Dagblaðið Vísir - DV - 10.05.1986, Síða 12

12
DV. LAUGARDAGUR 10. MAÍ 1986.
Kvöldstund í Bergen
„Gaman að sjá hvemig þú brýtur
eggin; svo létt og skemmtilega. Hvað
ætlarðu að gera næst?“ Kerlingin
iðar í skinninu og kokkurinn glottir
leyndardómsfullur inh í sjónvarps-
myndavélina:
„Ég ætla að steikja þau, ha, ha,
ha...!“
Egg í nærmynd
Það er ekkert grín að horfa á kerl-
ingu og kokk í lit í sjónvarpsútsend-
ingu sem fjallar um matargerð.
Hvemig sjóða á upprúllaðan lax og
skreyta með steiktum eggjum og
áhorfendur þurfa að bíða á meðan
laxinn kraumar í pottinum. Eggin
eru síðan steikt í nærmynd undir
vökulu auga sjónvarpsmyndavélar-
innar.
Biblía og sjónvarpstæki
DV átti kvöldstund með norsku
sjónvarpstæki á hótelherbergi í
Bergen fyrir skömmu. í sjálfu sér
mikil lífereynsla. Einmanalegthótel-
herbergi með biblíu í öðru hominu
og litsjónvarpstæki í hinu. Sjón-
varpstækið varð fyrir valinu.
Matargerðin stóð yfir í minnst
klukkustund, kokkurinn hló og
kerlingin dáðist að handbragði hans
sem var lipurt. Um það gat öll norska
þjóðin vitnað því þetta var á besta
útsendingartíma. Enda var rúllulax-
inn glæsilegur að lokum og kerlingin
að springa úr aðdáun. Kokkunnn
var enn hlæjandi þegar slökkt var á
honum.
Framhaldsmyndaflokkur
Hótelherbegið tók á sig bjartari
mynd þegar sjónvarpsþulan birtist á
skjánum og kynnti næsta atriði
Fyrirmyndin
Aftur birtist sjónvarpsþulan á
skjánum. Því oftar sem maður sér
hana því ljósara verður hvert ís-
lenska sjónvarpið hefur sótt fyrir-
mynd þegar ákveðið var að nota
konur til að kynna dagskrárliði í
sjónvarpi.
- með kokki og skilnaðarbami
■
á að sex mánuðir em liðnir frá því
þau kynntust. Pabbi kann ekki við
að segja Mettu að illa standi á og
nýja konan fer í fylu. Metta fer líka
í fylu þegar hún kemst að því að öll
gömlu leikfongin hennar em komin
ofan i skúffú, það er verið að undir-
búa komu nýs bams í heiminn. Það
verður væntanlega hálfeystir eða
bróðir Mettu. Metta missir stjóm á
sér, nýja konan líka og pabbi græt-
ur. Mamma er svo heppin að missa
af þessu öllu þvi hún er í skíðaferða-
lagi með nýja manninum. Þrettánda
þætti lýkur og í þeim fjórtánda verð-
ur sagt frá því þegar skíðaskálamað-
urinn flytur inn á mömmu og Metta
verður vitlaus eina ferðina enn.
Niðurstaðan
Kvöldfréttir: Unglingur í tweed-
jakka les tíðindi dagsins af blaði.
Gæti verið menntaður í norskum
blaðamannaskóla. Ábyrgur og
stekkur ekki bros. Veröldin er al-
vörumál enda kjamorkuský yfir
landinu, stjómin fallin og flest í
lamasessi. Dagskrá lokið og klukkan
ekki orðin ellefu. Niðurstaða hótel-
gestsins: „Helsti kostur norsks
sjónvarps er hvað það byrjar seint
og hættir snemnia."
Næsta kvöld var hótelherbegið
eins. Biblían í öðm hominu, litsjón-
varpstæki í hinu. I þetta skiptið varð
biblían fyrir valinu. -EIR
Norski útvarpsstjórinn, Bjartmar Gjerde og Haraldur krónprins á góðri stundu. Þeir eru brosmildir, enda ekki að horfa á sjónvarp.
DV-mynd GVA.
norska ríkissjónvarpsins, framhalds-
myndaflokk kvöldsins, eigin fram-
leiðslu um andlega togstreitu í huga
skilnaðarbams. Framhaldsmynda-
flokkur í 21 þætti; þetta var sá
þrettándi: Pabbi og mamma.
