviðsljósið
Sviðsljósið
Þegar fyrsti ræðumaður Kóf upp raustina tóku fugl-
arnir að renna i áttina til þess að hlýða á boðskap-
inn.
Jón Baidvin þeirra spörfuglanna stóð einn til hliðar
og reif kjaft eins og nefið þoldi. Stundum er erfitt að
vera i stjórnarandstöðu.
Hópurinn leystist upp i leit að æti. Dúfan fremst á
myndinni hafði fengið meira en nóg af ræðuhöldum
og gekk i burtu þungum skrefum.
Fuglar og mannfólk vöppuðu um garðinn i fullkominni rósemi hug-
ans.
Enskara getur það varla orðið
rólegt hádegi i Hyde Park.
og leiö en hlustar meö athygli á
tístiö.
Ekki eru samt allir á einu máli um
ágæti ræðunnar og sá minnsti í hópn-
um er fullur eldmóös — tekur sig út
úr hópnum og svarar fullum hálsi.
Texti og DV-myndir:
Borghildur Anna
EGIIHYDE PARK
Þaö er hádegi í Hyde Park, veörið
er fagurt og flestir í sólskinsskapi.
Verslunarmenn sitja meö bitann
sinn og lesa blaöiö, skólastelpur
flissa í einum hnapp á næsta horni,
pólóliö ríöur framhjá — löturhægt —
og maraþonhlaupari másar sig eftir
troðningunum í átt aö höll Betu hinn-
ar bresku.
Smáfuglarnir eru með veislu á
næsta horni við Speakers Corner —
vappa þar fram og aftur og tína upp
brauðmola frá hádegisveröi hinna
fiðurlausu tvífætlinga í garöinum.
En mannleg hegðun er bráösmitandi
og þessir nágrannar ræðuhornsins
hafa ekki fariö varhluta af því sem
gerist á þeim vígstöðvum.
Skyndilega tekur sig upp einn
hinna minnstu bræöra í hópnum.
flýgur á næsta girðingarhorn og
heldur þrumandi ræðu yfir lýðnum.
Glampandi glæsileiki í framsetningu
efnisins lokkar að aðra vængjaöa á
staðnum. Fyrr en varir stendur fyrir
neðan hann hópur sambræöra sem
lætur alla garðsins brauðmola lönd
Ræðan hans er sýnu skeleggari —
greinilega mikil barátta aö vera í
stjórnarandstöðu á þessum slóðum.
Bróðirinn á grindverkinu svarar
dimmt og kalt — eins og sá sem vald-
ið hefur — en Jón Baldvin þeirra
vængjuöu gefur sig ekki heldur
hækkar róminn og hoppar um svæðiö
af miklum ákafa í hita leiksins.
Dimmraddaöi ræðumaðurinn er síð-
ur á því að gefa honum eftir — herðir
ræöuna og fær aöstoð nokkurra úr
hópnum sem samsinna með stuttu
hvellu tísti af og til í málskrúðinu.
Eldhuginn hopar fjær — er þar einn
og óstuddur í andstööunni — en gefur
frá sér stööugar athugasemdir sem
hinir eiga erfitt með að svara.
Gömul og geðvond dúfa fær að lok-
um nóg af þvaðrinu, hefur sig í burtu
þungum skrefum og aðrir fylgja fast
á eftir. Brauðveislan bíður og allar
heimsins hugsjónir háfa ekki
minnsta möguleika í baráttu við þá
sem vilja metta tóman maga.
Á næsta horni er mannfólkið í
sama leiknum — hlutverkaskipti
fylgja sömu formúlu og kannski þarf
ekki að spyrja að leikslokum þar
heldur. Veraldleg gæði eiga ennþá í
fullu tré við hugsjónir sem veita litla
magafylli hvort sem um er að
ræða hádegi í Hyde Park eða annað
og stærra leiksvið úti í lifsbarátt-
unni.