Dagblaðið Vísir - DV - 21.06.1986, Blaðsíða 22

22
DV. LAUGARDAGUR 21. JÚNÍ 1986.
Texti: Skúli Helgason og Þorsteinn J. Vilhjálmsson. Myndir: Gunnar V. Andrésson og Óskar Örn.
„Ég er ánægður með að hafa lagt
mitt af mörkum til þessarar hátíð-
ar. Ég vona að þessir tónleikar eigi
eftir að verða til þess að Listahátíð
komi vel út. Þetta er búið að vera
stanslaus vinna,“ sagði Steinar
Berg ísleifsson, annar fram-
kvæmdastjóra Listapopps, að
tónleikunum loknum.
Listapoppi lauk, í bili að minnsta
kosti. Þeir sem voru á tónleikunum
eru örugglega sammála um að
sjaldan eða aldrei hafi jafnvel tek-
ist til með tónleikahald hérlendis.
Þetta glæsta framtak vekur vonir
um að framhald verði á.
„Það er tvímælalaust grundvöll-
ur fyrir tónleikum sem þessum í
framtíðinni sé sæmilega að málum
staðið,“ sagði Steinar Berg. „Sú
mikla vinna, sem lögð var í þessa
framkvæmd, skilaði sér meðal ann-
ars í því að allir listamennirnir,
sem komu fram, fóru hæstánægðir
héðan. Þeir vilja gjaman koma
hingað aftur.“
Ný líf
Upphitun var hlutskipti íslensku
sveitanna á Listapoppi. Að hita upp
á stórtónleikum sem þessum eru
þó ekki slæm örlög. Það hefðu
margir viljað standa í sporum
Bjarna, Grafíkur, Greifanna og
Rikshaw.
Gallinn við að hita upp á tónleik-
um er hins vegar sá að áhorfendur
og heyrendur eru að bíða eftir aðal-
atriðinu. Þolinmæði við upphitun-
arhljómsveitir er því af skomum
skammti. Gestir Listapopps voru
samt nokkuð þolinmóðir við sam-
landa sína bæði kvöldin.
Bjarni Tryggva átti erfiðast upp-
dráttar af innlendu flytjendunum
fjórum. Ekki aðeins að hann væri
fyrstur á svið sextánda júní heldur
var hann að flytja efni sem fæstir
gesta höfðu heyrt áður. Við bættist
að þetta vom fyrstu stóm hljóm-
leikar pilts og taugarnar þandar til
hins ýtrasta. Bjarni og gestir á fyrri
tónleikunum em reynslunni ríkari.
Aðrir nýliðar, Greifamir, voru
reyndar einnig fyrstir á dagskrá
sautjánda júní. Þetta vom líka
fyrstu stóm hljómleikar þeirra. En
það sem reið baggamuninn var að
Greifarnir höfðu á takteinum lög
sem viðstaddir höfðu heyrt áður,
til dæmis í Rokkum Sjónvarpsins.
Greifarnir njóta sín hvergi betur
en á íjölmennum danshljómleikum
sem þessum. Það er greinilegt.
Sveitin fékk jákvæðar viðtökur og
Húsvíkingamir mega vel við una.
Tormélt þrætuepli
Rikshaw lék á eftir Greifunum
þann sautjánda. Þeir strákamir
léku í miklu reykjarkófi en voru
samk væmir sj álfum sér og tónlist
sinni. Það má segja þeim til hróss
að þeir voru ekkert á því að láta
að vilja áheyrenda og leika ein-
göngu gamalt efni. Það er ástæðu-
laust að hjakka stöðugt í sama
farinu.
En það var Grafík sem hitaði
best upp í hallargestum. Það er
mikill kraftur í sveitinni þeirri.
Helgi var hress þrátt fyrir hné-
meiðsli og Rafn og Rúnar stóðu
sannarlega fyrir sínu. Ekki sakar
svo að hafa aðstoðarmenn á borð
við Jakob og Hjört. Grafík náði upp
prýðisstemmningu fyrir Lloyd
Cole. Það væri líka eitthvað grugg-
ugt ef lög eins og Þúsund sinnum
segðu já, Himnalagið, Tangó, Sext-
án og fleiri næðu ekki að vekja
nein viðbrögð.