Pabbi og mamma Mettu eru skilin.
Þau búa sitt í hvom lagi í Osló.
Metta er hjá mömmu sinni dags dag-
lega. Fer til pabba um helgar. Nú
ætlar mamma Mettu að fara í skíða-
ferðalag með nýja kærastanum og
Metta, sem er táningur, á að vera
ein heima. Henni leiðist svo hún
hringir í pabba og segist ætla að
koma. Pabbi er nýkominn úr blóma-
búðinni með blóm handa nýju
konunni og þau ætla að halda upp
Að „staldravið eftir sjálfuin sér“
- Þú mátt alveg bjóða mér upp á
kaffisopa ef þú lofar að nefiia ekki
Evróvisjón einu orði, sagði granni
minn elskulega um leið og hann
skutlaði frá sér skóflunni.
- Misskildu mig ekki, ég naut þess
virkilega að fylgjast með öllu í sam-
bandi við söngvakeppnina. En nú
er þetta búið og ég kominn í vor-
verkin sem mér tekst vonandi að
hespa af fyrir heimsmeistarakeppn-
ina um mánaðamótin.
- Hvað með kosningamar, ætlarðu
ekkert að láta þær trufla þig við
vorverkin?
- Ertu vitlaus. Sá sirkus er nú
ekki til annars en að taka upp á
myndband og kíkja á í skammdeginu
þegar ekkert betra gefst. Sástu hana
annars?
- Hverja?
- Nú, söngvakeppnina?
- Var ég ekki búin að lofa þér því
að...
- Æ, láttu ekki svona. Hvernig
fannst þér?
- Ja, ég sofnaði nú nokkrum sinn-
um, en alltaf þegar ég rumskaði
fannst mér ansi gaman.
- Þú hefúr kannski sofið af þér
Gleðibankann?
- Nei, nei, mér fannst það reglu-
lega skemmtilegt atriði. Sérstaklega
þótti mér vænt um hvað þau voru
sannfærandi fulltrúar fyrir
hamingjusömustu þjóð í heimi og
stóðu þétt saman. Hugsaðu þér að
hafa átta hundruð fermetra svið til
umráða og þvælast samt svona
heimilislega hvert fyrir öðru. Ég var
nú soldið nervus þama á tímabili
og eiginlega alveg viss um að strák-
amir myndu stíga á skottið á Helgu
en þetta var svo ofealega vel æft að
það var óþörf angist. Annars fannst
mér nú skemmtilegast þama í lokin
þegar selimir með mannsaugun
fluttu Gleðibankann „í tilefni dags-
ins“.
- Æ, það var nú bara tæknislys
og óþarfi að hlakka yfir því. En hvað
fannst þér um krúttið?
- Hún minnti mig heilmikið á litlu
stelpumar sem dilluðu sér fyrir
framan spegilinn í den og hermdu
eftir skvísunum í ABBA. Annars hef
ég heyrt að hún sé í rauninni um
áttrætt og þessi bamalegheit hafi
bara verið vel heppnað sölutrikk hjá
auglýsingastofunni sem tók að sér
að hanna hana.
- Athyglisverð kenning. Heyrðu,
ég má ekki vera að þessu, vorið kall-
ar.
Þar með var hann rokinn en ég
sat eftir og velti því fyrir mér hvort
bömmerinn í Björgvin hefði ekki
bara verið mátulegt vandarhögg á
þann sálarlausa auglýsingaglassúr
sem þar var boðið upp á í nafni okk-
ar allra.
Ó, því er ég (og allir hinir) að eyða
endalausu plássi og púðri á þetta
húllumhæ? Væri ekki nær að hrópa
HILDUR
FINNSDÓTTIR
FÁRAST YFIR
FJÖLMIÐLUM
húrra fyrir honum Hafliða Hall-
grímssyni sem gert hefur garðinn
frægan, unnið til verðlauna og var
svo æðislega sjarmerandi, klókur og
jákvæður á sjónvarpsskerminum á
UTANKJÖRSTAÐASKRIFSTOFA
SJÁLFSTÆÐISFLOKKSINS
________Valhöll, Háaleilisbrauf 1, 3. hæð. Simar: 688322 og 688953
Upplýsingar um kjörskrá o.fl.
