Dagblaðið Vísir - DV - 10.05.1986, Blaðsíða 22

Dagblaðið Vísir - DV - 10.05.1986, Blaðsíða 22
DV. LAUGARDAGUR 10. MAÍ 1986. Michael Rogin, prófessor í stjórn- málafræðum við Berkeley-háskól- ann i Bandaríkjunum, hefur einbeitt sér að því að rannsaka orð og athafnir Reagans Banda- ríkjaforseta og bera hegðun hans i hiutverki forseta Bandaríkjanna saman við leikaraferil hans fyrr á árum. Við sáum brotabrot af at- hugunum Rogin i islenska sjón- varpinu fyrir tveimur vikum. Greinin hér á eftir er ítarlegri. Eig- inleg niðurstaða skýrslu, sem hann birti í september sl. um þessar rannsóknir sínar, er á þá leið að fyrirliði hins frjálsa heims sé með gjörsamlega brenglað raunveru- leikaskyn. Hann var beðinn um að útskýra meginröksemdir sinar í stuttu máli. „Ég borga fyrir þennan hljóðnema, herra Greenkallaði Ronald Reagan í sífellu til Georg Bush á fyrsta kapp- ræðufundinum fyrir forsetakosning- amar 1980 sem haldinn var í New-Hampshire. Þessari setningu var ætlað að stöðva stöðug frammíköll og truflanir af hálfu Bush. „Hvar finnum við slíka menn,“ sagði hann með tár í augum við minningar- athöíh 1982 um hermennina sem létu lífið í innrásinni í Normandí. Það voru fæstir sem gerðu sér grein fyrir því þá en þessar fleygu setning- ar, sem voru forsetanum svo tamar, er reyndar að finna í handritum bíó- myndanna „Ríki einingarinnar" og „BrýmaryfirToko-Ri.“ Það er ekkert nýtt að forsetinn komi með tilvitnanir úr heimi kvikmynd- anna - hann talar um Rambó og Harry Callaghan rétt eins og þeir væru æskufélagar hans. Það er sagt að Ameríkanar taki þessu hugarsveimi Reagans með því að brosa, sumir hálf- vandræðalega, og klóra sér á bak við eyrað, enda viti þeirmætavel hversu kærar minningar forsetinn á frá Hollywood. Forsetinn greinir vart á milli Hér fer á eftir viðtal sem blaðakona ítalska vikurritsins L’Espresso átti við Prófessor Michael Rogin, kennari í stjómmálafi'æðum við Berkeley- háskóla, en Rogin hefur lagt sig fram um að rannsaka beinar tilvitnanir for- setans í bíómyndir og hefur í beinu framhaldi af því sett fram margslungn- ar og umdeildar kenningar um per- sónuleikamótun hans. Hann notar þau dæmi sem hér em nefhd í upphafi, og fjölmörg önnur, til að sýna fram á að Ronald Reagan notfæri sér ekki ein- ungis hægu heimatökin úr kvik- myndaheiminum heldur hafi persónuleiki hans allur orðið fyrir varanlegum áhrifum alls þess aragrúa hlutverka sem hann lagði á sig í Hollywood í gamla daga. Þetta orsaki svo togstreitu milli leikræns tilbún- ings og hversdagslegs raunvemleika, og þama á milli eigi forsetinn afar bágt með að greina nokkum mismun. í bók sinni Ronald Reagan Bíó- myndin, sem Rogin kynnti fyrst á þingi bandarískra stjómmálafræðinga í september sl„ undirstrikar hann það álit sitt að margblendin vemleika- skynjun Reagans hafi haft veruleg áhrif á stjómmálaskoðanir hans. Sfytt útgáfa af bókinni verður svo notuð sem síðasti kafli stærra verks sem Rogin er með í smíðum og verður sú bók gefin út af Kalifomíuháskóla, þar sem hann tekur fyrir alla þá þætti sem illa hafa farið í bandarískum stjóm- málum - allt frá ofsóknum á hendur indíánum til vorra