Á heildina litið má segja að ís-
lensku þátttakendurnir hafi komist
vel frá sínu bæði kvöldin. Það eina
sem angraði var að hljómburður í
salnum var í nokkrum tilvika ekki
sem bestur. Slíkt er þó auðveldlega
hægt að fyrirgefa í skjóli þess að
menn hafi ekki ennþá náð að að-
laga sig þrætuepli borgarstjómar-
kosninganna, nýja hljóðkerfinu.
Cole og Co. kátir
Laust eftir klukkan tíu á mánu-
Höfuðpaurinn Lloyd Cole - I fremstu sveit gáfumannapoppsins.
dagskvöldið stigu skosku fimm-
menningarnir Lloyd Cole & the
Commotions á svið. Þessi bráð-
skemmtilega sveit hefur sent frá sér
tvær breiðskífur, Rattlesnakes og
Easy pieces, og tónleikagestir
höfðu greinilega lært samvisku-
samlega heima því þeir voru vel
með á nótunum strax frá upphafi
og létu hrifningu sína óhikað í ljós.
Efnisskrá Lloyd Cole & the Com-
motions var haganleg blanda
vinsælli verka og minna þekktra
þannig að hvergi var dauðan punkt
að finna. Piltarnir léku hið vel-
þekkta Lost weekend í upphafi
tónleikanna og gullkom á borð við
Rattlesnakes cut me down og For-
est fire héldu áhorfendum við
efnið. Flutningur sveitarinnar reis
þó hæst í jómfrúarsmellinum
Perfect skin, með hráum og ein-
földum upphafskafla er eingöngu
var leikinn á kassagítar, en þróað-
ist skemmtilega yfir í þá útsetningu
sem við þekkjum af plötu. Frammi-
staða hljómsveitarmeðlima var
með ágætum og sviðsframkoman
látlaus og án allrar tilgerðar, enda
eru Lloyd Cole & the Commotions
fyrst og fremst vandvirkir tónlist-
armenn sem kæra sig kollótta um
það glys og glingur sem iðulega
fylgir lífi rokkstjarna. Eðlilega bar
mest á höfuðpaurnum Lloyd Cole
sem afsannaði eigin ummæli frá
blaðamannafundi fyrr um daginn,
að það sem hann og Lou Reed ættu
sameiginlegt væri að hvorugur
gæti sungið. Lipur gítarleikur Neil
Clark fór ekki framhjá neinum og
fór hann á kostum í Forest fire.
Sem fyrr segir tóku tónleikagestir
hljómsveitinni opnum örmum og
kom hin frábæra stemmning
skemmtilega á óvart því tónlist
Lloyd Cole & the Commotions hef-
ur til þessa lítið verið haldið að
almenningi hérlendis. Alténd voru
Lloyd Cole og félagar himinlifandi
yfir móttökunum.
Á þröskuldi heimsfrægðar
Höllin var vel full á mánudags-
kvöldið og var ánægjulegt að sjá
hve breið aldursskiptingin var
meðal áhorfenda. Hinir eldri
hreiðruðu flestir um sig í sætum
þar sem gott útsýni var yfir sviðið
en dansfífl og aðrir hreyfilistamenn
héldu sig á gólfinu og fengu tónlist-
ina beint í æð. Er greinilegt að
íslenskir tónleikagestir gefa er-
lendum kollegum ekkert eftir í
klappmennt og fjöldasöng. Það
kom í hlut Simply Red að fylgja
eftir stórleik Lloyd Cole & the
Commotions og var það ekki öf-
undsvert hlutskipti. Simply Red
komu hingað með stuttum fyrir-
vara og fengu því minni kynningu
Helgi og Jakob Magg. - Grafík var frambærilegasti fulltrúi landans.