Sjálfstæðisfólk, vinsamlegast látið skrifstofuna vita um alla kjósendur sem verða ekki heima
á kjördegi, 31. maí nk.
sunnudagskvöldið? Nú, eða Louísu
Matthíasdóttur sem birtist okkur í
verkum sínum á miðvikudaginn?
Ja, það er bara yfirleitt svo miklu
auðveldara að setja út á hlutina en
fjalla vitrænt og jákvætt um þá, því
miður.
Hafliði og ágætur viðmælandi
hans, Guðmundur Emilsson, ræddu
m.a. um sjálfetraust listamannsins
og það að sannfæra umhverfið um
ágæti þess sem verið væri að fást
við. Og auðvitað komust þeir að
sömu niðurstöðu og Pálmi Gunnars-
son, Kólumbus, Jökull og allir hinir:
Maður verður fyrst og fremst að trúa
sjálfur á það sem maður er að gera
og leggja sálina í það.
Það er af nógu að taka ef maður
vill endilega vera jákvæður; ég naut
þess t.d. að hlusta á yndislega klass-
iska og tragíska ástarsögu í kvöld-
vöku útvarpsins á mánudagskvöldið
af því að ég hafði ekki almennilega
heilsu í þriðja Vandarhöggið.
Fimmtudagsleikrit, Gestagangur
Ragnheiðar og Svavar Gests eru líka
yfirleitt ánægjulegir og allfastir
punktar í minni fimmtudagstilveru
og ekki var ég svikin þessa vikuna.
Mikið megum við annars vera
þakklát fyrir fólk eins og Vilborgu
Dagbjartsdóttur. Fólk sem tímir að
gefa okkur af sjálfu sér. Þegar ég
hlustaði á hana tala um kennsluna
og „sálarþroskaprófið“ sem hún
þreytti í gamla Kennaraskólanum
varð mér loks ljóst hve sú stefna
stjómvalda er skynsamleg að halda
launum kennara á sultarmörkunum.
Þannig síast náttúrlega út þeir blá-
eigu ídealistar sem af einhverjum
fúrðulegum ástæðum þykir vænt um
böm og vilja endilega hjálpa til við
að koma þeim til nokkurs þroska -
þrátt fyrir svo til vonlausar aðstæður
i kolbrjáluðu blautbolsþjóðfélagi. Ég
má bara ekki til þess hugsa hver
framtíð væri búin æsku þessa lands
ef það væm einhver uppgrip í
kennslunni.
Og þá er ég nú komin býsna nærri
hápunkti síðustu sjónvarpsviku -
myndarlegu og þörfu framlagi Ríkis-
útvarpsins til vímuefnalausrar æsku.
Gott hjá þér, Helgi H., og öðrum sem
að þessu stóðuð. Ég vona bara að
jafnmargir hafi fylgst með þessum
þætti og Evróvisjón. Hann vakti
áreiðanlega umræðu og ótal spum-
ingar sem okkur ríður á að finna
svör við.
En billega fannst mér fulltrúi ríkis-
stjórnarinnar sleppa þama. „For-
vamimar byrja heima,“ sagði einn
þátttakandinn. „Það var svo mikil
spenna í kringum mig heima - pen-
ingavandamál og svoleiði.s,“ sagði
eitt fómarlambið. Það hefði nú varla
sakað að nefna þetta aðeins við hann
Sverri og spyrja svona í forbífarten
hvort stjómin ætlaði ekki bráðum
að fara að gera þjóðinni kleift að
„staldra við eftir sjálfri sér“, eins og
Megas orðaði það, og vera pínulítið
heima stundum.
Við vitum það öll svo ósköp vel
að það er akkúrat þama sem hund-
urinn stendur í kúnni. Og við vitum
það líka að síðustu kennaramir og
fóstrumar em að verða of lúin af
álagi og eftirvinnu til að geta alfarið
annast sálina í bömunum okkar.
í beinu framhaldi af þessu (og til
þess að vera nú ekki jákvæð út í
gegn) langar mig til að benda sjón-
varpinu á þá miklu hættu sem okkur
stafar af Hótel-þáttunum. Auk þess
að ala á öfúnd og óánægju geta þeir
hæglega farið að stuðla að land-
flótta. Eftir að hafa fengið þær
upplýsingar í síðasta þætti að að-
stoðarþjónn á Heilögum Gregoríusi
hefði tvöföld laun kennara lái ég t.d.
engum í þeirri stétt þótt hann hug-
leiði að sækja um djobb þar.