daga. Það skemmtilega við kenningar Rogins er að honum er fyllsta alvara og röksemdimar em margar. Þegar hann er spurður að því hvort hann geri sér grein fyrir þvi að hann sé að fullyrða að mikilvægasti maður heims upplifi gjörðir sínar og athafnir eins og hluta af handriti svarar hann: „Ég geri mér fyllilega grein fyrir því hvað ég er að segja og hversu alvarleg gagnrýni mín er. Hann vitnar í bíó- myndir í tíma og ótíma. ímyndaðu þér bara setningar eins og „make my day“ (sem gæti útlagst „blessaðir reynið þið bara“) sem hann notaði á þá sem höfðu eitthvað við skattafrumvarpið hans að athuga. Þetta er bein tilvitnun í „Dirty Harry“ í einni af dollaramynd- unum hans Clint Eastwood. Eða: „Ég sá Rambó í gærkvöldi og nú veit ég hvað ég geri næst“. Þá var hann að skírskota til gíslatökunnar í Mið- Austurlöndum. Og þegar hann er að verja áætlanir um að koma upp vam- arkerfi úti í geimnum, hvað segir hann þá? - „Krafturinn er með okkur“ (Úr Star Wars). Ég hef ekki nefrit nema örfá lítil dæmi. Ef skoðaðar eru þær myndir sem hann lék í sjálfúr kemur berlega í ljós hvað það er sem hefur sett svip sinn á málflutning hans.“ - Geturðu nefnt dæmi? „Það er ein mynd sem er í sérstöku uppáhaldi hjá Reagan. Þegar hann var samningsbundinn hjá Wamer Brot- hers fór hann þráfaldlega fr am á að gerð yrði mynd um Knute Rockne og Georg Gipp, þann fræga leikmann (í amerískum fótbolta) sem spilaði með Notre Dame-skólaliðinu. Reagan, sem hafði leikið sér mikið í fótbolta sem krakki og unglingur, stakk upp á að Pat O’Brian færi með hlutverkRockne og að hann sjálfúr léki Gipp, og honum tókst að sannfæra ráðamenn innan fyrirtækisins um að gera þessa mynd - eftir að hafa sýnt þeim gamlar mynd- ir af sjálfum sér í fótboltabúningi. Gipp sást raunar ekki nema í á að giska 15 mínútur í myndinni því að hann dó úr einhverjum lungnavírusi. Persónu- leiki hans er aftur á móti afar mikil- vægur fyrir söguþráðinn. Nokkrum árum eftir dauða hans er gamla liðið hans að spila mikilvægan úrslitaleik og þeir eru svo gott sem búnir að tapa honum. Þá man Rockne eftir því að hann hafði gefið Gipper loforð í bana- legunni og hann kallar til félaga sinna: „Vinnum þennan leik fyrir Gipper". Víð spyrjum ekki að leikslokum. Og hversu oft hefur forsetinn endur- tekið þennan frasa? Það var einmitt í Notre Dame árið 1981, þegar hann kom fram í fyrsta skipti opinberlega eftir að John Hinckley sýndi honum banatilræði, sem hann endurtók þetta: „og reynið nú að sigra - fyrir Gip- per“. „Gerið það fyrir Gipper," mælti hann alvarlegur í bragði við ólympíu- lið Bandaríkjanna fyrir sumarleikana Michael Rogin ’84. „Við vinnum fyrir Gipper" - var slagorð í síðasta kosningaslag. Svo kom Nancy með endurbætta útgáfu á flokksþingi repúblíkana 1984; „vinn- um aftur fyrir Gipper". Hver ætlar svo að segja að slagorð úr bíómynd geti ekki orðið að pólit- ískri hugmyndafræði?" „í sameiningu, sonur sæll.. - Þú talar líka um aðra sögu sem er forsetanum mjög kær.... „Já, og hún segir fr á harmsögulegum atburði sem Reagan talar um eins og hann hafi raunverulega átt sér stað. Síðast þegar hann sagði frá þessu - það var i Heiðursorðufélaginu - var hann með tárin í augunum. Hann tók þetta afar nærri sér. í sögunni er sagt frá B-17 flugvél er hafði verið hæfð af loftvamabyssu og laskast verulega, eftir að hún hafði losað sprengjur yfir Evrópu. Skottuminn, sem var undir „maga“ vélarinnar, hafði beyglast, þannig að ung skytta var lokuð inni í honum. Y fir Ermarsundinu byrj ar vélin að tapa hæð svo að flugmaðurinn gefur áhöfninni skipanir um að taka fallhlífamar og hoppa út í blámann, sem hún og gerir. Ungi hermaðurinn, innilokaður í skotklefanum, teygir sig upp og grípur þéttingsfast í hönd flug- mannsins og segir: „Bjargaðu þér kafteinn, það er allt farið að brenna héma niðri.” „Hafðu ekki áhyggjur af mér, sonur sæll,“ svarar hann, „þessa þraut þreyj- um við í sameiningu." Reagan lagði á það sérstaka áherslu að flugmaðurinn hefði verið sæmdur heiðursorðu eftir að hann lést. Eini gallinn á þessu var sá að það mundi enginn eftir þessu tiltekna at- viki og það var sama hvað starfsmenn Hvíta hússins og Pentagon lögðu á sig - það fannst engin rituð heimild um þessa orðuveitingu." -Oghvaðsvo? „Gamall uppgjafahermaður í Brook- ljm, Dominick Antonucci, mundi eftir þessu öllu saman. Þetta var atriði úr myndinni „Vængur og bæn“, með Dana Andrews, sem var gerð til að hressa upp á baráttuþrek sjóliðanna um borð í flugmóðurskipunum." Hvar er afgangurinn af mér? - Hvernig stóð á þvi að áhugi þinn vaknaði á ferli Reagans? „Það hófst allt þegar ég las sjálfsævi- söguna hans „Hvar er afgangurinn af mér?“. Mér fannst nafn bókarinnar furðulegt en seinna komst ég að því að þetta er setning úr einni af gömlu myndunum hans, „King’s Row“, sem Sam Wood leikstýrði. I þeirri mynd leikur Reagan ungan mann sem er ástfanginn af dóttur skurðlæknis nokkurs sem síðar reynist vera hinn mesti óþokki og níðingur. Honum líst ekki betur en svo á ráðahaginn að hann losar báða fætuma af Reagan - að nauðsynjalausu. Söguhetjunni ungu auðnast þó að finna sér nýja ástmey og í lok myndarinnar flytja þau saman inn i nýja húsið sitt. Það var þessi mynd, öðrum fremur, sem ávann Reagan verulega frægð sem kvik- myndaleikara og fyrir vikið er hún í miklu uppáhaldi hjá honum. Hann ku vera búinn að horfa á hana mörg hundruð sinnum, sjálfum sér til yndis og ánægju (en öðrum til mikillar ar- mæðu, því Jane Wyman, fyrsta eigin- kona ReaganS, tilgreindi það sem eina af ástæðunum fyrir skilnaði þeirra að hún gæti ekki afborið lengur að horfa á „King’s Row“). Öll sjálfsævisaga for- setans er sem aðlöguð að hlutverki hans í þessari mynd enda mun hann hafa átt þá ósk heitasta að fá að halda áfram að leika þetta hlutverk þótt tök- um á myndinni væri löngu lokið! Því er eins farið með hann sjálfan og sögu- hetjuna að báðir söknuðu einhvers hluta af sjálfúm sér og ég tel að Reag- an hafi fundið þennan hluta sem hann taldi sig hafa farið á mis við - þökk sé stjómmálunum." - En nú var Reagan sjaldnast í hlut- verki hetjunnar í myndum sínum. Hann var miklu oftar sá sem tapaði, sá sem var veikur eða heftur á ein- hvem hátt. Hvemig útskýrirðu það að hann hafi oftast verið látinn verða undir? Ósjálfstæður „Þeir hjá Wamer Brothers vom fljótir að sjá hve ósjálfstæður hann var. Hann fékk að vísu að sigra í nokkrum B-myndum en hann tapaði alltaf í þeim myndum sem ætluð var vemleg velgengni. Við getum tekið sem dæmi mynd eins og „Svartur sig- ur“ frá 1939 þar sem hann lék á móti Bette Davis. Þar er hann fullur á tjald- inu allan tímann, alltaf með glas í hendinni. Davis leikur ágenga, sjálf- stæða og örlítið spillta konu á meðan Reagan, sem á að heita unnusti henn- ar, er fram úr hófi kæmlaus. í lokin stingur hún hann af með George Brent. Reagan var að vísu aldrei neitt sérlega hrifinn af hlutverkum af þessu tagi en hann náði því fljótlega að nýta sér þessa persónuleika. Út frá sál- fræðilegu sjónarmiði komu þeir í veg fyrir ýmsa innri árekstra. Það gildir jafnt með þessa mynd og „King’s Row“ að þær hjálpuðu honum að yfirstíga ákveðin vandamál. Spumingin er: hvemig tekst mér að losna úr viðjum erfiðrar fortíðar og ná tökum á þeirri tilvem sem mig dreymir um? Jú, með því að missa lappimar, eða drekka bara nógu mikið og verða þar með háður einbverjum öðrum - helst kon- um. Þetta er hið raunverulega vandamál Reagans og á hvita tjaldinu tekst honum að leysa það. Hann hefur ríka þörf fyrir forsjá, aðstoð og stuðn- ing og hversu margir hafa ekki samúð með honum og hversu margir hafa ekki þörf fyrir einhvem sem þeir vita að þarfriast þeirra? Þetta er ekkert annað en ákveðin aðferð til að öðlast hylli fólks og um leið hjálpar þetta honum sjálfúm við að takast á við staðreyndir og ákvarðanir. Það er ver- ið að spila á tilfinningar til að ná fram stuðningi, stuðningi sem sjaldnast gmndvallast eingöngu á ríkum for- sendum hverju sinni." Faðir RR drykkjusjúklingur - H vers konar manngerð var faðir Reagans? „Hann vardrykkjusjúklingur, lík- lega mjög ósjálfstæður og það hefur sennilega verið erfitt að setja traust sitt á hann. Hann var ofbeldishneigður og hafði mikla þörf fyrir umhyggju. Hann leitaði eftir athygli konu sinnar á sama hátt og Reagan gerir nú. Sem betur fer er Reagan vel staddur núna því hann hefur Nancy, sem lætur sér annt um velferð hans, en það hefði Jane Wyman aldrei gert á svipaðan hátt. Þegar hann var spurður að því hver yrðu helstu áhugamál Nancyar í Hvíta húsinu svaraði hann glaðbeitt- ur: „Me first". Hann kallar hana Mommy.” - Hvernig skilgreinirðu hlutverk Nancyar í lífi forsetans? „Hún annast persónulega velferð hans og um leið lætur hún honum finnast að hann sé öflugur einstakl- ingur. Það er í rauninni það sem flestar amerískar eiginkonur verða að gera fyrir menn sína: mennimir verða að vera sjálfstæðir, eða a.m.k. þykjast vera það, og hlutverk konunnar er oftast að sinna þeim og leyfa þeim að halda sjálfsvirðingunni í hjónaband- inu. Þessi ytri sjálfsímynd ermikilvæg ekki síður en sú innri og það veit Nancy.“ - Þú endar bók þína á umfjöllun um síðustu myndina sem Reagan lék i, „Vítiskettimir í flotanum", frá 1957, en það var eina myndin þar sem hann lék á móti núverandi eiginkonu sinni, Nancy Reagan. Hvað hefurðu að segja um þá mynd? Upprisan“ „Þetta er sú mynd þar sem Reagan nær hámarki hvað varðar tengslin

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.